Myndaði fisk og fólk og safnaði fínum munum Gunnþóra Gunnarsdóttir skrifar 7. september 2019 11:00 "Okkur finnst sýn hans skemmtileg,“ segir Inga Lára um Pike Ward þar sem hún raðar upp myndum hans í Þjóðminjasafninu. Fréttablaðið/Anton Brink Pike Ward var enskur maður sem kom hingað til Íslands um 26 ára skeið, fyrir fyrri heimsstyrjöld, til að sinna fiskkaupum. Hann var virkur áhugaljósmyndari snemma, miðað við það sem gerðist á Íslandi. Þess vegna eru myndir hans svo áhugaverðar. Þær eru líka teknar víða um land og á löngu tímabili,“ segir Inga Lára Baldvinsdóttir, forstöðumaður ljósmyndadeildar Þjóðminjasafnsins, þar sem hún keppist við uppsetningu sýningar í myndasal safnsins sem opnuð verður í dag klukkan 14. Inga Lára segir fiskkaupmanninum hafa verið fálega tekið þegar hann kom til landsins fyrst. „Menn höfðu ekki áhuga á viðskiptunum en hann var svo heppinn að komast strax í kynni við Sigfús Eymundsson og Daníel Daníelsson á ljósmyndastofu Sigfúsar Eymundssonar og þeir höfðu milligöngu um að koma honum í samband við útgerðarmenn á Akranesi. Þangað fór hann strax í fyrstu ferðinni og keypti fisk. Eftir að Ward fór að koma hingað reglubundið breyttust viðhorf Íslendinga til hans. Á stærri stöðum, eins og Ísafirði og Neskaupstað, var hann með umboðsmenn og hann kom sér víða upp geymsluhúsum fyrir saltfisk. Hans aðall var sá að hann skapaði markað fyrir smáfisk sem fram að því hafði ekki verið eftirspurn eftir og smærri útvegsmenn fengu markað fyrir sína framleiðslu. Pike Ward borgaði bara í peningum, þannig að hann braut þá hefð að menn væru á klafa hjá einni verslun í sambandi sölu og úttekt. Hann kom líka með saltskip og fólk vann fiskinn eftir hans forskrift.“Hér klippir maður mann utan dyra á Seyðisfirði. Börnin fylgjast spennt með.Mynd/Pike WardGrunnstefið í myndum Pikes Ward er fiskverkun sem setti svip sinn mikið á þorp og bæi á Íslandi í upphafi 20. aldar, því hún fór fram utandyra. Hann filmaði þá sem voru nánastir honum í starfi en líka krakka á sleða á Vopnafirði og ein mynd er tekin neðan þilja í bát á Norðfirði, það segir Inga Lára merkilegt því þetta var fyrir daga flassins. Inga Lára tekur fram að Þjóðminjasafnið eigi ekki myndirnar og hafi ekki rétt yfir þeim nema núna. „Við eigum það Katherine Findlay að þakka að við fáum að sjá þær, hún var starfsmaður skjalasafnsins Devon Heritage Archive í Englandi og hennar Íslandsáhugi varð til þess að Þjóðminjasafnið hafði spurnir af myndunum. Safnið veitti okkur góðfúslegt leyfi til eftirtöku og sýningar á þeim og ég er sannfærð um að margir munu sækja í safnið eftir þetta. Það er frá tímabili sem við erum ekkert voða sterk í. Á fyrri hluta þess erum við svolítið bundin af ljósmyndum frá fáum einstaklingum, því munar um nýtt blóð.“ Fleira er á sýningunni en myndir því Pike Ward var ekki bara áhugaljósmyndari, heldur líka virkur safnari verðmætra muna. Hann hafði peninga milli handa og keypti alls konar gripi á Íslandi, allt frá silfurermahnöppum upp í altaristöflur, fór með þá á skipum, um leið og fiskinn, og skreytti hús sitt í Teignmouth með þeim, að sögn Ingu Láru. „Ward arfleiddi safn í Bretlandi að mununum að sér látnum og það varð að samkomulagi að Þjóðminjasafnið fengi þá til eignar árið 1950. Þannig að sýningin núna er sambland af misstórum stækkunum úr úrklippubókum hans og ljósmyndum og úrval úr gripaeigninni. Hlutirnir voru til sýnis í safninu einhvern tíma eftir að þeir bárust, en síðari árin bara í litlum mæli. Ég held þó að það séu tíu gripir úr því í grunnsýningu Þjóðminjasafnsins og það segir sína sögu um gæði þeirra. Þetta eru fínir gripir.“ Birtist í Fréttablaðinu Menning Mest lesið Sigmundur og hvolpurinn gleðjast yfir fylgi Miðflokksins Lífið „Það braut ísinn að við hefðum deitað sama gaurinn“ Lífið „Ég var heppinn. En ekki hann“ Lífið „Það er önnur hver gella með í vörunum“ Lífið Skrúfaði titrarann í sundur til að forða nágrönnum frá ónæði Lífið Fréttatía vikunnar: Körfubolti, laxaastmi og stýrivextir Lífið Ólafur Ragnar skellti sér á sæþotu eftir langan dag Lífið Karlmennskuhlaðvarpið heyrir sögunni til Lífið Gómsætar haustkökur að hætti Elenoru Lífið Super Happy Forever hlaut Gullna lundann Bíó og sjónvarp Fleiri fréttir „Hrátt háþróað krass, langt leitt krot“ Bjóða landsmönnum nauðbeygð til messu Allt í banönum á Brút Bríet lét sig ekki vanta á sýningaropnun Ynju Blævar Út um allar koppagrundir Alþingis: „Froðan flæðir endalaust, það er bara froða froða“ Skálda opnar: „Kannski ekki margir nógu vitlausir til að framkvæma þessa hugmynd“ Össur Geirsson er heiðurslistamaður Kópavogs 2024 Margmenni í sköpunargleði og stuði á safninu Ólafur Elíasson tekur yfir Piccadilly Circus og Times Square Opna fyrstu umboðsstofuna í eigu leikara Baráttan innra með manni eins og ljós og skuggar Bein útsending: Salman Rushdie hlýtur verðlaun Halldórs Laxness Bong Joon Ho verður stafrænn heiðursgestur á RIFF Ævar Þór Benediktsson hlýtur verðlaun Guðrúnar Helgadóttur Ráðinn markaðs- og kynningarstjóri Tónlistarmiðstöðvar Verk Arnhildar og félaga valið framlag Íslands á Feneyjatvíæringnum í arkitektúr Lyfjameðferð við meðvirkni: „Æ, ég væri bara til í að taka eina töflu“ „Mann- og listfjandsamleg þvæla“ Sjá meira
Pike Ward var enskur maður sem kom hingað til Íslands um 26 ára skeið, fyrir fyrri heimsstyrjöld, til að sinna fiskkaupum. Hann var virkur áhugaljósmyndari snemma, miðað við það sem gerðist á Íslandi. Þess vegna eru myndir hans svo áhugaverðar. Þær eru líka teknar víða um land og á löngu tímabili,“ segir Inga Lára Baldvinsdóttir, forstöðumaður ljósmyndadeildar Þjóðminjasafnsins, þar sem hún keppist við uppsetningu sýningar í myndasal safnsins sem opnuð verður í dag klukkan 14. Inga Lára segir fiskkaupmanninum hafa verið fálega tekið þegar hann kom til landsins fyrst. „Menn höfðu ekki áhuga á viðskiptunum en hann var svo heppinn að komast strax í kynni við Sigfús Eymundsson og Daníel Daníelsson á ljósmyndastofu Sigfúsar Eymundssonar og þeir höfðu milligöngu um að koma honum í samband við útgerðarmenn á Akranesi. Þangað fór hann strax í fyrstu ferðinni og keypti fisk. Eftir að Ward fór að koma hingað reglubundið breyttust viðhorf Íslendinga til hans. Á stærri stöðum, eins og Ísafirði og Neskaupstað, var hann með umboðsmenn og hann kom sér víða upp geymsluhúsum fyrir saltfisk. Hans aðall var sá að hann skapaði markað fyrir smáfisk sem fram að því hafði ekki verið eftirspurn eftir og smærri útvegsmenn fengu markað fyrir sína framleiðslu. Pike Ward borgaði bara í peningum, þannig að hann braut þá hefð að menn væru á klafa hjá einni verslun í sambandi sölu og úttekt. Hann kom líka með saltskip og fólk vann fiskinn eftir hans forskrift.