Norska leiðin og sú íslenzka í auðlindamálum - vantar par kauphéðna í ríkisstjórnina? Ole Anton Bieltvedt skrifar 20. október 2022 13:01 Ég hef fjallað nokkuð um þá nýlegu ákvörðun norsku ríkisstjórnarinnar, að taka afnotagjald, auðlindagjald, af fiskeldisfyrirtækjum fyrir afnot þeirra af hafinu, fjörðum landsins, frá 1. janúar 2023. Vil ég fara frekar ofan í saumana á því máli hér. Nýtt prinsipp Hér er eiginlega um nýja stefnumörkun að ræða, þar sem nýtt prinsipp er lagt til grundvallar, nefnilega það, að þau grunnverðmæti, sem felast í hafi, landi og lofti hvers lands, séu sameign þjóðar, og, að þeir einstaklingar eða þau fyrirtæki, sem nýta sér þessa sameign í reksturs- og hagnaðarskyni skuli greiða fyrir þau afnot leigu eða afnotagjald; auðlindagjald. Leiga eða greiðsla fyrir afnot er auðvitað viðtekin regla í samskiptum og viðskiptum manna, og samræmist þessi stefnumörkun því viðteknum viðskiptaháttum. Verð- og eignarstimpill á umhverfið Þetta er líka spor í þá átt, að setja verðgildis- og eignarstimpil á umhverfið, opna augu manna fyrir verðmæti þess og eignarrétti almennings á því. Hingað til hafa margir litið svo á, að nýta mætti umhverfið, sem ekki er í séreign, hér hafið, eins og enginn ætti það, eða þá, að menn eignuðu sér það sjálfir við notkun. Fótunum er auðvitað kippt undan slíkri skoðun eða afstöðu með þessu nýja prinsippi. Skýrar línur lagðar. Eðli og stærð auðlindagjaldsins Í Noregi eru 150 fyrirtæki, sem stunda fiskeldi í fjörðum landsins. Eru mörg fremur lítil, en vega þó þungt í atvinnulífi síns byggðarlags. Vill ríkisstjórnin ekki raska því byggðajafnvægi, sem greinin skapar, og ákvað því að beina auðlindagjaldtökunni fyrst og fremst að stærstu fyrirtækjunum. Þessi fyrirtæki eru 32-38, eftir því, hver stærðamörkin endanlega verða. Auðlindagjaldið verður reiknað á hagnað fiskeldisfyrirtækis, eftir greiðslu reglulegs skatts, eins og öll önnur fyrirtæki greiða, á þann hátt, að 20% þess hreina hagnaðar, sem eftir stendur, renni til sveitarfélagsins, sem fyrirtækið hefur aðsetur í, og 20% til ríkisins, þannig, að eigendur/ hluthafar fyrirtækjanna halda 60% af hagnaðinum. Er gert ráð fyrir því, að taka þessa auðlindagjalds muni skila norskum sveitarfélögum, þar sem þessi starfsemi fer fram, 25 milljörðum ísl. króna 2023 og norska ríkinu sömu fjárhæð, alls 50 milljörðum ísl. króna. Þarf ekki að fjölyrða um, að þessar viðbótartekjur sveitarfélaganna munu stórauka getu þeirra til uppbyggingar innviða og bættrar þjónustu við íbúa. Verða þeim stórfelld lyftistöng. Áhrifin hér - sofandaháttur - brýnt að stjórnvöld bregðist við Mörg norsk fiskeldisfyrirtæki eru nú þegar komin með sinn rekstur til Íslands. Hér virðast þau geta komið sér fyrir, án þess að greiða kóngi eða presti neitt! Í Noregi er það hins vegar svo, að aðstaða til fiskeldis er boðin út, rekstursleyfin seld hæstbjóðendum, og fær ríkið stórfé fyrir. Á dögunum voru seld ný leyfi fyrir 24.644 tonnum MTB, og fékk norska ríkið um 50 milljarða ísl. króna fyrir. Í hitteðfyrra fékk norska ríkið um 90 milljarða fyrir þau reksturleyfi, sem þá voru seld. Ef sá skilningur minn er réttur, að hér kosti rekstursleyfi til fiskeldis lítið eða ekkert, er því ekki nema von, að Norðmenn flykkist hingað. Er þetta þá um leið vísbending um ótrúlegan sofandahátt íslenzkra stjórnvalda. Það virðist vanta par kauphéðna, menn með sæmilegt viðskipta- og peningavit, í ríkisstjórnina! Þegar það svo bætist nú við, að norsk fiskeldisfyrirtæki þurfa að greiða 40% af eftir-skatts-hagnaði sínum til sveitarfélaga og ríkis í Noregi, er sjálfgefið, að Norðmenn munu stórauka sókn sína í íslenzkt fiskeldi. Er því bráðbrýnt, að íslenzk stjórnvöld átti sig á þessari stöðu og bregðist fljótt og rétt við! Það viðbragð getur í raun aðeins verið, að samræma íslenzkar reglur um greiðslu fyrir rekstursleyfi, á grundvelli útboðs, svo og innleiðingu sama auðlindagjalds fyrir fiskeldi hér, og verður í Noregi. Það vekur nokkra furðu, að íslenzk stjórnvöld virðast hafa verið sofandi á verðinum með þessi brýnu og miklu hagsmunamál landsmanna. Auðlindagjaldið af sjávarútveginum Íslenzk sjávarútvegsfyrirtæki hafa haft mikinn hagnað af sínum fiskveiðum, fiskverkun og fisksölu. Var hagnaður þeirra 11 stærstu 2021 yfir 60 milljarðar króna, og hafa þau byggt upp eigiðfé upp á mörg hundruð milljarða ísl. króna. Búið er að þrefa og þjarka mikið um sanngjarnt auðlindagjald, sem sjávarútvegurinn skuli greiða ríkinu, þjóðinni, en um það hefur engin sátt náðst. Síðasta auðlindagjaldið, sem undirritaður veit um, er fyrir árið 2020. Þá nam það 4,8 milljörðum króna. Í heildarsamhengi rétt upp í nös á ketti. Væri ekki ráð, að fylgja fordæmi forfeðra okka og frænda í Noregi og innleiða hér leigugjald, afnotagjald, af okkar sameiginlegu íslenzku fiskimiðum - auðlindagjald -, sem næmi 20% af árlegum hagnaði fyrir sveitarfélög, 20% fyrir ríkið og eigendur/hluthafar fyrirtækjanna héldu 60%!? Með þessum hætti hefðu sveitarfélög fengið 12 milljarða fyrir árið 2021 og ríkið aðra 12 milljarða. Fyrir árið 2020 hefði auðlindagjaldið reyndar ekki verið nema tæpur helmingur af þessu, vegna þess, að þá var afkoma sjávarútvegsfyrirtækja mun lakari, en, það er einmitt málið; með þessum hætti væru hagsmunir útgerðar og þjóðar þeir sömu, við öll í sama báti, og ættu allir að geta sætzt á það. Höfundur er samfélagsrýnir og dýraverndarsinni. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ole Anton Bieltvedt Mest lesið Málað sig út í horn Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Brennt barn forðast eldinn Hrefna Sigurjónsdóttir Skoðun Uppbygging almannahagsmuna á Íslandi Hlynur Már Vilhjálmsson Skoðun Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun Hátt reitt til höggs Hjálmar Jónsson Skoðun Varnir gegn gagnagíslatökum Unnur Kristín Sveinbjarnardóttir Skoðun Græðgi Kolbrún Bergþórsdóttir Skoðun Árið er 1990 Rebekka Hilmarsdóttir Skoðun Núna er næst! Bjarney Bjarnadóttir,Jóhanna M. Þorvaldsdóttir Skoðun Hvers vegna getur ein greiðsla á ári frá TR verið góður kostur? Sigurjón Skúlason Skoðun Skoðun Skoðun Hátt reitt til höggs Hjálmar Jónsson skrifar Skoðun Brennt barn forðast eldinn Hrefna Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Varnir gegn gagnagíslatökum Unnur Kristín Sveinbjarnardóttir skrifar Skoðun Uppbygging almannahagsmuna á Íslandi Hlynur Már Vilhjálmsson skrifar Skoðun Málað sig út í horn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Full orkuskipti ríkisflota og samgönguþjónustu fyrir 2030 Sigurður Friðleifsson skrifar Skoðun Einelti er veruleikabrenglun Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun „Lýtalaus íslenska“ er ekki til Eiríkur Rögnvaldsson skrifar Skoðun Hvatning til mótshaldara Landsmóts hestamanna Linda Karen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Áróður Kremls gegn Úkraínu og NATO Guðni Freyr Öfjörð skrifar Skoðun Að gefnu tilefni Kristján Hreinsson skrifar Skoðun Það er ákvörðun að beita mannvonsku Gísli Rafn Ólafsson skrifar Skoðun Löng barátta XD fyrir jafnrétti og frelsi Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Árið er 1990 Rebekka Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Létt Borgarlína og bráðavandi umferðar Elías B. Elíasson,Þórarinn Hjaltason skrifar Skoðun Bestun Seðlabankastjóra Karl Guðlaugsson skrifar Skoðun Nýr tækniskóli rís við Flensborgarhöfn í Hafnarfirði Ágúst Bjarni Garðarsson skrifar Skoðun Úr samkeppni í einokun? Sigríður Margrét Oddsdóttir,Anna Hrefna Ingimundarsdóttir skrifar Skoðun Að mála sig út í horn Ingólfur Sverrisson skrifar Skoðun Verst fyrir fámennustu ríkin Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hvað getum við tekið á móti mörgum? Gísli Rafn Ólafsson skrifar Skoðun Yazan, Kant og siðleg breytni á Íslandi Gunnar Hersveinn skrifar Skoðun Dauðinn og skattarnir skrifar Skoðun Áskorun ÖBÍ og Þroskahjálpar til ráðherra og þingmanna Alma Ýr Ingólfsdóttir,Unnur Helga Óttarsdóttir skrifar Skoðun Flug frá Keflavík til Köben tekur styttri tíma en meðaltími nauðgunar Guðný S. Bjarnadóttir skrifar Skoðun Hvers vegna getur ein greiðsla á ári frá TR verið góður kostur? Sigurjón Skúlason skrifar Skoðun Í gíslingu Ríkislögmanns, samtryggingar og spillingar Ásthildur Lóa Þórsdóttir skrifar Skoðun Þegar andi Mussolini svífur yfir vötnunum og titlar verða langir Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Af málathöfnum Gauti Kristmannsson skrifar Skoðun Etanól í glansumbúðum Ingibjörg Rósa Björnsdóttir skrifar Sjá meira
Ég hef fjallað nokkuð um þá nýlegu ákvörðun norsku ríkisstjórnarinnar, að taka afnotagjald, auðlindagjald, af fiskeldisfyrirtækjum fyrir afnot þeirra af hafinu, fjörðum landsins, frá 1. janúar 2023. Vil ég fara frekar ofan í saumana á því máli hér. Nýtt prinsipp Hér er eiginlega um nýja stefnumörkun að ræða, þar sem nýtt prinsipp er lagt til grundvallar, nefnilega það, að þau grunnverðmæti, sem felast í hafi, landi og lofti hvers lands, séu sameign þjóðar, og, að þeir einstaklingar eða þau fyrirtæki, sem nýta sér þessa sameign í reksturs- og hagnaðarskyni skuli greiða fyrir þau afnot leigu eða afnotagjald; auðlindagjald. Leiga eða greiðsla fyrir afnot er auðvitað viðtekin regla í samskiptum og viðskiptum manna, og samræmist þessi stefnumörkun því viðteknum viðskiptaháttum. Verð- og eignarstimpill á umhverfið Þetta er líka spor í þá átt, að setja verðgildis- og eignarstimpil á umhverfið, opna augu manna fyrir verðmæti þess og eignarrétti almennings á því. Hingað til hafa margir litið svo á, að nýta mætti umhverfið, sem ekki er í séreign, hér hafið, eins og enginn ætti það, eða þá, að menn eignuðu sér það sjálfir við notkun. Fótunum er auðvitað kippt undan slíkri skoðun eða afstöðu með þessu nýja prinsippi. Skýrar línur lagðar. Eðli og stærð auðlindagjaldsins Í Noregi eru 150 fyrirtæki, sem stunda fiskeldi í fjörðum landsins. Eru mörg fremur lítil, en vega þó þungt í atvinnulífi síns byggðarlags. Vill ríkisstjórnin ekki raska því byggðajafnvægi, sem greinin skapar, og ákvað því að beina auðlindagjaldtökunni fyrst og fremst að stærstu fyrirtækjunum. Þessi fyrirtæki eru 32-38, eftir því, hver stærðamörkin endanlega verða. Auðlindagjaldið verður reiknað á hagnað fiskeldisfyrirtækis, eftir greiðslu reglulegs skatts, eins og öll önnur fyrirtæki greiða, á þann hátt, að 20% þess hreina hagnaðar, sem eftir stendur, renni til sveitarfélagsins, sem fyrirtækið hefur aðsetur í, og 20% til ríkisins, þannig, að eigendur/ hluthafar fyrirtækjanna halda 60% af hagnaðinum. Er gert ráð fyrir því, að taka þessa auðlindagjalds muni skila norskum sveitarfélögum, þar sem þessi starfsemi fer fram, 25 milljörðum ísl. króna 2023 og norska ríkinu sömu fjárhæð, alls 50 milljörðum ísl. króna. Þarf ekki að fjölyrða um, að þessar viðbótartekjur sveitarfélaganna munu stórauka getu þeirra til uppbyggingar innviða og bættrar þjónustu við íbúa. Verða þeim stórfelld lyftistöng. Áhrifin hér - sofandaháttur - brýnt að stjórnvöld bregðist við Mörg norsk fiskeldisfyrirtæki eru nú þegar komin með sinn rekstur til Íslands. Hér virðast þau geta komið sér fyrir, án þess að greiða kóngi eða presti neitt! Í Noregi er það hins vegar svo, að aðstaða til fiskeldis er boðin út, rekstursleyfin seld hæstbjóðendum, og fær ríkið stórfé fyrir. Á dögunum voru seld ný leyfi fyrir 24.644 tonnum MTB, og fékk norska ríkið um 50 milljarða ísl. króna fyrir. Í hitteðfyrra fékk norska ríkið um 90 milljarða fyrir þau reksturleyfi, sem þá voru seld. Ef sá skilningur minn er réttur, að hér kosti rekstursleyfi til fiskeldis lítið eða ekkert, er því ekki nema von, að Norðmenn flykkist hingað. Er þetta þá um leið vísbending um ótrúlegan sofandahátt íslenzkra stjórnvalda. Það virðist vanta par kauphéðna, menn með sæmilegt viðskipta- og peningavit, í ríkisstjórnina! Þegar það svo bætist nú við, að norsk fiskeldisfyrirtæki þurfa að greiða 40% af eftir-skatts-hagnaði sínum til sveitarfélaga og ríkis í Noregi, er sjálfgefið, að Norðmenn munu stórauka sókn sína í íslenzkt fiskeldi. Er því bráðbrýnt, að íslenzk stjórnvöld átti sig á þessari stöðu og bregðist fljótt og rétt við! Það viðbragð getur í raun aðeins verið, að samræma íslenzkar reglur um greiðslu fyrir rekstursleyfi, á grundvelli útboðs, svo og innleiðingu sama auðlindagjalds fyrir fiskeldi hér, og verður í Noregi. Það vekur nokkra furðu, að íslenzk stjórnvöld virðast hafa verið sofandi á verðinum með þessi brýnu og miklu hagsmunamál landsmanna. Auðlindagjaldið af sjávarútveginum Íslenzk sjávarútvegsfyrirtæki hafa haft mikinn hagnað af sínum fiskveiðum, fiskverkun og fisksölu. Var hagnaður þeirra 11 stærstu 2021 yfir 60 milljarðar króna, og hafa þau byggt upp eigiðfé upp á mörg hundruð milljarða ísl. króna. Búið er að þrefa og þjarka mikið um sanngjarnt auðlindagjald, sem sjávarútvegurinn skuli greiða ríkinu, þjóðinni, en um það hefur engin sátt náðst. Síðasta auðlindagjaldið, sem undirritaður veit um, er fyrir árið 2020. Þá nam það 4,8 milljörðum króna. Í heildarsamhengi rétt upp í nös á ketti. Væri ekki ráð, að fylgja fordæmi forfeðra okka og frænda í Noregi og innleiða hér leigugjald, afnotagjald, af okkar sameiginlegu íslenzku fiskimiðum - auðlindagjald -, sem næmi 20% af árlegum hagnaði fyrir sveitarfélög, 20% fyrir ríkið og eigendur/hluthafar fyrirtækjanna héldu 60%!? Með þessum hætti hefðu sveitarfélög fengið 12 milljarða fyrir árið 2021 og ríkið aðra 12 milljarða. Fyrir árið 2020 hefði auðlindagjaldið reyndar ekki verið nema tæpur helmingur af þessu, vegna þess, að þá var afkoma sjávarútvegsfyrirtækja mun lakari, en, það er einmitt málið; með þessum hætti væru hagsmunir útgerðar og þjóðar þeir sömu, við öll í sama báti, og ættu allir að geta sætzt á það. Höfundur er samfélagsrýnir og dýraverndarsinni.
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Skoðun Áskorun ÖBÍ og Þroskahjálpar til ráðherra og þingmanna Alma Ýr Ingólfsdóttir,Unnur Helga Óttarsdóttir skrifar
Skoðun Flug frá Keflavík til Köben tekur styttri tíma en meðaltími nauðgunar Guðný S. Bjarnadóttir skrifar
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun