Covid: Börnin og vegabréfin

Nýlega rakst ég á myndband með bandarískum flugmanni, þar sem hann lýsir þeim veruleika sem hann og kollegar hans hafa staðið frammi fyrir undanfarið: að fara í Covid bólusetningu eða að missa vinnuna og um leið lífsviðurværi sitt. Eins og hann orðar það réttilega, þá eru þetta afarkostir - ekki val - heldur afarkostir, en eins og margir vita þá gaf Joe Biden út tilskipun þann 9. september sl. þess efnis að bandarísk fyrirtæki með fleiri en 100 starfsmenn bæri skylda til að krefja alla sína starfsmenn um Covid bólusetningu, ellegar myndu fyrirtækin sæta háum sektum.

Sem betur fer hefur bandaríska réttarkerfið aðeins náð að slá á hendur hinum fasísku tilburðum Biden, en enn er töluvert í land þar vestra.

Í myndbandinu bendir flugmaðurinn einnig á þá staðreynd að undanfarin tæp tvö ár hafi mannskepnan upplifað nokkuð sem kalla mætti grunn-hliðrunar-heilkenni (Shifting Baseline Syndrome) sem lýsir sér þannig að fólk missir smám saman tilfinningu fyrir því hvað því þótti eitt sinn eðlilegt og tekur ómeðvitað í sátt ný viðmið, jafnvel þótt þau samrýmist á engan hátt þeim gildum eða skoðunum sem það áður hafði. Shifting Baseline Syndrome er reyndar fyrirbæri sem var upprunalega (og er allajafna) notað til að lýsa skeytingarleysi mannsins gagnvart hnignun í umhverfi sínu og jafnvel hvernig viðhorf einnar kynslóðar til umhverfisspjalla eru ólík viðhorfum þeirrar sem á undan kom, en fyrirbærið er engu að síður tilvalið tæki til að skoða hvernig við höfum flest sætt okkur við ný viðmið og nýjan veruleika í hvert sinn sem markstöngin hefur verið færð til síðan farldurinn hertók líf okkar allra. Þetta fyrirbæri er í raun sambærilegt við dæmisöguna um froskinn sem unir sér vel í volgu vatninu og fattar ekki að stökkva uppúr pottinum fyrr en það er orðið of seint og vatnið er farið að sjóða - og hann þar með.

Ímyndum okkur að strax á fyrstu vikum faraldursins, þegar við vorum öll boðin og búin að leggja okkar lóð á vogarskálarnar til að fletja út kúrfuna, að þá hefði okkur strax verið tilkynnt að okkur yrði meinaður aðgangur að samfélaginu og lífsviðurværi okkar og að við þyrftum að sæta útgöngubanni og sektum eða fangelsun ef við tækjum ekki þau lyf sem yfirvöld krefðust af okkur og að við þyrftum að taka þessi lyf á a.m.k. sex mánaða fresti hér eftir (eins og planið var nokkuð augljóslega allan tímann). Við hefðum að sjálfsögðu - flest okkar a.m.k. - umsvifalaust gert uppreisn og ekki tekið slíka alræðistilburði í mál.

Þetta er engu að síður sá veruleiki sem er að eiga sér stað hjá mörgum „siðuðum“ vestrænum þjóðum um þessar mundir. Og þótt Ástralía og Austurríki hafi riðið á vaðið í því sem við hefðum flest verið sammála um að væri hreinn fasismi fyrir nokkrum mánuðum síðan, þá keppast aðrar þjóðir - sér í lagi á Vesturlöndum - við að fylgja í kjölfarið, enda ætti öllum að vera ljóst nú þegar hvað er og hefur lengi verið á teikniborðinu.

Það sem hljómaði eins og villtasta samsæriskenning fyrir tæpum tveimur árum síðan er orðinn sá veruleiki sem við nú upplifum. En fæstir átta sig á því hversu langt við erum komin frá þeim gildum og skoðunum sem við flest höfðum áður en við urðum grunn-hliðrunar-heilkenninu að bráð. Ef markstöngin er færð í nógu mörgum minni skrefum, þá missum við ómeðvitað og sumpart mjög eðlilega tilfinninguna fyrir því hvað okkur þykir ásættanlegt og eðlilegt og gleymum hreinlega hvernig lífið var áður. Ekki hjálpar svo þessi eilífi dans fram og til baka, þótt stefnan hafi verið markviss allan tímann, fyrir þá sem það vildu sjá. Við skulum ekki láta okkur detta í hug að þeir alræðistilburðir sem við erum að verða vitni að hjá mörgum ríkjum heims geti ekki mjög auðveldlega raungerst hér á landi og það fyrr en varir, enda virðist Ríkisstjórnin taka minnisblöðum frá Brussel jafn hátíðlega og þeim sem Þórólfur leggur til.

Einnig hefði okkur þótt það óhugsandi samsæriskenning, þegar strax var ljóst í upphafi Covid-19 að veiran legðist ekki á heilbrigð börn, að tæpum tveimur árum síðar stæðu stjórnvöld í hvatningar- og áróðursherferð til þess að tryggja að sem flest börn á aldrinum 5-11 ára yrðu sprautuð með bóluefni sem þau klárlega þurfa ekki á að halda og óljóst er með öllu hvaða langtímaáhrif þau koma til með að hafa á heilsu þeirra. Það er svo langt (þótt stutt sé) síðan bólusetning 12-15 ára barna fór að þykja sjálfsögð - í einum af fjölmörgum færslum á markstönginni - að varla tekur lengur að ræða þær óþörfu aðgerðir.

