DIMMA var flott en einhæf Jónas Sen skrifar 15. október 2024 07:03 Dimma á sviði í Hörpu. Jónas Sen Þungarokkhljómsveitin DIMMA fagnar 20 ára afmæli um þessar mundir. Hún blés til tónleika, ásamt Söngsveitinni Fílharmóníu og SinfoniuNord, í Eldborginni í Hörpu á föstudagskvöldið. Tónleikarnir höfðu áður verið haldnir í Hofi á Akureyri í sumar. Söngvari DIMMU, Stefán Jakobsson, stóð sig afskaplega vel. Hann skartaði flottri, hljómmikilli rödd. Hún var raun furðu ljóðræn miðað við að um tónlist djöfulsins var að ræða. Sömu sögu er að segja um gestasöngvarana sem komu fram í fáeinum lögum, Ernu Hrönn Ólafsdóttur og Hjalta Ómar Ágústson. Þau voru með allt á hreinu. Sigvaldi Kaldalóns í leðurbuxum Ég segi að söngurinn hafi verið ljóðrænn. Hvað á ég við? Jú, lög DIMMU eru langflest þannig að laglínan er alþýðleg og grípandi. Í rauninni væri auðvelt að útsetja þau í stíl Sigvalda Kaldalóns. Þannig myndu þau á svipstundu rata í flokk síðustu laga fyrir fréttir. Í þessu ljósi voru hrikalegar barsmíðarnar, sem og gítar- og bassariffin fremur yfirborðsleg. Og er á leið dálítið þreytandi; þau bættu engu nýju við. Á endanum var þetta bara klisja, manni leið eins og verið væri að spila sama lagið aftur og aftur. Ekki er þó hægt að neita að í sjálfu sér voru þetta vandaðir tónleikar. DIMMA var þétt og samtaka, kröftug og örugg í öllum lögum. Fjórmenningarnir höfðu líka sviðssjarma, mikla nærveru sem greinilega féll í kramið hjá æstum tónleikagestum. Betur má ef duga skal En það var ekki nóg. Þarna var jú líka sinfóníuhljómsveit, sem Þórður Magnússon stjórnaði af fagmennsku. Það var hins vegar eins og hann væri ekkert þarna, nema kannski undir lokin. Útsetningarnar voru nefnilega fremur einhæfar. Það var ekki fyrr en undir lok tónleikanna að sinfóníuhljómsveitin fékk aðeins að njóta sín og skapa spennandi mótvægi við þungarokkið, svo úr varð tilkomumikill litakokteill. Kórinn fékk lítið að njóta sín Sömu sögu er að segja um Söngsveitina Fílharmóníu. Henni var þó hampað með óvæntu upphafsatriðinu, sem var O Fortuna úr Carmina Burana eftir Carl Orff. Ég veit ekki afhverju rokkarar þurfa að skeyta sig með íkonískum tilvitnunum í klassíska tónlist. Einu sinni sá ég Marilyn Manson í Belgíu sem hóf tónleikana sína á hæga kaflanum úr Es-dúr píanótríói Schuberts. John Grant hefur líka slengt fram cís-moll prelúdíunni eftir Rakhmanínoff. Kaflinn úr Carmina Burana gerði þó lítið fyrir tónleikana. Hann var fremur þunglamalegur meðförum kórsins og kom ekki vel út. Og síðan leið dagskráin og bar ekkert til tíðinda af kórnum! En aftur var það loksins í endann að hann komst á flug í skemmtilegum útsetningum. Segja má því að síðustu 20 mínúturnar hafi verið þær bestu á tónleikunum. Eins og áður sagði var flutningurinn góður þetta kvöld - og söngurinn frábær, en það dugði ekki til. Heilt yfir hefðu útsetningarnar mátt vera hugvitsamlegri. Lagasmíðarnar hefðu síðan mátt vera fjölbreyttari – svo maður tali nú ekki um frumlegri. Það hefði gert dagskrána áhugaverðari. Niðurstaða: Flottur flutningur en mjög einhæf dagskrá. Gagnrýni Jónasar Sen Menning Tónlist Tónleikar á Íslandi Mest lesið „Enginn að fara að hringja í mig að fyrra bragði“ Tónlist Man ekki eftir öðru eins: Aldrei séð jafn marga falla í yfirlið yfir einni mynd Bíó og sjónvarp Glamúr og glæsileiki í opnun hjá Lovísu Lífið DIMMA var flott en einhæf Lífið Sjóðheitt menningarrými á Baldursgötu Menning Hlutverkið það erfiðasta hingað til Lífið Framhald: „Málið er að mig langar ekki til að deyja“ Áskorun Sungu bakraddir fyrir Heru og eru nú byrjuð saman Lífið Almenningur um stjórnarslit: „Þetta var komið út í smá rugl“ Lífið „Lífsstíllinn er að drepa okkur“ Lífið Fleiri fréttir Glamúr og glæsileiki í opnun hjá Lovísu DIMMA var flott en einhæf Almenningur um stjórnarslit: „Þetta var komið út í smá rugl“ Sjarmerandi íbúð listafólks í miðbænum Pískur sem þróaðist í hættulegustu samsæriskenningu síðari tíma Sungu bakraddir fyrir Heru og eru nú byrjuð saman Fylgdist með Pétri Jóhanni byggja útieldhús Dóttir Ingós og Alexöndru komin með nafn „Lífsstíllinn er að drepa okkur“ Stjörnulífið: Kóngar, drottningar og stjörnur í útlöndum Ótrúleg tilviljun er Stefán brenndi fánann Hvað eru plötusnúðarnir að hlusta á? „Ég nenni ekkert að hafa eitthvað að sanna“ „Leiðangurinn verður kvennaleiðangur að öllu leyti“ Krakkatían: Óveður, flugvélar og kirkjur Hlaupa Bleiku slaufuna í sólarhring Mary drottning hafi undrast umræðu um brúna skó Björns Laufey á lista yfir áhrifamestu áhrifavaldana Fékk ekki atvinnuviðtöl vegna kínverska nafnsins Höllu fylgt um Kaupmannahöfn: „Er hún ekki vinsæl á Íslandi?“ Fréttatía vikunnar: Halla Tómasdóttir, óveður og tölur Glæsihús umvafið ósnortnu hrauni Frumsýning á Vísi: Stikla úr sýningunni Óskaland Teknó baróninn á Radar á laugardag Fékk unnustu í afmælisgjöf Andinn á tökustað í Glæstum vonum: „Spurði fyrst hvort ég gæti verið vondur tvífari“ Dásamlegt að koma heim með barnið sem hún þráði svo lengi Dreymir um að eiga Range Rover Spilar á flygil innan um risatrukka: „Spurning um líf og dauða fyrir klassíska tónlist“ GameTíví: Óli heimsækir Silent Hill Sjá meira
Söngvari DIMMU, Stefán Jakobsson, stóð sig afskaplega vel. Hann skartaði flottri, hljómmikilli rödd. Hún var raun furðu ljóðræn miðað við að um tónlist djöfulsins var að ræða. Sömu sögu er að segja um gestasöngvarana sem komu fram í fáeinum lögum, Ernu Hrönn Ólafsdóttur og Hjalta Ómar Ágústson. Þau voru með allt á hreinu. Sigvaldi Kaldalóns í leðurbuxum Ég segi að söngurinn hafi verið ljóðrænn. Hvað á ég við? Jú, lög DIMMU eru langflest þannig að laglínan er alþýðleg og grípandi. Í rauninni væri auðvelt að útsetja þau í stíl Sigvalda Kaldalóns. Þannig myndu þau á svipstundu rata í flokk síðustu laga fyrir fréttir. Í þessu ljósi voru hrikalegar barsmíðarnar, sem og gítar- og bassariffin fremur yfirborðsleg. Og er á leið dálítið þreytandi; þau bættu engu nýju við. Á endanum var þetta bara klisja, manni leið eins og verið væri að spila sama lagið aftur og aftur. Ekki er þó hægt að neita að í sjálfu sér voru þetta vandaðir tónleikar. DIMMA var þétt og samtaka, kröftug og örugg í öllum lögum. Fjórmenningarnir höfðu líka sviðssjarma, mikla nærveru sem greinilega féll í kramið hjá æstum tónleikagestum. Betur má ef duga skal En það var ekki nóg. Þarna var jú líka sinfóníuhljómsveit, sem Þórður Magnússon stjórnaði af fagmennsku. Það var hins vegar eins og hann væri ekkert þarna, nema kannski undir lokin. Útsetningarnar voru nefnilega fremur einhæfar. Það var ekki fyrr en undir lok tónleikanna að sinfóníuhljómsveitin fékk aðeins að njóta sín og skapa spennandi mótvægi við þungarokkið, svo úr varð tilkomumikill litakokteill. Kórinn fékk lítið að njóta sín Sömu sögu er að segja um Söngsveitina Fílharmóníu. Henni var þó hampað með óvæntu upphafsatriðinu, sem var O Fortuna úr Carmina Burana eftir Carl Orff. Ég veit ekki afhverju rokkarar þurfa að skeyta sig með íkonískum tilvitnunum í klassíska tónlist. Einu sinni sá ég Marilyn Manson í Belgíu sem hóf tónleikana sína á hæga kaflanum úr Es-dúr píanótríói Schuberts. John Grant hefur líka slengt fram cís-moll prelúdíunni eftir Rakhmanínoff. Kaflinn úr Carmina Burana gerði þó lítið fyrir tónleikana. Hann var fremur þunglamalegur meðförum kórsins og kom ekki vel út. Og síðan leið dagskráin og bar ekkert til tíðinda af kórnum! En aftur var það loksins í endann að hann komst á flug í skemmtilegum útsetningum. Segja má því að síðustu 20 mínúturnar hafi verið þær bestu á tónleikunum. Eins og áður sagði var flutningurinn góður þetta kvöld - og söngurinn frábær, en það dugði ekki til. Heilt yfir hefðu útsetningarnar mátt vera hugvitsamlegri. Lagasmíðarnar hefðu síðan mátt vera fjölbreyttari – svo maður tali nú ekki um frumlegri. Það hefði gert dagskrána áhugaverðari. Niðurstaða: Flottur flutningur en mjög einhæf dagskrá.
Gagnrýni Jónasar Sen Menning Tónlist Tónleikar á Íslandi Mest lesið „Enginn að fara að hringja í mig að fyrra bragði“ Tónlist Man ekki eftir öðru eins: Aldrei séð jafn marga falla í yfirlið yfir einni mynd Bíó og sjónvarp Glamúr og glæsileiki í opnun hjá Lovísu Lífið DIMMA var flott en einhæf Lífið Sjóðheitt menningarrými á Baldursgötu Menning Hlutverkið það erfiðasta hingað til Lífið Framhald: „Málið er að mig langar ekki til að deyja“ Áskorun Sungu bakraddir fyrir Heru og eru nú byrjuð saman Lífið Almenningur um stjórnarslit: „Þetta var komið út í smá rugl“ Lífið „Lífsstíllinn er að drepa okkur“ Lífið Fleiri fréttir Glamúr og glæsileiki í opnun hjá Lovísu DIMMA var flott en einhæf Almenningur um stjórnarslit: „Þetta var komið út í smá rugl“ Sjarmerandi íbúð listafólks í miðbænum Pískur sem þróaðist í hættulegustu samsæriskenningu síðari tíma Sungu bakraddir fyrir Heru og eru nú byrjuð saman Fylgdist með Pétri Jóhanni byggja útieldhús Dóttir Ingós og Alexöndru komin með nafn „Lífsstíllinn er að drepa okkur“ Stjörnulífið: Kóngar, drottningar og stjörnur í útlöndum Ótrúleg tilviljun er Stefán brenndi fánann Hvað eru plötusnúðarnir að hlusta á? „Ég nenni ekkert að hafa eitthvað að sanna“ „Leiðangurinn verður kvennaleiðangur að öllu leyti“ Krakkatían: Óveður, flugvélar og kirkjur Hlaupa Bleiku slaufuna í sólarhring Mary drottning hafi undrast umræðu um brúna skó Björns Laufey á lista yfir áhrifamestu áhrifavaldana Fékk ekki atvinnuviðtöl vegna kínverska nafnsins Höllu fylgt um Kaupmannahöfn: „Er hún ekki vinsæl á Íslandi?“ Fréttatía vikunnar: Halla Tómasdóttir, óveður og tölur Glæsihús umvafið ósnortnu hrauni Frumsýning á Vísi: Stikla úr sýningunni Óskaland Teknó baróninn á Radar á laugardag Fékk unnustu í afmælisgjöf Andinn á tökustað í Glæstum vonum: „Spurði fyrst hvort ég gæti verið vondur tvífari“ Dásamlegt að koma heim með barnið sem hún þráði svo lengi Dreymir um að eiga Range Rover Spilar á flygil innan um risatrukka: „Spurning um líf og dauða fyrir klassíska tónlist“ GameTíví: Óli heimsækir Silent Hill Sjá meira