Þetta snýst um orkuna Hildur Sif Thorarensen skrifar 26. maí 2024 18:02 Flestir halda að forsetaembættið sé puntembætti sem snýst mest um að taka í hendina á ráðamönnum og mæta prúðbúinn í teboð. Raunin er hins vegar sú að í þessu embætti felst mikið meira og mikilvægara hlutverk og því má ekki gleyma þegar krossinn er settur við þann frambjóðanda er við teljum að muni sinna embættinu best. Undanfarin ár hafa raddir um orkuöryggi, orkuskort og græna orku farið hærra og hærra og með hverri áttundinni sem þær hækka, þeim mun verðmætari verða orkuinnviðir íslensku þjóðarinnar. Við höldum eflaust mörg að Landsvirkjun verði aldrei seld frá okkur, því þjóðin muni ekki leyfa það, en í því samhengi skulum við líta til HS Orku sem við héldum einnig að færi aldrei úr höndum sveitarfélaganna. Árið 2011 var hún hins vegar seld að fullu og er nú í meirihlutaeigu útlendinga. Samkvæmt fréttum hefur hún á þeim tíma tvöfaldast í verði og því töpuðu sveitarfélögin á Reykjanesinu svo sannarlega á þessari sölu. Auðlindirnar eru hins vegar ekki eingöngu orkan en þær eru einnig firðirnir, náttúran og íslenska drykkjarvatnið og því tel ég að það sé fátt mikilvægara en að velja sér frambjóðanda sem almenningur treystir til að verja þessar gersemar. Valið er vissulega erfitt því margir eru möguleikarnir og miklir eru kostir hvers og eins. Þrátt fyrir það þá ætla ég að leyfa mér að undanskilja einn möguleika því viðkomandi hefur, eins og Maya Angelou komst svo vel að orði, sýnt mér hver hún er og ég kýs að trúa henni. Að svíkja kjósendur sína með umsókn um Evrópusambandið, og tilheyrandi innleiðingu á evrópureglugerðum í íslensk lög, kveikir á langrækni og óánægju innra með mér sem ég á bágt með að kyngja. Þegar ég vel mér forseta þá velti ég því fyrir mér hvaða forseta ég treysti til að verja hagsmuni mína. Ég legg upp úr því að forsetinn tali gott mál, sé vinsamlegur í viðmóti og komi vel fyrir því hans hlutverk mun vera að tala mínu máli við erlenda þjóðhöfðingja. Það yljar mér um hjartarætur að sjá hversu margir frambjóðendur eru sannir Íslendingar sem þekkja bæði landsbyggðina og höfuðborgina og maður finnur næstum ilminn af nýslegnu heyi þegar maður hlustar á þá tala. Það er nefnilega mikilvægt að forsetinn sé þjóð sinni til sóma og táknmynd hennar í hugsunum og fasi. Valið í ár er svo sannarlega ekki auðvelt og ég skil vel að þjóðin skiptist nokkuð jafnt á milli þeirra frambjóðenda sem fremstir standa. Ég tel hins vegar að með innsæi getum við fundið þann frambjóðanda sem hentar okkur og því sem við teljum vera mikilvægast. Fyrir mér er það fyrsta sem ég set á oddinn Landsvirkjun og salan á henni. Ég mun aldrei samþykkja að hún fari úr þjóðareigu. Það næsta er Evrópusambandið, en eins og áður kom fram, þá hef ég sérstaka andúð á því og set það fyrir mig ef frambjóðendur myndu sjálfir hafa hug á að ganga í það. Það þriðja sem skiptir mig máli er íslenskan og áhugi einstaklingsins á landi og þjóð. Eftir að hafa lagt saman öll þau atriði sem skipta mig máli þá hef ég komist að þeirri niðurstöðu að Halla Hrund Logadóttir sé minn forseti og því ætla ég mér að kjósa hana. Ekki kemur það heldur að sök að ég hef kannast við manninn hennar síðan við spiluðum saman fótbolta á Austurbæjarskólalóðinni í denn. Kristján, eða Krissi eins og ég þekki hann, er harðduglegur, skynsamur og góður maður. Hann vill öllum vel og hefur alla tíð nálgast vandamál af innsæi og miklum kjarki. Krissi mun standa eins og óbifanleg stoð við bakið á henni Höllu sinni og ég veit fyrir víst að hann verður þjóðinni til sóma. Að lokum vil ég skora á Arnar Þór að bjóða sig fram á þing aftur því ég tel hans góðu kraftar muni nýtast betur þar. Höfundur er