Skoðun

Vanda sig, takk!

Grétar Ingi Erlendsson skrifar

Það er alltaf gaman að sjá þegar okkar góðu þingmenn láta sig málefni sveitarfélaga varða. Það var þó minna gaman þegar ágætur þingmaður Pírata, Andrés Ingi á þingi, ákvað að gera Þorlákshöfn að þungamiðju ræðu sinnar á Alþingi í gær.

Þá sér í lagi vegna þess að téður þingmaður hefur ekki gert mikla tilraun til að kynna sér málin áður en hann ruddist upp í pontu og jós úr sér fullyrðingum sem eiga sér engar stoðir í raunheimum. Af virðingu fyrir Sveitarfélaginu sem ég var kosinn fyrir sem og Alþingi langar mig að leggja fram nokkrar staðreyndir í málinu sem þingmaðurinn hefði e.t.v. átt að kynna sér:

Andrés segir: „íbúar eru á móti þessu“ – það væri fróðlegt að vita hvernig þessi ágæti þingmaður geti fullyrt um þetta. Enginn íbúakosning hefur farið fram ennþá og þessi íbúafundur sem hann vitnar í gaf ekki tilefni til að ætla að meirihluti fundarmanna væri á móti. Ólíkt þingmanninum þá var ég á fundinum og því nokkuð góðri stöðu að meta það sem þar fór fram. Þar voru vissulega áhyggjuraddir en það komu einnig sjónarmið fram um mikilvægi þess að skoða hlutina áður en þeim er hent út af borðinu. Ég myndi halda að á bilinu 250-300 manns hafi sótt fundinn. Fólk var áhugasamt og spurði margra spurninga. Spurninga sem ekki voru svör við þar sem verkefnið er á fyrstu metrunum eins og kom margoft fram. Mín tilfinning eftir fundinn og eftir að hafa rætt við marga bæjarbúa er sú að fólk vill fá meiri og betri upplýsingar, mynda sér skoðun og kjósa svo um verkefnið. Þó vissulega séu einhverjir sem vilja loka á þetta strax.

Andrés segir: „fyrir utan áhyggjur fólks af umhverfisáhrifum þar sem efnistakan er, þá er fólk eðlilega með áhyggjur af því hvernig áhrifin eru á hafnarbakkanum“ - Andrés hefði mögulega átt að mæta á fundinn því þetta er ekki upplifun mín, né margra annarra, sem mættum. Áhyggjur fólks sneru að mestu leyti um stærð og útlit verksmiðjunnar sjálfrar, flutningsleiða efnisins auk mögulegrar mengunar af starfseminni. Hönnun liggur ekki fyrir en ljóst er að bæjarstjórn Ölfuss hefur sett ríkar kröfur á öll þessi atriði og verður enginn afsláttur gefinn í þeim efnum. Ef Andrés hefur áhyggjur af framboði af iðnaðarlóðum má benda honum á að staðan er langt í frá þannig að lóðarskortur sé í vændum við hafnarsvæðið. Því fer fjarri. Það kemur t.a.m. skýrt fram í aðalskipulagi Ölfuss sem hann hefði getað kynnt sér áður en hann fór í pontu.

Andrés segir: „það á að skerma miðbæ Þorlákshafnar frá austurhluta Suðurlands“ – ég meina, er manninum alvara? Þó verksmiðjan rísi þá sé ég jafnlítið til Hafnar í Hornafirði. Sólin mun áfram rísa í Austri og setjast í Vestri og verksmiðjan mun ekki skerma neitt. Þ.e.a.s. ef verksmiðjan verður staðsett þar sem Heidelberg hefur óskað eftir. Þvert á móti gæti það orðið að af henni myndist eitthvert skjól fyrir ríkjandi vindátt hér (norðaustan átt) í þessu örfáu skipti sem vindur fer yfir 3 m/sek hér í Þorláksheaven.

Andrés segir: „góðir grannar reisa ekki háhitavirkjanir í bakgarðinum hjá nágrönnum sínum“ – það vill svo til að bæjarstjórinn okkar er ráðinn en ekki kjörinn. Þau orð sem hann lét falla um friðlýsingu Reykjadals og mögulega orkunýtingu á því svæði eru ekki endilega lýsandi fyrir hans skoðun heldur er hann að framfylgja þeirri stefnu sem bæjarstjórn Ölfuss samþykkti samhljóða á kjörtímabilinu 2018-2022. Þar sem þingmanninum er umhugað um hvernig náungakærleik skuli háttað þá má benda honum á að í sveitarfélaginu er ein stærsta jarðvarmavirkjun í heimi. Eignarhaldið á þeirri virkjun er á höndum nágranna okkar, sveitarfélaga á höfuðborgarsvæðinu. Þegar frosthörkur eru miklar höfum við neyðst til að kæla sundlaugina okkar en á sama tíma eru Dagur B. Eggertson, og borgarfulltrúar á höfuðborgarsvæðinu, í fótabaði í Nauthólsvíkinni. Með heitu vatni sem kemur úr Ölfusi. Ef aðgengi að orku er ekki til staðar getur það orðið flöskuháls á frekari atvinnuuppbyggingu og íbúafjölgun hjá okkur og nágrönnum okkar í Hveragerði. Það er staða sem er óásættanleg. Hvernig væri þingmenn myndu beita þér fyrir því að íbúar í þeim sveitarfélögum þar sem orkan verður til fái sinn skerf? Í Grímsnes og Grafningshreppi þurfa íbúar sem búa í nokkur hundruð metra fjarlægð frá Nesjavallavirkjun að kynda með rafmagni á meðan heita vatnið sem rennur undir fótum þeirra fer allt til Reykjavíkur. Finnst ágætum þingmanni þetta eðlileg staða?

Andrés spyr: „Er eðlilegt að bæjarstjórn hafi úrslitavald um framkvæmdir?“ – Ég spyr á móti: er ekki óeðlilegt að ríkisvaldið taki fram fyrir hendurnar á sveitarfélögum? Þá sér í lagi vegna þess að þau hafa stjórnarskrárvarinn rétt til sjálfsákvörðunar? En samkvæmt 1. mgr. 78. gr. Stjórnarskrárinnar kveður á um að „sveitarfélög skulu sjálf ráða málefnum sínum eftir því sem lög ákveða“. Til upprifjunar fyrir ágæta þingmann að þá er hugsunin að baki þeirri lýðræðishugsun sú að íbúar hafi rétt til þess að hafa áhrif á nærumhverfi sitt. Eins og margoft hefur komið fram þá munu íbúar Ölfuss kjósa um verkefnið þegar þar að kemur og munu því hafa fullt og ótakmarkað vald til þess að hafa áhrif á afdrif þess.

Í stað þess að skipta sé af því hvernig íbúar í sveitarfélaginu Ölfusi vilja haga uppbyggingu sinni væri nær að þessi ágæti þingmaður kæmi á vagninn með okkur og aðstoðaði okkur við að laða að fyrirtæki sem vilja skapa verðmæti fyrir þjóðarbúið. Það er ekki bara íbúum Ölfuss í hag heldur öllum landsmönnum. Við biðjum ekki um mikið. Örfáar krónur í áframhaldandi stækkun hafnarinnar og tvöföldun á þrengslum og Þorlákshafnarvegi. Fínt ef það væri hægt að koma því á samgönguáætlun næstu þriggja ára.

Í það minnsta fer ég fram á að okkar annars frábæru þingmenn, vandi sig þegar þeir stíga í pontu Alþingis okkar Íslendinga.

Höfundur er formaður bæjarráðs í Ölfusi.




Skoðun

Sjá meira


×