Ísland framtíðar Högni Elfar Gylfason skrifar 5. ágúst 2022 13:54 Í annað sinn á skömmum tíma er hafið eldgos á Reykjanesskaga. Svo virðist sem staðsetning gossins sé heppileg að því leyti að mannvirkjum eða fólki stafar ekki bráð hætta af því. Í framhaldinu og reyndar allt frá fyrra Fagradalsfjallsgosi hafa verið uppi vangaveltur ýmissa aðila um öryggi vega að Reykjanesbæ, Keflavíkurflugvelli og öðrum byggðum ásamt öruggi innviða á svæðinu. Mikil áhættusækni yfirvalda Um langt skeið hefur verið bent á nauðsyn þess að byggja upp góða millilandaflugvelli víðar á landinu en á Reykjanesi öryggisins vegna, en einnig til þess að fá betri dreifingu ferðamanna um landið og þar með betri nýtingu lands, minni átroðning ásamt meiri og betri afkomu ferðaþjónustufyrirtækja fjarri meginstraumnum sem í dag er mestur í kringum höfuðborgarsvæðið og austur með suðurströndinni. Því miður hafa stjórnvöld að mestu skellt skollaeyrum við þessum ábendingum. Á sama tíma og tugmilljörðum er eytt í sífellt meiri uppbyggingu Keflavíkurflugvallar eru Akureyrar- og Egilsstaðaflugvellir að mestu látnir afskiptalausir. Miðað við stórkarlalegar fjárfestingar á Keflavíkurflugvelli ætti nauðsynleg uppbygging annarra flugvalla að vera smámál. Það er orðið tímabært að fleira ráði för við uppbyggingu flugvalla en hagkvæmnissjónarmið Excel skjala sem líkt og endranær gefa niðurstöður í samræmi við handvaldar forsendur og ekkert annað. Við skulum ekki gleyma því að ríkið ber ábyrgð á fleiru en eingöngu að tryggja hámarksarð ríkisstofnana og fyrirtækja og koma þá til dæmis öryggishagsmunir almennings fyrst upp í hugann. Hagkvæmni fortíðar - Hættur framtíðar Í langan tíma hafa “hagkvæmnissjónarmið” ráðið miklu um aðgerðir og uppbyggingu ríkisstjórna og Alþingis Íslands. Þannig hefur mestallri stjórnsýslu landsins, stofnunum, stórum fyrirtækjum og aðstöðu fyrir þau verið komið fyrir á höfuðborgarsvæðinu. Á sama tíma og æ síðan hefur verið markvisst dregið úr uppbyggingu og þjónustu á öllum sviðum úti á landi sem hefur valdið auknum kostnaði, vinnutapi, minni framleiðni fyrirtækja, skorti á grunnþjónustu og lakari lífsskilyrðum almennt. Þetta hefur svo ágerst enn frekar eftir því sem fleiri gefast upp og flytjast á mölina til að geta sótt nám, fengið atvinnu við hæfi og verið í námunda við mannsæmandi þjónustu heilbrigðisstofnana og fleira. Hvenær munu forkólfar ríkisstjórnarinnar ásamt alþingismönnum snúa af þessari braut sem á endanum myndi leiða til þess að Ísland flokkaðist sem “Borgríki” með endalausum eyðibyggðum um allt land? Það er til orðatiltæki sem segir að ekki sé skynsamlegt að geyma öll eggin í sömu körfunni, en það á svo sannarlega við í þessu tilfelli. Ef skoðaðar eru fyrirliggjandi upplýsingar um forsöguleg eldgos á Íslandi má því miður telja víst að á einhverjum tímapunkti muni koma að því að innviðir og illu heilli byggðir verði í hættu af sökum slíkra náttúruhamfara. Þá er eins gott að búið verði að dreifa áhættunni og innviðauppbyggingunni betur en raunin er í dag. Þannig mun íslendingum framtíðarinnar farnast best. Þegar fólk sér að yfirvöld hafa áhuga á framkvæmdum úti á landi og sýna það í verki munu fleiri vilja búa víðar um landið, það kemur nefnilega ekkert egg ef engin er hænan. Ísland allt Til að snúa af þessari ógæfubraut þarf að hefja uppbyggingu samgönguinnviða um allt land af mun meiri krafti en verið hefur. Jarðgangagerð, uppbygging vega og slitlags á þeim, útrýming einbreiðra brúa, betri og meiri tengingar innan byggðalaga ásamt bættri viðhaldsþjónustu allsstaðar er nauðsynleg til að landið haldist í byggð og nýtist um leið öllum landsmönnum. Klára þarf uppbyggingu farsímakerfisins um allt land. Ekki er nóg að farsímasamband sé á helstu vegum þegar slitrótt og á stundum ekkert samband er á fáfarnari vegum og jafnvel á heimilum og í fyrirtækjum í dreifbýli um allt land. Þessi uppbyggingu hefur allt með öryggi íbúa og ferðamanna að gera. Þá þarf að ljúka uppbyggingu ljósleiðaratenginga í dreifbýli, þorpum og bæjum þar sem sumsstaðar vantar mikið upp á. Styrking heilbrigðisstofnana úti á landi ættu að fara í forgang og efling stofnana utan höfuðborgarsvæðisins þarfnast athygli yfirvalda. Efling framleiðslugreina um allt land með ívilnunum gætu verið einn þáttur í endurskipulagningu þjóðfélagsins fremur en að almenningi og fyrirtækjum sé í sífellu refsað fyrir þá óskammfeilni að velja sér búsetu utan höfuðborgarsvæðisins líkt og nú er. Það hefur verið gert með hárri skattlagningu á ökutæki og eldsneyti, eyðileggingu póstþjónustu á landsbyggðinni, skertri starfssemi stofnana og fyrirtækja í eigu ríkisins á landsbyggðinni, sérstakri aukaálagningu á raforku til fólks og fyrirtækja í dreifbýli o.m.fl. Ofurálagning yfirvalda á ökutæki þarfnast reyndar sérstakrar íhugunar í ljósi reynslunnar. Talað hefur verið um að fólk greiði eftir notkun vegakerfisins ásamt því að sífellt hærri skattar á ökutæki hafa verið réttlættir með tilvísun í mengun andrúmslofts og heimsendaspár af þess völdum. Þar sem bifreiðagjöld taka ekki mið af notkun, þá taka þau ekki heldur mið af mengun eða sliti á vegum og eru þar með ósanngjörn í núverandi mynd. Hitt sem rætt hefur verið að breyta skuli innheimtu svo svokallaðir umhverfisvænir bílar taki þátt í kostnaði vegna slits þjóðvega þarfnast opinnar umræðu fremur en ákvarðana í reykfylltum bakherbergjum stofnana ríkisins. Það er nefnilega þannig að þegar eða ef farið verður að innheimta samkvæmt notkun vegakerfisins þarf að taka allar breytur með í reikninginn. Kílómetrafjöldinn er nefnilega eitt og gæði vega sem ekið er eftir annað. Þannig væri mjög ósanngjarnt ef þeir sem keyra bíla sína mest á lélegum malarvegum verði látnir greiða sama kílómetragjald og þeir sem aðallega aka á nýlegum malbikuðum vegum. Þetta er eitt atriði sem taka verður tillit til, en því miður hefur verið alltof algengt að nýjum sköttum sé “skellt á” almenning og fyrirtæki án rökræðna og rökstuðnings sem réttlætt getur gjörninginn. Stundum virðist engu líkara en að álagning nýrra skatta snúist fremur um hversu mikið eða lítið skuli leyfa fólki að halda eftir af tekjum sínum en að tekið sé mið af kostnaði samfélagsins sem ætluðum skatti sé ætlað að,standa undir. Framtíðin getur verið björt Íslendingar sem og aðrar þjóðir þurfa á samstöðu að halda til framtíðar. Ekki þvingaðri samstöðu rétttrúnaðar og fordæminga þeirra sem beita vilja rökhyggju og skynsemi í allri ákvarðanatöku. Miklu fremur samstöðu um að bera virðingu fyrir skoðunum annarra ásamt því að þola heilbrigða og sanngjarna gagnrýni sem þá getur leitt til betri niðurstöðu eftir góðar rökræður og samtal. Höfundur er 4.varaþingmaður Miðflokksins í Norðvesturkjördæmi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Eldgos á Reykjanesskaga Fjarskipti Miðflokkurinn Samgöngur Byggðamál Högni Elfar Gylfason Mest lesið Glútenlaust gull á grillið Anna Gunndís Guðmundsdóttir Skoðun Heilræði fyrir Nýhaldið Sigmundur Davíð Gunnlaugsson Skoðun Evrópa og myrkrið framundan Hilmar Þór Hilmarsson Skoðun Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun Lokunaruppboð í Kauphöllinni Baldur Thorlacius Skoðun Viðreisn mun leggja fram tillögu um íbúakosningu um Coda Terminal verkefnið í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson Skoðun Ferðatryggingar og val á kreditkorti Svandís Edda Hólm Jónudóttir Skoðun Ert þú í góðu netsambandi? Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir Skoðun Stórnotendur eru kjölfestan í íslenska raforkukerfinu Guðríður Eldey Arnardóttir Skoðun Af hverju að byggja Coda Terminal? Ólafur Elínarson,Sandra Ósk Snæbjörnsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Stórnotendur eru kjölfestan í íslenska raforkukerfinu Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Ert þú í góðu netsambandi? Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir skrifar Skoðun Evrópa og myrkrið framundan Hilmar Þór Hilmarsson skrifar Skoðun Heilræði fyrir Nýhaldið Sigmundur Davíð Gunnlaugsson skrifar Skoðun Glútenlaust gull á grillið Anna Gunndís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Kaupin á eyrinni Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Lokunaruppboð í Kauphöllinni Baldur Thorlacius skrifar Skoðun Viðreisn mun leggja fram tillögu um íbúakosningu um Coda Terminal verkefnið í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Ferðatryggingar og val á kreditkorti Svandís Edda Hólm Jónudóttir skrifar Skoðun Af hverju að byggja Coda Terminal? Ólafur Elínarson,Sandra Ósk Snæbjörnsdóttir skrifar Skoðun Hljóð úr horni Ingólfur Sverrisson skrifar Skoðun ESB fyrir almenning Oddný G. Harðardóttir skrifar Skoðun Strámaðurinn mikli Kristján Hreinsson skrifar Skoðun Árið er 2024 Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Samkeppni í nýju ljósi Páll Hermannsson skrifar Skoðun Það er verið að grafa dýpri fátæktargjá Rúnar Sigurjónsson skrifar Skoðun „Hæ ástin, þarf að millifæra, getur þú samþykkt beiðnina?“ Heiðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Algeng þvæla um Evrópusambandið Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Stundum hefur Gunnar Smári rétt fyrir sér Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Hamingjan grundvallast á gæðum hugsananna Árni Már Jensson skrifar Skoðun Hátt reitt til höggs Hjálmar Jónsson skrifar Skoðun Brennt barn forðast eldinn Hrefna Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Varnir gegn gagnagíslatökum Unnur Kristín Sveinbjarnardóttir skrifar Skoðun Uppbygging almannahagsmuna á Íslandi Hlynur Már Vilhjálmsson skrifar Skoðun Málað sig út í horn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Full orkuskipti ríkisflota og samgönguþjónustu fyrir 2030 Sigurður Friðleifsson skrifar Skoðun Einelti er veruleikabrenglun Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun „Lýtalaus íslenska“ er ekki til Eiríkur Rögnvaldsson skrifar Skoðun Hvatning til mótshaldara Landsmóts hestamanna Linda Karen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Áróður Kremls gegn Úkraínu og NATO Guðni Freyr Öfjörð skrifar Sjá meira
Í annað sinn á skömmum tíma er hafið eldgos á Reykjanesskaga. Svo virðist sem staðsetning gossins sé heppileg að því leyti að mannvirkjum eða fólki stafar ekki bráð hætta af því. Í framhaldinu og reyndar allt frá fyrra Fagradalsfjallsgosi hafa verið uppi vangaveltur ýmissa aðila um öryggi vega að Reykjanesbæ, Keflavíkurflugvelli og öðrum byggðum ásamt öruggi innviða á svæðinu. Mikil áhættusækni yfirvalda Um langt skeið hefur verið bent á nauðsyn þess að byggja upp góða millilandaflugvelli víðar á landinu en á Reykjanesi öryggisins vegna, en einnig til þess að fá betri dreifingu ferðamanna um landið og þar með betri nýtingu lands, minni átroðning ásamt meiri og betri afkomu ferðaþjónustufyrirtækja fjarri meginstraumnum sem í dag er mestur í kringum höfuðborgarsvæðið og austur með suðurströndinni. Því miður hafa stjórnvöld að mestu skellt skollaeyrum við þessum ábendingum. Á sama tíma og tugmilljörðum er eytt í sífellt meiri uppbyggingu Keflavíkurflugvallar eru Akureyrar- og Egilsstaðaflugvellir að mestu látnir afskiptalausir. Miðað við stórkarlalegar fjárfestingar á Keflavíkurflugvelli ætti nauðsynleg uppbygging annarra flugvalla að vera smámál. Það er orðið tímabært að fleira ráði för við uppbyggingu flugvalla en hagkvæmnissjónarmið Excel skjala sem líkt og endranær gefa niðurstöður í samræmi við handvaldar forsendur og ekkert annað. Við skulum ekki gleyma því að ríkið ber ábyrgð á fleiru en eingöngu að tryggja hámarksarð ríkisstofnana og fyrirtækja og koma þá til dæmis öryggishagsmunir almennings fyrst upp í hugann. Hagkvæmni fortíðar - Hættur framtíðar Í langan tíma hafa “hagkvæmnissjónarmið” ráðið miklu um aðgerðir og uppbyggingu ríkisstjórna og Alþingis Íslands. Þannig hefur mestallri stjórnsýslu landsins, stofnunum, stórum fyrirtækjum og aðstöðu fyrir þau verið komið fyrir á höfuðborgarsvæðinu. Á sama tíma og æ síðan hefur verið markvisst dregið úr uppbyggingu og þjónustu á öllum sviðum úti á landi sem hefur valdið auknum kostnaði, vinnutapi, minni framleiðni fyrirtækja, skorti á grunnþjónustu og lakari lífsskilyrðum almennt. Þetta hefur svo ágerst enn frekar eftir því sem fleiri gefast upp og flytjast á mölina til að geta sótt nám, fengið atvinnu við hæfi og verið í námunda við mannsæmandi þjónustu heilbrigðisstofnana og fleira. Hvenær munu forkólfar ríkisstjórnarinnar ásamt alþingismönnum snúa af þessari braut sem á endanum myndi leiða til þess að Ísland flokkaðist sem “Borgríki” með endalausum eyðibyggðum um allt land? Það er til orðatiltæki sem segir að ekki sé skynsamlegt að geyma öll eggin í sömu körfunni, en það á svo sannarlega við í þessu tilfelli. Ef skoðaðar eru fyrirliggjandi upplýsingar um forsöguleg eldgos á Íslandi má því miður telja víst að á einhverjum tímapunkti muni koma að því að innviðir og illu heilli byggðir verði í hættu af sökum slíkra náttúruhamfara. Þá er eins gott að búið verði að dreifa áhættunni og innviðauppbyggingunni betur en raunin er í dag. Þannig mun íslendingum framtíðarinnar farnast best. Þegar fólk sér að yfirvöld hafa áhuga á framkvæmdum úti á landi og sýna það í verki munu fleiri vilja búa víðar um landið, það kemur nefnilega ekkert egg ef engin er hænan. Ísland allt Til að snúa af þessari ógæfubraut þarf að hefja uppbyggingu samgönguinnviða um allt land af mun meiri krafti en verið hefur. Jarðgangagerð, uppbygging vega og slitlags á þeim, útrýming einbreiðra brúa, betri og meiri tengingar innan byggðalaga ásamt bættri viðhaldsþjónustu allsstaðar er nauðsynleg til að landið haldist í byggð og nýtist um leið öllum landsmönnum. Klára þarf uppbyggingu farsímakerfisins um allt land. Ekki er nóg að farsímasamband sé á helstu vegum þegar slitrótt og á stundum ekkert samband er á fáfarnari vegum og jafnvel á heimilum og í fyrirtækjum í dreifbýli um allt land. Þessi uppbyggingu hefur allt með öryggi íbúa og ferðamanna að gera. Þá þarf að ljúka uppbyggingu ljósleiðaratenginga í dreifbýli, þorpum og bæjum þar sem sumsstaðar vantar mikið upp á. Styrking heilbrigðisstofnana úti á landi ættu að fara í forgang og efling stofnana utan höfuðborgarsvæðisins þarfnast athygli yfirvalda. Efling framleiðslugreina um allt land með ívilnunum gætu verið einn þáttur í endurskipulagningu þjóðfélagsins fremur en að almenningi og fyrirtækjum sé í sífellu refsað fyrir þá óskammfeilni að velja sér búsetu utan höfuðborgarsvæðisins líkt og nú er. Það hefur verið gert með hárri skattlagningu á ökutæki og eldsneyti, eyðileggingu póstþjónustu á landsbyggðinni, skertri starfssemi stofnana og fyrirtækja í eigu ríkisins á landsbyggðinni, sérstakri aukaálagningu á raforku til fólks og fyrirtækja í dreifbýli o.m.fl. Ofurálagning yfirvalda á ökutæki þarfnast reyndar sérstakrar íhugunar í ljósi reynslunnar. Talað hefur verið um að fólk greiði eftir notkun vegakerfisins ásamt því að sífellt hærri skattar á ökutæki hafa verið réttlættir með tilvísun í mengun andrúmslofts og heimsendaspár af þess völdum. Þar sem bifreiðagjöld taka ekki mið af notkun, þá taka þau ekki heldur mið af mengun eða sliti á vegum og eru þar með ósanngjörn í núverandi mynd. Hitt sem rætt hefur verið að breyta skuli innheimtu svo svokallaðir umhverfisvænir bílar taki þátt í kostnaði vegna slits þjóðvega þarfnast opinnar umræðu fremur en ákvarðana í reykfylltum bakherbergjum stofnana ríkisins. Það er nefnilega þannig að þegar eða ef farið verður að innheimta samkvæmt notkun vegakerfisins þarf að taka allar breytur með í reikninginn. Kílómetrafjöldinn er nefnilega eitt og gæði vega sem ekið er eftir annað. Þannig væri mjög ósanngjarnt ef þeir sem keyra bíla sína mest á lélegum malarvegum verði látnir greiða sama kílómetragjald og þeir sem aðallega aka á nýlegum malbikuðum vegum. Þetta er eitt atriði sem taka verður tillit til, en því miður hefur verið alltof algengt að nýjum sköttum sé “skellt á” almenning og fyrirtæki án rökræðna og rökstuðnings sem réttlætt getur gjörninginn. Stundum virðist engu líkara en að álagning nýrra skatta snúist fremur um hversu mikið eða lítið skuli leyfa fólki að halda eftir af tekjum sínum en að tekið sé mið af kostnaði samfélagsins sem ætluðum skatti sé ætlað að,standa undir. Framtíðin getur verið björt Íslendingar sem og aðrar þjóðir þurfa á samstöðu að halda til framtíðar. Ekki þvingaðri samstöðu rétttrúnaðar og fordæminga þeirra sem beita vilja rökhyggju og skynsemi í allri ákvarðanatöku. Miklu fremur samstöðu um að bera virðingu fyrir skoðunum annarra ásamt því að þola heilbrigða og sanngjarna gagnrýni sem þá getur leitt til betri niðurstöðu eftir góðar rökræður og samtal. Höfundur er 4.varaþingmaður Miðflokksins í Norðvesturkjördæmi.
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Viðreisn mun leggja fram tillögu um íbúakosningu um Coda Terminal verkefnið í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson Skoðun
Skoðun Viðreisn mun leggja fram tillögu um íbúakosningu um Coda Terminal verkefnið í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson skrifar
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Viðreisn mun leggja fram tillögu um íbúakosningu um Coda Terminal verkefnið í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson Skoðun