Halla Hrund, Halla Tómasdóttir eða Katrín Jakobsdóttir? Reynir Böðvarsson skrifar 24. maí 2024 09:31 Gunnar Smári og Samstöðin gera þessum forsetakosningum best skil að mínu mati Ég hef m.a. séð viðtölin við Höllu Hrund Logadóttur og Höllu Tómasdóttur. Katrín Jakobsdóttir virðist ekki vilja taka þátt í þessum samtölum á Samstöðinni. Gunnar Smári hefur að mér virðist kosið í þessum viðtölum að lofa frambjóðendum svolítið að eiga þessar stundir með honum á þeirra eigin forsendum og látið okkur áhorfendum um að lesa á milli línanna. Manni hefur oft komið til hugar spurningar sem hann lét vera að spyrja. Þetta gerði samtölin að allt öðru en því sem við eigum að venjast. Spurningin er hvað las maður á milli línanna. Það er líklega einstaklingsbundið en ég ætla hér að reyna að lýsa mínum millilína lesskilningi. Halla Hrund var að venju einlæg í sínum svörum en augljóslega fyrirfram ákveðin í því að láta ekki hanka sig í málum sem gerði það mögulegt að staðsetja hana á einhverju pólitísku rófi öðru en því er varðar að gæta að almannahagsmunum. Hún varði sig fimlega gagnvart ýmsum spurningum sem hefði getað truflað þann margbreytta hóp sem aðhyllast hana og hafa hana sem mögulegan kandídat í kjörklefanum. Á sama tíma gat hún vísað í, sem spyrjandi gerði reyndar líka, afstöðu sína í mikilvægum málum sem hún hefur í skrifum sínum og sem orkumálastjóri varðandi sjálfbæra ráðstöfun á náttúruauðlindum Íslands. Hvað varðar Höllu Hrund fer saman hljóð og mynd, þar fer saman það sem hún hefur hingað til áorkað og það sem hún vill gera, þar er ekkert hókus pókus heldur fer hún fram eins og hún er og hefur alltaf verið og býður sig fram sem slík. Það þarf ekkert að lesa mikið á milli línanna hún er einfaldlega Halla Hrund. Þegar ég horfði á samtölin við Höllu Tómasdóttur varð upplifunin önnur. Hún tók á vissan hátt afstöðu gegn gömlu Höllu Tómasdóttur. Hún gagnrýndi nú það sem hún hafði trúað einlægt á og tók ríkan þátt í. Hún gagnrýnir nú skammtímasjónarmið kapítalismans en virðist ekki vilja gera neinar grundvallar breytingar annað en að lengja sjónarmiðin úr ársfjórðungi í eitthvað svolítið lengra og fá konur og ungt fólk í samtal með stjórnendum fyrirtækja. Hún viðurkennir reyndar að það gangi hægt að fá fyrirtæki á vagninn en hún og hennar B-team séu samt með lausnirnar. Hún talar um að maður byrji á sjálfum sér og breyti svo kerfinu einhvernvegin með hugarfarsbreytingunni. Ég kaupi ekki neitt af þessu og mér finnst þetta mest orðagjálfur og með öllu innihaldslaust. Hún sér, eins og reyndar allir ættu að sjá, að kerfin okkar eru brotin, en gífurleg auðsöfnun á fáar hendur og að jörðin sé að bresta undan álaginu var ekki minnst á. Hún nefndi ekki neysluþjóðfélagið einu orði. Hvað varðar Katrínu Jakobsdóttur er náttúrulega ekki hægt að lesa á milli lína sem ekki eru tíl þegar kemur að þessum samtölum Gunnars Smára. Við þekkjum hana þó betur en aðra frambjóðendur vegna þátttöku hennar í stjórnmálum á Íslsndi síðustu áratugi. Nú kemur fljótlega að því að við þurfum að velja okkar forseta til næstu ára. Að velja á milli þessara þriggja frambjóðenda er að mínu mati nokkuð auðvelt. Halla Hrund er með glæsilegan feril að baki og þarf ekki að segja sig frá neinu sem hún hefur gert eða afsaka. Hún er sama Halla Hrund og hún hefur alltaf verið og ætlar að halda því áfram og býður sig fram sem slík. Það er ekki oft held ég sem þjóð hefur kost á að velja sér slíkan forseta. Það er því engin spurning hjá mér, ég kýs Höllu Hrund í þessum kosningum. Halla Tómasdóttir á sér að mínu mati of ríka sögu í því sem aflaga fór á Íslandi fyrir og eftir hrun. Hún reynir að telja okkur trú um að hún sé ný og betri Halla Tómasdóttir og ætli að gera betur næst en ég á erfitt með að kaupa það. Ég get einfaldlega ekki hugsað mér fulltrúa auðmanna og nýfrjálshyggjunar sem forseta á Bessastöðum. Katrín Jakobsdóttir á sér líka sögu sem mörg okkar eigum erfitt með að skilja og síðustu 7 ár eru einfaldlega ömurleg í hennar sögu að mínu mati þar sem hún hefur haldið spilltasta stjórnmálaflokki við völd og til að kóróna á verkið afhent þessum sama flokki forsætisráðuneytið þar sem forsætisráðherra er óvinsælasti stjórnmálamaður Íslands fyrr og síðar. En ég verð þó að segja að ef ég á að kjósa á milli nýju Höllu Tómasdóttur og Katrínar Jakobsdóttur sem ég veit að á sér félagslegt hjarta sem hún eflaust gæti grafið upp og komið með í nýgamalli Katrínu í forsetaembættið. Höfundur er jarðskjálftafræðingur á eftirlaunum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun: Forsetakosningar 2024 Forsetakosningar 2024 Mest lesið Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Kjaftæði Elliði Vignisson Skoðun Falleinkunn fyrrum forseta Vilhjálmur Þorsteinsson,Viktor Orri Valgarðsson Skoðun Vitsmunaleg vanstilling í boði ungra Sjálfstæðiskvenna Erna Mist Skoðun Fólk eða fífl? Anna Gunndís Guðmundsdóttir Skoðun Vill íslenska þjóðin halda í einmenninguna? Matthildur Björnsdóttir Skoðun Afleiðingar verkfallsaðgerða á minnstu börnin - krafa um svör Jóhanna Dröfn Stefánsdóttir Skoðun Ólögleg meðvirkni lækna Teitur Ari Theodórsson Skoðun Verklausi milljónakennarinn Þórunn Sveinbjarnardóttir Skoðun Skoðun Skoðun Vill íslenska þjóðin halda í einmenninguna? Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Inngilding eða „aðskilnaður“? Jasmina Vajzović Crnac skrifar Skoðun Vonin má aldrei deyja Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh skrifar Skoðun Um áhrif niðurskurðar á fjárlögum 2025 til kvikmyndagerðar og lista Steingrímur Dúi Másson skrifar Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Fólk eða fífl? Anna Gunndís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Eru til lausnir við mönnunarvanda heilsugæslunnar? Gunnlaugur Már Briem skrifar Skoðun Er eitthvað mál að handtaka börn? Elsa Bára Traustadóttir skrifar Skoðun Er ferðaþjónusta útlendingavandamál? Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Íslenska kerfið framleiðir afbrotamenn Ágústa Ágústsdóttir skrifar Skoðun Ekki fokka þessu upp! Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Kosningaloforð og hvað svo? Björn Snæbjörnsson skrifar Skoðun Fólk, fjárfestingar og framfarir Baldur Thorlacius skrifar Skoðun Húsnæðis- og skipulagsmál Anna Sofía Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Falleinkunn fyrrum forseta Vilhjálmur Þorsteinsson,Viktor Orri Valgarðsson skrifar Skoðun Séreignarsparnaður nauðsynlegur valkostur til að létta greiðslubyrði Kolbrún Halldórsdóttir skrifar Skoðun Skattlögð þegar við þénum, eigum og eyðum Aron H. Steinsson skrifar Skoðun Kjaftæði Elliði Vignisson skrifar Skoðun Vitsmunaleg vanstilling í boði ungra Sjálfstæðiskvenna Erna Mist skrifar Skoðun Lítið gert úr áhyggjum íbúa Ölfuss og annarra landsmanna Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Kyrrstöðuna verður að rjúfa! Lausn fyrir verðandi innviðaráðherra Sigþór Sigurðsson skrifar Skoðun Íslenskan og menningararfurinn Sólveig Dagmar Þórisdóttir skrifar Skoðun Mannúðlegri úrræði Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Læknar á landsbyggðinni Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Íslensk verðtrygging á mannamáli! Elín Íris Fanndal Jónasdóttir skrifar Skoðun Varðhundar kerfisins Lára Herborg Ólafsdóttir skrifar Skoðun Mótum stefnu um iðn- og tæknimenntun á Íslandi Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Stýrir gervigreind málflutningi stjórnmálamanna og semur stefnur stjórnmálaflokkanna? Tómas Ellert Tómasson skrifar Skoðun Kolkrabbinn og fjármálafjötrar Íslands Ágústa Árnadóttir skrifar Sjá meira
Gunnar Smári og Samstöðin gera þessum forsetakosningum best skil að mínu mati Ég hef m.a. séð viðtölin við Höllu Hrund Logadóttur og Höllu Tómasdóttur. Katrín Jakobsdóttir virðist ekki vilja taka þátt í þessum samtölum á Samstöðinni. Gunnar Smári hefur að mér virðist kosið í þessum viðtölum að lofa frambjóðendum svolítið að eiga þessar stundir með honum á þeirra eigin forsendum og látið okkur áhorfendum um að lesa á milli línanna. Manni hefur oft komið til hugar spurningar sem hann lét vera að spyrja. Þetta gerði samtölin að allt öðru en því sem við eigum að venjast. Spurningin er hvað las maður á milli línanna. Það er líklega einstaklingsbundið en ég ætla hér að reyna að lýsa mínum millilína