Sport

Utan vallar: Þjóðarskömmin í Laugardalnum

Henry Birgir Gunnarsson skrifar
Það þarf að umbreyta aðstöðunni í Laugardalnum en sem betur fer hentar svæðið vel til breytinga til framtíðar.
Það þarf að umbreyta aðstöðunni í Laugardalnum en sem betur fer hentar svæðið vel til breytinga til framtíðar. vísir/anton
Það virðist ekki lengur vera spurning hvort heldur hvenær landsliðin okkar í stærstu boltaíþróttunum munu þurfa að spila heimaleiki sína erlendis. Sá dagur er fyrsti heimaleikur Íslands í stórkeppni fer fram á erlendum vettvangi verður svartur dagur í íslenskri íþróttasögu.

Tíminn er runninn út og er í raun löngu runninn út. Landsliðin okkar í handbolta og körfubolta spila á undanþágum í Laugardalshöll og Laugardalsvöllur uppfyllir ekki allar kröfur UEFA og FIFA um þjóðarleikvang. Ef knattspyrnulandslið karla þarf að spila í umspili um laust sæti á EM í mars á næsta ári er ekki víst að Ísland geti spilað í Dalnum miðað við núverandi aðstæður.

Viðvörunarljósin hafa blikkað um árabil en ráðamenn hafa flotið sofandi að feigðarósi. Bent hver á annan í stað þess að láta verkin tala. Það er allt á sömu bókina lært. Þó svo það yrði byrjað að byggja nýja þjóðarleikvanga í dag þá myndi það líklega ekki duga til. Undanþágurnar út af handónýtum þjóðarleikvöngum verða ekki endalausar





Við vorum rækilega minnt á það á dögunum hversu alvarlegt ástandið er þegar Evrópska handknattleikssambandið, EHF, ákvað að veita Íslandsmeisturum Selfoss í handbolta ekki keppnisleyfi í Meistaradeildinni þar sem ekki er til leikvangur á Íslandi sem uppfyllir lágmarkskröfur sambandsins. Það er hreinlega ömurlegt.

EHF hefur sýnt að þolinmæði þess gagnvart þjóðum sem draga lappirnar í aðstöðumálum sínum er langt frá því að vera endalaus. Því fengu Færeyingar að kynnast á síðasta ári er EHF setti þeim stólinn fyrir dyrnar og lokaði heimavelli nágranna okkar fyrir landsleikjum. Þeir spila núna í Danmörku. Færeyingar voru á undanþágu eins og Ísland.

Allir til Esbjerg

Sömu örlög bíða strákanna okkar eins og staðan er í dag. HSÍ gæti þurft að auglýsa hópferð á heimaleik með strákunum okkar í Skjern eða Esbjerg. Eru ekki allir spenntir fyrir því?

Það er til reglugerð um viðurkenningu þjóðarleikvanga hjá mennta- og menningarmálaráðuneytinu sem virðist ekki tekin mjög alvarlega. Þar stendur meðal annars í 3. grein: „Þjóðarleikvangur skal hafa heildarumgjörð og búnað sem krafist er til þess að halda viðurkennda viðburði í alþjóðakeppnum viðkomandi íþróttagreinar.“ Laugardalshöll er fjarri því að uppfylla þessi skilyrði sem og önnur er koma fram í reglugerðinni. Það hefur hún ekki gert í mörg ár.

Reykjavíkurborg óskaði eftir viðræðum við ríkið þann 13. apríl í fyrra. Dagur B. Eggertsson borgarstjóri ítrekaði svo beiðni sína til mennta- og menningarmálaráðuneytisins þann 8. mars á þessu ári. Ekki er vitað til þess að svör hafi borist þaðan. Ótrúlegt ef satt reynist.





Við skulum kíkja aðeins á nokkrar staðreyndir um Laugardalshöllina. Hún var tekin í notkun árið 1965. Íþróttahallir sem voru byggðar á þeim tíma hættu að uppfylla nútímakröfur í síðasta lagi í kringum 1990.

