Gjörsamlega aftengt stjórnmálafólk Trausti Magnússon skrifar 30. apríl 2022 12:00 Ég heiti Trausti Breiðfjörð Magnússon og er 26 ára námsmaður og vinn sem stuðningsfulltrúi. Ég ólst upp í Grafarvogi í blokkaríbúð með foreldrum mínum sem síðan skildu þegar ég var átta ára. Þá bjó ég mest með mömmu í íbúð sem hún gat keypt því hún fékk fyrirframgreiddan arf frá foreldrum sínum, annars hefðum við sennilega verið föst á leigumarkaði þannig að blessunarlega tókst það. Við vorum að reyna að nurla pening saman til að geta fengið íbúð. Þetta mótaði mig sem barn. Það var hægt þar sem hún fékk fyrirframgreiddan arf frá foreldrum og þannig höfðum við allavegana þetta skjól, að þurfa ekki alltaf að vera að flytja á milli staða endalaust. Að því leyti höfðum við það gott miðað við mjög marga en sáum samt á sama tíma að fullt af vinum og aðrir þurftu ekki að hafa áhyggjur af svona málum. Það var alveg ströggl á heimilinu og mamma vann í mötuneyti, hún er með gigt og eldaði mat fyrir fólk, tugi manns, þegar mest var voru þau um 70 í mat. Hún var ein í þessu og kom oft heim mjög þreytt eftir vinnu, oftast með afgang af matnum. Þannig var líka hægt að spara pening. Mamma upplifði álag og kvíða, sem hafði auðvitað áhrif á mig líka. Stéttaskiptingin í hverfinu hafði mikil áhrif á mig þegar ég lít til baka. Ég var í Foldaskóla og man að hverfið var frekar blandað. Sumir vinir mínir áttu efnaða foreldra og áttu heima í stórum einbýlishúsum, en á sama tíma var ég í lítilli blokkaríbúð með mömmu. Þegar ég lít til baka skammaðist ég mín kannski fyrir að búa í lítilli íbúð og maður vildi helst ekki bjóða vinum sínum í heimsókn út af því. Yfirborðskennd deilumál sem ráða öllu Ég er orðinn mjög þreyttur á flokkunum í ráðhúsinu og þeirra eilífu afneitun á óréttlætinu sem hefur fengið að viðgangast ár eftir ár.. Sömu deilurnar um mál sem efri millistéttinni finnst skemmtilegast að þrasa um. Endalaust tal um Sundabraut, flugvöllinn í Vatnsmýri, borgarlínu og „skemmtilega borg“, hvað sem það á nú að þýða. Gjarnan líka talað um að við eigum ekki að vera að “rífa niður borgina” í því hvernig við tölum. Ef þú hefur það skítt skaltu þegja, þú hefur rangt fyrir þér, það er ekkert að. Týpísk gaslýsing sem ég hef algjört ofnæmi fyrir. Það er merki um mikla umhyggju fyrir borginni að gagnrýna hana, því það þýðir að maður vilji henni vel. Það þýðir að manni standi ekki á sama. Það eru svik við borgina og íbúa hennar að láta sem allt sé í lagi, þegar svo er ekki. Ég man ekki eftir neinum flokki sem talaði beint til borgarbúa. Einhvern sem raunverulega hlustaði og byggði stefnu sína á vilja og hugmyndum þeirra sem þurfa á þjónustunni að halda. Þar sem leigjendur, öryrkjar, farþegar strætó og nemendur koma að borði. Ekki fyrr en ég kynntist starfi Sósíalistaflokksins sá ég slíkan málsvara. Loksins birtust mér einhverjir sem töluðu um hluti sem skiptu raunverulegu máli. Þar var talað á kjarnyrtan og skýran hátt. Ekki notuð einhver óskiljanleg og tilgerðarlegt málfar sem okkur er talið trú um að einungis traustvert fólki geti beitt. “Skemmtileg borg” Munurinn á okkur Sósíalistum og hinum flokkunum er að við viljum byggja borgina upp frá grunni, á meðan hinir ætla að gera það á sandi, eins og heimski maðurinn byggði húsið sitt á. Hvað meina ég með því? Aðrir flokkar telja að ef það sé oftast talað til efri millistéttar þá muni hér byggjast upp „skemmtileg borg“. Það er auðvitað eitthvað sem væri ekki í alvöru, bara á yfirborðinu. Á bak við grímubrosið væri engin raunveruleg gleði, bara reiði og óánægja því að þörfum þeirra sem minnst hafa er ekki sinnt. Til þess að fá raunverulega hina „skemmtilegu borg“ þurfum við að byrja á grunninum. Tala við fólkið og byggja stefnuna á þörfum þeirra sem hafa um sárast að binda. Það er ekki hægt að byggja hús á sandi, og það sama gildir um borgina. Við munum aldrei ná neinni sátt og trausti í garð borgarstjórnar nema við byrjum á grunninum. Það þarf fyrst að binda enda á biðlista, hætta að rukka börn fyrir þjónustu og fá borgina til þess að byggja sem hefði í för með sér endalok húsnæðiskreppunnar. Þá fyrst gæti myndast einhver sátt um hver næstu skref yrðu, eins og um flugvallarmál, borgarlínu og fleira sem ekki eru forgangsmál á meðan það sem brýnast er situr á hakanum. Þetta er spurning um forgangsröðun, og eins og hún er hjá hinum flokkunum í dag þá býður mér við henni. Börn fái andlegan stuðning frá skólakerfinu Það brennur á mér að börn fái andlegan stuðning í skólakerfinu. Að það sé líka talað meira við þau um að allar tilfinningar séu eðlilegar og að þér megi líða illa og þér megi líða allskonar, að það sé virkilega einhvern veginn talað um það í skólakerfinu, mér finnst það mjög mikilvægt. Við sem samfélag þurfum að vera dugleg að tala við börn og fá á hreint hvað það er sem þau vilja. Við þurfum að hlusta miklu meira á börnin, ekki vanmeta þau. Ég man eftir því þegar ég var átta til tíu ára, ég vissi alveg hvað var að gerast, ég var ekki einhver heimskur krakki, maður var svo meðvitaður um það sem var í gangi. Ég held að margir hafi vanmetið hvernig manni leið og hugsað að það væri best að tala ekki um hlutina. Með því að ræða þá væri verið að berskjalda mig fyrir einhverju erfiðu og því væri betra að ræða ekki hlutina yfir höfuð. Það hafði þveröfug áhrif og leiddi til þess að ég tjáði mig þá ekkert um hlutina. Við megum ekki vanmeta börn, við þurfum að koma fram við þau eins og jafningja. Fyrsta verkið mitt í borgarstjórn væri að laga húsnæðismálin, það er grunnurinn til að byggja ofan á. Um leið og þú ert komin með húsnæðismálin í lag og fólk þarf ekki að borga meira en 30% af tekjum sínum í húsnæðiskostnað þá er svo margt annað sem lagast. Góður grunnur, getur leyst svo mikið af andlegum vandamálum. Höfundur skipar 2. sæti á lista Sósíalistaflokksins í Reykjavík Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sveitarstjórnarkosningar 2022 Sósíalistaflokkurinn Reykjavík Skoðun: Kosningar 2022 Trausti Breiðfjörð Magnússon Mest lesið Halldór 5.10.2024 Jón Þór Stefánsson Halldór Eignafólk græðir mikið á vaxtastefnu Seðlabankans Stefán Ólafsson Skoðun Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun Spilling á Íslandi: Erum við að missa tökin? Ágústa Árnadóttir Skoðun Sleppum brúnni og förum betri leið framhjá Selfossi Elliði Vignisson Skoðun Af ofurhetjum og störfum þeirra Kristín Björnsdóttir Skoðun Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Uppeldi frá gamla einmenningar eins-skin-litar viðhorfum Matthildur Björnsdóttir Skoðun Að dansa í regninu Lóa Björk Ólafsdóttir Skoðun Einstakur atburður og viðbúnaður Marinó G. Njálsson Skoðun Skoðun Skoðun Uppeldi frá gamla einmenningar eins-skin-litar viðhorfum Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Af ofurhetjum og störfum þeirra Kristín Björnsdóttir skrifar Skoðun Eignafólk græðir mikið á vaxtastefnu Seðlabankans Stefán Ólafsson skrifar Skoðun Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur skrifar Skoðun Framtíðarkvíði er ekki gott veganesti Sigurður Páll Jónsson skrifar Skoðun Spilling á Íslandi: Erum við að missa tökin? Ágústa Árnadóttir skrifar Skoðun Orkan á Vestfjörðum Þorsteinn Másson skrifar Skoðun Smábátar eru þjóðhagslega hagkvæmari en togarar Kjartan Sveinsson skrifar Skoðun Foreldrar eru sérfræðingar í sínum börnum Valdimar Víðisson skrifar Skoðun Vísindin vakna til nýsköpunar! Einar Mäntylä skrifar Skoðun Risastórt lýðheilsumál