lesskilningi. Halla Hrund var að venju einlæg í sínum svörum en augljóslega fyrirfram ákveðin í því að láta ekki hanka sig í málum sem gerði það mögulegt að staðsetja hana á einhverju pólitísku rófi öðru en því er varðar að gæta að almannahagsmunum. Hún varði sig fimlega gagnvart ýmsum spurningum sem hefði getað truflað þann margbreytta hóp sem aðhyllast hana og hafa hana sem mögulegan kandídat í kjörklefanum. Á sama tíma gat hún vísað í, sem spyrjandi gerði reyndar líka, afstöðu sína í mikilvægum málum sem hún hefur í skrifum sínum og sem orkumálastjóri varðandi sjálfbæra ráðstöfun á náttúruauðlindum Íslands. Hvað varðar Höllu Hrund fer saman hljóð og mynd, þar fer saman það sem hún hefur hingað til áorkað og það sem hún vill gera, þar er ekkert hókus pókus heldur fer hún fram eins og hún er og hefur alltaf verið og býður sig fram sem slík. Það þarf ekkert að lesa mikið á milli línanna hún er einfaldlega Halla Hrund. Þegar ég horfði á samtölin við Höllu Tómasdóttur varð upplifunin önnur. Hún tók á vissan hátt afstöðu gegn gömlu Höllu Tómasdóttur. Hún gagnrýndi nú það sem hún hafði trúað einlægt á og tók ríkan þátt í. Hún gagnrýnir nú skammtímasjónarmið kapítalismans en virðist ekki vilja gera neinar grundvallar breytingar annað en að lengja sjónarmiðin úr ársfjórðungi í eitthvað svolítið lengra og fá konur og ungt fólk í samtal með stjórnendum fyrirtækja. Hún viðurkennir reyndar að það gangi hægt að fá fyrirtæki á vagninn en hún og hennar B-team séu samt með lausnirnar. Hún talar um að maður byrji á sjálfum sér og breyti svo kerfinu einhvernvegin með hugarfarsbreytingunni. Ég kaupi ekki neitt af þessu og mér finnst þetta mest orðagjálfur og með öllu innihaldslaust. Hún sér, eins og reyndar allir ættu að sjá, að kerfin okkar eru brotin, en gífurleg auðsöfnun á fáar hendur og að jörðin sé að bresta undan álaginu var ekki minnst á. Hún nefndi ekki neysluþjóðfélagið einu orði. Hvað varðar Katrínu Jakobsdóttur er náttúrulega ekki hægt að lesa á milli lína sem ekki eru tíl þegar kemur að þessum samtölum Gunnars Smára. Við þekkjum hana þó betur en aðra frambjóðendur vegna þátttöku hennar í stjórnmálum á Íslsndi síðustu áratugi. Nú kemur fljótlega að því að við þurfum að velja okkar forseta til næstu ára. Að velja á milli þessara þriggja frambjóðenda er að mínu mati nokkuð auðvelt. Halla Hrund er með glæsilegan feril að baki og þarf ekki að segja sig frá neinu sem hún hefur gert eða afsaka. Hún er sama Halla Hrund og hún hefur alltaf verið og ætlar að halda því áfram og býður sig fram sem slík. Það er ekki oft held ég sem þjóð hefur kost á að velja sér slíkan forseta. Það er því engin spurning hjá mér, ég kýs Höllu Hrund í þessum kosningum. Halla Tómasdóttir á sér að mínu mati of ríka sögu í því sem aflaga fór á Íslandi fyrir og eftir hrun. Hún reynir að telja okkur trú um að hún sé ný og betri Halla Tómasdóttir og ætli að gera betur næst en ég á erfitt með að kaupa það. Ég get einfaldlega ekki hugsað mér fulltrúa auðmanna og nýfrjálshyggjunar sem forseta á Bessastöðum. Katrín Jakobsdóttir á sér líka sögu sem mörg okkar eigum erfitt með að skilja og síðustu 7 ár eru einfaldlega ömurleg í hennar sögu að mínu mati þar sem hún hefur haldið spilltasta stjórnmálaflokki við völd og til að kóróna á verkið afhent þessum sama flokki forsætisráðuneytið þar sem forsætisráðherra er óvinsælasti stjórnmálamaður Íslands fyrr og síðar. En ég verð þó að segja að ef ég á að kjósa á milli nýju Höllu Tómasdóttur og Katrínar Jakobsdóttur sem ég veit að á sér félagslegt hjarta sem hún eflaust gæti grafið upp og komið með í nýgamalli Katrínu í forsetaembættið. Höfundur er jarðskjálftafræðingur á eftirlaunum.
Skoðun Um áhrif niðurskurðar á fjárlögum 2025 til kvikmyndagerðar og lista Steingrímur Dúi Másson skrifar
Skoðun Séreignarsparnaður nauðsynlegur valkostur til að létta greiðslubyrði Kolbrún Halldórsdóttir skrifar
Skoðun Lítið gert úr áhyggjum íbúa Ölfuss og annarra landsmanna Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar
Skoðun Stýrir gervigreind málflutningi stjórnmálamanna og semur stefnur stjórnmálaflokkanna? Tómas Ellert Tómasson skrifar