Þjóðarleikvangar í Vestur-Evrópu hafa aldrei náð 50 ára aldri. Laugardalshöllin er 54 ára! Nánast allar þjóðir eiga þjóðarleikvang í dag sem er byggður á þessari öld. Twitter-síðan „Höllin er úrelt“ hefur fjallað ítarlega um þjóðarskömmina sem Laugardalshöllin er og stungið upp á úrlausnum. Hér má sjá Höllina okkar í félagsskap með öðrum forngripum.





Laugardalshöllin tekur um 2.300 manns í sæti í dag. Er hún opnaði árið 1965 tók hún við 2.700 manns og er best lét var pláss fyrir 5.000 áhorfendur í húsinu. Fyrir um áratug var pláss fyrir 3.000 áhorfendur. Áhorfendaplássum fækkar á meðan Íslendingum fjölgar.

Til samanburðar má nefna að hin 78 þúsund manna þjóð Andorra á þjóðarleikvang sem rúmar 5.000 áhorfendur og dvergríkið Liechtenstein (íbúafjöldi 38 þúsund) er að byggja þjóðarleikvang sem rúmar fleiri en Laugardalshöll.

Svo er sturluð staðreynd frá sjálfum arkitekt hallarinnar að ákveðið var að minnka Höllina á sínum tíma því það yrði pottþétt komið nýtt hús 20 árum síðar.





Það eru margar ástæður fyrir því að Laugardalshöllin er óboðleg með öllu. Ekki bara að hún sé ólögleg og hreinlega hættuleg. Svo er hún enginn heimavöllur fyrir landsliðin okkar. Þau eru undantekningalaust á hrakhólum með æfingaaðstöðu fyrir landsleiki. Landsliðin eru í raun heimilislaus.





Afreksfólkið okkar er að æfa út um allt höfuðborgarsvæðið og forráðamenn HSÍ og KKÍ þurfa að grenja út tíma í íþróttahúsum fyrir landsliðin. Það er algjörlega galið.

Forráðamenn KKÍ og HSÍ hafa reynt að láta í sér heyra á undanförnum árum með Hannes S. Jónsson, formann KKÍ, í broddi fylkingar. Hann hefur öskrað manna hæst um þessa þjóðarskömm en ekki einu sinni fengið stuðning frá Íþrótta- og Ólympíusambandi Íslands. Þar þaga menn þunnu hljóði og virðast lítið gera í þessari sjálfsögðu baráttu fyrir boðlegum þjóðarleikvangi.

Samböndin eiga að vinna saman að lausn

Þjóðarleikvangarnir okkar í Laugardalnum eru báðir úr sér gengnir. Þeir eru þjóðarskömm. Úreltir og óðboðlegir. Þess vegna er leiðinlegt að fylgjast með umræðunni sem að mínu viti er á villigötum. KSÍ berst fyrir nýjum Laugardalsvelli á meðan HSÍ og KKÍ vilja nýja Laugardalshöll.

Umræðan á ekki að vera um hvor þjóðarleikvangurinn fær yfirhalningu á undan. Umræðan á að snúast um hvernig við getum byggt glæsilega leikvanga fyrir alla aðila.

Ég persónulega vil sjá heildarúrlausn á vandamálinu. Fjölnotaíþróttahöll sem er byggð við knattspyrnuleikvang. Alvöru framtíðarlausn. Í þeirri byggingu gætu líka verið skrifstofur sérsambanda, fræðslumiðstöð, verslun, hótel og annað sem tíðkast í slíkum byggingum.

Við getum ekki haldið áfram að setja endalausa plástra á vandamálið. Þeir halda ekki lengur. Íþróttaþjóðin Ísland er á gulu spjaldi vegna aðstöðuleysis og það er aðeins tímaspursmál þar til okkur verður sýnt rauða spjaldið.


Tengdar fréttir




Fleiri fréttir

Sjá meira


×