Skoðun

Grímur lífsins

Valerio Gargiulo skrifar

Að sögn rithöfundarins Luigi Pirandello getur gríman verið sú sjálfsmynd sem hver einstaklingur velur og samsamar sig, til að túlka sitt rétta hlutverk innan samfélagsins.

Í mannlegu gamanleiknum sem lífið er mætum við margvíslegum grímum, sumar heillandi, aðrar truflandi. Meðal þeirra virkar afbrýðisemi sem skuggi sem getur dregið úr björtustu samböndum. Hins vegar, innan um þessa áskorun, getur bjartsýni þjónað sem leiðarljósi, sem leiðir okkur í gegnum hið óvænta.

Frá æsku kynnumst við margvíslegum grímum: þær sem við klæðumst til að aðlagast heiminum og grímur sem aðrir klæðast til að vernda eða fela varnarleysi sitt. Grímur geta verið sýnilegar eða ósýnilegar, allt eftir því hver ber þær á lofti og aðstæðum sem hinn grímuklæddi er í. Grímur lífsins fela í sér þvingaða góðvild á bak við falskt bros, sjálfstraust sem hylja óöryggi og hörku sem felur viðkvæmni.

Öfund er ein ógnvænlegasta gríman sem við mætum á lífsleiðinni. Öfundin getur læðst inn í hin sterkustu sambönd með því að eitra andrúmsloftið með tortryggni og vantrausti. Afbrýðisemi stafar af ótta við að missa það sem við eigum, knúið áfram af samanburði við aðra og af skorti á trausti á okkur sjálfum og í samböndum okkar. Að takast á við afbrýðisemi krefst skammts af hugrekki og stórum skammti af trausti.

Í völundarhúsi lífsins getur hið óvænta komið okkur á óvart og reynt á okkur. Hins vegar getur bjartsýni verið áttaviti okkar, leiðbeint okkur í gegnum tilfinningastorma og lýst upp veginn að voninni. Að vera bjartsýnn þýðir ekki að hunsa erfiðleika eða mistök, heldur að horfast í augu við þá af ákveðni og fullvissu um að þrátt fyrir raunir felur framtíðin enn í sér óendanlega möguleika.

Í lífsins ferðalagi mætum við margs konar grímum sem sumar hverjar geta verið áskoranir til að takast á við. Öfund getur grafið undan samböndum og sjálfsvirðingu, en með trausti og opnum samskiptum getum við sigrast á því. Og þegar við stöndum frammi fyrir hinu óvænta, getur bjartsýni verið okkar besti bandamaður og lýst upp veginn jafnvel á myrkustu augnablikunum. Að lokum er það hvernig við setjum á okkur grímur og stöndum frammi fyrir áskorunum sem skilgreinir raunverulegan kjarna okkar.

Amma mín var vön að segja: „Teldu blómin í garðinum þínum, aldrei laufin sem falla.“

Höfundur er skáld, rithöfundur og þýðandi.




Skoðun

Skoðun

BRCA

Elín Íris Fanndal Jónasdóttir skrifar

Sjá meira


×