verkfræðingur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Orkumál Jarðhiti Mest lesið Árið er 1990 Rebekka Hilmarsdóttir Skoðun Bestun Seðlabankastjóra Karl Guðlaugsson Skoðun Létt Borgarlína og bráðavandi umferðar Elías B. Elíasson,Þórarinn Hjaltason Skoðun Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun Þetta er tómarúmið ykkar Eva Dögg Jón Kaldal Skoðun Kæri Jón Kaldal Eva Dögg Davíðsdóttir Skoðun Er óverðtryggða lánið að ganga frá fjölskyldunni? Alma Björk Ástþórsdóttir Skoðun Flug frá Keflavík til Köben tekur styttri tíma en meðaltími nauðgunar Guðný S. Bjarnadóttir Skoðun HSÍ er okkur öllum til skammar Björn B. Björnsson Skoðun Halldór 29.06.2024 Halldór Skoðun Skoðun Árið er 1990 Rebekka Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Létt Borgarlína og bráðavandi umferðar Elías B. Elíasson,Þórarinn Hjaltason skrifar Skoðun Bestun Seðlabankastjóra Karl Guðlaugsson skrifar Skoðun Nýr tækniskóli rís við Flensborgarhöfn í Hafnarfirði Ágúst Bjarni Garðarsson skrifar Skoðun Úr samkeppni í einokun? Sigríður Margrét Oddsdóttir,Anna Hrefna Ingimundarsdóttir skrifar Skoðun Að mála sig út í horn Ingólfur Sverrisson skrifar Skoðun Verst fyrir fámennustu ríkin Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hvað getum við tekið á móti mörgum? Gísli Rafn Ólafsson skrifar Skoðun Yazan, Kant og siðleg breytni á Íslandi Gunnar Hersveinn skrifar Skoðun Dauðinn og skattarnir skrifar Skoðun Áskorun ÖBÍ og Þroskahjálpar til ráðherra og þingmanna Alma Ýr Ingólfsdóttir,Unnur Helga Óttarsdóttir skrifar Skoðun Flug frá Keflavík til Köben tekur styttri tíma en meðaltími nauðgunar Guðný S. Bjarnadóttir skrifar Skoðun Hvers vegna getur ein greiðsla á ári frá TR verið góður kostur? Sigurjón Skúlason skrifar Skoðun Í gíslingu Ríkislögmanns, samtryggingar og spillingar Ásthildur Lóa Þórsdóttir skrifar Skoðun Þegar andi Mussolini svífur yfir vötnunum og titlar verða langir Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Af málathöfnum Gauti Kristmannsson skrifar Skoðun Etanól í glansumbúðum Ingibjörg Rósa Björnsdóttir skrifar Skoðun Kæri Jón Kaldal Eva Dögg Davíðsdóttir skrifar Skoðun Fölsk vernd fæðingarorlofslaga fyrir verðandi feður? Erna Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Gaza - hvað getum við gert? Guðrún María Jónsdóttir,Hulda María Einarsdóttir,Sunna Snædal,Theódór Skúli Sigurðsson skrifar Skoðun Palestína og Vestur-Sahara – Tvær vonlausar aðskilnaðarhreyfingar Finnur Thorlacius Eiríksson skrifar Skoðun Græn svæði Rúna Sif Stefánsdóttir skrifar Skoðun HSÍ er okkur öllum til skammar Björn B. Björnsson skrifar Skoðun Stór skref í átt að réttlæti Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Ógreindir víkingar Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir,Álfhildur Leifsdóttir skrifar Skoðun Húsnæðisátak Reykjavíkur á fullu skriði Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Opið bréf til Ásmundar Einars barnamálaráðherra Brynjar Bragi Einarsson skrifar Skoðun Sjókvíeldi: aðför gegn náttúrunni Daníel Þröstur Pálsson skrifar Skoðun Þarf heppni til að fæðingarorlof með fjölbura gangi upp? Margrét Finney Jónsdóttir skrifar Skoðun Árangursríkur þingvetur skilar samfélaginu í rétta átt Ágúst Bjarni Garðarsson skrifar Sjá meira
Flestir halda að forsetaembættið sé puntembætti sem snýst mest um að taka í hendina á ráðamönnum og mæta prúðbúinn í teboð. Raunin er hins vegar sú að í þessu embætti felst mikið meira og mikilvægara hlutverk og því má ekki gleyma þegar krossinn er settur við þann frambjóðanda er við teljum að muni sinna embættinu best. Undanfarin ár hafa raddir um orkuöryggi, orkuskort og græna orku farið hærra og hærra og með hverri áttundinni sem þær hækka, þeim mun verðmætari verða orkuinnviðir íslensku þjóðarinnar. Við höldum eflaust mörg að Landsvirkjun verði aldrei seld frá okkur, því þjóðin muni ekki leyfa það, en í því samhengi skulum við líta til HS Orku sem við héldum einnig að færi aldrei úr höndum sveitarfélaganna. Árið 2011 var hún hins vegar seld að fullu og er nú í meirihlutaeigu útlendinga. Samkvæmt fréttum hefur hún á þeim tíma tvöfaldast í verði og því töpuðu sveitarfélögin á Reykjanesinu svo sannarlega á þessari sölu. Auðlindirnar eru hins vegar ekki eingöngu orkan en þær eru einnig firðirnir, náttúran og íslenska drykkjarvatnið og því tel ég að það sé fátt mikilvægara en að velja sér frambjóðanda sem almenningur treystir til að verja þessar gersemar. Valið er vissulega erfitt því margir eru möguleikarnir og miklir eru kostir hvers og eins. Þrátt fyrir það þá ætla ég að leyfa mér að undanskilja einn möguleika því viðkomandi hefur, eins og Maya Angelou komst svo vel að orði, sýnt mér hver hún er og ég kýs að trúa henni. Að svíkja kjósendur sína með umsókn um Evrópusambandið, og tilheyrandi innleiðingu á evrópureglugerðum í íslensk lög, kveikir á langrækni og óánægju innra með mér sem ég á bágt með að kyngja. Þegar ég vel mér forseta þá velti ég því fyrir mér hvaða forseta ég treysti til að verja hagsmuni mína. Ég legg upp úr því að forsetinn tali gott mál, sé vinsamlegur í viðmóti og komi vel fyrir því hans hlutverk mun vera að tala mínu máli við erlenda þjóðhöfðingja. Það yljar mér um hjartarætur að sjá hversu margir frambjóðendur eru sannir Íslendingar sem þekkja bæði landsbyggðina og höfuðborgina og maður finnur næstum ilminn af nýslegnu heyi þegar maður hlustar á þá tala. Það er nefnilega mikilvægt að forsetinn sé þjóð sinni til sóma og táknmynd hennar í hugsunum og fasi. Valið í ár er svo sannarlega ekki auðvelt og ég skil vel að þjóðin skiptist nokkuð jafnt á milli þeirra frambjóðenda sem fremstir standa. Ég tel hins vegar að með innsæi getum við fundið þann frambjóðanda sem hentar okkur og því sem við teljum vera mikilvægast. Fyrir mér er það fyrsta sem ég set á oddinn Landsvirkjun og salan á henni. Ég mun aldrei samþykkja að hún fari úr þjóðareigu. Það næsta er Evrópusambandið, en eins og áður kom fram, þá hef ég sérstaka andúð á því og set það fyrir mig ef frambjóðendur myndu sjálfir hafa hug á að ganga í það. Það þriðja sem skiptir mig máli er íslenskan og áhugi einstaklingsins á landi og þjóð. Eftir að hafa lagt saman öll þau atriði sem skipta mig máli þá hef ég komist að þeirri niðurstöðu að Halla Hrund Logadóttir sé minn forseti og því ætla ég mér að kjósa hana. Ekki kemur það heldur að sök að ég hef kannast við manninn hennar síðan við spiluðum saman fótbolta á Austurbæjarskólalóðinni í denn. Kristján, eða Krissi eins og ég þekki hann, er harðduglegur, skynsamur og góður maður. Hann vill öllum vel og hefur alla tíð nálgast vandamál af innsæi og miklum kjarki. Krissi mun standa eins og óbifanleg stoð við bakið á henni Höllu sinni og ég veit fyrir víst að hann verður þjóðinni til sóma. Að lokum vil ég skora á Arnar Þór að bjóða sig fram á þing aftur því ég tel hans góðu kraftar muni nýtast betur þar. Höfundur er verkfræðingur.
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Skoðun Áskorun ÖBÍ og Þroskahjálpar til ráðherra og þingmanna Alma Ýr Ingólfsdóttir,Unnur Helga Óttarsdóttir skrifar
Skoðun Flug frá Keflavík til Köben tekur styttri tíma en meðaltími nauðgunar Guðný S. Bjarnadóttir skrifar
Skoðun Gaza - hvað getum við gert? Guðrún María Jónsdóttir,Hulda María Einarsdóttir,Sunna Snædal,Theódór Skúli Sigurðsson skrifar
Skoðun Palestína og Vestur-Sahara – Tvær vonlausar aðskilnaðarhreyfingar Finnur Thorlacius Eiríksson skrifar
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun