Skoðun

Ruglaðist Krist­rún á flokkum, þegar hún fór í stjórn­mál? - Það hefði verið ein­faldara fyrir hana, að ganga strax í Fram­sókn, en að breyta Sam­fylkingunni í Fram­sókn

Ole Anton Bieltvedt skrifar

Kristrún Frostadóttir hefur í sinni valdatíð umturnað stefnumálum Samfylkingarinnar, sem þar með verður Nýja Samfylkingin, eða, eins nánast mætti segja, Framsókn Nr. 2, B2.

Eru þessar miklu breytingar, þar sem ESB, Evru, hvalavernd og svo mildi í mannúðarmálum, gagnvart flóttafólki, er varpað fyrir róða, og lítið gert með umhverfismál, græn mál, dýra-, náttúru- og umhverfisvernd - sem allir sannir jafnaðarmannaflokkar styðja heilshugar - uppstokkun auðlindamála og nýja stjórnarskrá, en gulli og grænum skógum lofað í heilbriðgðismálum, húsnæðismálum og samgöngumálum, stórfellt undrunar- og áhyggjuefni.

Líka furðulegt, hvernig fjórðungur kjósenda hefur gleypt þessar breytingar. Allir hinir flokkarnir, ekki sízt Framsókn, voru með þessa málaflokka fyrir.

Það alvaralega varðandi Kristrúnu og hennar loforð hér, er þó þetta:

Heilbrigðis-, húsnæðis- og samgöngumál eru allt málaflokkar mikilla útgjalda - Kristrún, gerir enga fullnægjandi grein fyrir, hvaðan féð á að koma.

Segja má, að sú stefna, sem Kristrún hefur innleitt í Samfylkinguna, beri mikinn keim af stefnu Framnsóknar, og er af og frá, að Kristrún geti eignað sér þá stefnu, eða, að sérstök ástæða sé til að styja hana, eða Nýju Samfylkinguna, greiða henni atkvæði, út á hana.

Krtistrún er sízt trúverðugri í þessum málum, en hinir flokkarnir, sem allir styðja þessi sömu mál, og þá sérstaklega ekki eftir að hún kom til dyranna, eins og hún er klædd, í máli félaga síns, Dags B., reyndar óviljandi, en eftir það er staða Kristrúnar, með tilliti til heilinda og trúverðugleika, hjá undirrituðum ekki upp á marga fiska.

Það hefði verið miklu einfaldara fyrir Kristrúnu, að ganga beint í Framsókn, heldur en að umturna Samfylkingunni og ryðja þar út nánast öllu bezta fólkinu. Fer þetta allt fram hjá kjósendum?

Kristrún er, sem sagt, á fullu í því, að skipta kökunni, lofa upp í ermina á sér, án þess að gera mikið með það, hvernig tryggja má stærsta mögulega og bezta mögulega köku.

Stærð kökunnar auðvitað mál nr. 1

Til að skapa velferð, þarf fyrst að skapa þannig ramma um efnahagsmálin, að atvinnulífið megi vaxa og dafna. Aukin verðamætasköpun, eða útgjaldalækkun, sem ekki bitnar á velferð, t.a.m. vaxtalækkun, er forsenda aukinnar velsældar.

Eftir því, sem þetta er betur gert, verður kakan, sem til skiptanna kemur, stærri. Meira í hvers hlut, hærra framlag til hvers þáttar velferðarsamfélagsins. Þetta er auðvitað mál nr. 1. Með þetta gerir Kristrún þó ekkert.

Þýðingarmestu efnahagsmál okkar tíma

- Evrópumálin, fyrst framhald samninga við ESB um mögulega aðild. Fyrir öðrum flokkum, sem telja sig jafnaðarmannaflokk, er Evrópusamstarfið grunnpunktur. Hér talar Kristrún um, að það vilji hún ekki, því það muni kljúfa þjóðina. Vitaskuld stenzt það ekki. Við erum bara að tala um það eitt, að ljúka samningaviðræðum við ESB og sjá, hvað út úr þeim kemur. Hvernig gætu slíkar þreifingar og samningaumleitanir klofið þjóðina? Klufu forsetakosningarnar þjóðina? Mismunandi skoðanir og stefnur, og stuðningur við þær, eru auðvitað líka bara lýðræðið í hnotskurn.

- Upptaka Evru, sem þá fyrst kæmi þó til greina, ef/þegar góðir samningar hafa náðst við ESB og meirihluti væri fyrir aðild. Evran myndi færa stöðugleika inn í íslenzkt efnahagslíf, stórlækka vexti og tilkostnað, ekki bara fyrir ríkið, heldur líka fyrir fyrirtæki og allan almenning, og, það, sem afar mikilvægt væri, afgerandi, laða að erlenda fjárfestingu og fyrirtæki; stórskerpa á samkeppni banka og verzlunar- og þjónustufyrirtækja – hvernig litist mönnum á, að fá hér inn t.a.m. Aldi og Lidl – en það myndi færa niður verðlag og auka kaupmátt, án launahækkana.

Ef kæmu hér inn öflug erlend verzlunarfyrirtæki, og bankar, en það getur aðeins gerzt, þegar hér verður komin Evra, gæti það lækkað vöruverð, bankakostnað og vexti um helming!

-Auðlindamálin, aukin hlutdeild þjóðarinnar í þeim mikla arði, sem verður til í sjávarútvegi, t.a.m. með umtalsverðu auðlindagjaldi á hagnað í sjávarútvegi, að greiddum sköttum, eins og Norðmenn beita á laxeldisfyrirtæki, fyrir afnot af hafi og strönd; sameign þjóðarinnar.

Með þessi stórmál gerir Kristrún lítið eða ekkert.

Hvernig meta helztu efnahagssérfræðingar okkar stöðu?

IMD í Sviss, er talinn einn hæfasti háskóli heims á sviði efnahagsmála. Hann hefur um langt árabil framkvæmt úttekt á samkeppnishæfni 63 þjóða. Skilgreinir háskólinn samkeppnishæfi með tilliti til fjögurra þátta:

  1. Efnahagsleg frammistaða
  2. Skilvirkni hins opinbera
  3. Skilvirkni atvinnulífsins
  4. Staða samfélagslegra innviða.

Fyrir 2022 er Danmörk í heildina tekið nr. 1, Sviss nr. 2, Singapúr nr. 3, Svíþjóð nr. 4 og svo koma Finnland og Noregur í 8. og 9. sæti. Ísland í 16. sæti.

Það, sem dregur Ísland stórlega niður, er „efnahagsleg frammistaða“. Fyrsti og þýðingarmesti þátturinn, því efnahagslegar framfarir eru forsenda aukinnar velferðar. Þar er Ísland aftast á merinn, í 56. sæti.

Ræður þar mestu um, að erlend fjárfesting og alþjóðaviðskipti eru hér í lágmarki. Hlutfall erlendra fjárfesta í kauphöllinni er t.a.m. aðeins 5%.

Á hverju strandar svo erlend fjárfesting?

Svarið er einfalt: Fyrst og fremst á íslenzku krónunni. Allir þekkja sögu gengissviptinga, gengisfellinga og gjaldeyrishafta krónunnar.

Það er synd, að Kristrún, velmenntaður hagfræðingur og banka- og efnahags sérfræðingur, sem vill verða leiðandi stjórnmálamaður hér, skuli ekki sjá og skilja, að ESB og Evran gætu tryggt okkur meiri aukningu velferðar, en allar aðrar leiðir.

Eins og stefnumál flokka hér hafa þróast, er aðeins einn flokkur, sem vill berjast fyrir fullri ESB-aðild og upptöku Evru. Viðreisn. Aðeins Viðreisn vill brjóta upp tvöfallt verðlag krónuhagkerfisins. Enginn annar.

Höfundur er samfélagsrýnis og dýraverndarsinni.




Skoðun

Sjá meira


×