Að skoða meira inn í sumar ástæður misnotkunar Matthildur Björnsdóttir skrifar 18. mars 2024 17:01 Er alla vega oft um að fara inn í líf þeirra sem fengu ekki að skilja hver þau væru eða hvað þau höfðu þráð að gera við líf sitt. Þá er ég að tala meira um þá tíma sem engar gagnlegar getnaðarvarnir voru í boði. Kristni vildi hafa kynin í hegðun einfaldrar formúlu þess að setja sem flest börn í heiminn. Samt bara eftir að hafa sagt já að einhverju altari. Konan átti að sjá um að ala börnin upp, en hann að afla viðurværis. Þeir skildu ekki að það væri ekki draumur allra um alla eilífð. Né að það væru einstaklingar sem upplifðu sig í einskonar hugrænu fangelsi. Sem var af því að það líf var ekki það sem brann í þeim að fá að lifa, þegar heilabúið var komið með það á hreint hvað líf hans eða hennar ætti að vera. Þeir skildu ekki að sálir koma til jarðar með allskonar drauma og tilgang. Þó að sem börn séu þau ekki alltaf meðvituð um það. Sum eru það þó. Við að vera heft í hlutverki sem viðkomandi hafði ekki þráð. Þá urðu börnin og konan ansi oft þolendur skaps fyrirvinnu. Kringumstæður sem um aldir var nær ógerlegt að sleppa vel frá að láta sig verða reyrðan til. Þá er það hvernig taugakerfin í einstaklingum virka sem er með mjög mismunandi hætti og þá líka eftir eðli og þyngd vonbrigða. Sumir fá pirringinn í gegn um vöðva og verða að lemja eða nota líkamlega hlið til að fá átrás. Aðrir fá það í gegn um það að tjá sig með allskonar slæmum orðum. Það var dæmi mitt og vinkonu minnar, sem voru samt frá tveim ólíkum ástæðum. Hennar var að amma hennar læsti hana í einn möguleika sem hún veitti þó enga gagnlega leiðbeiningu um hvernig ætti að virka. En mitt af því að tilvist mín var eilíf áminning um tapaðan draum. Uppskriftin sem ég fékk var frá því að hún og í raun engin kona þá gat fengið hjálp eða hlustun til að fá úrlausn á vonbrigðum sínum. Báðar uppskriftir leiddu til afvegaleiðandi áhrifa á að fá að upplifa innan frá í okkur hverjar við værum í raun, eða hvað líf okkar ætti að verða um frá okkar eigin innri rödd. Sú rödd var send í felur í langan tíma í mínu tilviki en ég fékk hana svo þegar ég var miðaldra. En vinkonan náði því aldrei og skildi ekki afleiðingar frá áhrifum ömmunnar fyrr en á ævikvöldinu. Það var engin almenn fræðsla í boði um hvað væri rétt leiðbeining til að börn fengu að vera það sem þau væru eða kæmu til að þjóna samfélaginu með. Sem betur fer voru þó til þeir foreldrar sem af einhverjum ástæðum voru betur í stakk búin með að byggja börn sín upp andlega og tilfinningalega, frekar en að rífa þau niður og tæta hvaða sjálfvirði sem hafi með þeim frá fæðingu niður á núll. Það þýddi sjálfvirkt að hvað sem hafði verið á undan, og þeir foreldrar fengið af góðu eða slæmu var oft meira og minna fært áfram á næstu kynslóðir sem Thomas Hubl og fleiri vita núna og bækur eru um. Svo voru og eru þeir sem hafa taugakerfi sem tengist mest við getnaðar- færa-kerfið sem þá er notað til kynlífs-misnotkunar, ef viðkomandi einstaklingur hefur ekki þroska og vit til að stjórna því betur. Við erum að sjá dæmi um það um allan heim og meira á Íslandi núna en ég vissi áður en ég flutti í burtu. Af því að slíkt var ekki sett eða séð sem frétt á mínum tímum á landinu til 1987. En var auðvitað að gerast eins og vitað er núna. Annarskonar dæmi um vanrækslu er þegar foreldri kúplar út hugrænt séð og fer inn í sinn eiginn heim, og sleppir því að eiga við tjáskipti við börnin. Áhugaleysi sem þá getur gefið þeim þá tilfinningu, að þau, líf þeirra og innri