Kenningar úr gildi svo að kirkjan þarf að komast á annað stig Matthildur Björnsdóttir skrifar 19. september 2024 18:02 Við að lesa Gunnlaugs Stefánsson kvarta yfir að þjóðin sé að hætta að vera kristin, voru orð sem ég sé tækifæri til að koma með leið fyrir stofnunina til að koma betur inn í nútímann. Það er svo mikið meira í boði nú á tímum en var fyrir fáum áratugum síðan um alla fleti mannlegra vandræða. Og æ fleiri hafa lært að það er meira í þessu með lífið og andleg málefni en það sem kristni setti upp. Þetta er líka að gerast hér í Ástralíu, og sagði maðurinn minn að kirkjan sem var í borginni sem hann fæddist í, sem er Mount Gambier hafi verið seld fyrir nokkrum áratugum vegna þess að það komu nær engir til kirkju lengur. Það þarf að skilja breytingar í þekkingu fólks um almættið. Þær eru margar og eru aðrar en það sem kirkjan og aðrar trúarstofnanir settu fram í langan tíma. Slík auka vitneskja var kölluð Guðslast fyrr á tímum ef einstaklingar lýstu upplifun á atriðum sem voru fyrir utan veruleika myndinni sem prestar töluðu um. Jésú var maður sem var eldri sál með þroska, en hvort að allir sjá söguna sem er sögð og notuð um hann er spurning. Af því að ég hef heyrt fólk hafa annað sjónarhorn um dauða hans en þá sögu. Ef viska hans hefði verið notuð eins og hún var, væri dæmið um stofnunina kannski annað? Meiri mannúð. Opnun fyrir að koma inn í nýja veruleika Ef þessar stofnanir vilja vera með í því hvernig mannverur eru að vakna til stærri hluta dæmis hins æðra. Þá tel ég að það væri með að hafa messur eða kalla það samkomur í nýjum dúr og með miklu af allskonar efni til að byggja víðari skilning á því hvernig hlutir hafa breyst og fólkið vaknað til mun víðari sjóndeildarhings um lífið almættið. Svo að gefa einstaklingum tækifæri til að tala um það sem liggur þeim á hjarta og þau ekki getað tjáð sig um. Hennar er svo sannarlega þörf á okkar tímum þegar svo margt er að gliðna í samfélögum vegna slæmra atriða í hinum nýju fjölmiðlum. Það er staður í Sydney sem hefur slíkt og einn af þekktustu leikurum Ástralíu David Wenham er fulltrúi þar við að ræða við þau sem koma og spjalla og hlusta á þau um það sem þeim liggur á hjarta. Hann er mjög snortinn yfir því hvað sá staður veiti. Það eru svo margar útgáfur af trúar stofnunum og kenningum og svo eru sum atriði í Búddhisma og Hinduisma sem passa við eitt og annað í veruleika einstaklinga eins og var og er með mig svo og sjálfshjálpar fræði margra með þekkingu á því. Ástæður fyrir að boðskapurinn sé ekki í anda nútímans Hlýðni við stofnun og viss fylgni var ekki alltaf frá að trú-á Ég lifði við að heyra ráðríki presta og kenningar frá útvarpsmessum sem barn og unglingur. Orð sem voru ekki veruleiki og ekki mín reynsla. Það athyglisverða var að við fjölskyldan með presta í ættum í báðar áttir fórum ekki í kirkju á sunnudögum, en af hlýðni við stofnunina voru messur látnar dynja frá útvarpinu á vetrum og hátíðir þess haldnar, jól og páskar. Það var bara farið í kirkju þegar jarðað var. Svo voru fermingar sem voru auðvitað reynsla margra unglinga í dúr við herskyldu. Allir á þeim aldri áttu að koma á það færiband, svo að prestar gætu stoltir sýnt tölu þeirra sem þeir fengu á lista kirkjunnar. Ferli sem ég upplifði sem færibanda kerfi. Ferli sem í mínu tilfelli var bara fyrir prestinn að vera ánægður með hópinn sinn og í mínum hópi voru um þrjátíu unglingar. Það var árið 1961. Myndin sem var tekin af hópnum í kirkjunni sýnir hvorki andlegan hóp né glaðan með daginn, heldur