Beint frá Feneyjum í fjárhúsin

Hér eru helstu kanónur Íslands í myndlist að fara að sýna í gömlum fjárhúsum á bænum Kleifum á Blönduósi,“ segir myndlistarmaðurinn Finnur Arnar Arnarson sem lengi hefur unnið að undirbúningi og uppsetningu sýningarinnar sem verður opnuð í fjárhúsunum að Kleifum næsta laugar­dag.

„Þau sem sýna hérna verk eru Dodda Maggý, Ragnar Kjartansson, Egill Sæbjörnsson, Olga Bergmann og Anna Hallin en þær tvær síðastnefndu sýna saman eitt verk. Þetta eru fjögur vídeó­verk og í hverri kró fjárhúsanna er sýnt eitt verk. Nú er því verið að rækta hugann í útihúsunum og auðvitað er lambakjötið alltaf fínt en þetta sýnir okkur að það er hægt að rækta fleira en kjöt í íslenskri sveit. Það sorglega er þó að hér eru engar rollur lengur eftir að hér kom upp riða fyrir mörgum árum með þeim afleiðingum að allt var fellt. Þannig að nú er bara menningarbúskapur fram undan.“

Finnur segir að tengdamóðir hans, Ásdís Kristinsdóttir, eigi þetta slot á Blönduósi og að faðir hennar hafi byggt það á sínum tíma. „Við erum búin að vera saman í þessu ég og konan mín, hún Áslaug Thorlacius, en margir aðrir úr fjölskyldunni hafa einnig lagt hönd á plóg. Kannski verður svo framhald á þessu næsta sumar. Kannski er þetta eitthvað sem er komið til að vera og þá ekkert endilega myndlist, það getur verið eitthvað annað næst eins og leiklist eða bókmenntir eða hvað sem er. En það verður að segjast eins og er að það er ekkert mikið framboð af menningarviðburðum á þessu svæði. Þannig að okkur langaði til þess að gera það sem við kunnum og við höfum þessi sambönd innan myndlistarinnar og ákváðum að nýta okkur það. Við fórum í að fá listamennina til þess að koma og vera með og það er svo merkilegt að það segja bara alltaf allir já. Þetta fólk sem er að fara að sýna hikar ekki eitt andartak. Hingað koma listamenn beint frá Feneyjum í fjárhúsin og það þykir bara sjálfsagt mál.

En þetta er líka merki þess að það er enginn hroki í gangi hjá þessu listafólki. Ég reyni því líka að setja þetta fram með þeim hætti að ekkert er slegið af kröfum, er með fyrsta flokks hljóð- og sýningargræjur. Reyni svona að gera þetta eins vel og hægt er.“

Kleifar eru vel í sveit settar upp á heimsóknir og Finnur bendir á að ef fólk er á norður- eða suðurleið þá sé þetta í innan við þriggja mínútna fjarlægð frá þjóðvegi eitt. „Þetta er bara spurning um smá útúrdúr, allir eru velkomnir á opnunina sem verður á laugardaginn klukkan 14 og síðan verður opið frá og með laugardeginum frá klukkan tíu á morgnana til klukkan tíu á kvöldin í rúma viku. Þannig að það gefur fólki rúman tíma til þess að koma við og það kostar ekkert inn. Það er frekar að við bjóðum fólki kaffibolla ef það rennir við.“

Finnur er á því að það sé mikill kraftur í fólki í íslenskri myndlist. „Stundum finnst mér þó eins og myndlistin þurfi að finna sér annan vettvang. Sýningarrými eru alltaf að verða meira og meira þessir hvítu kassar galleríanna þar sem má ekki negla og sulla. Núna seinast fóru bæði Kling og Bang og Nýlistasafnið inn í Marshallhúsið sem er vissulega stórkostlegt en það fylgir því samt ákveðin umgjörð sem er önnur en sú sem ungt fólk þarf. Það þarf að fá að fríka út og sulla málningu á gólfið. Það getur vel verið að Nýló og Kling og Bang hugsi þetta þannig en umgjörðin er orðin önnur. Núna þarf ungt fólk að taka boltann og búa til það sem einu sinni var búið til með Nýló sem eru grasrótarsamtök eða Kling og Bang á sínum tíma og það þarf eitthvað nýtt svoleiðis. Það var gaman en allt verður þetta miðaldra á einhverjum tímapunkti eins og fólkið sem stjórnar því. Núna er kominn tími á eitthvað nýtt.

Það er ekki eins og þetta sé eitthvað rosalega frumleg hugmynd hjá okkur. Það eru sýningar í Verksmiðjunni á Hjalteyri og Rúllandi snjóbolti á Djúpavogi og margir að reyna að koma þessu út sem er mjög virðingarvert. En ef við ætlum að ná til nýrra gesta þá þarf standardinn að vera alvöru. Það þýðir ekkert að fara út á land og ætla að bjóða upp á eitthvað annað en hundrað prósent sem er ekki alltaf gert. Að halda því fram að fólkið úti á landi hafi einhvern annan smekk en fólkið í 101 er einfaldlega rangt. Þess vegna þurfum við að bjóða upp á það besta og gera hlutina eins vel og við getum.“

Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu 20. júlí.