Samkeppni stórveldanna - baráttan um völd, auðlindir og siglingaleiðir Hilmar Þór Hilmarsson skrifar 29. janúar 2024 11:01 Samkeppni stórveldanna, þar á meðal baráttan um völd, auðlindir og siglingaleiðir, fer harðnandi. Sumir myndu segja að stórveldin í dag séu tvö, Bandaríkin og Kína, á meðan aðrir myndu bæta Rússlandi við sem þriðja stórveldinu. Eins og Mynd 1 sýnir er verg landsframleiðsla á jafnvirðisgengi (e. purchasing power parity) miklu hærri í Bandaríkjunum og Kína, en í Rússlandi. Sé landfræðileg stærð Rússlands, náttúuauðlindir og kjarnorkuvopnaeign hinsvegar tekin inní dæmið myndu aðrir segja að Rússland flokkist líka sem stórveldi, þó Rússland sé veikara efnahagslega en hin stórveldin tvö. Mynd 1 sýnir líka að verg landsframleiðsla á jafnvirðisgengi er orðin hærri í Kína en í Bandaríkjunum, þ.e. Kínversk að hagkerfið orðið stærra því Bandaríska. Bandaríska hagkerfið er aftur á móti stærra sé verg landsframleiðsla mæld á núgildandi verðlagi (e. current prices) (sjá Töflu 1). Mynd 1. Verg landsframleiðsla á jafnvirðisgengi (PPP) í milljörðum Bandaríkjadala. Kína, Rússland og Bandaríkin 1991 til 2021. Heimild: Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn. Fyrir Úkraínustríðið spáðu því margir að Bandaríkin myndu í auknum mæli færa herafla sinn frá Evrópu til Austur Asíu (e. pivot to East Asia) vegna uppgangs Kína. Úkraínustríðið hefur tafið þessa þróun, en án efa er Kína nú skæðasti keppinautur Bandaríkjanna. Kína gæti á næstum árum reynt að ná auknum yfirráðum í Asíu og svo í örðum heimsálfum í framhaldinu. Áhrif Kína utan Asíu fara vaxandi, ekki bara í Afríku og Mið-Austurlöndum heldur Suður-Ameríku þar sem Bandaríkin hafa viljað vera ráðandi, en hafa misst áhrif undanfarið t.d. vegna styrjalda í Írak, Afganistan og nú í Úkraínu. Í framtíðinni munu Bandaríkin líklega leggja mesta áherslu á þrjú svæði í heiminum: (i) Austur Asíu vegna Kína, (ii) Persaflóann vegna olíu (þar verður hörð samkeppni við Kína) og svo (iii) Evrópu sem mun hafa lægri forfang en nú. Strax eftir Úkraínustríðinu líkur gætu Bandaríkin viljað láta Evrópu sjá um sig sjálfa í öryggismálum og vera til frekar til þautarvara (e. of last resort), en vera leiðandi í stríðsátökum eins og í Úkraínu. Verði Donald Trump forseti Bandaríkjanna í janúar 2025 mun áhugi Bandaríkjanna á NATO væntanlega minnka enda hefur hann talað um NATO sem úrelta stofnun. Því hefur verið haldið fram að Trump hafi árið 2020 sagt forseta framkvæmdastjórnar ESB að Bandaríkin myndu ekki koma Evrópu til hjálpar yrði ráðist á álfuna og að NATO væri dauð stofnun. G7 löndin og BRICS hópurinn Stríðsátökin í Úkraínu hafa ýtt Kína og Rússlandi saman í bandalag gegn vesturlöndum. BRICS hópinn sem leiddur er af Kína er að stækka. Segja má að BRICS hópurinn sé ákveðið mótvægi við G7 hópinn sem leiddur er af Bandaríkjunum. Í upprunalegu BRICS löndunum fimm, Brasilíu, Rússlandi, Indlandi, Kína og Suður Afríku búa nú yfir 3 milljarðar manna, en tæplega 800 milljónir í G7 löndunum (sjá Töflu 1). Með öðrum orðum um 10 prósent mannkynsins býr í G7 löndunum en um 40 prósent í BRICS löndunum. Þessi munur jókst enn meira við inngöngu 5 nýrra aðildarríkja í BRICS í upphafi ársins 2024 (sjá Töflu 2). Á jafnvirðisgengi eru hagkerfi BRICS landanna stærri en G7 landanna (sjá Töflu 1). Þetta hefur leitt til harðnandi samkeppni og aukinnar spennu milli þessara hópa. BRICS löndin vilja fara sínar eigin leiðir og setja sínar eigin