Hver er veruleiki feðrunar? Matthildur Björnsdóttir skrifar 6. mars 2024 17:00 ÞETTA MEÐ SÆÐI SEM FERÐAST EN EGGIN EKKI Er veruleiki sem hefur skapað miklar þjáningar í mannverum og er að koma fram í æ meira mæli í fjölmiðlum síðustu árin. Að kalla þá menn feður sem hafa haft einnar nætur kynmök með konu, svo horfið til annars lands, og aldrei einu sinni hugsað um hvort getnaður hafi orðið eða sýna barninu áhuga. Þá er ég að tala meira um lífið fyrir daga getnaðarvarna. Og þá menn sem var skítsama um það, af því að kynmökin þá stundina var allt sem skipti þá máli á þeirri stundu. Það var því mjög lærdómsríkt að sjá ótal þætti frá Bretlandi með nafninu „Long Lost Family“ = Löngu týnd fjölskylda, þar kom það fram, að karlmenn sem höfðu verið ættleiddir sem ungbörn, voru í miklum sárum við að hafa ekki fengið að vita neitt um þau sem höfðu skaffað hráefnin í líkama þeirra. Þeir höfðu reynt að finna genauppruna sinn, en ekki tekist það. Og þó að þeir hafi flestir fengið góða ættleiðingar foreldra. Þá fannst þeim samt mikið vanta í tilveru sína. Ég hafði verið tengd genahópnum á Íslandi, og í því sambandi verið innan um stóran hluta genahópsins. En ekki upplifað þá tengingu sem þessir einstaklingar vonuðu að gerðist. Svo heyrði ég um bók um einstakling sem hafði upplifað það að vita það ekki, og ferð hans til að finna út hver höfðu verið genaveitendur gaf mér svo svar við því frá manni hér í Ástralíu. Bókin hefur titilinn „Tell No One“. Segðu engum. Hann hafði að lokum fengið að vita þá staðreynd, að þau sem ólu hann upp væru ekki blóðforeldrar hans, gen hans komu ekki frá þeim. Að lokum eftir að þau sem ólu hann upp sögðu honum að hann hafi verið fenginn frá kaþólsku kirkjunni þá kom í ljós að þau væru nunna og prestur. Næsta skrefið fyrir hann var svo að finna út hver þau væru. 0g hvernig persónuleikar þau væru. Hann hafði áttað sig á að hann var ekki með nein sömu líkamseinkenni og þau sem höfðu alið hann upp. Honum tókst svo að fá eitthvað af svörum við því. Ég þekkti líka mann sem vissi ekki fyrr en hann fékk fæðingarvottorð er hann giftist, að sá sem hafði alið hann upp var ekki blóðfaðir hans. Hann ólst upp með móður og stjúpföður, en var aldrei sagt frá því að sá góði maður væri ekki sá sem hafði lagt til sæðið fyrir líkama hans. Hann náði aldrei að hitta þann mann. Sem var af því að hann hafði farið úr landi áður en hann fæddist og aldrei sýnt neina umhyggju né áhuga fyrir að hafa barnað þá konu. Ancestry var ekki til þá. Sonur hans fékk svo tækifæri til að fara á „Ancestry“ Alheims ættfræðikerfið mörgum árum síðar og læra um þann mann, sem því miður var dáinn þegar kom að því. Börnin hans í öðru landi sýndu því miður engan áhuga fyrir að skapa tengsl við þann ættingja, sem olli auðvitað vonbrigðum. Það voru líka margar konur í þessum þáttum sem voru eitthvað yngri og vildu vita hvaðan hráefnið í þær kom. Þær voru oft heppnari og tvær fengu að vita að þær ættu stóra fjölskyldu í þriðja heims landi, þaðan sem sá kom sem hafði skaffað sæðið í þær. Nokkrir þeirra sem höfðu gert það þegar þeir voru í Bretlandi að keppa í íþróttum, höfðu þó vitað að þeir hefðu barnað konu og hugsað um barnið sem væri þeirra. En af ýmsum ástæðum ekki getað haft samband og voru mjög glaðir að dóttirin hafði leitað þá uppi. Þá fengu þeir tækifæri til að sýna ást sína og sögu um ástæðu fjarlægðar sinnar. Tvær þeirra lærðu að þær áttu stóra genafjölskyldu í þriðja heims landi þegar þær fóru að heimsækja manninn sem kom þeim í heiminn. Þökk sé heims- gena-rannsóknum nútímans „Ancestry“ og fleirum sem nú eru að leysa mörg af þeim dökku leyndarmálum sem höfðu legið í skýjum í loftinu í áratugi og stundum aldir. Það eru því þrjú nöfn sem ég tel að eigi við í þessum sæðismálum í dag. Þeir sem verða ástfangnir og vilja verða feður og foreldrar. Eiga þann titil skilinn. Svo eru „skaffarar“ sem eru veitendur til kvenna eða fjölskyldna þar sem þeirra hjálpar er þörf þegar um frjósemis vandræði er að ræða. Þriðji hópurinn eru þeir sem hafa kynmök með konu og hafa enga hugsun um hvort getnaður verði, né hvort það gerist og hafa engan áhuga fyrir barninu. Auðvitað eru þeir menn ekki alvöru feður sem slíkir sem hitta aldrei börn sín. Þeir eru bara sæðis-dreifarar. Það sama á við um lækna í gervifrjóvgun sem skipta sæðum sem eiga að vera notuð fyrir sín frá Egói. Frjósemis vandamál voru af mörgum séð sem smán fyrr á tímum, og voru því ekki oft nefnd. Sú hugsun er eins og það sé tengt við mannorðið. Þegar það atriði hefur ekkert að gera með hvort barn verði til eða ekki. Svo hefur komið í ljós að hráefni kynja fyrir það passa ekki alltaf vel saman. Leg kvenna geta oft skaffað þegna burtséð frá því hvort að konan sé andlega, röklega eða tilfinningalega tilbúin í foreldra hlutverkið. Það er hinsvegar auðvitað mikilvægt að öll getin börn séu óskabörn og velkomin í heiminn. Það hefur verið meira en nóg af þeim óvelkomnu, með þeim þjáningum sem oft fylgja. Það kallar þá á þessa athyglisverðu spurningu um hvað skipti máli þegar upp sé staðið. Hvort það sé að upplifa sig hafa verið elskuð og samþykkt fyrir það sem einstaklingurinn er, burtséð frá genum. Eða geta einstaklingar ekki hugsað sér að lifa án þess að vita um gen sín. Hvort sem þau upplifðu eða upplifa sig elskuð eða ekki? Matthildur Björnsdóttir Adelaide Suður Ástralíu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Matthildur Björnsdóttir Mest lesið Glútenlaust gull á grillið Anna Gunndís Guðmundsdóttir Skoðun Heilræði fyrir Nýhaldið Sigmundur Davíð Gunnlaugsson Skoðun Evrópa og myrkrið framundan Hilmar Þór Hilmarsson Skoðun Lokunaruppboð í Kauphöllinni Baldur Thorlacius Skoðun Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun Ferðatryggingar og val á kreditkorti Svandís Edda Hólm Jónudóttir Skoðun Viðreisn mun leggja fram tillögu um íbúakosningu um Coda Terminal verkefnið í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson Skoðun Ert þú í góðu netsambandi? Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir Skoðun Stórnotendur eru kjölfestan í íslenska raforkukerfinu Guðríður Eldey Arnardóttir Skoðun Af hverju að byggja Coda Terminal? Ólafur Elínarson,Sandra Ósk Snæbjörnsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Stórnotendur eru kjölfestan í íslenska raforkukerfinu Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Ert þú í góðu netsambandi? Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir skrifar Skoðun Evrópa og myrkrið framundan Hilmar Þór Hilmarsson skrifar Skoðun Heilræði fyrir Nýhaldið Sigmundur Davíð Gunnlaugsson skrifar Skoðun Glútenlaust gull á grillið Anna Gunndís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Kaupin á eyrinni Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Lokunaruppboð í Kauphöllinni Baldur Thorlacius skrifar Skoðun Viðreisn mun leggja fram tillögu um íbúakosningu um Coda Terminal verkefnið í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Ferðatryggingar og val á kreditkorti Svandís Edda Hólm Jónudóttir skrifar Skoðun Af hverju að byggja Coda Terminal? Ólafur Elínarson,Sandra Ósk Snæbjörnsdóttir skrifar Skoðun Hljóð úr horni Ingólfur Sverrisson skrifar Skoðun ESB fyrir almenning Oddný G. Harðardóttir skrifar Skoðun Strámaðurinn mikli Kristján Hreinsson skrifar Skoðun Árið er 2024 Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Samkeppni í nýju ljósi Páll Hermannsson skrifar Skoðun Það er verið að grafa dýpri fátæktargjá Rúnar Sigurjónsson skrifar Skoðun „Hæ ástin, þarf að millifæra, getur þú samþykkt beiðnina?“ Heiðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Algeng þvæla um Evrópusambandið Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Stundum hefur Gunnar Smári rétt fyrir sér Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Hamingjan grundvallast á gæðum hugsananna Árni Már Jensson skrifar Skoðun Hátt reitt til höggs Hjálmar Jónsson skrifar Skoðun Brennt barn forðast eldinn Hrefna Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Varnir gegn gagnagíslatökum Unnur Kristín Sveinbjarnardóttir skrifar Skoðun Uppbygging almannahagsmuna á Íslandi Hlynur Már Vilhjálmsson skrifar Skoðun Málað sig út í horn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Full orkuskipti ríkisflota og samgönguþjónustu fyrir 2030 Sigurður Friðleifsson skrifar Skoðun Einelti er veruleikabrenglun Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun „Lýtalaus íslenska“ er ekki til Eiríkur Rögnvaldsson skrifar Skoðun Hvatning til mótshaldara Landsmóts hestamanna Linda Karen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Áróður Kremls gegn Úkraínu og NATO Guðni Freyr Öfjörð skrifar Sjá meira
ÞETTA MEÐ SÆÐI SEM FERÐAST EN EGGIN EKKI Er veruleiki sem hefur skapað miklar þjáningar í mannverum og er að koma fram í æ meira mæli í fjölmiðlum síðustu árin. Að kalla þá menn feður sem hafa haft einnar nætur kynmök með konu, svo horfið til annars lands, og aldrei einu sinni hugsað um hvort getnaður hafi orðið eða sýna barninu áhuga. Þá er ég að tala meira um lífið fyrir daga getnaðarvarna. Og þá menn sem var skítsama um það, af því að kynmökin þá stundina var allt sem skipti þá máli á þeirri stundu. Það var því mjög lærdómsríkt að sjá ótal þætti frá Bretlandi með nafninu „Long Lost Family“ = Löngu týnd fjölskylda, þar kom það fram, að karlmenn sem höfðu verið ættleiddir sem ungbörn, voru í miklum sárum við að hafa ekki fengið að vita neitt um þau sem höfðu skaffað hráefnin í líkama þeirra. Þeir höfðu reynt að finna genauppruna sinn, en ekki tekist það. Og þó að þeir hafi flestir fengið góða ættleiðingar foreldra. Þá fannst þeim samt mikið vanta í tilveru sína. Ég hafði verið tengd genahópnum á Íslandi, og í því sambandi verið innan um stóran hluta genahópsins. En ekki upplifað þá tengingu sem þessir einstaklingar vonuðu að gerðist. Svo heyrði ég um bók um einstakling sem hafði upplifað það að vita það ekki, og ferð hans til að finna út hver höfðu verið genaveitendur gaf mér svo svar við því frá manni hér í Ástralíu. Bókin hefur titilinn „Tell No One“. Segðu engum. Hann hafði að lokum fengið að vita þá staðreynd, að þau sem ólu hann upp væru ekki blóðforeldrar hans, gen hans komu ekki frá þeim. Að lokum eftir að þau sem ólu hann upp sögðu honum að hann hafi verið fenginn frá kaþólsku kirkjunni þá kom í ljós að þau væru nunna og prestur. Næsta skrefið fyrir hann var svo að finna út hver þau væru. 0g hvernig persónuleikar þau væru. Hann hafði áttað sig á að hann var ekki með nein sömu líkamseinkenni og þau sem höfðu alið hann upp. Honum tókst svo að fá eitthvað af svörum við því. Ég þekkti líka mann sem vissi ekki fyrr en hann fékk fæðingarvottorð er hann giftist, að sá sem hafði alið hann upp var ekki blóðfaðir hans. Hann ólst upp með móður og stjúpföður, en var aldrei sagt frá því að sá góði maður væri ekki sá sem hafði lagt til sæðið fyrir líkama hans. Hann náði aldrei að hitta þann mann. Sem var af því að hann hafði farið úr landi áður en hann fæddist og aldrei sýnt neina umhyggju né áhuga fyrir að hafa barnað þá konu. Ancestry var ekki til þá. Sonur hans fékk svo tækifæri til að fara á „Ancestry“ Alheims ættfræðikerfið mörgum árum síðar og læra um þann mann, sem því miður var dáinn þegar kom að því. Börnin hans í öðru landi sýndu því miður engan áhuga fyrir að skapa tengsl við þann ættingja, sem olli auðvitað vonbrigðum. Það voru líka margar konur í þessum þáttum sem voru eitthvað yngri og vildu vita hvaðan hráefnið í þær kom. Þær voru oft heppnari og tvær fengu að vita að þær ættu stóra fjölskyldu í þriðja heims landi, þaðan sem sá kom sem hafði skaffað sæðið í þær. Nokkrir þeirra sem höfðu gert það þegar þeir voru í Bretlandi að keppa í íþróttum, höfðu þó vitað að þeir hefðu barnað konu og hugsað um barnið sem væri þeirra. En af ýmsum ástæðum ekki getað haft samband og voru mjög glaðir að dóttirin hafði leitað þá uppi. Þá fengu þeir tækifæri til að sýna ást sína og sögu um ástæðu fjarlægðar sinnar. Tvær þeirra lærðu að þær áttu stóra genafjölskyldu í þriðja heims landi þegar þær fóru að heimsækja manninn sem kom þeim í heiminn. Þökk sé heims- gena-rannsóknum nútímans „Ancestry“ og fleirum sem nú eru að leysa mörg af þeim dökku leyndarmálum sem höfðu legið í skýjum í loftinu í áratugi og stundum aldir. Það eru því þrjú nöfn sem ég tel að eigi við í þessum sæðismálum í dag. Þeir sem verða ástfangnir og vilja verða feður og foreldrar. Eiga þann titil skilinn. Svo eru „skaffarar“ sem eru veitendur til kvenna eða fjölskyldna þar sem þeirra hjálpar er þörf þegar um frjósemis vandræði er að ræða. Þriðji hópurinn eru þeir sem hafa kynmök með konu og hafa enga hugsun um hvort getnaður verði, né hvort það gerist og hafa engan áhuga fyrir barninu. Auðvitað eru þeir menn ekki alvöru feður sem slíkir sem hitta aldrei börn sín. Þeir eru bara sæðis-dreifarar. Það sama á við um lækna í gervifrjóvgun sem skipta sæðum sem eiga að vera notuð fyrir sín frá Egói. Frjósemis vandamál voru af mörgum séð sem smán fyrr á tímum, og voru því ekki oft nefnd. Sú hugsun er eins og það sé tengt við mannorðið. Þegar það atriði hefur ekkert að gera með hvort barn verði til eða ekki. Svo hefur komið í ljós að hráefni kynja fyrir það passa ekki alltaf vel saman. Leg kvenna geta oft skaffað þegna burtséð frá því hvort að konan sé andlega, röklega eða tilfinningalega tilbúin í foreldra hlutverkið. Það er hinsvegar auðvitað mikilvægt að öll getin börn séu óskabörn og velkomin í heiminn. Það hefur verið meira en nóg af þeim óvelkomnu, með þeim þjáningum sem oft fylgja. Það kallar þá á þessa athyglisverðu spurningu um hvað skipti máli þegar upp sé staðið. Hvort það sé að upplifa sig hafa verið elskuð og samþykkt fyrir það sem einstaklingurinn er, burtséð frá genum. Eða geta einstaklingar ekki hugsað sér að lifa án þess að vita um gen sín. Hvort sem þau upplifðu eða upplifa sig elskuð eða ekki? Matthildur Björnsdóttir Adelaide Suður Ástralíu.
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Viðreisn mun leggja fram tillögu um íbúakosningu um Coda Terminal verkefnið í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson Skoðun
Skoðun Viðreisn mun leggja fram tillögu um íbúakosningu um Coda Terminal verkefnið í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson skrifar
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Viðreisn mun leggja fram tillögu um íbúakosningu um Coda Terminal verkefnið í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson Skoðun