lítum við út eins og við værum lömb á leið til slátrunar. En presturinn sá eini með bros sem var einskonar Monu Lísu bros. Hann hafði ekki talað neitt við okkur sem einstaklinga, né hóp um aðra hluti til að tengja, hann dembdi bara að okkur því sem við áttum að segja já við. Giftingar og skírnir fóru fram á heimilinu. Ég hafði enga ánægju af ferlinu að eiga að fermast, eða því að verða eins og stykki á færibands línu um útlit og klæðaburð. Atriði sem ég fékk ekki einu sinni að vera með í ákvörðunum um. Það var allt um veisluna og að hlýða kerfinu. Einu ræðurnar sem ég heyrði seinna á ævinni frá messum voru heimspekiræður fyrrum biskups Séra Sigurbjörns Einarssonar. Innsæi mitt vissi að loforð og kenningar væru ekki veruleiki nærri allra mannvera þá, og staðfestingar þess hafa komið að úr öllum áttum og löndum heims síðan. Þessar kenningar voru tilbúningur stofnanna. Nú er æ meiri hluti mannkyns að vakna til takmarkana þess sem þær stofnanir bjóða og segja sig þá úr því samfélagi. Æ fleiri einstaklingar eru að annaðhvort læra frá upplifun að almættiskerfið þarna úti hefur mun meira í sér og veitir, en prestar virtust hafa haft glóru um. Sumir upplifa að það sé ekkert hærra afl þarna úti, og kalla sig trúleysingja. Þegar aðrir fá allskonar leiðsagnir og kynna sér önnur andleg fræði og upplifa trúar atriði frá því mikla kerfi þarna úti, sem og fræðum sem eru föl í bókum og allskonar félagsskap sem passi við þeirra innri heim. Það eru til dæmis til margar bækur um sálina og þróun sálna sem staðfesta atriði langt út fyrir það sem kristnar stofnanir hafa viljað viðurkenna að gæti verið. En einstaklingar með allskonar sjöundu skilningar vit sem eru ekki nærri alltaf um að sjá dáið fólk. Það eru til dæmis bækur eftir Michael Newton, Dolores Cannon og svo er það Michael Handbókin. Mikið af slíku sálarferli birtist á hátt sem hefur aldrei verið séð þannig og er til dæmis með einstaklinga sem hafa sendir til jarðar með vissa hæfileika og eiginleika sem eru veittir á ýmsan hátt þaðan í þau heilabú, og það án þess að viðkomandi viti endilega að það sé þannig til komið. En viðkomandi fæðst með það í sér til að vinna það. Hvað sem það er og væri. Samkomur eins og ég sé og heyri stundum í sjónvarpi hér í Adelaide á sunnudögum eru frá Bretlandi. Það eru engar messur haldnar, heldur er mikið af söng og tónlist og ótal viðtöl við einstaklinga um upplifun sína af þessu kerfi sem sum nota Guðs orðið yfir en aðrir ekki. Textar sálma sem ég næ að lesa á skjánum þegar ég er í stofunni eru mun nútímalegri en þeir sem voru á Íslandi minna tíma. Batnandi stofnunum er best að lifa til gera sitt til að halda friði í heiminum Höfundur er Íslendingur sem hefur búið í lengri tíma í Ástralíu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Matthildur Björnsdóttir Mest lesið Ógnin sem við sjáum ekki – Hið falda tungumál ungu kynslóðarinnar á netinu Birgitta Þorsteinsdóttir Skoðun Vanhæfur Sjálfstæðisflokkur Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun Myllan sem mala átti gull Andrés Kristjánsson Skoðun Goðsögnin um UFS-sjóði sem róttækar „woke"- fjárfestingar Már Wolfgang Mixa Skoðun Rösk og reiðubúin fyrir landsbyggðina Hópur Röskvuliða Skoðun Fáum presta aftur inn í skólana Rósa Guðbjartsdóttir Skoðun Framtíð Öskjuhlíðar Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Pírati pissar í skóinn sinn Helgi Áss Grétarsson Skoðun Kynlíf veldur einhverfu: Opið bréf til Háskóla Íslands og fjölmiðla Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Margrét Oddný Leópoldsdóttir Skoðun Icelandic Learning is a Gendered Health Issue Logan Lee Sigurðsson Skoðun Skoðun Skoðun Fé án hirðis Þorvaldur Lúðvík Sigurjónsson skrifar Skoðun Gæludýr geta dimmu í dagsljós breytt Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Myllan sem mala átti gull Andrés Kristjánsson skrifar Skoðun Sjö mýtur um loftslagsbreytingar Kristinn Már Hilmarsson,Elva Rakel Jónsdóttir skrifar Skoðun Pírati pissar í skóinn sinn Helgi Áss Grétarsson skrifar Skoðun Ógnin sem við sjáum ekki – Hið falda tungumál ungu kynslóðarinnar á netinu Birgitta Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Fáum presta aftur inn í skólana Rósa Guðbjartsdóttir skrifar Skoðun Rösk og reiðubúin fyrir landsbyggðina Hópur Röskvuliða skrifar Skoðun Icelandic Learning is a Gendered Health Issue Logan Lee Sigurðsson skrifar Skoðun Goðsögnin um UFS-sjóði sem róttækar „woke"- fjárfestingar Már Wolfgang Mixa skrifar Skoðun Framtíð Öskjuhlíðar Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Vanhæfur Sjálfstæðisflokkur Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Mælt fyrir miklum kjarabótum öryrkja og aldraðra Inga Sæland skrifar Skoðun Mannréttindabrot og stríðsglæpir Rússa í Úkraínu Erlingur Erlingsson skrifar Skoðun Áskorun til Félags íslenskra hjúkrunarfræðinga og Háskóla Íslands Ríkharður Ólafsson,Styrmir Hallsson skrifar Skoðun Ákvarðanir teknar í Reykjavík – afleiðingarnar skella á okkur Hópur Framsóknarmanna í sveitarstjórnum skrifar Skoðun Snjallborgin eða Skuggaborgin Reykjavík: Gervigreindarknúið höfuðborgarsvæði Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Getur Sturlunga snúið aftur? Leifur B. Dagfinnsson skrifar Skoðun Vaka stendur með Menntavísindasviði í verki Gunnar Ásgrímsson skrifar Skoðun Vorbókaleysingar Henry Alexander Henrysson skrifar Skoðun Er þetta í alvöru umdeild skoðun fámenns hóps? Snorri Másson skrifar Skoðun Liðveisla fyrir öll Atli Már Haraldsson skrifar Skoðun Réttur til endurtektarprófa: Jafnræði í námi fyrir alla stúdenta Vera Mist Magnúsdóttir,Guðlaug Eva Albertsdóttir skrifar Skoðun Að standa við stóru orðin Guðmundur Ari Sigurjónsson skrifar Skoðun Aðför að landsbyggðinni – og tilraun til að slá ryki í augu almennings Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Deyr mjólkurkýrin ef eigandi hennar fær eitt viðbótar mjólkurglas? Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Kynlíf veldur einhverfu: Opið bréf til Háskóla Íslands og fjölmiðla Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Margrét Oddný Leópoldsdóttir skrifar Skoðun Ég virði þig og þín mörk, virðir þú mig og mín mörk ? Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar Skoðun „Þessu er alltaf lofað fyrir kosningar en alltaf svikið“ Jóhann Páll Jóhannsson skrifar Skoðun Þjóðaröryggi að vera aðildarríki að Evrópusambandinu Jón Frímann Jónsson skrifar Sjá meira
Við að lesa Gunnlaugs Stefánsson kvarta yfir að þjóðin sé að hætta að vera kristin, voru orð sem ég sé tækifæri til að koma með leið fyrir stofnunina til að koma betur inn í nútímann. Það er svo mikið meira í boði nú á tímum en var fyrir fáum áratugum síðan um alla fleti mannlegra vandræða. Og æ fleiri hafa lært að það er meira í þessu með lífið og andleg málefni en það sem kristni setti upp. Þetta er líka að gerast hér í Ástralíu, og sagði maðurinn minn að kirkjan sem var í borginni sem hann fæddist í, sem er Mount Gambier hafi verið seld fyrir nokkrum áratugum vegna þess að það komu nær engir til kirkju lengur. Það þarf að skilja breytingar í þekkingu fólks um almættið. Þær eru margar og eru aðrar en það sem kirkjan og aðrar trúarstofnanir settu fram í langan tíma. Slík auka vitneskja var kölluð Guðslast fyrr á tímum ef einstaklingar lýstu upplifun á atriðum sem voru fyrir utan veruleika myndinni sem prestar töluðu um. Jésú var maður sem var eldri sál með þroska, en hvort að allir sjá söguna sem er sögð og notuð um hann er spurning. Af því að ég hef heyrt fólk hafa annað sjónarhorn um dauða hans en þá sögu. Ef viska hans hefði verið notuð eins og hún var, væri dæmið um stofnunina kannski annað? Meiri mannúð. Opnun fyrir að koma inn í nýja veruleika Ef þessar stofnanir vilja vera með í því hvernig mannverur eru að vakna til stærri hluta dæmis hins æðra. Þá tel ég að það væri með að hafa messur eða kalla það samkomur í nýjum dúr og með miklu af allskonar efni til að byggja víðari skilning á því hvernig hlutir hafa breyst og fólkið vaknað til mun víðari sjóndeildarhings um lífið almættið. Svo að gefa einstaklingum tækifæri til að tala um það sem liggur þeim á hjarta og þau ekki getað tjáð sig um. Hennar er svo sannarlega þörf á okkar tímum þegar svo margt er að gliðna í samfélögum vegna slæmra atriða í hinum nýju fjölmiðlum. Það er staður í Sydney sem hefur slíkt og einn af þekktustu leikurum Ástralíu David Wenham er fulltrúi þar við að ræða við þau sem koma og spjalla og hlusta á þau um það sem þeim liggur á hjarta. Hann er mjög snortinn yfir því hvað sá staður veiti. Það eru svo margar útgáfur af trúar stofnunum og kenningum og svo eru sum atriði í Búddhisma og Hinduisma sem passa við eitt og annað í veruleika einstaklinga eins og var og er með mig svo og sjálfshjálpar fræði margra með þekkingu á því. Ástæður fyrir að boðskapurinn sé ekki í anda nútímans Hlýðni við stofnun og viss fylgni var ekki alltaf frá að trú-á Ég lifði við að heyra ráðríki presta og kenningar frá útvarpsmessum sem barn og unglingur. Orð sem voru ekki veruleiki og ekki mín reynsla. Það athyglisverða var að við fjölskyldan með presta í ættum í báðar áttir fórum ekki í kirkju á sunnudögum, en af hlýðni við stofnunina voru messur látnar dynja frá útvarpinu á vetrum og hátíðir þess haldnar, jól og páskar. Það var bara farið í kirkju þegar jarðað var. Svo voru fermingar sem voru auðvitað reynsla margra unglinga í dúr við herskyldu. Allir á þeim aldri áttu að koma á það færiband, svo að prestar gætu stoltir sýnt tölu þeirra sem þeir fengu á lista kirkjunnar. Ferli sem ég upplifði sem færibanda kerfi. Ferli sem í mínu tilfelli var bara fyrir prestinn að vera ánægður með hópinn sinn og í mínum hópi voru um þrjátíu unglingar. Það var árið 1961. Myndin sem var tekin af hópnum í kirkjunni sýnir hvorki andlegan hóp né glaðan með daginn, heldur lítum við út eins og við værum lömb á leið til slátrunar. En presturinn sá eini með bros sem var einskonar Monu Lísu bros. Hann hafði ekki talað neitt við okkur sem einstaklinga, né hóp um aðra hluti til að tengja, hann dembdi bara að okkur því sem við áttum að segja já við. Giftingar og skírnir fóru fram á heimilinu. Ég hafði enga ánægju af ferlinu að eiga að fermast, eða því að verða eins og stykki á færibands línu um útlit og klæðaburð. Atriði sem ég fékk ekki einu sinni að vera með í ákvörðunum um. Það var allt um veisluna og að hlýða kerfinu. Einu ræðurnar sem ég heyrði seinna á ævinni frá messum voru heimspekiræður fyrrum biskups Séra Sigurbjörns Einarssonar. Innsæi mitt vissi að loforð og kenningar væru ekki veruleiki nærri allra mannvera þá, og staðfestingar þess hafa komið að úr öllum áttum og löndum heims síðan. Þessar kenningar voru tilbúningur stofnanna. Nú er æ meiri hluti mannkyns að vakna til takmarkana þess sem þær stofnanir bjóða og segja sig þá úr því samfélagi. Æ fleiri einstaklingar eru að annaðhvort læra frá upplifun að almættiskerfið þarna úti hefur mun meira í sér og veitir, en prestar virtust hafa haft glóru um. Sumir upplifa að það sé ekkert hærra afl þarna úti, og kalla sig trúleysingja. Þegar aðrir fá allskonar leiðsagnir og kynna sér önnur andleg fræði og upplifa trúar atriði frá því mikla kerfi þarna úti, sem og fræðum sem eru föl í bókum og allskonar félagsskap sem passi við þeirra innri heim. Það eru til dæmis til margar bækur um sálina og þróun sálna sem staðfesta atriði langt út fyrir það sem kristnar stofnanir hafa viljað viðurkenna að gæti verið. En einstaklingar með allskonar sjöundu skilningar vit sem eru ekki nærri alltaf um að sjá dáið fólk. Það eru til dæmis bækur eftir Michael Newton, Dolores Cannon og svo er það Michael Handbókin. Mikið af slíku sálarferli birtist á hátt sem hefur aldrei verið séð þannig og er til dæmis með einstaklinga sem hafa sendir til jarðar með vissa hæfileika og eiginleika sem eru veittir á ýmsan hátt þaðan í þau heilabú, og það án þess að viðkomandi viti endilega að það sé þannig til komið. En viðkomandi fæðst með það í sér til að vinna það. Hvað sem það er og væri. Samkomur eins og ég sé og heyri stundum í sjónvarpi hér í Adelaide á sunnudögum eru frá Bretlandi. Það eru engar messur haldnar, heldur er mikið af söng og tónlist og ótal viðtöl við einstaklinga um upplifun sína af þessu kerfi sem sum nota Guðs orðið yfir en aðrir ekki. Textar sálma sem ég næ að lesa á skjánum þegar ég er í stofunni eru mun nútímalegri en þeir sem voru á Íslandi minna tíma. Batnandi stofnunum er best að lifa til gera sitt til að halda friði í heiminum Höfundur er Íslendingur sem hefur búið í lengri tíma í Ástralíu.
Ógnin sem við sjáum ekki – Hið falda tungumál ungu kynslóðarinnar á netinu Birgitta Þorsteinsdóttir Skoðun
Kynlíf veldur einhverfu: Opið bréf til Háskóla Íslands og fjölmiðla Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Margrét Oddný Leópoldsdóttir Skoðun
Skoðun Ógnin sem við sjáum ekki – Hið falda tungumál ungu kynslóðarinnar á netinu Birgitta Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Áskorun til Félags íslenskra hjúkrunarfræðinga og Háskóla Íslands Ríkharður Ólafsson,Styrmir Hallsson skrifar
Skoðun Ákvarðanir teknar í Reykjavík – afleiðingarnar skella á okkur Hópur Framsóknarmanna í sveitarstjórnum skrifar
Skoðun Snjallborgin eða Skuggaborgin Reykjavík: Gervigreindarknúið höfuðborgarsvæði Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar
Skoðun Réttur til endurtektarprófa: Jafnræði í námi fyrir alla stúdenta Vera Mist Magnúsdóttir,Guðlaug Eva Albertsdóttir skrifar
Skoðun Aðför að landsbyggðinni – og tilraun til að slá ryki í augu almennings Ingibjörg Isaksen skrifar
Skoðun Deyr mjólkurkýrin ef eigandi hennar fær eitt viðbótar mjólkurglas? Þórður Snær Júlíusson skrifar
Skoðun Kynlíf veldur einhverfu: Opið bréf til Háskóla Íslands og fjölmiðla Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Margrét Oddný Leópoldsdóttir skrifar
Ógnin sem við sjáum ekki – Hið falda tungumál ungu kynslóðarinnar á netinu Birgitta Þorsteinsdóttir Skoðun
Kynlíf veldur einhverfu: Opið bréf til Háskóla Íslands og fjölmiðla Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Margrét Oddný Leópoldsdóttir Skoðun