Hatur og fyrirlitning Einar Scheving skrifar 31. maí 2024 21:31 Undanfarna daga hefur Þjóðleikhús fáránleikans sett upp einhverja furðulegustu sýningu í manna minnum og er þó enginn hörgull á sambærilegum sýningum í sögu þessarar andlega-löskuðu þjóðar. Gaslýsingin sem hefur átt sér stað í greinaskrifum og á samfélagsmiðlum undanfarna daga er með nokkrum ólíkindum og fyrir neðan virðingu allra þeirra sem hafa ýmist beitt henni eða hampað beitingu hennar - meðvitað og ómeðvitað. Í boði ríkisstjórnar fyrrverandi forsætisráðherra hefur Ísland verið á einskonar brunaútsölu fyrir útvalda auðmenn - innlenda sem erlenda - og mun afslátturinn aðeins aukast með hrossakaupum þeim sem nýlega áttu sér stað fyrir allra augum og skiluðu spilltasta stjórnmálamanni Íslandssögunnar í valdamesta embætti þjóðarinnar. Ef fram heldur sem horfir, þá munu á Íslandi framtíðarinnar búa tveir ólíkir hópar; annars vegar auðmenn og olígarkar og hins vegar ódýrt erlent vinnuafl til að þrífa upp skítinn eftir fyrrnefnda hópinn. Meðal-Íslendingurinn verður löngu flúinn þegar búið verður að selja frá okkur allar þær auðlindir og eignir sem annars gætu tryggt hverjum landsmanni sómasamlegt viðurværi. Stór hluti þjóðarinnar hefur því upplifað fullkomlega réttláta reiði yfir þeirri uggvænlegu þróun sem átt hefur sér stað á landinu og getur einfaldlega ekki hugsað sér að sú manneskja sem fór frá því að vera vonarstjarna réttlætis og jafnréttis yfir í það að vera einskonar verndari spillingar geti valsað úr valdamesta embætti þjóðarinnar yfir í það æðsta. En í staðinn fyrir að svara réttmætri gagnrýni fólks með rökum þá hafa stuðningsmenn Katrínar úr mennta- og menningargeiranum beitt ódýrum gaslýsingum í formi glórulauss þvaðurs, sem allir vita að heldur engu vatni, en deilt er á samfélagsmiðlum eins og enginn sé morgundagurinn - kannski vegna þess að fólk hefur ekkert bitastæðara í höndunum. Duglegustu gaslýsararnir hafa reynt að sannfæra almenning um að kvenhatur sé undirrót þess að flestir Íslendingar vilji ekki sjá fyrrverandi forsætisráðherra setjast beint í stól forseta - þrátt fyrir að þrír efstu frambjóðendurnir í skoðanakönnunum séu KONUR. Jón Ólafsson, sá ágæti prófessor við Háskóla Íslands, fór fremstur í flokki með þessa vafasömu kenningu í grein sinni „Má Katrín Jakobsdóttir bjóða sig fram?“, þótt aðrir úr menntastéttinni hafi einnig lagt kenningunni lið. Sóley Tómasdóttir, sem svaraði grein Jóns að mestu leyti ágætlega, tók m.a.s. undir með honum „að samfélagsleg kvenfyrirlitning [sé] risastórt vandamál á Íslandi.“ Er fólk að átta sig á því hversu gríðarlega gildishlaðin þessi orð eru? Kvenhatur og kvenfyrirlitning? Í alvöru? Að hata einhvern og/eða fyrirlíta er sennilega einhver ógeðfeldasta tilfinning sem mannskepnan getur borið, en samt er „kvenfyrirlitning [og kvenhatur] risastórt vandamál á Íslandi.“ Er ekki kominn tími á að við hættum að gefa afslátt af jafn-gildishlöðnum orðum, nema þegar þau eiga klárlega við? Ég get auðvitað aðeins talað útfrá mínu nærumhverfi, en þessi orð eru einfaldlega alveg út úr kortinu ef miðað er við upplifun og orðræðu karlkyns-vina minna á hinu kyninu. Konur, líkt og karlar, eru jafn-misjafnar og þær eru margar og okkur getur m.a.s. líkað ágætlega við fólk án þess að vera alltaf sátt við gjörðir þeirra eða ákvarðanir. Fólk er allskonar og í raun er þetta ekkert flókið. Að sjálfsögðu þarf að halda vöku í allri jafnréttisbaráttu, hvort sem er fyrir jafnrétti kynjanna, samkynhneigðra eða minnihlutahópa, en að yfirtaka gildishlaðin orð - eins og Sóley bendir á í grein sinni (þrátt fyrir að falla í eigin gildru) - til að réttlæta veikan málstað hefur sennilega þveröfug áhrif á jafnréttisbaráttuna. Ég hef sjálfur átt af Katrínu Jakobsdóttur ágætis kynni, þótt þau hafi því miður verið með minnsta móti. Það geta allir verið sammála um að hún er eldklár og ber af sér góðan þokka. Hún lét meira að segja hafa eftir sér í útvarpsviðtali fyrir nokkrum árum að tónlist undirritaðs væri í sérlegu uppáhaldi, þótt hún hafi, eðlilega, svarað því um daginn að Bubbi væri hennar uppáhaldstónlistarmaður. Við Katrín höfum því greinilega svipaðan tónlistarsmekk, enda er Bubbi auðvitað þjóðargersemi, þótt hann hafi kosið að blokka mig á Fésbókinni eftir að ég velti fyrir mér í færslu um daginn hvernig færi saman ástríða fyrir náttúruvernd og laxveiði annars vegar og skeytingaleysi gagnvart frumvarpi sem mun menga firði og náttúru landsins hins vegar. En þótt mér líki ágætlega við persónuna Katrínu Jakobsdóttur, þá tel ég hana ekki réttu manneskjuna í embætti forseta Íslands sökum ákvarðana í tíð sinni sem forsætisráðherra, eins og fram hefur komið. Mér þykir töluvert minna til núverandi forsætisráðherra koma en fráfarandi, en hvorugt þeirra hata ég eða fyrirlít, þótt mér mislíki gjörðir þeirra umtalsvert. Þótt það tengist efni þessarar greinar aðeins óbeint, þá hugnast mér engan veginn að á Bessastöðum sitji sérlegur sendiherra Alþjóðaheilbrigðisstofnunarinnar, en Katrín gegnir nú slíkri stöðu. Það er öllum ljóst, sem hafa kynnt sér stofnunina, að henni er stjórnað af hagsmunaaðilum, enda leggja þeir meira fjármagn til stofnunarinnar en flest aðildarlönd. Þarf það einfaldlega að vera hafið yfir allan vafa að æðsti embættismaður þjóðarinnar sé með hagsmuni hennar, en ekki erlendra hagsmunaaðila, að leiðarljósi öllum stundum. Höfundur er tónlistarmaður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun: Forsetakosningar 2024 Mest lesið Ósýnilegir sjúkdómar: Eva fékk ristilkrabbamein fertug Eva Gunnarsdóttir Skoðun Þetta er tómarúmið ykkar Eva Dögg Jón Kaldal Skoðun Kvöldstund á öldrunarspítalanum Sigrún Þorgrímsdóttir Skoðun Ísland er einstakt: Ísland dettur ekki úr tísku nema við leyfum því að detta úr tísku Anna Kristín Kristjánsdóttir,Selma Rut Þorsteinsdóttir,Hrafn Gunnarsson,Högni Högnason,Hafsteinn Sv. Hafsteinsson Skoðun 1969 Tómas A. Tómasson Skoðun Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun Takk fyrir tímamótafrumvörp í þágu mannréttinda og örorku- og endurhæfingarlífeyristaka! Þuríður Harpa Sigurðardóttir Skoðun Dugði Írum og Dönum skammt Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Skerðingargildra eldra fólks Viðar Eggertsson Skoðun Áfengisumræða? Benedikt S. Benediktsson Skoðun Skoðun Skoðun Skerðingargildra eldra fólks Viðar Eggertsson skrifar Skoðun Þetta er tómarúmið ykkar Eva Dögg Jón Kaldal skrifar Skoðun 1969 Tómas A. Tómasson