Ísland er okkar allra Sverrir Björnsson skrifar 25. október 2016 07:00 Þarf eitthvað að ræða það? Var það ekki ákveðið á Þingvöllum 1944? Jú, en nú í aðdraganda kosninga á 72 ára afmælisári litla lýðveldisins okkar er ágætt að skoða hvernig gengur. En hvern ættum við að spyrja? Eigum við að spyrja börnin 6000 sem búa við skort hvort Ísland sé okkar allra eða eigum við kannski að spyrja 6 ríkustu sægreifana? Eigum við að spyrja þann helming þjóðarinnar sem á minna en ekki neitt eða eigum við kannski að spyrja topp eina prósentið sem á meira en fjórðung auðs á Íslandi? Marga mætti spyrja en það liggur beint við að spyrja Tvíflokkinn, því þeir hafa setið í ríkisstjórnum 90% tímans frá lýðveldisstofnun. Ríkistjórnarflokkarnir hafa reyndar svarað hátt og snjallt. Það gerðu þeir með verkum sínum á síðasta kjörtímabili þar sem hvert einasta af stóru málum þeirra kom vel stæðum betur en þeim sem verr standa. Þetta var einkennismerki allra þeirra aðgerða, allt frá skuldaleiðréttingunni yfir í námslánafrumvarpið. Þó þeir segi annað þessa dagana er augljóst af verkum þeirra að þeir telja ekki að Ísland eigi að vera okkar allra. Við Íslendingar erum stolt þjóð og dugleg. Við veiðum rúmlega 1% af fiskafla heimsins en erum aðeins 0.004% af mannfjöldanum, við framleiðum stóran hlut af umhverfisvænni orku Evrópu og fáum miklu fleiri ferðamenn á mann en mestu ferðamannalönd heims, Frakkland og Spánn. Það hefur verið frábært að sjá hvernig þjóðin hefur brett upp ermarnar og stokkið í að gera ferðamannaævintýrið að auðsæld en dapurt að sjá ráðherrana reyna að stela heiðrinum af fólkinu. Það er dálítið spaugilegt nú þegar ríkistjórnin belgir sig yfir árangri sínum að stærsta og farsælasta efnahagsaðgerð síðasta kjörtímabils var alls ekki gerð af ríkisstjórninni, heldur launþegahreyfingunni. Við erum rík þjóð og gengur vel á mörgum sviðum en fátt líkar okkur Íslendingum verr en vera eftirbátar annarra og allra verst er að vera síðri en Danir. Því miður erum við á eftir þeim í því sem mestu máli skiptir fyrir heill og hamingju fólks, lífskjörum almennings; kaupmætti launa, vinnustundafjölda, húsnæðismálum og aðgengi að heilbrigðisþjónustu. Staðan er ekki alveg 14-2 fyrir þá en það er auðmýkjandi fyrir sjálfstæða þjóð að horfast í augu við að hér hefði almenningur það betra ef landið væri ennþá nýlenda.Manneskjulegustu samfélögin Ísland þarf að komast út úr Frjálshyggjuhagstjórn síðustu áratuga. Við þurfum að taka samfélög Norðurlanda okkur til fyrirmyndar því þar eru manneskjulegustu samfélög heimsins. Meira að segja Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn og Alþjóðabankinn hafa yfirgefið brauðmolahagfræðina og lýst því yfir að mestur hagvöxtur og hagsæld skapist þegar auðnum er dælt niður samfélagið, til þeirra sem minna hafa. - Eins og vinstra fólk hefur alltaf sagt. Nú er fjör í litla lýðveldinu, það eru að koma kosningar! Við höfum myndað okkur skoðun á hinum og þessum málum, skrifum x á kjörseðil og setjum hann svo hátíðleg á svip niður í kassa með innbyggðum pappírstætara! Undarlegt með þessa kjörkassa, maður setur seðil í kassann og það er eins og kjörseðillinn sé strax ristur niður í fjölmargar litlar ræmur og ef flokkurinn sem maður kýs kemst í ríkistjórn verður hver og ein ræma að blessun manns á einstökum málum stjórnarinnar allt næsta kjörtímabil! Sem betur fer fráfarandi formaður fjárlaganefndar orðaði þetta svona í viðtali um umdeilt mál: „Svo eru alþingiskosningar bindandi þjóðaratkvæðagreiðsla.