Undanfarin tvö ár hefur mér oft liðið eins og bergmálshellirinn Ísland væri einskonar hliðarveruleiki við restina af veröldinni, enda er hér aðeins ein skoðun leyfileg hverju sinni. Skoðunin er reyndar síbreytileg, en hún samrýmist nær undantekningalaust þankagangi tveggja einstaklinga, þeirra Þórólfs Guðnasonar og Kára Stefánssonar – eftir því hvor er háværari hverju sinni. Trú landans á að orðræða og ákvarðanir þessara einstaklinga sé óskeikul ætti að vera rannsóknarefni fyrir sál-, atferlis- og mannfræðinga, ekki ósvipað því og þegar landsmenn trúðu gagnrýnilaust orðum fyrrverandi Forseta vors, sem og útrásarvíkinganna sjálfra í aðdraganda hrunsins, að þeir stæðu kollegum sínum annars staðar í veröldinni framar þegar kæmi að fjármálaviti.

En þótt ritskoðun og þöggun eigi sér stað um heim allan á þeim röddum sem ekki fylgja opinberu orðræðunni í einu og öllu þá hefur engu að síður verið gríðarleg vitundarvakning víða og telja fjöldamótmæli t.a.m. oft hundruð þúsunda einstaklinga í löndunum sem við berum okkur saman við. Hér heima hefur sambærileg hreyfing ekki verið jafn sýnileg þótt hún leyni klárlega á sér, en með hjálp meðvirks fjölmiðla- og læknasamfélags þá er almenningi talin trú um að þessi annars fjölbreytilegi hópur samanstandi af sjálfselskum andbólusetningar-rugludöllum með samsæriskenningarblæti. Þvert á móti hafa kynni mín af mörgu af þessu fólki einmitt sýnt mér að í grunninn er þetta skynsamt fólk sem býr yfir ríkri réttlætiskennd og náungakærleik.

Ögn dýpra virðist vera á þessum eiginleikum hjá þeim manni sem hefur haft nær óskorðað dagskrárvald í fjölmiðlum hér á landi síðan fyrir aldamót - a.m.k. ef marka má orðavalið undanfarið. Kári Stefánsson, sósíalistinn í Vatnsmýrinni með sínar 30 millur á mánuði - sem hefur ríkra hagsmuna að gæta, enda tífaldaðist hagnaður Íslenskrar erfðagreiningar (sem er í eigu bandaríska lyfjarisans Amgen) árið 2020 samanborið við árið 2019 - hefur ítrekað og óáreittur fengið að spúa út úr sér því sem, a.m.k. fyrir Covid, hefði verið flokkað sem hatursorðræða gegn minnihlutahópi.

Í einu viðtalinu stakk hann upp á því að óbólusettir yrðu vistaðir í Grímsey (þeirri reyndar fallegu eyju), í öðru kallaði hann þá drullusokka og nú síðast sagði hann að það mætti færa fyrir því rök „að koma eigi þeirri skyldu á að þeir ein­stak­ling­ar sem ekki vilja láta bólu­setja sig verði skikkaðir í sótt­kví að eilífu.“

Sóttkví að eilífu, hvorki meira né minna. Ef þessi maður væri ekki í guðatölu hjá stórum hluta þjóðarinnar myndu þessi orð dæma sig sjálf, en fjöldi fólks - sem ég hefði eitt sinn talið vera með ríka réttlætiskennd - hefur verið duglegt að taka undir með spámanninum.

Aðrir minni spámenn - og eflaust aðdáendur Kára - svo sem núverandi ritstjóri Fréttablaðsins og fyrrum sýndar-jafnaðarmaðurinn Sigmundur Ernir Rúnarsson, sem og Egill Jóhannsson, forstjóri Brimborgar - sem krefst væntanlega bólusetningar af starfsfólki sínu ef bílaumboðið á að vera „öruggur staður til að vera á“ - stukku blygðunarlaust á hatursorðræðuvagn Kára með álíka árás. Já, árás sagði ég, enda er hatursorðræða auðvitað ekkert annað en árás.

Nýjasti farþeginn á þessum vafasama vagni er svo fjölmiðlamaðurinn Illugi Jökulsson, en eins og alþjóð veit þá er Illugi fróðari flestum Íslendingum um mannkynssöguna og kunnur baráttumaður fyrir lýðræðisumbótum og mannréttindum. Verður því að teljast fokið í flest skjól þegar slíkir menn eru farnir að hvetja til útskúfunar minnihlutahópa. Hann er hins vegar í félagsskap aragrúa fólks af vinstri vængnum sem hefur gleymt þeim gildum (eða grafið) sem það áður hafði og kippir sér greinilega lítið upp við þá fasísku tilburði sem skotið hafa rótum á Vesturlöndum undanfarna mánuði. Svei mér þá ef ég skil ekki loksins frasa Jakobs Bjarnar um „góða fólkið.“ Þegar fólk loks lifir söguna þá tekur það ekki einu sinni eftir henni og kannski vegna þess að hana er enn hvorki að finna í sögubókum né miðlunum sem það treystir.

Einnig er það í raun mjög heppilegt fyrir alþingismenn þessa lands að jafn óforskammaður maður og Kári skuli tala jafn digurbarkalega og afdráttarlaust um jaðarsetningu hinna óbólusettu og raun ber vitni, enda skriðu þeir nokkrir úr fylgsni sínu hver á fætur öðrum með lævísum en ögn tempraðri aðdróttunum um sömu aðgerðir.