“Hér klippir maður mann utan dyra á Seyðisfirði. Börnin fylgjast spennt með.Mynd/Pike WardGrunnstefið í myndum Pikes Ward er fiskverkun sem setti svip sinn mikið á þorp og bæi á Íslandi í upphafi 20. aldar, því hún fór fram utandyra. Hann filmaði þá sem voru nánastir honum í starfi en líka krakka á sleða á Vopnafirði og ein mynd er tekin neðan þilja í bát á Norðfirði, það segir Inga Lára merkilegt því þetta var fyrir daga flassins. Inga Lára tekur fram að Þjóðminjasafnið eigi ekki myndirnar og hafi ekki rétt yfir þeim nema núna. „Við eigum það Katherine Findlay að þakka að við fáum að sjá þær, hún var starfsmaður skjalasafnsins Devon Heritage Archive í Englandi og hennar Íslandsáhugi varð til þess að Þjóðminjasafnið hafði spurnir af myndunum. Safnið veitti okkur góðfúslegt leyfi til eftirtöku og sýningar á þeim og ég er sannfærð um að margir munu sækja í safnið eftir þetta. Það er frá tímabili sem við erum ekkert voða sterk í. Á fyrri hluta þess erum við svolítið bundin af ljósmyndum frá fáum einstaklingum, því munar um nýtt blóð.“ Fleira er á sýningunni en myndir því Pike Ward var ekki bara áhugaljósmyndari, heldur líka virkur safnari verðmætra muna. Hann hafði peninga milli handa og keypti alls konar gripi á Íslandi, allt frá silfurermahnöppum upp í altaristöflur, fór með þá á skipum, um leið og fiskinn, og skreytti hús sitt í Teignmouth með þeim, að sögn Ingu Láru. „Ward arfleiddi safn í Bretlandi að mununum að sér látnum og það varð að samkomulagi að Þjóðminjasafnið fengi þá til eignar árið 1950. Þannig að sýningin núna er sambland af misstórum stækkunum úr úrklippubókum hans og ljósmyndum og úrval úr gripaeigninni. Hlutirnir voru til sýnis í safninu einhvern tíma eftir að þeir bárust, en síðari árin bara í litlum mæli. Ég held þó að það séu tíu gripir úr því í grunnsýningu Þjóðminjasafnsins og það segir sína sögu um gæði þeirra. Þetta eru fínir gripir.“
Birtist í Fréttablaðinu Menning Mest lesið Sigmundur og hvolpurinn gleðjast yfir fylgi Miðflokksins Lífið „Það braut ísinn að við hefðum deitað sama gaurinn“ Lífið „Ég var heppinn. En ekki hann“ Lífið „Það er önnur hver gella með í vörunum“ Lífið Skrúfaði titrarann í sundur til að forða nágrönnum frá ónæði Lífið Fréttatía vikunnar: Körfubolti, laxaastmi og stýrivextir Lífið Ólafur Ragnar skellti sér á sæþotu eftir langan dag Lífið Karlmennskuhlaðvarpið heyrir sögunni til Lífið Gómsætar haustkökur að hætti Elenoru Lífið Super Happy Forever hlaut Gullna lundann Bíó og sjónvarp Fleiri fréttir „Hrátt háþróað krass, langt leitt krot“ Bjóða landsmönnum nauðbeygð til messu Allt í banönum á Brút Bríet lét sig ekki vanta á sýningaropnun Ynju Blævar Út um allar koppagrundir Alþingis: „Froðan flæðir endalaust, það er bara froða froða“ Skálda opnar: „Kannski ekki margir nógu vitlausir til að framkvæma þessa hugmynd“ Össur Geirsson er heiðurslistamaður Kópavogs 2024 Margmenni í sköpunargleði og stuði á safninu Ólafur Elíasson tekur yfir Piccadilly Circus og Times Square Opna fyrstu umboðsstofuna í eigu leikara Baráttan innra með manni eins og ljós og skuggar Bein útsending: Salman Rushdie hlýtur verðlaun Halldórs Laxness Bong Joon Ho verður stafrænn heiðursgestur á RIFF Ævar Þór Benediktsson hlýtur verðlaun Guðrúnar Helgadóttur Ráðinn markaðs- og kynningarstjóri Tónlistarmiðstöðvar Verk Arnhildar og félaga valið framlag Íslands á Feneyjatvíæringnum í arkitektúr Lyfjameðferð við meðvirkni: „Æ, ég væri bara til í að taka eina töflu“ „Mann- og listfjandsamleg þvæla“ Sjá meira