“ Öll þingmál afgreidd í einni kosningu með einu atkvæði! Og enn versnar í því ef flokkurinn sem við kusum fer ekki í ríkisstjórn, þá er atkvæðið næstum alveg áhrifalaust, því á þingi er nær ekkert tillit tekið til skoðana þingminnihlutans. En hvað er til ráða fyrir okkur greyin, valdleysingjana, kjósendur? Getum við haft raunveruleg áhrif í kosningum? Já, ef við hættum að ímynda okkur að litla atkvæðið okkar taki á einstökum málum. Þess í stað eigum við að skoða meginstefnur stjórnmálaflokkanna. Við sáum á verkum fráfarandi ríkisstjórnar að hún trúir ennþá á að best sé að dæla auðnum upp samfélagið til þeirra sem betur standa en við sáum líka að rústabjörgunarstjórnin á undan henni reyndi við erfiðar aðstæður að halda uppi hlut þeirra sem minna eiga á Íslandi. Vinstri og hægri eru ekki úrelt hugtök í stjórnmálum, þó frasinn sé í tísku á miðjunni og henti sérhagsmunaklíkum vel til að slá ryki í augu fólks. Pólitík er hagsmunabarátta og átakapunkturinn er hvernig á að fara með samfélagsauðinn. Stóra spurningin í kosningunum er hvort Ísland er okkar allra.Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kosningar 2016 Skoðun Mest lesið Sjálfstæðismenn boða víst skattalækkanir á þá efnamestu Haukur V. Alfreðsson Skoðun Almageddon? Eyþór Kristleifsson Skoðun Viltu borga 200 þús á mánuði eða 600 þús á mánuði af íbúðinni? Hildur Þórðardóttir Skoðun Fellur helsti stuðningsmaður menningarmála af þingi? Magnús Logi Kristinsson Skoðun ESB kærir sig ekkert um Ísland í jólagjöf Ole Anton Bieltvedt Skoðun Það sem ekki má fjalla um fyrir kosningar til Alþingis Árni Jensson Skoðun Betri Strætó 2025 og (svo) Borgarlína Dagur B. Eggertsson Skoðun Vímuefnið VONÍUM Haraldur Ingi Haraldsson Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir Skoðun Svartir föstudagar í boði íslenskra stjórnvalda Haukur Guðmundsson Skoðun Skoðun Skoðun Það er kominn verðmiði á fangelsið en hvað má ungmenni í alvarlegum vanda kosta? Davíð Bergmann skrifar Skoðun Hinn opni tékki samgöngusáttmálans – ljósastýring og Sundabraut Eiríkur S. Svavarsson skrifar Skoðun Eru sumir heppnari en aðrir? Anna Kristín Jensdóttir skrifar Skoðun Við þurfum stjórnmálamenn sem skilja mikilvægi stærstu atvinnugreinar landsins Aðalheiður Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Kallað eftir fyrirsjáanleika í opinberum framkvæmdum Þorsteinn Víglundsson ,Jónína Guðmundsdóttir,Karl Andreassen skrifar Skoðun Sjálfstætt fólk Kristín Linda Jónsdóttir skrifar Skoðun Óstjórn í húsnæðismálum Ragnar Þór Ingólfsson skrifar Skoðun Arfur stjórnmálanna 2024 Elvar Eyvindsson skrifar Skoðun Kjósum rétt(indi) fyrir fatlað fólk! Unnur Helga Óttarsdóttir,Anna Lára Steindal skrifar Skoðun Frelsi er allra, ekki fárra útvaldra Jón Óskar Sólnes skrifar Skoðun Menntun og tækifæri: Hvað veljum við fyrir Ísland? Kolbrún Halldórsdóttir skrifar Skoðun Eyðimerkurganga kosningabaráttunnar? Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Krónan eða evran? Kostir og gallar Hilmar Þór Hilmarsson skrifar Skoðun Kjóstu meiri árangur Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Hvaða hlekkur ert þú í keðjunni? Ellý Tómasdóttir skrifar Skoðun Laxeldið verður ekki stöðvað Kristinn H. Gunnarsson skrifar Skoðun Þroskamerki þjóðar Tómas Torfason skrifar Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir skrifar Skoðun Var stytting náms til stúdentsprófs í þágu ungmenna? Sigurður E. Sigurjónsson skrifar Skoðun Það sem ekki má fjalla um fyrir kosningar til Alþingis Árni Jensson skrifar Skoðun Launafólk sýndi ábyrgð – Hvað með bankana og fjármagnseigendur? Finnbjörn A. Hermannsson skrifar Skoðun Sjálfstæðar konur? Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Fullveldinu er fórnað með aðild að Evrópusambandinu Anton Guðmundsson skrifar Skoðun Endurhugsum dæmið, endurnýtum textíl Guðbjörg Rut Pálmadóttir skrifar Skoðun Betri Strætó 2025 og (svo) Borgarlína Dagur B. Eggertsson skrifar Skoðun Um kosningar, gulrætur og verðbólgu Jean-Rémi Chareyre skrifar Skoðun Gæti aukin einkavæðing og skólaval í grunnskólakerfinu bætt námsárangur og aukið jafnrétti? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon skrifar Skoðun Fellur helsti stuðningsmaður menningarmála af þingi? Magnús Logi Kristinsson skrifar Skoðun Sjálfstæðismenn boða víst skattalækkanir á þá efnamestu Haukur V. Alfreðsson skrifar Skoðun Vímuefnið VONÍUM Haraldur Ingi Haraldsson skrifar Sjá meira
Þarf eitthvað að ræða það? Var það ekki ákveðið á Þingvöllum 1944? Jú, en nú í aðdraganda kosninga á 72 ára afmælisári litla lýðveldisins okkar er ágætt að skoða hvernig gengur. En hvern ættum við að spyrja? Eigum við að spyrja börnin 6000 sem búa við skort hvort Ísland sé okkar allra eða eigum við kannski að spyrja 6 ríkustu sægreifana? Eigum við að spyrja þann helming þjóðarinnar sem á minna en ekki neitt eða eigum við kannski að spyrja topp eina prósentið sem á meira en fjórðung auðs á Íslandi? Marga mætti spyrja en það liggur beint við að spyrja Tvíflokkinn, því þeir hafa setið í ríkisstjórnum 90% tímans frá lýðveldisstofnun. Ríkistjórnarflokkarnir hafa reyndar svarað hátt og snjallt. Það gerðu þeir með verkum sínum á síðasta kjörtímabili þar sem hvert einasta af stóru málum þeirra kom vel stæðum betur en þeim sem verr standa. Þetta var einkennismerki allra þeirra aðgerða, allt frá skuldaleiðréttingunni yfir í námslánafrumvarpið. Þó þeir segi annað þessa dagana er augljóst af verkum þeirra að þeir telja ekki að Ísland eigi að vera okkar allra. Við Íslendingar erum stolt þjóð og dugleg. Við veiðum rúmlega 1% af fiskafla heimsins en erum aðeins 0.004% af mannfjöldanum, við framleiðum stóran hlut af umhverfisvænni orku Evrópu og fáum miklu fleiri ferðamenn á mann en mestu ferðamannalönd heims, Frakkland og Spánn. Það hefur verið frábært að sjá hvernig þjóðin hefur brett upp ermarnar og stokkið í að gera ferðamannaævintýrið að auðsæld en dapurt að sjá ráðherrana reyna að stela heiðrinum af fólkinu. Það er dálítið spaugilegt nú þegar ríkistjórnin belgir sig yfir árangri sínum að stærsta og farsælasta efnahagsaðgerð síðasta kjörtímabils var alls ekki gerð af ríkisstjórninni, heldur launþegahreyfingunni. Við erum rík þjóð og gengur vel á mörgum sviðum en fátt líkar okkur Íslendingum verr en vera eftirbátar annarra og allra verst er að vera síðri en Danir. Því miður erum við á eftir þeim í því sem mestu máli skiptir fyrir heill og hamingju fólks, lífskjörum almennings; kaupmætti launa, vinnustundafjölda, húsnæðismálum