reglur ólíkar þeim sem vesturlönd fylgja. Dæmi um þetta er stofnun sameiginlegs banka, Nýja Þróunarbankans (e. New Development Bank) til mótvægis við Alþjóðabankann (World Bank). Þau hafa líka sett á fót varasjóð (e. Contingent Reserve Arrangement (CRA) – BRICS) til mótvægis við Alþjóðagjaldeyrisvarasjóðinn. Höfðstöðvar Nýja þróunarbankans eru í Kína á meðan höfðstöðvar Alþjóðabankans og Alþjóðagjaldeyrissjóðsins eru í Bandaríkjunum. Vesturlönd hafa beitt Rússland viðskiptaþvingunum vegna stríðsins í Úkraínu. Í framhaldinu hafa Rússar beint viðskiptum sínum í auknum mæli til Asíu. Kína og Indland græða t.d. á þessu ástandi með ódýru gasi og olíu frá Rússlandi. Bandaríkin eru tilneydd að vera í góðu sambandi við Indland þrátt fyrir þetta vegna Kína. Bandaríkin geta ekki verið í stríði við Rússland og á sama tíma í hörðum deilum við bæði Indland og Kína. Sala á olíu frá Rússlandi til Indlands hefur margfaldast frá því innrásin í Úkraínu hóst og vesturlönd settu viðskiptabann á Rússland. Baráttan um siglingaleiðir og auðlindir Bandaríkin stofna nú bandalög vegna uppgagns Kína, t.d. AUKUS sem samanstendur a Ástralíu, Bretlandi og Bandaríkjunum og Quad sem er bandalag Bandaríkjanna, Ástralíu, Indlands og Japan. Þessi bandalög eiga meðal annars að tryggja siglingaleiðir, en segja má að fjarlægð milli þessara bandalagsríkja geti torveldað samstarf þeirra. Stækkun NATO til austurs á að halda áfram og löndum eins og Japan, Suður-Kóreu og Ástralíu er boðið á NATO fundi. NATO ákvað líka að opna skrifstofu í Japan. Að stríði loknu í Úkraínu verður svo áfram samkeppni milli Bandaríkjanna sem leiða NATO og G7 annarsvegar, og Kína sem leiðir BRICS hópinn hinsvegar. BRICS stækkaði í upphafi ársins 2024 þegar fimm ný aðildaríki komu í hópinn: Egyptaland, Eþíópía, Íran, Sádi-Arabía og Sameinuðu arabísku furstadæmin (sjá Töflu 2). Reiknað hafði verið með Argentínu en stjórnvöld þar hættu við. Það verkur sérstaka athygli að bæði stóru löndin sitt hvoru megin við Persaflóann, Íran og Sádi-Arabía, eru gengin í BRICS. Þetta hlýtur að valda áhyggjum í Bandaríkjunum og á vesturlöndum vegna aðgangs að olíu og gasi. Auk þess gengu Egyptaland og Eþíópía og í BRICS. Egyptaland liggur að Rauðahafinu beint á móti Sádi-Arabíu, og Eþíópía er í nálægð við Rauðahafið, sem er gríðarlega mikilvæg siglingaleið vegna Súesskurðarins. Stækkun BRICS virðist því meðal annars tengjast baráttunni um Persaflóann og Rauðahafið. Þó BRICS sé ekki formlegt varnarbandalag styrkir stækkunin stöðu hópsins, bæði þegar kemur að aðgangi að auðlindum, og siglingaleiðum. Átökin á Gaza svæðinu hafa síðan leitt til átaka á Rauðahafinu. Hútar í Jemen, sem styðja Hamas á Gaza svæðinu, ráðast á skip sem fara um Rauðahafið, sem þeir telja tengjast Ísrael eða bandamönnum Ísrael. Íran styður svo Húta. Til átaka hefur komið milli Húta annarsvegar, og Bandaríkjanna og Bretlands hinsvegar. Það er hætta á að átökin á þessu svæði muni breiðist enn frekar út. BRICS löndin hafa verið sammála um að beita Rússland ekki viðskiptaþvingunum. Það þýðir ekki að þau séu hrifin af innrás Rússa í Úkraínu, en þau vilja diplómatíska lausn á Úkraínu stríðinu, ekki hernaðarlausn. Þau vilja aðrar leikreglur í heiminum en svokallaða „international rule based order“ sem vesturlönd sömdu og fylgja, og þau eru byrjuð að setja á fót sínar eigin stofnanir. Þessi þróun verður ekki stöðvuð, en spurningin er hvort aukin samkeppni stórveldanna muni leiða til