„Er þetta ekki miðaldrakrísa? sagði einhver. Pottþétt, svaraði ég“

„Sögur í umhverfi okkar og jafnvel sviðsetningar hafa aldrei verið fleiri en nú þar sem fjölmiðlar hafa brotnað niður í miklu smærri og fjölbreyttari einingar en var fyrir bara fimmtán árum. Til viðbótar koma svo samfélagsmiðlarnir sem hafa varpað gömlu hliðvörðunum á fjölmiðlunum af valdastólunum. Saman myndar þetta allt eitt ógnar suð sem getur verið erfitt að brjótast í gegnum með sína sögu, þegar fyrirtæki, fólk eða baráttuhópar þurfa á því að halda,“ segir Jón og bætir við: „Ég nota oft um þetta frasa sem Björgvin Halldórsson sagði við mig í aðeins öðru samhengi fyrir mörgum árum: „Það getur verið erfitt að komast upp fyrir noise level“.“

Í kaffispjalli um helgar er rætt við fólk í ólíkum störfum. Við spyrjum alltaf um það hvenær fólk vaknar, hvað er það fyrsta sem það gerir þá og hvenær fer fólk að sofa. Við spyrjum líka um skipulagið og helstu verkefnin í vinnunni.

Hvenær vaknar þú á morgnana?

„Ég vakna um svipað leyti alla daga vikunnar allt árið, sama hvort ég hef farið snemma eða seint í háttinn. Ekki vegna þess að ég er svona agaður heldur sér hún Bella, sem er labradortík fjölskyldunnar, um að koma mér á fætur í síðasta lagi nokkrar mínútur fyrir klukkan átta. Hún mætir á rúmgaflinn og tístir nánast eins og lítill fugl, og vill fá að koma upp í og undir sæng, sem hún fær að gera. 

Þar verður henni fljótt mjög heitt og mér líka og fer hún þá fram úr til að kæla sig. 

Ef ég er mjög syfjaður endurtekur hún þetta nokkrum sinum þar til henni tekst að vekja mig og þá veit hún að er stutt í morgunmat. Það er sem sagt innbyggða matarklukkan í maganum í Bellu sem stýrir því hvenær ég vakna. Og sú klukka er hárnákvæm.“

Hvað er það fyrsta sem þú gerir á morgnana?

„Þegar Bella hefur komið mér til meðvitundar byrja ég á því að teygja mig í símann og renni yfir fréttamiðla, innlenda og erlenda. Ég skanna líka Twitter og Facebook, það eru svona staðir þar sem er gott að leggja eyrað við lestarteinana til að átta sig á hvað er á leiðinni hverju sinni. 

Morgunmaturinn er svo jafn heilög stund hjá mér og fröken Bellu. Ef ekki er til brauð þá förum við í morgungönguna í Brauð & co á Frakkastíg og grípum líka með vínarbrauð eða snúð. Annars förum við oftast á Klambratún. Eldsterkt kaffið kemur úr Bialetti mokkakönnu sem fer á gasið.“

Hvers vegna mótorhjól?

„Ég tók mótorhjólapróf fyrir fjórum árum. Hugmyndin var að hafa próf til að geta leigt mér hjól og ferðast um í útlöndum. Svo fannst mér þetta svo gaman að ég keypti mér Yamaha hjól sem ég hef notað sem daglegt samgöngutæki heima.

Er þetta ekki miðaldrakrísa? sagði einhver. 

Pottþétt, svaraði ég en líka ákveðið frelsi því börnin voru útskrifuð úr tannréttingum, komin með bílpróf og við það að verða að fullu sjálfbjarga og því minna í húfi ef ég myndi missa af beygju á mótorhjólinu.

Mótorhjól er frábær ferðamáti. Í þessari Ítalíuferð er ég búinn að keyra Amalfiströndina með Villa frænda mínum, sem gerþekkir svæðið enda nánast innfæddur, og heimsækja þorpin þar fyrir ofan. 

Þetta er þúsund-blindbeygju-svæði með mjóum vegum og stærri bílar flauta fyrir horn. Svo fórum við í áttina að Róm, ókum ströndina í Lazio héraðinu og skoðuðum bæi og fjallaþorp.

Ferðin hófst og endaði í Napólí en þar gilda frumskógarlögmálin í umferðinni. Öllum vespuökumönnunum þar finnst þeir vera Valentino Rossi, hvort sem það er áttræður afi eða bólugrafinn unglingur. Napólí er stórkostleg borg.“

Í hvaða verkefni ertu að vinna helst í þessa dagana?

„Ég sinni föstum verkefnum fyrir nokkur fyrirtæki en ætli mesti tíminn undanfarið hafi ekki farið í starf fyrir Íslenska náttúruverndarsjóðinn - The Icelandic Wildlife Fund. Þar berjumst við gegn sjókvíaeldi á laxi sem er óboðleg aðferð við matvælaframleiðslu. Mengar umhverfið, skaðar lífríkið og fer ömurlega með eldisdýrin. 

Þegar ég var ritstjóri Iceland Review á sínum tíma opnuðust augum mín fyrir því hveru ómetanleg verðmæti við Íslendingar eigum í náttúru landsins. Við eigum að gæta hennar. Og það er ekki bara siðferðisleg skylda okkar heldur beinlínis efnahagslega skynsamlegt.“

Hvernig skipuleggur þú þig í vinnu?

„Ég nota símann mikið til að halda utanum hluti. Sendi sjálfum mér tölvupóst með hlekkjum á greinar, skjáskotum eða bar einhverjum pælingum sem skjóta upp kollinum í höfðinu á mér.

Svo reyni ég reyni að ganga beint til verks og klára verk eins hratt og vel og mögulegt er. Þegar ég var yngri, í menntaskóla og háskóla átti ég til að fresta hlutum og fara seint af stað. 

Árin á fjölmiðlum þar sem nánast öll verkefni eru með strangan skilafrest hertu mann í eldi. Að hafa deadline sem mega ekki klikka er strangur en góður skóli.

Hvenær ferðu að sofa á kvöldin?

„Ég reyni að vera kominn uppí fyrir miðnætti og les yfirleitt áður en ég fer að sofa. Bóklestur eru góður barómeter á stress. Ég sæki ró í bækur. Ef ég á erfitt með að festa hugann við efnið er það merki um að ég þurfi að vinna í því að slaka á.

Annars er ég svo heppinn að eiga gott með svefn. Sofna nánast um leið og ég legg augun aftur og sef vært.

Kaffi leikur svo stóra rullu í mínu lífi að ég hlakka yfirleitt til að fara að sofa því þá veit ég að það er stutt í fyrsta bollann.“