Betra er að vera ólæs en illa innrættur Eydís Hörn Hermannsdóttir skrifar 7. apríl 2014 16:24 Þannig vona ég að málshátturinn hljómi sem Halldór Halldórsson, oddviti Sjálfstæðismanna í Reykjavík, dregur úr páskaegginu sínu. Hann og vinir hans spreða í heilsíðu auglýsingu í Fréttablaðinu þar sem hann staðhæfir að skólakerfið hafi brugðist börnunum okkar en fái þrátt fyrir það að hjakka í sama farinu. Það er ekki fyrir óvana að ná að troða tveimur lygum í sömu málsgreinina en Halldór er heldur enginn viðvaningur. Hann veit að til þess að ná inn atkvæðum fyrir flokkinn sinn þarf hann að einbeita sér að málefni sem fer hátt og flestir láta sig varða. Hann er ekki sá eini úr Sjálfstæðisflokknum sem ætlar að hagnast á Pisa-könnun en Þorbjörg Helga lét hafa eftir sér á dögunum að hún væri þreytt á endalausu hjali um vellíðan barna, hún vill bara betri árangur á samræmdum könnunum. Bæði telja þau það vænlegt til árangurs að stjórna peningastreymi til skólanna út frá niðurstöðum í þessum prófum en láta hjá líða að útskýra hvernig það skuli gert og hvaða prófanir eigi að hafa til viðmiðunar. Hvorugt þeirra hefur verið talsmaður þess að birta kannanir um líðan nemenda eða þátttöku í skólastarfinu enda greinilega aukaatriði. Það er fáránlega auðvelt að hrópa sig hásan um niðurstöður Pisa þegar kosningar nálgast en þess á milli virðist áhuginn enginn. Hrópin og köllin um breyttar áherslur í kennslu eru mörgum árum á eftir raunveruleikanum og augljóst að þeir sem hrópa hæst hafa ekki kynnt sér skólastarf nýlega. Í þau fimmtán ár sem ég hef starfað sem kennari (í mörgum ólíkum skólum) eru nýjungar og breytingar fyrirferðarmesti þátturinn. Kennarar og menntastofnanir eru stöðugt að þróa aðferðir, auka fjölbreytni, opna á möguleika og viða að sér námsefni úr ólíkum áttum til þess að bæta skólastarf. Markmið skólanna er að skila sjálfstæðum, fróðleiksfúsum, skapandi og jákvæðum einstaklingum út í lífið. Já, við kennum lestur en lestur er aðeins einn þáttur í skólastarfinu. Það sem gerir yfirlýsingu Halldórs heimskulegri en ella er sú staðreynd að skólar sem eru hefðbundnari í starfi sínu koma síst verr út í lestri en þeir sem hafa stigið út fyrir rammann. Lestur hefur verið kenndur lengi og er svolítið eins og kaffi, það er hægt að kaupa rándýrar kaffivélar og rannsaka endalaust hvaða hitastig, brennsla eða þrýstingur hentar en á endanum snýst þetta um að heitu vatni er hellt yfir malaðar kaffibaunir. Rétt eins og að lokum snýst lestrarkennsla um að gera börnin læs, jafnt á orð sem innihald. Við viljum læs börn en við viljum miklu meira en það. • Halldór ætlar að stjórna fjármagni til skólanna út frá kunnáttu nemenda í afmörkuðum þætti. Það segir sig sjálft að skólar munu þá einbeita sér að þeim þætti á kostnað annarra þar sem berjast þarf um hverja krónu. • Halldór vill auka hlutfall einkarekinna skóla en þykir greinilega ekki ástæða til að gefa skólum sem reknir eru af borginni aukið sjálfstæði. • Halldór vill meiri sveigjanleika á milli skólastiga og ætlar því örugglega að endurvekja þann möguleika að grunnskólanemendur geti tekið framhaldsskólaáfanga til þess að flýta fyrir sér í námi en þessi möguleiki datt út 2009 vegna niðurskurðar í skólakerfinu (þ.e. þeim að kostnaðarlausu). • Halldór segir líka að þeir sem þurfi stuðning eigi rétt á honum en það sér hver læs maður að ekkert er á bak við slíka framsetningu. Í grunnskólum borgarinnar er mikill fjöldi barna sem á rétt á þjónustu en fær hana ekki vegna fjárskorts. Það væri frábært að einhver bætti úr því en miðað við fyrri punkta tel ég ekki að það verði Halldór. Niðurstaða þessarar hugleiðingar minnar er sú að Halldór Halldórsson hafi ekki hundsvit á skólamálum og ætli sér með gífuryrðum og sleggjudómum að klóra flokkinn sinn inn í borgarstjórn. Sem kennari í skóla án aðgreiningar tel ég þó að Halldór eigi alla möguleika til þess að bæta þekkingu sína og býð honum hér með að koma og skoða starfið í Sæmundarskóla þar sem ég kenni. Ég er líka viss um að kennarar í öðrum skólum eru jafn reiðubúnir að koma honum til hjálpar og vinna bug á vanþekkingu og fordómum hans.Lesendur Vísis geta sent inn greinar á ritstjorn@visir.is. Greinunum þarf að fylgja mynd af höfundi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Forsetakosningar 2016 Skoðun Mest lesið Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Ölmusuhagkerfið Unnur Rán Reynisdóttir Skoðun Eru vaxtarmörkin vandinn? Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Fyrirmyndarstjórn Viðreisnar og Samfylkingar á Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Búum til „vandamál“ – leysum það með samræmdum prófum Árelía Eydís Guðmundsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Hjartsláttur sjávarbyggðanna Lilja Rafney Magnúsdóttir skrifar Skoðun Erum við tilbúin til að bæta menntakerfið okkar? Jónína Einarsdóttir skrifar Skoðun Eru vaxtarmörkin vandinn? Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Búum til „vandamál“ – leysum það með samræmdum prófum Árelía Eydís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þöggun Guðbjörg Ása Jóns Huldudóttir,Margrét Kristín Blöndal,Margrét Rut Eddudóttir,Lukka Sigurðardóttir,Sigtryggur Ari Jóhannsson,Halldóra Jóhanna Hafsteins Âû skrifar Skoðun Ölmusuhagkerfið Unnur Rán Reynisdóttir skrifar Skoðun Fyrirmyndarstjórn Viðreisnar og Samfylkingar á Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir skrifar Skoðun Hvar er mannúðin? Davíð Sól Pálsson skrifar Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson skrifar Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Vill íslenska þjóðin halda í einmenninguna? Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Inngilding eða „aðskilnaður“? Jasmina Vajzović Crnac skrifar Skoðun Vonin má aldrei deyja Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh skrifar Skoðun Um áhrif niðurskurðar á fjárlögum 2025 til kvikmyndagerðar og lista Steingrímur Dúi Másson skrifar Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Fólk eða fífl? Anna Gunndís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Eru til lausnir við mönnunarvanda heilsugæslunnar? Gunnlaugur Már Briem skrifar Skoðun Er eitthvað mál að handtaka börn? Elsa Bára Traustadóttir skrifar Skoðun Er ferðaþjónusta útlendingavandamál? Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Íslenska kerfið framleiðir afbrotamenn Ágústa Ágústsdóttir skrifar Skoðun Ekki fokka þessu upp! Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Kosningaloforð og hvað svo? Björn Snæbjörnsson skrifar Skoðun Fólk, fjárfestingar og framfarir Baldur Thorlacius skrifar Skoðun Húsnæðis- og skipulagsmál Anna Sofía Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Falleinkunn fyrrum forseta Vilhjálmur Þorsteinsson,Viktor Orri Valgarðsson skrifar Skoðun Séreignarsparnaður nauðsynlegur valkostur til að létta greiðslubyrði Kolbrún Halldórsdóttir skrifar Skoðun Skattlögð þegar við þénum, eigum og eyðum Aron H. Steinsson skrifar Sjá meira
Þannig vona ég að málshátturinn hljómi sem Halldór Halldórsson, oddviti Sjálfstæðismanna í Reykjavík, dregur úr páskaegginu sínu. Hann og vinir hans spreða í heilsíðu auglýsingu í Fréttablaðinu þar sem hann staðhæfir að skólakerfið hafi brugðist börnunum okkar en fái þrátt fyrir það að hjakka í sama farinu. Það er ekki fyrir óvana að ná að troða tveimur lygum í sömu málsgreinina en Halldór er heldur enginn viðvaningur. Hann veit að til þess að ná inn atkvæðum fyrir flokkinn sinn þarf hann að einbeita sér að málefni sem fer hátt og flestir láta sig varða. Hann er ekki sá eini úr Sjálfstæðisflokknum sem ætlar að hagnast á Pisa-könnun en Þorbjörg Helga lét hafa eftir sér á dögunum að hún væri þreytt á endalausu hjali um vellíðan barna, hún vill bara betri árangur á samræmdum könnunum. Bæði telja þau það vænlegt til árangurs að stjórna peningastreymi til skólanna út frá niðurstöðum í þessum prófum en láta hjá líða að útskýra hvernig það skuli gert og hvaða prófanir eigi að hafa til viðmiðunar. Hvorugt þeirra hefur verið talsmaður þess að birta kannanir um líðan nemenda eða þátttöku í skólastarfinu enda greinilega aukaatriði. Það er fáránlega auðvelt að hrópa sig hásan um niðurstöður Pisa þegar kosningar nálgast en þess á milli virðist áhuginn enginn. Hrópin og köllin um breyttar áherslur í kennslu eru mörgum árum á eftir raunveruleikanum og augljóst að þeir sem hrópa hæst hafa ekki kynnt sér skólastarf nýlega. Í þau fimmtán ár sem ég hef starfað sem kennari (í mörgum ólíkum skólum) eru nýjungar og breytingar fyrirferðarmesti þátturinn. Kennarar og menntastofnanir eru stöðugt að þróa aðferðir, auka fjölbreytni, opna á möguleika og viða að sér námsefni úr ólíkum áttum til þess að bæta skólastarf. Markmið skólanna er að skila sjálfstæðum, fróðleiksfúsum, skapandi og jákvæðum einstaklingum út í lífið. Já, við kennum lestur en lestur er aðeins einn þáttur í skólastarfinu. Það sem gerir yfirlýsingu Halldórs heimskulegri en ella er sú staðreynd að skólar sem eru hefðbundnari í starfi sínu koma síst verr út í lestri en þeir sem hafa stigið út fyrir rammann. Lestur hefur verið kenndur lengi og er svolítið eins og kaffi, það er hægt að kaupa rándýrar kaffivélar og rannsaka endalaust hvaða hitastig, brennsla eða þrýstingur hentar en á endanum snýst þetta um að heitu vatni er hellt yfir malaðar kaffibaunir. Rétt eins og að lokum snýst lestrarkennsla um að gera börnin læs, jafnt á orð sem innihald. Við viljum læs börn en við viljum miklu meira en það. • Halldór ætlar að stjórna fjármagni til skólanna út frá kunnáttu nemenda í afmörkuðum þætti. Það segir sig sjálft að skólar munu þá einbeita sér að þeim þætti á kostnað annarra þar sem berjast þarf um hverja krónu. • Halldór vill auka hlutfall einkarekinna skóla en þykir greinilega ekki ástæða til að gefa skólum sem reknir eru af borginni aukið sjálfstæði. • Halldór vill meiri sveigjanleika á milli skólastiga og ætlar því örugglega að endurvekja þann möguleika að grunnskólanemendur geti tekið framhaldsskólaáfanga til þess að flýta fyrir sér í námi en þessi möguleiki datt út 2009 vegna niðurskurðar í skólakerfinu (þ.e. þeim að kostnaðarlausu). • Halldór segir líka að þeir sem þurfi stuðning eigi rétt á honum en það sér hver læs maður að ekkert er á bak við slíka framsetningu. Í grunnskólum borgarinnar er mikill fjöldi barna sem á rétt á þjónustu en fær hana ekki vegna fjárskorts. Það væri frábært að einhver bætti úr því en miðað við fyrri punkta tel ég ekki að það verði Halldór. Niðurstaða þessarar hugleiðingar minnar er sú að Halldór Halldórsson hafi ekki hundsvit á skólamálum og ætli sér með gífuryrðum og sleggjudómum að klóra flokkinn sinn inn í borgarstjórn. Sem kennari í skóla án aðgreiningar tel ég þó að Halldór eigi alla möguleika til þess að bæta þekkingu sína og býð honum hér með að koma og skoða starfið í Sæmundarskóla þar sem ég kenni. Ég er líka viss um að kennarar í öðrum skólum eru jafn reiðubúnir að koma honum til hjálpar og vinna bug á vanþekkingu og fordómum hans.Lesendur Vísis geta sent inn greinar á ritstjorn@visir.is. Greinunum þarf að fylgja mynd af höfundi.
Skoðun Þöggun Guðbjörg Ása Jóns Huldudóttir,Margrét Kristín Blöndal,Margrét Rut Eddudóttir,Lukka Sigurðardóttir,Sigtryggur Ari Jóhannsson,Halldóra Jóhanna Hafsteins Âû skrifar
Skoðun Fyrirmyndarstjórn Viðreisnar og Samfylkingar á Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar
Skoðun Um áhrif niðurskurðar á fjárlögum 2025 til kvikmyndagerðar og lista Steingrímur Dúi Másson skrifar
Skoðun Séreignarsparnaður nauðsynlegur valkostur til að létta greiðslubyrði Kolbrún Halldórsdóttir skrifar