Reyndar var traustvekjandi að heyra nýskipaðan heilbrigðisráðherra, Willum Þór Þórsson, segja í kvöldfréttum 6. desember: „auðvitað verður maður bara að virða þau sjónamið sem eru uppi hjá fólki sem af alls konar ólíkum ástæðum…vill ekki láta bólusetja sig.“ Mikið væri óskandi að fleiri þingmenn myndu tjá sig með svipuðum hætti og hætta að daðra jafn frjálslega við fasískar hugmyndir og sumir þeirra hafa gert. Landsmenn eru eðlilega orðnir langþreyttir á þeim veruleika sem Covid hefur fært okkur. Það er ég að sjálfsögðu líka og erum við tónlistarmenn t.d. orðnir mjög þreyttir á því hvernig sviðslistir hafa nánast lagst á hliðina undanfarna 20 mánuði.

Þekktasti tónlistarmaðurinn sem hefur orðið fyrir barðinu á æstum rétttrúnaðar-múginum er enginn annar en Eric Clapton, en hann vann sér það helst til saka að greina opinberlega frá alvarlegum aukaverkunum sem hann varð fyrir af Covid bóluefnum. Hann segist hafa óttast mjög að geta ekki spilað aftur vegna einkennanna en hann er sem betur fer allur að koma til. En þótt blessaður maðurinn hafi farið í Covid bólusetningu, þá er hann víst orðinn anti-vaxxer við það eitt að greina frá raunum sínum. Clapton hefur gefið það út að hann muni ekki spila tónleika þar sem óbólusettum er meinaður aðgangur, nokkuð sem væri óskandi að fleiri tónlistarmenn tækju sér til fyrirmyndar. Hann hefur ekkert á móti bólusettum, enda bólusettur sjálfur, en hann áttar sig einfaldlega á því að mismunun af þessu tagi er í eðli sínu röng.

Enda er alveg sama hvernig dæmið er lagt saman, ástandið er ekki óbólusettum að kenna. Bólusettir jafnt sem óbólusettir smitast og smita aðra, þótt reynt sé með öllum tiltækum ráðum og hagræðingu á sannleikanum að ala á þeim áróðri. Það er t.d. þyngra en tárum taki að RÚV, sú ríkisstofnun sem ég hef haft hvað mestar mætur á til þessa hafi með sínum einhliða fréttaflutningi verið einna fremst í flokki í þessari herferð.

Eitt sinn þegar Íslendingar voru fastir í meðvirknisbubblu með ráða- og „óreiðumönnum“, þá hafði Egill Helgason þá framsýni að kalla til Evu Joly nokkra. Þótt ekki sé ég fullur bjartsýni, þá væri óskandi að Egill myndi rifja upp gamla takta og fá til sín í Silfrið eitthvað af þeim aragrúa fræðimanna, blaðamanna og hugsuða sem hafa fyrir löngu áttað sig á því að aðgerðir stjórnvalda á heimsvísu séu og hafi lengi verið á kolrangri og sumpart glæpsamlegri braut. Hér eru nokkrir: Dr. Peter McCullough, Dr. Robert Malone, Dr. Sucharit Bhakdi, Dr. Michael Yeadon, Dr. Jay Bhattacharya, Dr. Paul Marik, Dr. Pierre Kory, Dr. Tess Lawrie, Dr. Scott Jensen, John Ioannidis PhD, Dr. Zach Bush, Geert Vanden Bosche PhD, Dr. Byram Bridle, Dr. Ryan Cole, Dr. Wolfgang Wodarg, Norman Fenton PhD, Bret Weinstein PhD, Heather Haying PhD, Catherine Austin Fitts, Dr. Peter Doshi, Mark Crispin Miller, Mattias Desmet PhD, Dr. Jessica Rose, Dr. Martin Kulldorff, Reiner Fuellmich, Robert F. Kennedy jr., Max Blumenthal, Whitney Webb, Patrick Henningsen, Alex Berenson, Patrick M. Wood, Trish Wood og Zuby.

Mér er algjörlega fyrirmunað að skilja hvernig fólk - sem hingað til hefur verið bæði upplýst og gagnrýnið á hagsmunaárekstra eða spillingu hverskonar - hefur ýmist meðvitað eða ómeðvitað tekið þá ákvörðun að innan þess iðnaðs, þar sem slík meinsemd er í meira offramboði en nokkrum öðrum iðnaði, sé einmitt ekkert slíkt að finna. Eða, í það minnsta þá hafi spillingin og hagsmunaárekstrarnir hvorki áhrif á vísindalegar niðurstöður né ákvarðanir yfirvalda. Yeah right!

Ef út í það er farið þá hefur sennilega enginn iðnaður í sögunni komist í hálfkvisti við heilbrigðis- og sjúkdómsiðnaðinn þegar kemur að hagsmunaárekstrum og spillingu. Mætti jafnvel halda því fram að ítalska mafían hafi á bannárunum verið eins og kórdrengir í samanburði.

Í Bandaríkjunum hefur enginn iðnaður jafnmikið hreðjartak á eftirlitsaðilum, yfirvöldum og fjölmiðlum og lyfjaiðnaðurinn. Þegar 75% þess fjármagns sem Matvæla- og lyfjastofnun Bandaríkjanna (FDA) notar í áhættumat vegna nýrra lyfja kemur beint frá lyfjafyrirtækjunum sjálfum - fyrir utan þrýstihópa og aðra spillingu - þá er hægt að tala um nánast fullkomna reglugerðarhertöku (regulatory capture) enda hefur það sýnt sig að það borgar sig margfallt fyrir starfsmenn FDA að klóra yfirmönnum lyfjafyrirtækjanna vel og vandlega. Þannig hafa fyrrum starfsmenn FDA gjarnan farið að vinna hjá lyfjafyrirtækjum á margföldum launum eftir að hafa skilað sínu hjá „eftirlitsaðilanum.“ Nýlegt dæmi um þessa svokölluðu „snúningshurð“ er að um leið og fyrrum yfirmaður FDA, Scott Gottlieb, yfirgaf stofnunina, þá beið hans sæti sem stjórnarmaður hjá Pfizer.

En þrátt fyrir að þetta ágæta fyrirtæki, sem Íslendingar hafa tekið sérstöku ástfóstri við, sé búið að kaupa sér velvild á öllum æðstu stöðum, þá er ferilskráin engu að síður full af refsiverðu athæfi. Þannig þurfti Pfizer t.d. að greiða hæstu sekt í sögu bandarísks réttarkerfis árið 2009 fyrir sviksamlega markaðssetningu lyfsins Bextra, eða sem samsvarar ca. 300 milljörðum króna. En lyfjafyrirtækin víla ekki fyrir sér að stunda slík vinnubrögð, enda eru sektirnar - hversu háar sem okkur kann að þykja þær - aðeins smáaurar í samanburði við hagnaðinn.

Tímaritið Forbes hefur t.a.m. áætlað að tekjur Pfizer vegna Covid bóluefnis fyrirtækisins muni nema 33,5 milljörðum Bandaríkjadala fyrir árið 2021 eða sem samsvarar 4,4 billjónum íslenskra króna. Til samanburðar þá er þetta u.þ.b. þreföld heildarvelta alls tónlistariðnaðar í Bandaríkjunum á einu ári. Við erum að tala um að allar tekjur allrar tónlistar í Bandaríkjunum, allt frá Elvis til Justin Bieber - þ.m.t. streymisveitur, útvarp, sjónvarp, kvikmyndir, plötur, o.fl. - séu aðeins þriðjungur af einu bóluefni þessa eina fyrirtækis. En mikið vill meira og hefur fyrirtækið ekki hikað við að beita heilu þjóðirnar fjárkúgunum, eins og þessi fréttaskýring leiðir í ljós. Ætli Ísland hafi verið beitt álíka fjárkúgun?

Einnig hefur það lítið truflað lyfjarisana þegar aukaverkanir ákveðinna lyfja, sem jafnvel eru keyrð í gegnum FDA með fölsunum á niðurstöðum, hefur kostað hundruð þúsunda manna lífið. Þannig er áætlað að á bilinu 100-500.000 manns hafi látist úr hjartaáföllum vegna verkja- og gigtarlyfsins Vioxx frá Merck áður en það var loks tekið af markaði. Já, en til að gæta allrar sanngirni þá var þetta fólk nú sennilega verkjalaust áður en það drapst. M.a.s. hefur komið á daginn að Pfizer hikaði ekki við að hagræða sannleikanum varðandi Covid bóluefni fyrirtækisins og var t.a.m. varanleg lömun og annar alvarlegur miski eins þátttakandans í rannsókn þess, hinnar 12 ára Maddie de Garay, afgreiddur og skráður sem magaverkur þegar rannsóknin var birt.

Fyrir þá sem líður betur með að horfa á leikið efni, þá er auðvelt að mæla með þáttaröðinni Dopesick á Hulu/Disney, en hún fjallar um hvernig fölsun rannsókna og svikul markaðssetning á OxyContin hratt af stað hinum skelfilega ópíóðafaraldri í Bandaríkjunum á tíunda áratug síðustu aldar og sér ekki fyrir endan á.

Ég er fyllilega meðvitaður um að lyfjafyrirtækin hafa gefið af sér mörg frábær lyf og verður það ekki tekið af þeim. Hins vegar er einfaldlega barnalegt að halda öðru fram en að þeirra helsta markmið sé að búa til peninga.

Bandaríski fjárfestirinn Gerald Celente hefur í nokkrum viðtölum haldið því fram að heiminum sé í raun stjórnað af bankaræningjum (bankamönnum), morðingjum (hergagnaframleiðendum) og dópsölum (lyfjafyrirtækjum) og sýnist mér hann fara nokkuð nærri sannleikanum með þeirri fullyrðingu. Ef við tökum Bandaríkin út fyrir sviga, þá er heilbrigðisiðnaðurinn þar í landi m.a.s. orðinn sex sinnum kostnaðarsamari en varnarmál landsins, þrátt fyrir að bandaríski herinn sé sá stærsti og öflugasti í mannkynssögunni. Dr Zach Bush fer ágætlega yfir þessi mál og það hvernig hagkerfið reiðir sig í raun á þessa óstöðvandi „sjúkdómsstjórnun“, eins og hann kallar hana og hvernig hún hefur tekið framúr stríðsrekstri með tilliti til efnahagslegs hvata.

En ef út í það er farið þá kemur á daginn að raunverulegir eigendur nánast hverrar einustu vöru eða þjónustu sem mannskepnan verslar eru örfáir, aðallega tveir, alþjóðlegir fjárfestingasjóðir og gefur heimildamyndin Monopoly - Who Owns the World, ágætis innsýn í þá dystópíu sem eitt prósentið ætlar okkur hinum níutíuogníu ef við spyrnum ekki við fótum.

Um hin skyndilegu en fyrirsjánlegu vistaskipti Scott Gottlieb frá FDA til Pfizer hefur Gerald Celente þetta að segja: „Hvað haldiði að ég sé? Sex ára? Þetta er einn stór klúbbur, eins og George Carlin sagði, og þú ert ekki í honum.“ En miðað við hina grímulausu hagsmunagæslu sem lyfjafyrirtækin stunda þá er það reyndar nánast móðgun við sex ára börn að halda að þau gætu ekki séð í gegnum slíka blekkingu, þótt fullorðið fólk láti á sama tíma mata sig á gengdarlausum áróðri keyptra fjölmiðla - fjölmiðla sem íslenskar fréttastofur éta svo blygðunarlaust upp eftir.

Talandi um Pfizer - og ég spyr í fullri alvöru - er til furðulegra fyrirbæri í þessum heimi en myllumerkið #teampfizer? Einskonar hollustueiður við lyfjafyrirtæki með glæpsamlega fortíð (og samtíð). Ég skil vel hollustu við íþróttafélög, en hvað dettur fólki næst í hug? Kannski #teammonsanto eða #teamraytheon?

Þótt mig svíði tilhugsunin um þann „heilbrigðis-fasisma“, sem við horfum á allt í kringum okkur, þá þykir mér jafnvel ógnvænlegri sú stefna yfirvalda að sprauta skuli helst öll börn á landinu. Að ekki sé litið til heimsins alls, þótt nokkur lönd séu sem betur fer farin að stíga aðeins á bremsuna. Svara mætti orðræðu sem hvetur til fordæmingar og mismununar með því að ef sá sem er óbólusettur er drullusokkur, hvað er þá sá sem vill bólusetja börn með tilraunalyfjum gegn veiru sem þeim stafar engin ógn af? Setning sem ég rakst á um daginn rammaði þetta ágætlega inn: „Þegar börnum eru gefin lyf sem þau ekki þurfa til þess að verja þá sem eldri eru, þá hefur mannkynið náð ákveðnum lágpunkti.“

Nú er reyndar öllum ljóst að bólusettir smitast og smita aðra líkt og óbólusettir, þannig að hugmyndin um að sprauta börnin til þess að þau smiti ekki ömmu og afa er fyrir löngu fokin út í veður og vind. Í ofanálag hefur komið á daginn að tvíbólusettir smitast frekar en óbólusettir af Omicron afbrigðinu, þannig að ljóst er að verið er að fara að sprauta börnin með úreltu bóluefni. Einnig er ljóst að Omicron veldur mun vægari einkennum en bæði upprunalega veiran og Delta afbrigðið og hafa því ýmsir sérfræðingar haldið því fram að smit með Omicron geti verið nokkurs konar ígildi bólusetningar. Í öllu falli er algjörlega glórulaust er að sprauta börn með bóluefni sem ver þau ekki gegn þessu væga afbrigði sem þeim stendur hvort eð er ekki ógn af.

Skilaboðin sem dynja linnulaust á okkur leikmönnum, er að við eigum einfaldlega að hlusta á sérfræðinga. Ég get vel tekið undir þau sjónarmið, en þurfa þessir sérfræðingar endilega að vera íslenskir og/eða sammála Þórólfi og Kára? Hvað með t.d. þessa rúmlega 15.000 lækna og vísindamenn (International Alliance of Physicians and Medical Scientists) sem mæla einarðlega gegn Covid bólusetningum á börnum?

Hér er svo ansi afdráttarlaus viðvörun til foreldra frá Dr. Robert Malone, þeim hinum sama og beinlínis fann upp mRNA bóluefnatæknina sem Pfizer notast við í sínu Covid bóluefni.

Hér er hann í löngu viðtali við Joe Rogan og hér ræðir hann hættuna sem börnum stafar af Covid, í félagi við nokkra af fremstu framlínu-læknum Bandaríkjanna, sem undanfarna 20 mánuði hafa helgað lífi sínu baráttunni gegn Covid - en uppskorið fyrir það fordæmalausa ófrægingarherferð - þ.á.m. Dr. Peter McCullough, Dr. Pierre Kory og Dr. Ryan Cole.

Af nægu er að taka en hér er ansi sannfærandi vitnisburður hjúkrunarkonunnar Collette Martin fyrir þingnefnd í Louisiana í Bandaríkjunum og er hún ansi afdráttarlaus í afstöðu sinni gagnvart bólusetningu barna við Covid.

Af hverju er ég einu sinni að hafa skoðun á því sem samfélagið hefur ákveðið að aðeins örfáir einstaklingar megi tjá sig um? Ég tel mannkynið einfaldlega vera komið á þann stað að við verðum að taka skýra afstöðu gegn þeim öflum sem við er að etja og sem ýta undir þá orðræðu og sundrungu sem þykir orðin eðlileg í dag. Engin manneskja ætti að þurfa að réttlæta fyrir nokkrum - öðrum en hugsanlega almættinu - ástæður þess hvaða efni, aðskotahlut eða hvað annað hún kýs að þiggja eða afþakka, hvort sem er fyrir sjálfa sig eða börnin sín - ekki frekar en kona sem ákveður sjálf hvort hún fer í fóstureyðingu eða ekki. M.ö.o. þá er fólk í raun búið að skipta út hugtakinu „my body, my choice“ fyrir hugtakið „you are either with us or against us“ - möntrunni frægu sem stríðsglæpamaðurinn George Bush yngri þuldi í aðdraganda Íraksstríðsins. Skoðanabróðir hans og tákngerfingur vondra hugmynda, Tony Blair, er nú einn ötulasti talsmaður bólusetningavegabréfa í Evrópu - en ekki hvað?