sem Alþingi hunsar Sigurður Hólmar Jóhannesson skrifar Skoðun Þess vegna býð ég mig fram Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Sleppum brúnni og förum betri leið framhjá Selfossi Elliði Vignisson skrifar Skoðun Einstakur atburður og viðbúnaður Marinó G. Njálsson skrifar Skoðun Framboð er eina leiðin Eiríkur St. Eiríksson skrifar Skoðun Háskóli Íslands er ekki að sinna skyldum sínum Silja Höllu Egilsdóttir skrifar Skoðun Verðmætasköpun og kennarar Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Nýjar lausnir gegn ofbeldi Drífa Snædal skrifar Skoðun Lögin um það sem er bannað Helgi Brynjarsson skrifar Skoðun Að dansa í regninu Lóa Björk Ólafsdóttir skrifar Skoðun Dauðarefsing Pírata Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Af hverju erum við að þessu? Kjartan Sveinn Guðmundsson skrifar Skoðun Upplýsingaóreiða í boði orkugeirans og Landsvirkjunar Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Úrskurðargrautur lögmanna Ómar R. Valdimarsson skrifar Skoðun Er vitlaust gefið í stjórnmálum? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Hinn langi USArmur Ísraels Ingólfur Steinsson skrifar Skoðun Kveðja frá Heimssýn til landsfundar VG 2024 Haraldur Ólafsson skrifar Skoðun Þjóðaróperan á Alþingi í nær 70 ár Finnur Bjarnason,Þórunn Sigurðardóttir skrifar Skoðun Um Ölfusárbrú og veggjöld Haukur Arnþórsson skrifar Sjá meira
Ég heiti Trausti Breiðfjörð Magnússon og er 26 ára námsmaður og vinn sem stuðningsfulltrúi. Ég ólst upp í Grafarvogi í blokkaríbúð með foreldrum mínum sem síðan skildu þegar ég var átta ára. Þá bjó ég mest með mömmu í íbúð sem hún gat keypt því hún fékk fyrirframgreiddan arf frá foreldrum sínum, annars hefðum við sennilega verið föst á leigumarkaði þannig að blessunarlega tókst það. Við vorum að reyna að nurla pening saman til að geta fengið íbúð. Þetta mótaði mig sem barn. Það var hægt þar sem hún fékk fyrirframgreiddan arf frá foreldrum og þannig höfðum við allavegana þetta skjól, að þurfa ekki alltaf að vera að flytja á milli staða endalaust. Að því leyti höfðum við það gott miðað við mjög marga en sáum samt á sama tíma að fullt af vinum og aðrir þurftu ekki að hafa áhyggjur af svona málum. Það var alveg ströggl á heimilinu og mamma vann í mötuneyti, hún er með gigt og eldaði mat fyrir fólk, tugi manns, þegar mest var voru þau um 70 í mat. Hún var ein í þessu og kom oft heim mjög þreytt eftir vinnu, oftast með afgang af matnum. Þannig var líka hægt að spara pening. Mamma upplifði álag og kvíða, sem hafði auðvitað áhrif á mig líka. Stéttaskiptingin í hverfinu hafði mikil áhrif á mig þegar ég lít til baka. Ég var í Foldaskóla og man að hverfið var frekar blandað. Sumir vinir mínir áttu efnaða foreldra og áttu heima í stórum einbýlishúsum, en á sama tíma var ég í lítilli blokkaríbúð með mömmu. Þegar ég lít til baka skammaðist ég mín kannski fyrir að búa í lítilli íbúð og maður vildi helst ekki bjóða vinum sínum í heimsókn út af því. Yfirborðskennd deilumál sem ráða öllu Ég er orðinn mjög þreyttur á flokkunum í ráðhúsinu og þeirra eilífu afneitun á óréttlætinu sem hefur fengið að viðgangast ár eftir ár.. Sömu deilurnar um mál sem efri millistéttinni finnst skemmtilegast að þrasa um. Endalaust tal um Sundabraut, flugvöllinn í Vatnsmýri, borgarlínu og „skemmtilega borg“, hvað sem það á nú að þýða. Gjarnan líka talað um að við eigum ekki að vera að “rífa niður borgina” í því hvernig við tölum. Ef þú hefur það skítt skaltu þegja, þú hefur rangt fyrir þér, það er ekkert að. Týpísk gaslýsing sem ég hef algjört ofnæmi fyrir. Það er merki um mikla umhyggju fyrir borginni að gagnrýna hana, því það þýðir að maður vilji henni vel. Það þýðir að manni standi ekki á sama. Það eru svik við borgina og íbúa hennar að láta sem allt sé í lagi, þegar svo er ekki. Ég man ekki eftir neinum flokki sem talaði beint til borgarbúa. Einhvern sem raunverulega hlustaði og byggði stefnu sína á vilja og hugmyndum þeirra sem þurfa á þjónustunni að halda. Þar sem leigjendur, öryrkjar, farþegar strætó og nemendur koma að borði. Ekki fyrr en ég kynntist starfi Sósíalistaflokksins sá ég slíkan málsvara. Loksins birtust mér einhverjir sem töluðu um hluti sem skiptu raunverulegu máli. Þar var talað á kjarnyrtan og skýran hátt. Ekki notuð einhver óskiljanleg og tilgerðarlegt málfar sem okkur er talið trú um að einungis traustvert fólki geti beitt. “Skemmtileg borg” Munurinn á okkur Sósíalistum og hinum flokkunum er að við viljum byggja borgina upp frá grunni, á meðan hinir ætla að gera það á sandi, eins og heimski maðurinn byggði húsið sitt á. Hvað meina ég með því? Aðrir flokkar telja að ef það sé oftast talað til efri millistéttar þá muni hér byggjast upp „skemmtileg borg“. Það er auðvitað eitthvað sem væri ekki í alvöru, bara á yfirborðinu. Á bak við grímubrosið væri engin raunveruleg gleði, bara reiði og óánægja því að þörfum þeirra sem minnst hafa er ekki sinnt. Til þess að fá raunverulega hina „skemmtilegu borg“ þurfum við að byrja á grunninum. Tala við fólkið og byggja stefnuna á þörfum þeirra sem hafa um sárast að binda. Það er ekki hægt að byggja hús á sandi, og það sama gildir um borgina. Við munum aldrei ná neinni sátt og trausti í garð borgarstjórnar nema við byrjum á grunninum. Það þarf fyrst að binda enda á biðlista, hætta að rukka börn fyrir þjónustu og fá borgina til þess að byggja sem hefði í för með sér endalok húsnæðiskreppunnar. Þá fyrst gæti myndast einhver sátt um hver næstu skref yrðu, eins og um flugvallarmál, borgarlínu og fleira sem ekki eru forgangsmál á meðan það sem brýnast er situr á hakanum. Þetta er spurning um forgangsröðun, og eins og hún er hjá hinum flokkunum í dag þá býður mér við henni. Börn fái andlegan stuðning frá skólakerfinu Það brennur á mér að börn fái andlegan stuðning í skólakerfinu. Að það sé líka talað meira við þau um að allar tilfinningar séu eðlilegar og að þér megi líða illa og þér megi líða allskonar, að það sé virkilega einhvern veginn talað um það í skólakerfinu, mér finnst það mjög mikilvægt. Við sem samfélag þurfum að vera dugleg að tala við börn og fá á hreint hvað það er sem þau vilja. Við þurfum að hlusta miklu meira á börnin, ekki vanmeta þau. Ég man eftir því þegar ég var átta til tíu ára, ég vissi alveg hvað var að gerast, ég var ekki einhver heimskur krakki, maður var svo meðvitaður um það sem var í gangi. Ég held að margir hafi vanmetið hvernig manni leið og hugsað að það væri best að tala ekki um hlutina. Með því að ræða þá væri verið að berskjalda mig fyrir einhverju erfiðu og því væri betra að ræða ekki hlutina yfir höfuð. Það hafði þveröfug áhrif og leiddi til þess að ég tjáði mig þá ekkert um hlutina. Við megum ekki vanmeta börn, við þurfum að koma fram við þau eins og jafningja. Fyrsta verkið mitt í borgarstjórn væri að laga húsnæðismálin, það er grunnurinn til að byggja ofan á. Um leið og þú ert komin með húsnæðismálin í lag og fólk þarf ekki að borga meira en 30% af tekjum sínum í húsnæðiskostnað þá er svo margt annað sem lagast. Góður grunnur, getur leyst svo mikið af andlegum vandamálum. Höfundur skipar 2. sæti á lista Sósíalistaflokksins í Reykjavík
Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun
Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun
Skoðun Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur skrifar
Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun
Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun