Innlent

„Talað um aðför að einkabílnum, eins og hann sé lífvera eða blóm“

Kjartan Atli Kjartansson skrifar
Jón Gnarr fráfarandi borgarstjóri.
Jón Gnarr fráfarandi borgarstjóri.
„Mér finnst þetta magnað, mér yfirsást þetta.“ Svona voru fyrstu viðbrögð Jóns Gnarr, fráfarandi borgarstjóra, þegar blaðamaður tjáði honum að hann væri þriðji borgarstjórinn síðan 1982 til þess að sitja heilt kjörtímabil, eins og greint var frá á Vísi fyrr í dag.

Jón segist stoltur af sér og sínu fólki í borgarstjórn. Hann segir margt hafa komið sér á óvart eftir að hann settist í stól borgarstjóra og þá kannski helst hversu harkalega hann þurfti að berjast fyrir hjólastígum. Hann segist vilja bjóða fólki upp á að eiga möguleika á bíllausum lífstíl.

Enn fremur tekur hann fram að hann eigi erfitt með að skilja þá vörn sem haldið hefur verið uppi fyrir einkabílnum:

„Talað er að verið sé að þrengja að einkabílnum. Eða talað um aðför að einkabílnum, eins og hann sé einhver lífvera eða eitthvað blóm sem þarf að njóta sín.“

Jón ræðir um bílastæði, mannasiði og blómaveifandi, kyndilberandi stjórnmálamenn við Vísi.

Þriðji til að ljúka kjörtímabili síðan 1982

Jón hafði ekki hugleitt hversu lengi hann hafði setið í borgarstjórastóli í sögulegu samhengi, fyrr en blaðamaður benti honum á það.



Það er kannski tilefni til að spyrja hvernig þú fórst að því að klára kjörtímabilið. Býrðu yfir einhverju leyndarmáli?

„Ég tek bara einn dag fyrir í einu. Bara eins og þegar fólk er edrú. Nú eru þetta orðnir 1430 dagar,“ svarar Jón um hæl, greinilega með fjölda daganna alveg á hreinu.

Gunnar Helgi Kristinsson sagði í samtali við Vísi fyrr í dag, að þú gætir gengið út sem einskonar sigurvegari. Ertu sammála því?

„Já, ég er alveg sammála því. Og það er ekki bara ég sem er sigurvegari, heldur við sem hópur. Og þetta fyrirbæri sem Besti flokkurinn er. Þetta er sigur sjálfstæðs vilja og sjálfstæðra hugmynda,“ svarar Jón og heldur áfram:

Hér má sjá Jón Gnarr með SÁÁ-álfinn.
„Í upphafi útskýrðu stjórnmálafræðingar sigur Besta flokksins þannig að þetta væri einhverskonar mótmælaframboð, eða popúlistaframboð. Eins og koma gjarnan upp í svona aðstæðum eins og voru hér eftir Hrun. Reglan er yfirleitt sú, með þessi framboð, að ef þau fá einhverja kosningu brotna þau saman og standa ekki undir álaginu. En það var ekki í okkar tilfelli. Ég held að allir séu að ganga frá þessu nokkuð heilir.“

Athygli vakti að Árni Páll Árnason hrósaði þér í hástert í eldhúsdagsumræðum í þinginu á miðvikudagskvöld. Finnur þú fyrir aukinni viðurkenningu „hefðbundinna“ stjórnmálamanna, nú þegar þú hefur setið næstum því heilt kjörtímabil?

„Ég fann aldrei fyrir neinni sérstakri óvild hjá þeim. Ég tók eftir þessu hrósi Árna og þótti vænt um það. En eins og ég segi, ég hef ekki skynjað neina óvild frá „hefðbundnum“ stjórnmálamönnum. En ég hef heldur ekki tekið eftir neinum blómaberandi kyndilveifandi stjórnmálamönnum nú þegar ég er ljúka kjörtímabilinu,“ svarar Jón og hlær.

Hér er Jón Gnarr prúðbúinn í kjól. Myndin var tekin í tengslum við endurútgáfu hættuspilsins.
Er eitthvað sem hefur komið þér á óvart, eftir að hafa verið borgarstjóri í um fjögur ár?

„Já, kannski helst hvað ég hef náð að yfirstíga takmarkanir mínar. Að mér hafi tekist að gera hluti sem ég hélt að ég gæti ekki gert. Svo hef ég uppgvötað ýmislegt um hvernig hlutir í íslensku samfélagi ganga fyrir sig. Ýmislegt sem hefur verið svona „aha-móment“ fyrir mig.“

Hvað þá helst?

„Til dæmis hvað vegur einkabílsins hefur farið vaxandi. Ég hef oft velt þessu fyrir mér. Ég labba á hverjum degi framhjá horninu á Suðurgötu og Túngötu. Þar sem áður var Dillons hús. En er nú bílastæði. Og ég hef oft hugleitt: Af hverju tekur fólk fallegt hús á fallegum stað og fjarlægir það, til að gera bílastæði. Af hverju þessi bílastæði, hvað er þetta? Svo fer ég að sjá að þeir sem selja bíla, selja olíu, selja bensín hafa mikilla hagsmuna að gæta. Þá fer ég að velta því fyrir mér hvernig Reykjavík er skipulögð.

Við höfum viljað gefa fólki möguleika á bíllausum lífstíl. En það hefur verið mótvindur gegn hjólreiðastígum. Talað er að verið sé að þrengja að einkabílnum. Eða talað um aðför að einkabílnum, eins og hann sé einhver lífvera eða eitthvað blóm sem þarf að njóta sín. Ég var að skoða loftmynd af miðbænum og bílastæðamagnið við Alþingishúsið er á stærð við Austurvöll.“

Jón tengir svo umræðu um bílastæði við mannasiði:

„Það hefur verið mikið áhersluatriði hjá mér að fjalla um mannasiði. Og það tengist ólöglegum parkeringum. Hér á landi þegar fólk fer á veitingastað finnst því bara í lagi að fara á jeppanum sínum niður í bæ og leggja honum ólöglega og borga kannski tvö þúsund krónur eða eitthvað fyrir það. Og finnst það bara ásættanlegt verð fyrir að leggja ólöglega. Og finnst bara að konur með barnavagna og fólk í hjólastólum eigi bara að fara út á götuna og eigi að víkja fyrir bílnum þeirra sem hefur verið lagt ólöglega. En ef þetta væri gert í siðmenntuðum borgum, til dæmis eins og í Köben, væri bíllinn dreginn strax í burtu og sektin yrði örugglega um 50 þúsund krónur. Og þá myndi fólk aldrei leggja ólöglega aftur.“


Tengdar fréttir




Fleiri fréttir

Sjá meira


×