Slakur endir á góðri drullu Stígur Helgason skrifar 1. júlí 2013 10:00 Skemmtilegast var þegar strákarnir renndu sér í leikskólagruggið af Drullumalli. Magnús Elvar Jónsson Tónlist. Botnleðja. All Tomorrow‘s Parties. Atlantic Studios. Strákarnir í Botnleðju voru í góðum gír á föstudeginum, spiluðu alla sína helstu smelli í bland við nokkur ný lög sem voru sum hver alveg frábær en gripu salinn ekki alveg jafnhressilega og allra frægustu afurðirnar, eðli málsins samkvæmt. Skemmtilegast var þegar strákarnir renndu sér í leikskólagruggið af Drullumalli - það fór ekki fram hjá neinum sem ekki vissi það þá þegar hversu mikið brautryðjendaband Botnleðja er í íslenskri músíksenu. Það var helst að sviðið væri of stórt fyrir þremenningana, sem höfðu lítil tök á að sprikla og fylla upp í tómarúmið, en reyndu af og til að fjölga mönnum á sviðinu með prýðilegum árangri. Það sem dregur þó helst úr upplifuninni er rólegt lokalagið af nýju plötunni þeirra, einhvers konar epískur samsöngur sem hljómar eins og hann hafi verið saminn fyrir heimsmeistarakeppnina í fótbolta, en fáir þekktu lagið og það var misráðið að ljúka tónleikunum ekki með sígildri sprengju úr drekkhlöðnu vopnabúrinu. Niðurstaða: Góðir tónleikar sem enduðu helst til of rólega. ATP í Keflavík Gagnrýni Mest lesið Kátir tískukarlar hjá Kölska Tíska og hönnun Kvaddi dramað og flutti fyrir ástina Lífið Ein lausn er að liggja hlið við hlið og fróa sér Lífið Verslunarhjón selja glæsivillu í 108 Lífið Selur slapp úr hvalskjafti Lífið Maður þurfti ekki að vera skyggn Gagnrýni „Það spurði þig enginn“ Lífið Okkar eigið Ísland: Skelltu sér í slímuga laug Lífið Eitt stærsta bílabíó landsins fer fram um helgina Lífið Gáfu dótturinni þrjú nöfn Lífið Fleiri fréttir Maður þurfti ekki að vera skyggn Melódrama, morð og hæfilega mikið bótox Sunna Gunnlaugs í skugga karlrembu á djasshátíð Alien Romulus: Ungmenna Alien May December: Seint koma sumir en koma þó Sjá meira
Tónlist. Botnleðja. All Tomorrow‘s Parties. Atlantic Studios. Strákarnir í Botnleðju voru í góðum gír á föstudeginum, spiluðu alla sína helstu smelli í bland við nokkur ný lög sem voru sum hver alveg frábær en gripu salinn ekki alveg jafnhressilega og allra frægustu afurðirnar, eðli málsins samkvæmt. Skemmtilegast var þegar strákarnir renndu sér í leikskólagruggið af Drullumalli - það fór ekki fram hjá neinum sem ekki vissi það þá þegar hversu mikið brautryðjendaband Botnleðja er í íslenskri músíksenu. Það var helst að sviðið væri of stórt fyrir þremenningana, sem höfðu lítil tök á að sprikla og fylla upp í tómarúmið, en reyndu af og til að fjölga mönnum á sviðinu með prýðilegum árangri. Það sem dregur þó helst úr upplifuninni er rólegt lokalagið af nýju plötunni þeirra, einhvers konar epískur samsöngur sem hljómar eins og hann hafi verið saminn fyrir heimsmeistarakeppnina í fótbolta, en fáir þekktu lagið og það var misráðið að ljúka tónleikunum ekki með sígildri sprengju úr drekkhlöðnu vopnabúrinu. Niðurstaða: Góðir tónleikar sem enduðu helst til of rólega.
ATP í Keflavík Gagnrýni Mest lesið Kátir tískukarlar hjá Kölska Tíska og hönnun Kvaddi dramað og flutti fyrir ástina Lífið Ein lausn er að liggja hlið við hlið og fróa sér Lífið Verslunarhjón selja glæsivillu í 108 Lífið Selur slapp úr hvalskjafti Lífið Maður þurfti ekki að vera skyggn Gagnrýni „Það spurði þig enginn“ Lífið Okkar eigið Ísland: Skelltu sér í slímuga laug Lífið Eitt stærsta bílabíó landsins fer fram um helgina Lífið Gáfu dótturinni þrjú nöfn Lífið Fleiri fréttir Maður þurfti ekki að vera skyggn Melódrama, morð og hæfilega mikið bótox Sunna Gunnlaugs í skugga karlrembu á djasshátíð Alien Romulus: Ungmenna Alien May December: Seint koma sumir en koma þó Sjá meira