Mismunun af þessu tagi er einfaldlega röng, sér í lagi þegar bólusettir smita líkt og óbólusettir og eru þetta auðvitað ekkert annað en kúgunartilburðir til þess eins að ná að sprauta helst alla. Það að gera sér lífið aðeins auðveldara - a.m.k. tímabundið - í formi skilyrðislausrar hlýðni við misgáfuleg og að hluta til glæpsamleg öfl, er að einhverju leyti sambærilegt því að pissa í skóna sína. Benjamin Franklin orðaði þetta ágætlega: „Þeir sem myndu afsala sér grundvallarfrelsi til þess að eignast smávægilegt og tímabundið öryggi, eiga hvorki skilið frelsi né öryggi.“

Ég fékk það nokkuð fljótlega á tilfinninguna að ekki væri allt sem sýndist þegar kæmi að opinbera Covid „narratívinu“ á heimsvísu. Ég skrifaði m.a.s. opið bréf til yfirvalda í maí, 2021 og sendi það öllum alþingismönnum, forseta Íslands, flestum starfandi blaðamönnum og miklum fjölda lækna og vísindamanna. Ekki voru viðbrögðin mikil eins og við var að búast enda hafa allir ofantaldir, með örfáum undantekningum, marserað nánast fullkomlega í takt í 20 mánuði.

Fyrir löngu varð ljóst að aðgerðirnar gegn faraldrinum væru í hróplegu ósamræmi við alvarleika og stærð hans og er ég sannfærður um að afleiðingar þeirra - að meðtöldum bóluefnunum - munu þegar upp er staðið eyðileggja mun fleiri mannslíf en þær björguðu. Markvisst var þaggað niður á samfélagsmiðlum í röddum allra þeirra fjölmörgu sérfræðinga sem ekki samrýmdust yfirlýstum aðgerðum Alþjóðaheilbrigðisstofnunarinnar (WHO) og hræðsluáróður meginstraumsmiðlanna allra hefur dunið á okkur linnulaust síðustu 20 mánuðina og sér ekki fyrir endann á þeim sirkus.

Veruleikinn er hins vegar nokkurn veginn þessi: Yfir heiminn gengur pest, en hún er ekki alvarlegri en svo að 99.97% líkur eru á að þeir sem smitast af henni lifi hana af og hafa líkurnar sennilega aukist umtalsvert með tilkomu Omicron. Pestin er vissulega mun skæðari og jafnvel lífshættuleg þeim sem eldri eru og þeim sem eru með undirliggjandi sjúkdóma, en engu hættulegri ungu fólki og sér í lagi börnum en venjuleg flensa.

Getur einhver heilvita maður útskýrt fyrir mér lógíkina á bak við það að eftir því sem betur og betur kemur í ljós hversu takmarkaður áhrifamáttur Covid bóluefnanna er - hversu hratt mótefnin dvína og eftir því sem betur og betur kemur í ljós skaðsemi þeirra - því harðari sé krafan um bólusetningu allra?

Dr. Julie Ponesse, prófessor í siðfræði við University of Western Ontario í Kanada, orðar þetta ágætlega í fyrirlestri sem hún hélt fyrir The Democracy Fund þar í landi: „okkur er nú talin trú um að því minna sem eitthvað virkar, því meiri ástæða sé til að þiggja það.“ Dr. Robert Malone sagði einnig nýlega að þetta væri í „fyrsta sinn í sögunni þar sem þeim sem ekki hafa tekið lyfið er kennt um gagnsleysi þess.“ Og fyrrum hjúkrunarkona í Kaliforníu súmmerar svo hringavitleysuna ágætlega upp með orðunum „Af hverju þurfa þeir sem eru varðir að fá vernd frá hinum óvörðu með því að neyða hina óvörðu til að nota verndina sem varði ekki þá vernduðu til að byrja með?“

Það vill þannig til að jafnvel íhaldsömustu sérfræðingar - fólk sem aldrei hefði verið hægt að spyrða við samsæriskenningar af neinu tagi - hafa engu að síður áttað sig á því að í skjóli faraldursins er verið að hrinda af stað plönum sem eiga lítið skylt við lýðheilsu. Einhverjir þættir hafa lengi verið á teikniborðinu en aðrir sprottið upp þegar hagsmunaaðilar nýta tækifærið. Eins og Winston Churchill sagði eitt sinn: „Látum aldrei gott neyðarástand fara til spillis.“ Þessir nýju milljarðamæringar gerðu það klárlega ekki og ljóst er að undanfarna 20 mánuði, meðan lítil og meðalstór fyrirtæki hafa ýmist róið lífróður eða hreinlega þurkast út, hefur átt sér stað stærsta eignatilfærsla sögunnar, þar sem alþjóðlegu stórfyrirtækin, t.d. Alphabet (Google, YouTube o.fl.) og Amazon hafa blómstrað sem aldrei fyrr.

