Arður í sekkjum

Ég þarf að fara að gæta mín þegar ég sest niður og set fram kenningar. Þannig varð spekúlasjón mín um Kaupþing og Glitni til þess að Mogginn lagði undir mig forsíðuna. Geri aðrir betur. Þegar fréttin birtist var ég reyndar farinn að hafa talsverðar efasemdir um eigin kenningu. Þetta er samt fín kenning og engin ástæða til að kasta henni alveg frá sér.

Annars er ég mest að því þessa dagana að taka á móti arði. Heilu hlössin af feitum arðgreiðslum streyma til mín. Það þýðir auðvitað að maður þarf að gera upp við sig hvernig maður endurfjárfestir þessu frjálsa sjóðflæði, eða hvort maður fer í Karíbahafið fyrir eitthvað af þessu. Ég hugsa að ég endurfjárfesti í einhverju. Allavega kaupir maður nýja stofnfjárhluti í SPRON fyrir arðinn. Dásamlegt hvað það hefur gengið hratt hjá manni að krækja í sjóðinn þar.

Það hafa margir reynt að kaupa af mér stofnfjárhluti í sparisjóðum síðustu misserin, en ég hef alltaf sagt nei. Ég bætti frekar við mig og keypti hluti af ættingjum og vinum sem eru alltaf í lausafjárvandræðum og kunna ekkert með svona verðmæti að fara. Þannig að nú er maður að verða ansi hreint vel settur í sparisjóðafjölskyldunni.

Gæti sennilega bara farið að gefa eitt stykki menningarhús svona einn og sjálfur án mikilla átaka.

Annars er nú kúrsinn að öðru leyti settur á útlönd. Kaupa í fjármálageiranum í Skandinavíu og teika einhvern af þessum stóru íslensku fjárfestum. Ástandið fer að verða of hættulegt hér heima og ég myndi ekki vilja fara í langt sumarfrí þetta árið með stórar stöður innanlands og háður duttlungum íslensku krónunnar. Ég hugsa að ég haldi mig á evrusvæðinu í sumar. Þar er ódýrt að éta og drekka og veðrið betra en hér. Sleiki sólina sem glampar á gullinni evrumyntinni og læt líða

úr mér eftir uppsveifluna og arðinn.

Spákaupmaðurinn á horninu