heimur skipti það foreldri engu máli. Þá missir barnið af þeirri mikilvægu heilaörvun sem nú í dag áratugum eftir að ég var ung, er séð sem mjög mikilvæg fyrir líf barna og framtíð þeirra. Atriði sem Julia Gilliard fyrrum forsætisráðherra Ástralíu talar um. Þessi og auðvitað ótal fleiri atriði eiga ábyggilega hlut í því sorglega ferli sem við erum að læra æ meira um í heiminum. Sem er um mikla þörf í ungu fólki til að deyfa heilabúið í sér með eiturlyfjum og víni. Vín hefur auðvitað verið notað um aldir til slíks, og afleiðingar af því óteljandi. En voru ekki í fréttunum nema kannski ef það að vera dauðadrukkinn var tengt við glæpi. Ef foreldrar verða að vera í vinnu allan daginn til að eiga fyrir lifibrauði, og enginn er einstaklingslega að sinna barninu. Þá er það spurning hvernig slíkt fer með, og inn í hugi þeirra um sjálf sig. Þegar ég fór í kvennagönguna um árið, þá var megin hugsun mín að börnum væri best sinnt og gætt fyrstu árin af báðum foreldrum. Þau myndu skipta með sér vinnu-vikunni og sinna öllum þörfum þeirra, tilfinningalegum sem líkamlegum. Með því myndu börn sjá bæði kyn gera allt heima elda og halda hreinu. Það reyndist því miður bara draumur. Hinn meiriháttar nú látni Ástralski „Sveita-söngva-söngvari“ hann Slim Dusty“ söng lagið „Looking forward, looking back“ sem er svo mikill og mikilvægur sannleikur. Ekki síst þegar árunum fjölgar, og við fengið það góða og erfiða frá fortíðinni. Svo sungu „The Seekers“ sungu lagið: „I will never meet another you“ sem er annar sannleikur um þau sem við höfum þekkt og elskað, eða ekki? Höfundur er Íslendingur sem hefur verið búsettur til langs tíma í Ástralíu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Matthildur Björnsdóttir Mest lesið Glútenlaust gull á grillið Anna Gunndís Guðmundsdóttir Skoðun Heilræði fyrir Nýhaldið Sigmundur Davíð Gunnlaugsson Skoðun Evrópa og myrkrið framundan Hilmar Þór Hilmarsson Skoðun Lokunaruppboð í Kauphöllinni Baldur Thorlacius Skoðun Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun Ferðatryggingar og val á kreditkorti Svandís Edda Hólm Jónudóttir Skoðun Viðreisn mun leggja fram tillögu um íbúakosningu um Coda Terminal verkefnið í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson Skoðun Ert þú í góðu netsambandi? Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir Skoðun Stórnotendur eru kjölfestan í íslenska raforkukerfinu Guðríður Eldey Arnardóttir Skoðun Af hverju að byggja Coda Terminal? Ólafur Elínarson,Sandra Ósk Snæbjörnsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Stórnotendur eru kjölfestan í íslenska raforkukerfinu Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Ert þú í góðu netsambandi? Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir skrifar Skoðun Evrópa og myrkrið framundan Hilmar Þór Hilmarsson skrifar Skoðun Heilræði fyrir Nýhaldið Sigmundur Davíð Gunnlaugsson skrifar Skoðun Glútenlaust gull á grillið Anna Gunndís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Kaupin á eyrinni Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Lokunaruppboð í Kauphöllinni Baldur Thorlacius skrifar Skoðun Viðreisn mun leggja fram tillögu um íbúakosningu um Coda Terminal verkefnið í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Ferðatryggingar og val á kreditkorti Svandís Edda Hólm Jónudóttir skrifar Skoðun Af hverju að byggja Coda Terminal? Ólafur Elínarson,Sandra Ósk Snæbjörnsdóttir skrifar Skoðun Hljóð úr horni Ingólfur Sverrisson skrifar Skoðun ESB fyrir almenning Oddný G. Harðardóttir skrifar Skoðun Strámaðurinn mikli Kristján Hreinsson skrifar Skoðun Árið er 2024 Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Samkeppni í nýju ljósi Páll Hermannsson skrifar Skoðun Það er verið að grafa dýpri fátæktargjá Rúnar Sigurjónsson skrifar Skoðun „Hæ ástin, þarf að millifæra, getur þú samþykkt beiðnina?“ Heiðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Algeng þvæla um Evrópusambandið Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Stundum hefur Gunnar Smári rétt fyrir sér Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Hamingjan grundvallast á gæðum hugsananna Árni Már Jensson skrifar Skoðun Hátt reitt til höggs Hjálmar Jónsson skrifar Skoðun Brennt barn forðast eldinn Hrefna Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Varnir gegn gagnagíslatökum Unnur Kristín Sveinbjarnardóttir skrifar Skoðun Uppbygging almannahagsmuna á Íslandi Hlynur Már Vilhjálmsson skrifar Skoðun Málað sig út í horn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Full orkuskipti ríkisflota og samgönguþjónustu fyrir 2030 Sigurður Friðleifsson skrifar Skoðun Einelti er veruleikabrenglun Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun „Lýtalaus íslenska“ er ekki til Eiríkur Rögnvaldsson skrifar Skoðun Hvatning til mótshaldara Landsmóts hestamanna Linda Karen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Áróður Kremls gegn Úkraínu og NATO Guðni Freyr Öfjörð skrifar Sjá meira
Er alla vega oft um að fara inn í líf þeirra sem fengu ekki að skilja hver þau væru eða hvað þau höfðu þráð að gera við líf sitt. Þá er ég að tala meira um þá tíma sem engar gagnlegar getnaðarvarnir voru í boði. Kristni vildi hafa kynin í hegðun einfaldrar formúlu þess að setja sem flest börn í heiminn. Samt bara eftir að hafa sagt já að einhverju altari. Konan átti að sjá um að ala börnin upp, en hann að afla viðurværis. Þeir skildu ekki að það væri ekki draumur allra um alla eilífð. Né að það væru einstaklingar sem upplifðu sig í einskonar hugrænu fangelsi. Sem var af því að það líf var ekki það sem brann í þeim að fá að lifa, þegar heilabúið var komið með það á hreint hvað líf hans eða hennar ætti að vera. Þeir skildu ekki að sálir koma til jarðar með allskonar drauma og tilgang. Þó að sem börn séu þau ekki alltaf meðvituð um það. Sum eru það þó. Við að vera heft í hlutverki sem viðkomandi hafði ekki þráð. Þá urðu börnin og konan ansi oft þolendur skaps fyrirvinnu. Kringumstæður sem um aldir var nær ógerlegt að sleppa vel frá að láta sig verða reyrðan til. Þá er það hvernig taugakerfin í einstaklingum virka sem er með mjög mismunandi hætti og þá líka eftir eðli og þyngd vonbrigða. Sumir fá pirringinn í gegn um vöðva og verða að lemja eða nota líkamlega hlið til að fá átrás. Aðrir fá það í gegn um það að tjá sig með allskonar slæmum orðum. Það var dæmi mitt og vinkonu minnar, sem voru samt frá tveim ólíkum ástæðum. Hennar var að amma hennar læsti hana í einn möguleika sem hún veitti þó enga gagnlega leiðbeiningu um hvernig ætti að virka. En mitt af því að tilvist mín var eilíf áminning um tapaðan draum. Uppskriftin sem ég fékk var frá því að hún og í raun engin kona þá gat fengið hjálp eða hlustun til að fá úrlausn á vonbrigðum sínum. Báðar uppskriftir leiddu til afvegaleiðandi áhrifa á að fá að upplifa innan frá í okkur hverjar við værum í raun, eða hvað líf okkar ætti að verða um frá okkar eigin innri rödd. Sú rödd var send í felur í langan tíma í mínu tilviki en ég fékk hana svo þegar ég var miðaldra. En vinkonan náði því aldrei og skildi ekki afleiðingar frá áhrifum ömmunnar fyrr en á ævikvöldinu. Það var engin almenn fræðsla í boði um hvað væri rétt leiðbeining til að börn fengu að vera það sem þau væru eða kæmu til að þjóna samfélaginu með. Sem betur fer voru þó til þeir foreldrar sem af einhverjum ástæðum voru betur í stakk búin með að byggja börn sín upp andlega og tilfinningalega, frekar en að rífa þau niður og tæta hvaða sjálfvirði sem hafi með þeim frá fæðingu niður á núll. Það þýddi sjálfvirkt að hvað sem hafði verið á undan, og þeir foreldrar fengið af góðu eða slæmu var oft meira og minna fært áfram á næstu kynslóðir sem Thomas Hubl og fleiri vita núna og bækur eru um. Svo voru og eru þeir sem hafa taugakerfi sem tengist mest við getnaðar- færa-kerfið sem þá er notað til kynlífs-misnotkunar, ef viðkomandi einstaklingur hefur ekki þroska og vit til að stjórna því betur. Við erum að sjá dæmi um það um allan heim og meira á Íslandi núna en ég vissi áður en ég flutti í burtu. Af því að slíkt var ekki sett eða séð sem frétt á mínum tímum á landinu til 1987. En var auðvitað að gerast eins og vitað er núna. Annarskonar dæmi um vanrækslu er þegar foreldri kúplar út hugrænt séð og fer inn í sinn eiginn heim, og sleppir því að eiga við tjáskipti við börnin. Áhugaleysi sem þá getur gefið þeim þá tilfinningu, að þau, líf þeirra og innri heimur skipti það foreldri engu máli. Þá missir barnið af þeirri mikilvægu heilaörvun sem nú í dag áratugum eftir að ég var ung, er séð sem mjög mikilvæg fyrir líf barna og framtíð þeirra. Atriði sem Julia Gilliard fyrrum forsætisráðherra Ástralíu talar um. Þessi og auðvitað ótal fleiri atriði eiga ábyggilega hlut í því sorglega ferli sem við erum að læra æ meira um í heiminum. Sem er um mikla þörf í ungu fólki til að deyfa heilabúið í sér með eiturlyfjum og víni. Vín hefur auðvitað verið notað um aldir til slíks, og afleiðingar af því óteljandi. En voru ekki í fréttunum nema kannski ef það að vera dauðadrukkinn var tengt við glæpi. Ef foreldrar verða að vera í vinnu allan daginn til að eiga fyrir lifibrauði, og enginn er einstaklingslega að sinna barninu. Þá er það spurning hvernig slíkt fer með, og inn í hugi þeirra um sjálf sig. Þegar ég fór í kvennagönguna um árið, þá var megin hugsun mín að börnum væri best sinnt og gætt fyrstu árin af báðum foreldrum. Þau myndu skipta með sér vinnu-vikunni og sinna öllum þörfum þeirra, tilfinningalegum sem líkamlegum. Með því myndu börn sjá bæði kyn gera allt heima elda og halda hreinu. Það reyndist því miður bara draumur. Hinn meiriháttar nú látni Ástralski „Sveita-söngva-söngvari“ hann Slim Dusty“ söng lagið „Looking forward, looking back“ sem er svo mikill og mikilvægur sannleikur. Ekki síst þegar árunum fjölgar, og við fengið það góða og erfiða frá fortíðinni. Svo sungu „The Seekers“ sungu lagið: „I will never meet another you“ sem er annar sannleikur um þau sem við höfum þekkt og elskað, eða ekki? Höfundur er Íslendingur sem hefur verið búsettur til langs tíma í Ástralíu.
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Viðreisn mun leggja fram tillögu um íbúakosningu um Coda Terminal verkefnið í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson Skoðun
Skoðun Viðreisn mun leggja fram tillögu um íbúakosningu um Coda Terminal verkefnið í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson skrifar
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Viðreisn mun leggja fram tillögu um íbúakosningu um Coda Terminal verkefnið í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson Skoðun