Viðskipti innlent

Treystu ekki Kaupþingi

Vandamál Sturla sagði að íslenskt eignarhald á erlendum fyrirtækjum lækkaði eitt og sér virði þeirra.
Vandamál Sturla sagði að íslenskt eignarhald á erlendum fyrirtækjum lækkaði eitt og sér virði þeirra.
Framkvæmdastjóri alþjóðamarkaðssviðs Seðlabanka Íslands íslensku bankana hafa verið mjög meðvitaða um þann vanda sem vofði yfir þeim á árinu 2008.

Sigurður Sturla Pálsson, framkvæmdastjóri alþjóðamarkaðssviðs Seðlabanka Íslands, eða Sturla eins og hann er kallaður, sat í viðlagahópi innan Seðlabankans. Sá hópur útbjó meðal annars viðlagahandbók, sem kölluð var svarta bókin, og átti að vera uppflettirit ef allt færi á versta veg. Meðal verkefna sem hann vissi til að bankarnir voru að vinna að var sala eigna. Sturla bar vitni fyrir Landsdómi í gær.

Það var þó ekki létt verk. Ráðgjafar frá JP Morgan, sem störfuðu fyrir Seðlabankann, sögðu til að mynda að verðmat á norska tryggingafélaginu Storebrand, sem var að hluta til í eigu Exista og Kaupþings, hafi verið 30 til 35% lægra en það átti að vera einungis vegna aðkomu íslenskra aðila að því. Í alþjóðlegu umhverfi hafi menn verið meðvitaðir um að íslensku bankarnir voru í vandræðum og að þeir hafi verið „lægstir í fæðukeðjunni".

Sturla sagði að erlendum aðilum hafi fundist íslenskir athafnamenn hafa keypt þau fyrirtæki erlendis allt of dýru verði. Ef þeir myndu selja þau, eða bankarnir sem fjármögnuðu kaupin á þeim selja lánin þeirra, þá myndu þeir þurfa að selja með afslætti frá bókfærðu verði. Það myndi lækka eigið fé bankanna og það myndu þeir ekki þola.

Sturla fór með Davíð Oddssyni til London í febrúar 2008. Þar funduðu þeir með fulltrúum ýmissa banka. Skilaboðin sem þeir fengu voru skýr: Íslenskir bankar nutu ekki trausts. Ef aðstæður til fjármögnunar á markaði myndu ekki lagast, gætu íslensku bankarnir ekki búist við því að geta fjármagnað sig með skuldabréfaútgáfu.

Icesave hélt lífi í bönkunumFulltrúar tveggja banka sögðu að Kaupþing væri „alveg rúið trausti". Þeir treystu ekki því sem stjórnendur Kaupþings sögðu þegar þeir voru að kynna uppgjör sín, sagði Sturla.

Traustið á hinum bönkunum var líka lítið og menn virtust almennt mjög meðvitaðir um að krosseignatengsl í íslenska fjármálakerfinu væru þannig að ef einn banki félli myndi það hafa gríðarleg áhrif á þann næsta. Skilaboðin sem föruneytið hafi tekið með sér heim úr þessari heimsókn hafi verið sú að staðan á Íslandi væri grafalvarleg.

Að sögn Sturlu var það eina sem hélt lífi í bönkunum á árinu 2008 Icesave-innlánasöfnunin. Ef það hefði verið gripið til aðgerða til að stöðva hana, eða „kippa því úr sambandi" eins og Sturla orðaði það, þá hefði það haft áhrif á alla bankana. Þeir hefðu allir fallið.

Aðspurður um töluvert útstreymi sem varð út af Icesave-reikningunum í mars 2008 sagði Sturla að Landsbankinn hefði staðið það af sér. Hann sagði að menn hefðu hrósað happi yfir því að Icesave væri að minnsta kosti ekki í venjulegum útibúi, heldur netreikningar. Þá gætu fjölmiðlar ekki tekið myndir af biðröðum þegar viðskiptavinir voru að taka úr peninga í gegnum internetið heima hjá sér.






Fleiri fréttir

Sjá meira


×