Er mamma sölumaður dauðans? Ástþór Magnússon skrifar 22. apríl 2022 11:00 Sunnudagskvöld 2016 fæddist lítil stúlka á Akranesi sem móðirin lýsti sem litlu fullkomnu eintaki af manneskju, lífinu í sinni tærustu mynd. Forseti Eisenhower varaði okkur við. Forsætisráðherra Svíþjóðar Ólaf Palme einnig og undir tóku meira en 1600 vísindamenn. Meira að segja bandaríski utanríkismálarefurinn Henry Kissinger[1] og fjöldi fræðimanna í alþjóða stjórnmálum hafa varað við því að stækkun NATO til austurs muni snúast uppí andhverfu sína og hreinlega grafa undan öryggi okkar. Útrýmingarhættan gegn lífinu í sinni tærustu mynd hefur sjaldan verið meiri en í dag. Ef einhver heldur byssu að hausnum á þér er þá rétti tímapúnkturinn til að draga þína byssu upp? Hann verður búinn að bana þér áður en þú nærð þínu drápsvopni úr slíðrinu. Í slíkri stöðu þarftu að horfast í augu við andstæðinginn og afvopna hann með yfirveguðum orðum til friðar. “Endalok lífs okkar hefst þann dag sem við þegjum yfir málum sem skipta máli”, skrifaði mamma litlu stúlkunnar frá Akranesi fyrr á þessu ári. Nú sem utanríkisráðherra Íslendinga virðist mamma hafa gleymt hlutverki sínu fyrir lífið í sinni tærustu mynd. Nú skottast mamma heimshorna á milli í blindri metnaðargirni sem sölumaður dauðans fyrir myrkraöflin sem ógna allri framtíð okkar, bæði minnar, þinnar og litlu 5 ára dótturinnar. Umkringd skrautlega uppábúnum pótintátum bandaríska heimsveldisins birtist mamma á samfélagsmiðlum eftir fundahöld um “hlutverk Íslands” í átökum sem ógna framtíð allrar heimsbyggðarinnar. “Það er líka mikilvægt að við Íslendingar sem herlaus þjóð gerum allt sem við getum til að leggja okkar af mörkum til að styðja við vina- og bandalagsþjóðir okkar” eru orðin sem ráðherrann ber nú á torg á meðan hún grefur undan heimsfriðnum í fullkomnu ábyrgðarleysi. Það sem mamma hefur lagt af mörkum fram að þessu sem utanríkisráðherra Íslands eru Íslenskar flugvélar undir drápstól til stríðsátaka auk þess að tala fyrir auknu vopnakapphlaupi með NATO útþenslu. Þórdís Kolbrún Reykfjörð Gylfadóttir virðist hafa gleymt bæði móðurhlutverkinu og því hvernig Íslendingar sem vopnlaus þjóð hafa búið við frið lengur en nokkurt annað ríki. Við unnum ekki okkar stríð síðustu aldir með því að drepa hvort annað. Ég átti samtal við annan ráðherra ríkisstjórnar Íslands á dögunum og reyndi að upplýsa hann um hve hættulegt það væri að Finnland og Svíþjóð gangi í NATO á þessum tímapunkti. Hvernig Rússland telji það beina ógnun við sína öryggishagsmuni eins og komið hefur fram ítrekað síðasta áratug. Ráðherrann virtist eins og álfur út úr hól í málinu og sagði ríkisstjórnina ekkert ræða þetta, en spurði af hverju ætti að láta “einn mann” ráða því hver gangi í NATO. Auðvitað er Rússland ekki bara “einn maður”. Og ég spyr á móti af hverju á að láta illa upplýsta ofmetnaða smásál frá Akranesi með vanhugsuðum aðgerðum sínum velta því þunga hlassi að þjóð okkar verði útrýmt með kjarnorkusprengju jafnvel á næstu mánuðum eða árum? Hversvegna að taka slíka áhættu þegar aðrar friðsamlegar leiðir eru í boði? Árið 1999 skrifaði ég grein í Morgunblaðið og sagði m.a.: “Öldin okkar er blóði drifin stríðssaga. Við ættum að hafa lært af reynslunni og geta lagt hornstein að öld friðar nú. En lítið hefur breyst. Græðgi, eigingirni og smákóngahugsunarháttur ræður pólitíkinni og leiðtogarnir sem nú ættu að leiða okkur í öld friðar, láta stjórnast af ótrúlegum smámetnaði um veraldleg völd og bitlinga. Litlar og ungar sálir hafa hertekið stjórnartaumana og sameinast í vitleysunni í barnalegum stríðsleik Ameríkana sem heiminum vilja ráða. Leikurinn hefur markvisst lagt grunninn að nýjum alheimsófriði.” [2] Fimm árum síðar varð uppreisn í Úkraníu 2014. Fingraför bandarísku leyniþjónustunnar CIA eru á aðdragandum eins og ég vakti athygli á í forsetakosningum 2016. Í DV það ár skrifaði ég grein um áhrifavald forseta og sagði m.a.: “Evrópa er á barmi styrjaldar. Milljónir flóttamanna. Árekstrar menningarheima. Upphafið rakið til hernaðarbrölts Bandaríkjanna. Íslenskir ráðamenn aftur búnir að setja okkur á lista hinna viljugu þjóða nú til átaka við Rússland. Hernaðaruppbygging NATO er nú slík að Rússar hafa ekki séð neitt viðlíka nálægt landamærum sínum síðan árið 1941 þegar Þýskaland gerði innrás í Sovétríkin.”[3] Aðdragandinn að uppreisninni í Úkraníu er rakinn í kvikmynd Oliver Stone “Ukraine on Fire”[4] sem ætti að vera skylduáhorf allra áhrifavalda í stjórnmálum. Sannleikurinn sem þar kemur fram hefur ekki átt upp á pallborðið hjá málpípum NATO sem reyna að grafa undan trúverðugleika kvikmyndarinnar þótt hún sé byggð á vandaðri rannsóknarblaðamennsku og ótvíræðum staðreyndum.[5] Óvinur okkar er ekki Rússneska þjóðin. Verstu draumar Eisenhowers forseta hafa ræst. Upp er risinn máttur hins illa gegn mannkyni og lýðræði í smákóngum og potíntátum hernaðarmenningar og vopnaframleiðanda. Eins og blindir óþroskaðir kjölturakkar sjá þeir ekki augljósar leiðir til friðar. Einræðisherrar koma og fara. Enginn stjórnmálamaður lifir endalaust. Viljum við spila rússneska rúlettu með líf og framtíð barna okkar við einn slíkan sem kominn er út af sporinu og ógnar okkur með kjarnorkuvopnum? Forseti Íslands og öll hans ríkisstjórn hafa að undanförnu fengið ítrekað send bréf frá Alþjóðastofnuninni Friði 2000 með vandlega ígrunduðum tillögum að lausn deilunnar. Enginn þeirra hefur einu sinni sýnt þá velvild að svara, ekki einu sinni Mamma fimm ára stúlkunnar frá Akranesi. Hér má lesa síðasta bréfið sem Íslensku pótíntátarnir fengu sent. Höfundur er stofnandi Friðar 2000. [1] https://newslogic.in/world-news/kissinger-ex-envoys-predicted-war-in-ukraine-warned-against-nato-expansion/ [2] https://www.mbl.is/greinasafn/grein/510745/ [3] https://www.dv.is/frettir/2016/06/24/forsetakosningar-2016-ahrifavald-forseta/ [4] https://www.youtube.com/watch?v=yxau6qeWZ4w [5] https://traveltomorrow.com/oliver-stones-2016-ukraine-on-fire-defies-mainstream-narrative-on-russia-ukraine-war/ Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ástþór Magnússon Innrás Rússa í Úkraínu Mest lesið Bannað að lækna sykursýki II Lukka Pálsdóttir Skoðun Þarf ég að flytja úr landi? Katrín Sigríður J. Steingrímsdóttir Skoðun Jæja, ræðum þá þetta dásamlega Evrópusamband Haraldur Ólafsson Skoðun Krónan eða evran? Kostir og gallar Hilmar Þór Hilmarsson Skoðun Misskilin mannúð í hælisleitendamálum Nanna Margrét Gunnlaugsdóttir Skoðun Barnaskapur Bjarna Ben; Fjölmargar þjóðir með meiri kaupmátt en við! Ole Anton Bieltvedt Skoðun 11 ástæður fyrir því að kjósa Pírata Baldur Karl Magnússon Skoðun Hvað viltu að bíði þín heima? Þórdís Dröfn Skoðun Ætla Íslendingar að standa vörð um orkuauðlindir sínar? Ágústa Ágústsdóttir Skoðun Teppaleggjum ekki íslenska náttúru með vindorku Halla Hrund Logadóttir Skoðun Skoðun Skoðun Hvað viltu að bíði þín heima? Þórdís Dröfn skrifar Skoðun Þarf ég að flytja úr landi? Katrín Sigríður J. Steingrímsdóttir skrifar Skoðun 11 ástæður fyrir því að kjósa Pírata Baldur Karl Magnússon skrifar Skoðun Misskilin mannúð í hælisleitendamálum Nanna Margrét Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Hvert er fóðrið til að skipulögð glæpastarfsemi geti þrifist hér á landi? Jú, villuráfandi stefnulaus ungmenni! Davíð Bergmann skrifar Skoðun „Útlendingar“ og „þetta fólk“ Jasmina Vajzović Crnac skrifar Skoðun Erum við ekki betri en Talibanar? Hildur Þórðardóttir skrifar Skoðun Af hverju ég styð Samfylkinguna – og Hannes Sigurbjörn Jónsson Ásbjörn Þór Ásbjörnsson skrifar Skoðun Lyftistöng fyrir samfélagið Bragi Bjarnason skrifar Skoðun Stöndum með ungu fólki og fjölskyldum Ragna Sigurðardóttir,Jóhann Páll Jóhannsson skrifar Skoðun Þrælakistur samtímans? Gunnar Hólmsteinn Ársælsson skrifar Skoðun Bannað að lækna sykursýki II Lukka Pálsdóttir skrifar Skoðun Hvað kostar vímuefnavandinn? Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Hægri menn vega að heilbrigðiskerfinu Stefán Ólafsson skrifar Skoðun Jæja, ræðum þá þetta dásamlega Evrópusamband Haraldur Ólafsson skrifar Skoðun Kvikmyndagerð á Íslandi: Næstu skref Lilja Dögg Alfreðsdóttir skrifar Skoðun Sigurður Ingi og óverðtryggingin Hjalti Þórisson skrifar Skoðun Varnarveggur gegn vonbrigðum Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Flokkur fólksins vill efla byggð um land allt! Lilja Rafney Magnúsdóttir skrifar Skoðun Barnaskapur Bjarna Ben; Fjölmargar þjóðir með meiri kaupmátt en við! Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Gekk ég yfir sjó og land og ríkisstofnanir líka Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Getur þú fengið þá hjálp sem þú þarft ef andlega heilsan hrörnar? Sigurrós Eggertsdóttir skrifar Skoðun Skilum skömminni Elín Birna Olsen skrifar Skoðun Reynir Samband sveitarfélaga að spilla gerð kennarasamninga? Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Hefur sálfræðileg meðferð áhrif á líkamlegt heilbrigði? Rúnar Helgi Andrason skrifar Skoðun Vaxtahækkanir og brotið traust - hver ber ábyrgð? Sandra B. Franks skrifar Skoðun Rödd friðar þarf að hljóma skærar Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Af skynsemi Vegagerðarinnar Magnús Rannver Rafnsson skrifar Skoðun Nýja stjórnarskráin — Alþingi rjúfi stöðnunina með stjórnlagaþingi Stjórn Stjórnarskrárfélagsins skrifar Skoðun Nýtt fangelsi – fyrir öruggara samfélag Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Sjá meira
Sunnudagskvöld 2016 fæddist lítil stúlka á Akranesi sem móðirin lýsti sem litlu fullkomnu eintaki af manneskju, lífinu í sinni tærustu mynd. Forseti Eisenhower varaði okkur við. Forsætisráðherra Svíþjóðar Ólaf Palme einnig og undir tóku meira en 1600 vísindamenn. Meira að segja bandaríski utanríkismálarefurinn Henry Kissinger[1] og fjöldi fræðimanna í alþjóða stjórnmálum hafa varað við því að stækkun NATO til austurs muni snúast uppí andhverfu sína og hreinlega grafa undan öryggi okkar. Útrýmingarhættan gegn lífinu í sinni tærustu mynd hefur sjaldan verið meiri en í dag. Ef einhver heldur byssu að hausnum á þér er þá rétti tímapúnkturinn til að draga þína byssu upp? Hann verður búinn að bana þér áður en þú nærð þínu drápsvopni úr slíðrinu. Í slíkri stöðu þarftu að horfast í augu við andstæðinginn og afvopna hann með yfirveguðum orðum til friðar. “Endalok lífs okkar hefst þann dag sem við þegjum yfir málum sem skipta máli”, skrifaði mamma litlu stúlkunnar frá Akranesi fyrr á þessu ári. Nú sem utanríkisráðherra Íslendinga virðist mamma hafa gleymt hlutverki sínu fyrir lífið í sinni tærustu mynd. Nú skottast mamma heimshorna á milli í blindri metnaðargirni sem sölumaður dauðans fyrir myrkraöflin sem ógna allri framtíð okkar, bæði minnar, þinnar og litlu 5 ára dótturinnar. Umkringd skrautlega uppábúnum pótintátum bandaríska heimsveldisins birtist mamma á samfélagsmiðlum eftir fundahöld um “hlutverk Íslands” í átökum sem ógna framtíð allrar heimsbyggðarinnar. “Það er líka mikilvægt að við Íslendingar sem herlaus þjóð gerum allt sem við getum til að leggja okkar af mörkum til að styðja við vina- og bandalagsþjóðir okkar” eru orðin sem ráðherrann ber nú á torg á meðan hún grefur undan heimsfriðnum í fullkomnu ábyrgðarleysi. Það sem mamma hefur lagt af mörkum fram að þessu sem utanríkisráðherra Íslands eru Íslenskar flugvélar undir drápstól til stríðsátaka auk þess að tala fyrir auknu vopnakapphlaupi með NATO útþenslu. Þórdís Kolbrún Reykfjörð Gylfadóttir virðist hafa gleymt bæði móðurhlutverkinu og því hvernig Íslendingar sem vopnlaus þjóð hafa búið við frið lengur en nokkurt annað ríki. Við unnum ekki okkar stríð síðustu aldir með því að drepa hvort annað. Ég átti samtal við annan ráðherra ríkisstjórnar Íslands á dögunum og reyndi að upplýsa hann um hve hættulegt það væri að Finnland og Svíþjóð gangi í NATO á þessum tímapunkti. Hvernig Rússland telji það beina ógnun við sína öryggishagsmuni eins og komið hefur fram ítrekað síðasta áratug. Ráðherrann virtist eins og álfur út úr hól í málinu og sagði ríkisstjórnina ekkert ræða þetta, en spurði af hverju ætti að láta “einn mann” ráða því hver gangi í NATO. Auðvitað er Rússland ekki bara “einn maður”. Og ég spyr á móti af hverju á að láta illa upplýsta ofmetnaða smásál frá Akranesi með vanhugsuðum aðgerðum sínum velta því þunga hlassi að þjóð okkar verði útrýmt með kjarnorkusprengju jafnvel á næstu mánuðum eða árum? Hversvegna að taka slíka áhættu þegar aðrar friðsamlegar leiðir eru í boði? Árið 1999 skrifaði ég grein í Morgunblaðið og sagði m.a.: “Öldin okkar er blóði drifin stríðssaga. Við ættum að hafa lært af reynslunni og geta lagt hornstein að öld friðar nú. En lítið hefur breyst. Græðgi, eigingirni og smákóngahugsunarháttur ræður pólitíkinni og leiðtogarnir sem nú ættu að leiða okkur í öld friðar, láta stjórnast af ótrúlegum smámetnaði um veraldleg völd og bitlinga. Litlar og ungar sálir hafa hertekið stjórnartaumana og sameinast í vitleysunni í barnalegum stríðsleik Ameríkana sem heiminum vilja ráða. Leikurinn hefur markvisst lagt grunninn að nýjum alheimsófriði.” [2] Fimm árum síðar varð uppreisn í Úkraníu 2014. Fingraför bandarísku leyniþjónustunnar CIA eru á aðdragandum eins og ég vakti athygli á í forsetakosningum 2016. Í DV það ár skrifaði ég grein um áhrifavald forseta og sagði m.a.: “Evrópa er á barmi styrjaldar. Milljónir flóttamanna. Árekstrar menningarheima. Upphafið rakið til hernaðarbrölts Bandaríkjanna. Íslenskir ráðamenn aftur búnir að setja okkur á lista hinna viljugu þjóða nú til átaka við Rússland. Hernaðaruppbygging NATO er nú slík að Rússar hafa ekki séð neitt viðlíka nálægt landamærum sínum síðan árið 1941 þegar Þýskaland gerði innrás í Sovétríkin.”[3] Aðdragandinn að uppreisninni í Úkraníu er rakinn í kvikmynd Oliver Stone “Ukraine on Fire”[4] sem ætti að vera skylduáhorf allra áhrifavalda í stjórnmálum. Sannleikurinn sem þar kemur fram hefur ekki átt upp á pallborðið hjá málpípum NATO sem reyna að grafa undan trúverðugleika kvikmyndarinnar þótt hún sé byggð á vandaðri rannsóknarblaðamennsku og ótvíræðum staðreyndum.[5] Óvinur okkar er ekki Rússneska þjóðin. Verstu draumar Eisenhowers forseta hafa ræst. Upp er risinn máttur hins illa gegn mannkyni og lýðræði í smákóngum og potíntátum hernaðarmenningar og vopnaframleiðanda. Eins og blindir óþroskaðir kjölturakkar sjá þeir ekki augljósar leiðir til friðar. Einræðisherrar koma og fara. Enginn stjórnmálamaður lifir endalaust. Viljum við spila rússneska rúlettu með líf og framtíð barna okkar við einn slíkan sem kominn er út af sporinu og ógnar okkur með kjarnorkuvopnum? Forseti Íslands og öll hans ríkisstjórn hafa að undanförnu fengið ítrekað send bréf frá Alþjóðastofnuninni Friði 2000 með vandlega ígrunduðum tillögum að lausn deilunnar. Enginn þeirra hefur einu sinni sýnt þá velvild að svara, ekki einu sinni Mamma fimm ára stúlkunnar frá Akranesi. Hér má lesa síðasta bréfið sem Íslensku pótíntátarnir fengu sent. Höfundur er stofnandi Friðar 2000. [1] https://newslogic.in/world-news/kissinger-ex-envoys-predicted-war-in-ukraine-warned-against-nato-expansion/ [2] https://www.mbl.is/greinasafn/grein/510745/ [3] https://www.dv.is/frettir/2016/06/24/forsetakosningar-2016-ahrifavald-forseta/ [4] https://www.youtube.com/watch?v=yxau6qeWZ4w [5] https://traveltomorrow.com/oliver-stones-2016-ukraine-on-fire-defies-mainstream-narrative-on-russia-ukraine-war/
Skoðun Hvert er fóðrið til að skipulögð glæpastarfsemi geti þrifist hér á landi? Jú, villuráfandi stefnulaus ungmenni! Davíð Bergmann skrifar
Skoðun Af hverju ég styð Samfylkinguna – og Hannes Sigurbjörn Jónsson Ásbjörn Þór Ásbjörnsson skrifar
Skoðun Barnaskapur Bjarna Ben; Fjölmargar þjóðir með meiri kaupmátt en við! Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Getur þú fengið þá hjálp sem þú þarft ef andlega heilsan hrörnar? Sigurrós Eggertsdóttir skrifar
Skoðun Nýja stjórnarskráin — Alþingi rjúfi stöðnunina með stjórnlagaþingi Stjórn Stjórnarskrárfélagsins skrifar