skrifar Skoðun Víða búið að brúa umönnunarbilið Unnur Valborg Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Ósýnilegir sjúkdómar: Eva fékk ristilkrabbamein fertug Eva Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Ísland er einstakt: Ísland dettur ekki úr tísku nema við leyfum því að detta úr tísku Anna Kristín Kristjánsdóttir,Selma Rut Þorsteinsdóttir,Hrafn Gunnarsson,Högni Högnason,Hafsteinn Sv. Hafsteinsson skrifar Skoðun Dugði Írum og Dönum skammt Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Áfengisumræða? Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Takk fyrir tímamótafrumvörp í þágu mannréttinda og örorku- og endurhæfingarlífeyristaka! Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Tímamót í örorku- og endurhæfingarmálum - takk VG, takk ríkisstjórn Steingrímur J. Sigfússon skrifar Skoðun Litróf mannkyns og tækifærin til að víkka sjóndeildarhringinn Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Tíu góð ráð fyrir ferðalagið Ágúst Mogensen skrifar Skoðun Árás á lýðræðið í landinu: Íslenskað streymi eða ekki! Hólmgeir Baldursson skrifar Skoðun Sterkari grunnskóli með gjaldfrjálsum skólamáltíðum Orri Páll Jóhannsson skrifar Skoðun Örfá orð um Mannréttindastofnun Íslands Henry Alexander Henrysson skrifar Skoðun Öryrkjar í fjötrum fátæktar Svanberg Hreinsson skrifar Skoðun Aðgangur krakka að efni á íslensku versnar stöðugt Sverrir Norland skrifar Skoðun Lagareldi í lagalegu tómarúmi Eva Dögg Davíðsdóttir skrifar Skoðun Ástand í leikskólamálum? Nicole Leigh Mosty skrifar Skoðun Kvöldstund á öldrunarspítalanum Sigrún Þorgrímsdóttir skrifar Skoðun Ráðherra ber mikla ábyrgð Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Hafa ekki hug á inngöngu í ESB Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hækkum lágmarkið Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Fjölskylduparadís Samfylkingarinnar í Reykjavík? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Verbúðin í boði VG! Lilja Rafney Magnúsdóttir skrifar Skoðun Fjárfest í menningu Hafdís Hrönn Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Þar byggði Ingólfur - 1150 ár frá upphafi landnáms í Reykjarvík - Árni Árnason skrifar Skoðun Nú sannast hið fornkveðna: kvótakerfið hefur ekkert með fiskvernd að gera Kjartan Sveinsson skrifar Skoðun Vilja menn þá sérhagsmunagæzlu og það spillingar- og klíkuveldi, sem núverandi stjórnarfar og krónan leyfa? Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Enn ein atlagan að auðlindum og náttúru landsins Andrés Skúlason,Gunnlaugur A. Júlíusson,Sveinn Runólfsson skrifar Sjá meira
Undanfarna daga hefur Þjóðleikhús fáránleikans sett upp einhverja furðulegustu sýningu í manna minnum og er þó enginn hörgull á sambærilegum sýningum í sögu þessarar andlega-löskuðu þjóðar. Gaslýsingin sem hefur átt sér stað í greinaskrifum og á samfélagsmiðlum undanfarna daga er með nokkrum ólíkindum og fyrir neðan virðingu allra þeirra sem hafa ýmist beitt henni eða hampað beitingu hennar - meðvitað og ómeðvitað. Í boði ríkisstjórnar fyrrverandi forsætisráðherra hefur Ísland verið á einskonar brunaútsölu fyrir útvalda auðmenn - innlenda sem erlenda - og mun afslátturinn aðeins aukast með hrossakaupum þeim sem nýlega áttu sér stað fyrir allra augum og skiluðu spilltasta stjórnmálamanni Íslandssögunnar í valdamesta embætti þjóðarinnar. Ef fram heldur sem horfir, þá munu á Íslandi framtíðarinnar búa tveir ólíkir hópar; annars vegar auðmenn og olígarkar og hins vegar ódýrt erlent vinnuafl til að þrífa upp skítinn eftir fyrrnefnda hópinn. Meðal-Íslendingurinn verður löngu flúinn þegar búið verður að selja frá okkur allar þær auðlindir og eignir sem annars gætu tryggt hverjum landsmanni sómasamlegt viðurværi. Stór hluti þjóðarinnar hefur því upplifað fullkomlega réttláta reiði yfir þeirri uggvænlegu þróun sem átt hefur sér stað á landinu og getur einfaldlega ekki hugsað sér að sú manneskja sem fór frá því að vera vonarstjarna réttlætis og jafnréttis yfir í það að vera einskonar verndari spillingar geti valsað úr valdamesta embætti þjóðarinnar yfir í það æðsta. En í staðinn fyrir að svara réttmætri gagnrýni fólks með rökum þá hafa stuðningsmenn Katrínar úr mennta- og menningargeiranum beitt ódýrum gaslýsingum í formi glórulauss þvaðurs, sem allir vita að heldur engu vatni, en deilt er á samfélagsmiðlum eins og enginn sé morgundagurinn - kannski vegna þess að fólk hefur ekkert bitastæðara í höndunum. Duglegustu gaslýsararnir hafa reynt að sannfæra almenning um að kvenhatur sé undirrót þess að flestir Íslendingar vilji ekki sjá fyrrverandi forsætisráðherra setjast beint í stól forseta - þrátt fyrir að þrír efstu frambjóðendurnir í skoðanakönnunum séu KONUR. Jón Ólafsson, sá ágæti prófessor við Háskóla Íslands, fór fremstur í flokki með þessa vafasömu kenningu í grein sinni „Má Katrín Jakobsdóttir bjóða sig fram?“, þótt aðrir úr menntastéttinni hafi einnig lagt kenningunni lið. Sóley Tómasdóttir, sem svaraði grein Jóns að mestu leyti ágætlega, tók m.a.s. undir með honum „að samfélagsleg kvenfyrirlitning [sé] risastórt vandamál á Íslandi.“ Er fólk að átta sig á því hversu gríðarlega gildishlaðin þessi orð eru? Kvenhatur og kvenfyrirlitning? Í alvöru? Að hata einhvern og/eða fyrirlíta er sennilega einhver ógeðfeldasta tilfinning sem mannskepnan getur borið, en samt er „kvenfyrirlitning [og kvenhatur] risastórt vandamál á Íslandi.“ Er ekki kominn tími á að við hættum að gefa afslátt af jafn-gildishlöðnum orðum, nema þegar þau eiga klárlega við? Ég get auðvitað aðeins talað útfrá mínu nærumhverfi, en þessi orð eru einfaldlega alveg út úr kortinu ef miðað er við upplifun og orðræðu karlkyns-vina minna á hinu kyninu. Konur, líkt og karlar, eru jafn-misjafnar og þær eru margar og okkur getur m.a.s. líkað ágætlega við fólk án þess að vera alltaf sátt við gjörðir þeirra eða ákvarðanir. Fólk er allskonar og í raun er þetta ekkert flókið. Að sjálfsögðu þarf að halda vöku í allri jafnréttisbaráttu, hvort sem er fyrir jafnrétti kynjanna, samkynhneigðra eða minnihlutahópa, en að yfirtaka gildishlaðin orð - eins og Sóley bendir á í grein sinni (þrátt fyrir að falla í eigin gildru) - til að réttlæta veikan málstað hefur sennilega þveröfug áhrif á jafnréttisbaráttuna. Ég hef sjálfur átt af Katrínu Jakobsdóttur ágætis kynni, þótt þau hafi því miður verið með minnsta móti. Það geta allir verið sammála um að hún er eldklár og ber af sér góðan þokka. Hún lét meira að segja hafa eftir sér í útvarpsviðtali fyrir nokkrum árum að tónlist undirritaðs væri í sérlegu uppáhaldi, þótt hún hafi, eðlilega, svarað því um daginn að Bubbi væri hennar uppáhaldstónlistarmaður. Við Katrín höfum því greinilega svipaðan tónlistarsmekk, enda er Bubbi auðvitað þjóðargersemi, þótt hann hafi kosið að blokka mig á Fésbókinni eftir að ég velti fyrir mér í færslu um daginn hvernig færi saman ástríða fyrir náttúruvernd og laxveiði annars vegar og skeytingaleysi gagnvart frumvarpi sem mun menga firði og náttúru landsins hins vegar. En þótt mér líki ágætlega við persónuna Katrínu Jakobsdóttur, þá tel ég hana ekki réttu manneskjuna í embætti forseta Íslands sökum ákvarðana í tíð sinni sem forsætisráðherra, eins og fram hefur komið. Mér þykir töluvert minna til núverandi forsætisráðherra koma en fráfarandi, en hvorugt þeirra hata ég eða fyrirlít, þótt mér mislíki gjörðir þeirra umtalsvert. Þótt það tengist efni þessarar greinar aðeins óbeint, þá hugnast mér engan veginn að á Bessastöðum sitji sérlegur sendiherra Alþjóðaheilbrigðisstofnunarinnar, en Katrín gegnir nú slíkri stöðu. Það er öllum ljóst, sem hafa kynnt sér stofnunina, að henni er stjórnað af hagsmunaaðilum, enda leggja þeir meira fjármagn til stofnunarinnar en flest aðildarlönd. Þarf það einfaldlega að vera hafið yfir allan vafa að æðsti embættismaður þjóðarinnar sé með hagsmuni hennar, en ekki erlendra hagsmunaaðila, að leiðarljósi öllum stundum. Höfundur er tónlistarmaður.
Ísland er einstakt: Ísland dettur ekki úr tísku nema við leyfum því að detta úr tísku Anna Kristín Kristjánsdóttir,Selma Rut Þorsteinsdóttir,Hrafn Gunnarsson,Högni Högnason,Hafsteinn Sv. Hafsteinsson Skoðun
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Takk fyrir tímamótafrumvörp í þágu mannréttinda og örorku- og endurhæfingarlífeyristaka! Þuríður Harpa Sigurðardóttir Skoðun
Skoðun Ísland er einstakt: Ísland dettur ekki úr tísku nema við leyfum því að detta úr tísku Anna Kristín Kristjánsdóttir,Selma Rut Þorsteinsdóttir,Hrafn Gunnarsson,Högni Högnason,Hafsteinn Sv. Hafsteinsson skrifar
Skoðun Takk fyrir tímamótafrumvörp í þágu mannréttinda og örorku- og endurhæfingarlífeyristaka! Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Tímamót í örorku- og endurhæfingarmálum - takk VG, takk ríkisstjórn Steingrímur J. Sigfússon skrifar
Skoðun Litróf mannkyns og tækifærin til að víkka sjóndeildarhringinn Matthildur Björnsdóttir skrifar
Skoðun Nú sannast hið fornkveðna: kvótakerfið hefur ekkert með fiskvernd að gera Kjartan Sveinsson skrifar
Skoðun Vilja menn þá sérhagsmunagæzlu og það spillingar- og klíkuveldi, sem núverandi stjórnarfar og krónan leyfa? Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Enn ein atlagan að auðlindum og náttúru landsins Andrés Skúlason,Gunnlaugur A. Júlíusson,Sveinn Runólfsson skrifar
Ísland er einstakt: Ísland dettur ekki úr tísku nema við leyfum því að detta úr tísku Anna Kristín Kristjánsdóttir,Selma Rut Þorsteinsdóttir,Hrafn Gunnarsson,Högni Högnason,Hafsteinn Sv. Hafsteinsson Skoðun
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Takk fyrir tímamótafrumvörp í þágu mannréttinda og örorku- og endurhæfingarlífeyristaka! Þuríður Harpa Sigurðardóttir Skoðun