og aðgengi að heilbrigðisþjónustu. Staðan er ekki alveg 14-2 fyrir þá en það er auðmýkjandi fyrir sjálfstæða þjóð að horfast í augu við að hér hefði almenningur það betra ef landið væri ennþá nýlenda.Manneskjulegustu samfélögin Ísland þarf að komast út úr Frjálshyggjuhagstjórn síðustu áratuga. Við þurfum að taka samfélög Norðurlanda okkur til fyrirmyndar því þar eru manneskjulegustu samfélög heimsins. Meira að segja Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn og Alþjóðabankinn hafa yfirgefið brauðmolahagfræðina og lýst því yfir að mestur hagvöxtur og hagsæld skapist þegar auðnum er dælt niður samfélagið, til þeirra sem minna hafa. - Eins og vinstra fólk hefur alltaf sagt. Nú er fjör í litla lýðveldinu, það eru að koma kosningar! Við höfum myndað okkur skoðun á hinum og þessum málum, skrifum x á kjörseðil og setjum hann svo hátíðleg á svip niður í kassa með innbyggðum pappírstætara! Undarlegt með þessa kjörkassa, maður setur seðil í kassann og það er eins og kjörseðillinn sé strax ristur niður í fjölmargar litlar ræmur og ef flokkurinn sem maður kýs kemst í ríkistjórn verður hver og ein ræma að blessun manns á einstökum málum stjórnarinnar allt næsta kjörtímabil! Sem betur fer fráfarandi formaður fjárlaganefndar orðaði þetta svona í viðtali um umdeilt mál: „Svo eru alþingiskosningar bindandi þjóðaratkvæðagreiðsla.“ Öll þingmál afgreidd í einni kosningu með einu atkvæði! Og enn versnar í því ef flokkurinn sem við kusum fer ekki í ríkisstjórn, þá er atkvæðið næstum alveg áhrifalaust, því á þingi er nær ekkert tillit tekið til skoðana þingminnihlutans. En hvað er til ráða fyrir okkur greyin, valdleysingjana, kjósendur? Getum við haft raunveruleg áhrif í kosningum? Já, ef við hættum að ímynda okkur að litla atkvæðið okkar taki á einstökum málum. Þess í stað eigum við að skoða meginstefnur stjórnmálaflokkanna. Við sáum á verkum fráfarandi ríkisstjórnar að hún trúir ennþá á að best sé að dæla auðnum upp samfélagið til þeirra sem betur standa en við sáum líka að rústabjörgunarstjórnin á undan henni reyndi við erfiðar aðstæður að halda uppi hlut þeirra sem minna eiga á Íslandi. Vinstri og hægri eru ekki úrelt hugtök í stjórnmálum, þó frasinn sé í tísku á miðjunni og henti sérhagsmunaklíkum vel til að slá ryki í augu fólks. Pólitík er hagsmunabarátta og átakapunkturinn er hvernig á að fara með samfélagsauðinn. Stóra spurningin í kosningunum er hvort Ísland er okkar allra.Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu.
Skoðun Það er kominn verðmiði á fangelsið en hvað má ungmenni í alvarlegum vanda kosta? Davíð Bergmann skrifar
Skoðun Hinn opni tékki samgöngusáttmálans – ljósastýring og Sundabraut Eiríkur S. Svavarsson skrifar
Skoðun Við þurfum stjórnmálamenn sem skilja mikilvægi stærstu atvinnugreinar landsins Aðalheiður Ósk Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun Kallað eftir fyrirsjáanleika í opinberum framkvæmdum Þorsteinn Víglundsson ,Jónína Guðmundsdóttir,Karl Andreassen skrifar
Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir skrifar
Skoðun Launafólk sýndi ábyrgð – Hvað með bankana og fjármagnseigendur? Finnbjörn A. Hermannsson skrifar
Skoðun Gæti aukin einkavæðing og skólaval í grunnskólakerfinu bætt námsárangur og aukið jafnrétti? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon skrifar