Gagnrýni

Flottasti bókaflokkur á Íslandi

Egill Helgason skrifar
Lærdómsrit Bókmenntafélagsins hafa verið sívirkur gleði- og fróðleiksgjafi allar götur síðan maður var að stauta sig fram úr Skáldskaparlist Aristótelesar og Frelsinu eftir John Stuart Mill á menntaskólaárum. Þessar bækur lifa í minningunni, þótt kannski hafi rit eins og Iðnríki vorra daga eftir Galbraith og Valdstjórn og vísindi eftir C.P. Snow ekki elst sérlega vel. Allar þessar bækur komu út á fyrstu árum lærdómsritaútgáfunnar sem hefur staðið síðan í kringum 1970.

Nú eru ritin orðin 57 talsins - síðast bættust við tvær bækur, Draugasaga eftir rómverska leikskáldið Plátus og Orðræða um frumspeki eftir heimspekinginn Leibniz. Þetta er allt mjög menningarlegt, vandað og metnaðarfullt. Bækurnar eru svo fallega hannaðar að þær eru á algjörum heimsmælikvarða - ég held að það sé enginn vafi á að þetta er flottasti bókaflokkur sem hefur komið út á Íslandi. Bækurnar eru smáar í brotinu, letrið sæmilega stórt og leturflöturinn er svo lítill að það er hægt að lesa þær nokkuð fyrirhafnarlítið - þó efnið sjálft kunni að vera skelfing snúið.

Annars er með ólíkindum hversu bókaútgefendur hér eru upp til hópa illa að sér um bókagerð. Það er gamall vísdómur að bækur eiga helst ekki að vera með leturflöt sem er stærri en 11 sentímetrar þversum. Þá er hægt að lesa textann á síðunni í einu augnakasti, en ef leturflöturinn er stærri þurfa augun að hafa meira fyrir lestrinum og þreytast fyrr. Prófið bara sjálf.

Sigurður Líndal sagði einhvern tíma við mig að Bókmenntafélagið mældi tilvist sína í öldum - og bókaútgáfa þess starfaði í þeim anda. Það er ekki miðað við næstu jól eða fermingavertíð. Margar bækurnar eru líka þess eðlis að maður er eiginlega aldrei búinn að klára þær; það getur raunar verið ansi slæmt fyrir þá sem óttast það sem flókið er (sbr. Lesbók Mbl, 16. október), allavega er ég búinn að vera að þrælast í Ugg og ótta eftir Kierkegaard í bráðum þrjú ár...






Fleiri fréttir

Sjá meira


×