Fullkomlega skiljanlegt er að sá sem fylgist aðeins með meginstraumsmiðlum, hvort sem er hér heima eða erlendis, þyki slíkar hugmyndir óhugsandi samsæriskenningar, en maður þarf ekki að bregða sér mjög langt út fyrir bubbluna til að átta sig á því að slíkir hlutir eru einmitt að eiga sér stað fyrir framan augu okkar allra. T.a.m. hafa Dr. Michael Yeadon, fyrrum aðstoðarforstjóri Pfizer, Catherine Austin Fitts, fyrrum aðstoðarritari húsnæðismála undir George H.W. Bush og Naomi Wolf, rithöfundur og fyrrum ráðgjafi Bill Clinton, ítrekað varað við því að bóluefnavegabréf séu í raun innleiðing á mun stærra og ógnvænlegra plani. Um innleiðingu þessara vegabréfa, hinna sömu og fjölmargir grunlausir Íslendingar kalla eftir, segir Wolf m.a.: „Orð mín eru ekki yfirdrifin [og] ég get ekki sagt þetta nógu kröftuglega: Ef þessi áætlun gengur eftir eins og ráðgert er, þá er bókstaflega um endalok á frelsi mannsins á Vesturlöndum að ræða…Þetta snýst ekki um bóluefnið; þetta snýst ekki um vírusinn; þetta snýst um gögnin þín. Og þegar þetta nær fram að ganga þá hefurðu ekkert val um hvort þú verður hluti af kerfinu. Það sem fólk verður að skilja er að hægt verður að hlaða hvaða upplýsingum sem er inn í þessi forrit án nokkurra vandræða…Lánstraustsferill þinn getur verið undir og öll sjúkrasaga þín…Þetta er endirinn á borgaralegu samfélagi og það er verið að reyna að innleiða [kerfið] um heim allan. Og þetta er klárlega svo miklu meira en bara bólusetningavegabréf. Ég get ekki lagt nógu mikla áherslu á [þá staðreynd] að þau hafi [ýmist] valdið til að slökkva eða kveikja á lífi þínu – að leyfa þér að taka þátt í samfélaginu eða að vera jaðarsettur...Þetta er skelfilegt; það má ekki láta þetta halda áfram að gerast.“

Ætla má að margir Íslendingar, sem kalla eftir aukinni mismunun og hertu eftirliti, myndu einnig taka þessari sænsku örflögutækni fagnandi. Já, það þarf auðvitað að tryggja okkur þrælunum ákveðin þægindi.

En ekki eru allar stéttir sofandi varðandi hættuna sem þessi vegabréf bjóða heim. Í þessu opna bréfi til Boris Johnson hvetja 1200 breskir prestar forsætisráðherrann til að hugsa sinn gang. Ekki virðast kollegar þeirra hér heima kippa sér mikið upp við þá þróun sem átt hefur sér stað í löndunum í kringum okkur þótt hátt skrifaður erkibiskup, Carlo Maria Viganò, sé sannfærður um að undanfarin tvö ár hafi verið að eiga sér stað nokkuð sem kalla mætti alþjóðlegt valdarán. Undir þetta taka einnig mikið af fræðimönnum, t.a.m. Dr. Robert Malone og Dr. Michael Yeadon, enda sjá þeir auðvitað manna best að dæmið gengur ekki upp út frá lýðheilsusjónarmiðum einum saman.

Ég hvet fólk til þess að kynna sér betur þá hluti sem séra Viganó og Dr. Malone ræða hér, en fyrir opnum tjöldum hefur t.d. Alþjóðaefnahagsráðið (World Economic Forum) rætt hvernig framtíð elítan sér fyrir sér og hvernig það sér faraldurinn í raun sem tækifæri til að breyta hegðun og lífi mannskepnunnar. Fyrir okkur flest er það mjög óheillandi dystópía sem ég vona að við berum gæfu til að hafna. En fyrir þá sem vilja kíkja aðeins undir húddið á þessari framtíðarsýn, sem kölluð hefur verið tæknikrasía (technocracy), er hægt að mæla með vefsíðunni technocracy.news, en síðuhaldarinn, Patrick M. Wood, hefur rannsakað og skrifað um þessa hluti í nokkra áratugi. Einnig væri óskandi ef fleiri myndu átta sig á hversu gegnsýrðir meginstraumsmiðlarnir eru af keyptum áróðri og eru hér nokkrir fréttamiðlar þar sem stunduð er alvöru rannsóknarblaðamennska: ukcolumn.org, 21stcenturywire.com, thegrayzone.com, mintpressnews.com, thelastamericanvagabond.com, brownstone.org og unlimitedhangout.com.

Oft er talað um að gögn (data) sé hin nýja olía og er kredit systemið í Kína sennilega eins konar „blue print“ fyrir það sem Vesturlönd þurfa að fara að venjast. Allir nema þeir allra þrjóskustu verða með einum eða öðrum hætti neyddir til að láta sprauta sig með tilraunabóluefnum - líklega á sex mánaða fresti til þess að passinn renni ekki út. Þvingun á sér nefnilega margar birtingarmyndir og þegar almenningur stendur frammi fyrir því vali að fá annað hvort að taka þátt í samfélaginu og ferðast að vild eða að búa við takmörkun á þjónustu, aðgangi að viðburðum og ferðalögum, þá munu flestir láta undan. Á endanum verðum við þó sennilega öll að sömu þrælunum ef nógu margir láta undan, burt séð frá því hvers eðlis hreðjartökin eru.

Ef talið var að hjarðónæmi myndi nást með þriðja skammtinum, hvers vegna er ríkið þá búið að ganga frá kaupum á 1.400.000 skömmtum frá Pfizer? Af hverju hefur Ástralía, samkvæmt opinberum gögnum, gengið frá kaupum á 10 sinnum fleiri skömmtum en sem nemur íbúum landsins? Á eftir örvunarskammtinum kemur nefnilega örvæntingarskammturinn, eins og einhver komst að orði - og svo koll af kolli.

Það er komið að því. Nei, ég er ekki að tala um fjórðu eða elleftu sprautuna, þótt þær séu vissulega - og hafi alltaf verið - á teikniborðinu. Það er komið að því, lesandi góður, að þú takir afstöðu til þess hvers konar heimi þú vilt að börnin þín, börnin þeirra og komandi kynslóðir muni búa í. Vilt þú - með skilyrðislausri hlýðni við helsjúkan og gerspilltan alþjóðlegan lyfja-apparatus eða afstöðuleysi gagnvart hinni nýju alræðishyggju sem starir blákalt í augun á okkur - tryggja það að komandi kynslóðir muni búa við varanlega frelsisskerðingu, í einskonar lögregluríki þar sem á endanum enginn getur hreyft legg né lið nema með leyfi frá yfirvaldinu í formi QR kóða og annars stafræns eftirlits? Eða vilt þú tryggja að þau megi búa við sambærilegt frelsi og þú hefur sjálfur notið?

Sjálfur mun ég aldrei leggja þeim öflum lið sem eru í þann mund að gerbreyta heiminum frá því sem við áður þekktum hann. Fyrr má fólk svipta mig ærunni, fangelsa mig eða krossfesta á altari vísindanna, en að ég leggi þessum öflum lið. Það er til leið út úr þessum ógöngum og hún byrjar á orðunum „nei, hingað og ekki lengra.“

Þarf mannkynið alltaf að bíða þangað til allt er farið til fjandans áður en það áttar sig á því að það hefði betur gripið fyrr í taumana, sbr. uppgang Nasismans, Íraksstríðið, hrunið, o.s.frv.? Það verður alltaf til fólk sem er tilbúið að fremja alvarlega glæpi gegn mannkyninu. Að sama skapi er ágætt að átta sig á því að plönum þessa fólks hefur aldrei verið hrundið á bak aftur af fólki sem stendur á hliðarlínunni þangað til allt er farið til fjandans. Eins og Robert F Kennedy, jr. sagði í nýlegu viðtali: „Enginn hefur nokkurntímann flúið alræðishyggju með hlýðni.“

Ég skrifaði eftirfarandi orð í áðurnefndu opnu bréfi til yfirvalda í maí, 2021 og endurtek þau hér:Ég hef oft velt því fyrir mér hvernig hroðaverk eins og þau sem heimsbyggðin horfði upp á í aðdraganda seinni heimstyrjaldarinnar og á meðan á henni stóð gátu átt sér stað í jafn upplýstu lýðræðisríki og Þýskalandi. Ég veit núna af hverju. Í raun virðist aðeins þurfa þrennt til – vel smurða áróðursmaskínu, kerfisbundna ritskoðun og sinnuleysi almennings. Samkvæmt orðum Edmund Burke, þá þarf jafnvel aðeins það síðastnefnda til. „Það eina sem er nauðsynlegt til þess að hið illa sigri, er að góðir menn geri ekki neitt.“

Ef litið er til mannkynssögunnar, þá er lýðræði – sú stjórnsýsla sem við tökum nú sem gefnum hlut – kornung. Lýðræði er í raun undantekning á því kerfi sem maðurinn hefur lengst af búið við og það er nákvæmlega ekkert sem segir okkur að það geti ekki verið undantekningin sem sannar regluna. Þegar skynsamir og allsgáðir vísindamenn eru farnir að vara okkur við hinu illa í nútímanum þá ættum við að staldra við og vega og meta hvort hugsanlega sé ekki allt sem sýnist á yfirborðinu. Við getum gert betur en svo að láta mata okkur daginn út og daginn inn. Eins og skoski höfundurinn og blaðamaðurinn Charles Mackay orðaði ágætlega: „Menn, eins og réttilega hefur verið sagt, hugsa í hjörðum; það mun koma í ljós að þeir missa vitið í hjörðum, á meðan þeir koma aðeins hægt aftur til vits, einn og einn.“

Ágæti forsætisráðherra, Katrín Jakobsdóttir.

Þú átt í raun tvo kosti á komandi vikum og mánuðum. Annar er sá að leiða fyrstu fasistastjórn lýðveldisins, með innleiðingu á þeim bólusetningavegabréfum sem mörg af löndunum í kringum okkur hafa tekið upp og margir kalla eftir. Engu skiptir hvort slík skírteini hafi eitthvert vísindalegt gildi - þ.e. hvort aðgreining á þegnunum eftir bólusetningarstöðu hindri smit eða ekki - fasismi lætur slíkan tittlingaskít ekki þvælast fyrir sér. Svo mætti auðvitað ganga enn lengra eins og Ursula von der Leyen, framkvæmdastjóri Evrópusambandsins, hefur lagt til - að taka skuli upp skyldubólusetningu í löndum sambandsins - enda tökum við tilskipunum frá Brussel líkt og þær væru heimatilbúnar. En það gæfi auðvitað sömu niðurstöðu með tilliti til smita. Aukaatriði.

Hinn kosturinn er sá að þú standir fast á þeim gildum sem þú varst eitt sinn þekkt fyrir og bjóðir þeim alþjóðlegu og fasísku öflum sem hafa mergsogið innviði þjóða undanfarna 20 mánuði birginn og ákveðir staðfastlega að þú munir ekki taka þátt í mismunun og kúgun minnihlutahópa af neinu tagi. Á sömu nótum þá vona ég innilega að þú beitir þínum áhrifum - og vonandi í félagi við heilbrigðisráðherra - þannig að börn þessa lands, ekki lyfjafyrirtæki með langan afbrotaferil, fái að njóta vafans og afstýrir þannig væntanlegri sprautuherferð 5-11 ára barna.

Höfundur er tónlistarmaður