vaxandi átaka í heiminum. Flest bendir til að svo muni verða, nema ef þjóðir með ólíka sögu, viðhorf og siði læra að lifa saman friðsamlega, sýna umburðarlyndi, og án þess að reyna að knýja fram breytingar hjá hvort öðru með því að beita hervaldi. Sagan sýnir okkur að stríðsrekstur skilar takmörkuðum árangri í alþjóðasamskiptum, og það á líka oft við um sterkara landið sem í hlut á. Höfundur er prófessor við Háskólann á Akureyri en starfaði áður hjá Alþjóðabankanum um 12 ára skeið þar á meðal í Asíu og Evrópu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Hilmar Þór Hilmarsson Mest lesið Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Kjaftæði Elliði Vignisson Skoðun Vitsmunaleg vanstilling í boði ungra Sjálfstæðiskvenna Erna Mist Skoðun Falleinkunn fyrrum forseta Vilhjálmur Þorsteinsson,Viktor Orri Valgarðsson Skoðun Fólk eða fífl? Anna Gunndís Guðmundsdóttir Skoðun Vill íslenska þjóðin halda í einmenninguna? Matthildur Björnsdóttir Skoðun Ólögleg meðvirkni lækna Teitur Ari Theodórsson Skoðun Afleiðingar verkfallsaðgerða á minnstu börnin - krafa um svör Jóhanna Dröfn Stefánsdóttir Skoðun Verklausi milljónakennarinn Þórunn Sveinbjarnardóttir Skoðun Skoðun Skoðun Vill íslenska þjóðin halda í einmenninguna? Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Inngilding eða „aðskilnaður“? Jasmina Vajzović Crnac skrifar Skoðun Vonin má aldrei deyja Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh skrifar Skoðun Um áhrif niðurskurðar á fjárlögum 2025 til kvikmyndagerðar og lista Steingrímur Dúi Másson skrifar Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Fólk eða fífl? Anna Gunndís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Eru til lausnir við mönnunarvanda heilsugæslunnar? Gunnlaugur Már Briem skrifar Skoðun Er eitthvað mál að handtaka börn? Elsa Bára Traustadóttir skrifar Skoðun Er ferðaþjónusta útlendingavandamál? Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Íslenska kerfið framleiðir afbrotamenn Ágústa Ágústsdóttir skrifar Skoðun Ekki fokka þessu upp! Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Kosningaloforð og hvað svo? Björn Snæbjörnsson skrifar Skoðun Fólk, fjárfestingar og framfarir Baldur Thorlacius skrifar Skoðun Húsnæðis- og skipulagsmál Anna Sofía Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Falleinkunn fyrrum forseta Vilhjálmur Þorsteinsson,Viktor Orri Valgarðsson skrifar Skoðun Séreignarsparnaður nauðsynlegur valkostur til að létta greiðslubyrði Kolbrún Halldórsdóttir skrifar Skoðun Skattlögð þegar við þénum, eigum og eyðum Aron H. Steinsson skrifar Skoðun Kjaftæði Elliði Vignisson skrifar Skoðun Vitsmunaleg vanstilling í boði ungra Sjálfstæðiskvenna Erna Mist skrifar Skoðun Lítið gert úr áhyggjum íbúa Ölfuss og annarra landsmanna Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Kyrrstöðuna verður að rjúfa! Lausn fyrir verðandi innviðaráðherra Sigþór Sigurðsson skrifar Skoðun Íslenskan og menningararfurinn Sólveig Dagmar Þórisdóttir skrifar Skoðun Mannúðlegri úrræði Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Læknar á landsbyggðinni Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Íslensk verðtrygging á mannamáli! Elín Íris Fanndal Jónasdóttir skrifar Skoðun Varðhundar kerfisins Lára Herborg Ólafsdóttir skrifar Skoðun Mótum stefnu um iðn- og tæknimenntun á Íslandi Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Stýrir gervigreind málflutningi stjórnmálamanna og semur stefnur stjórnmálaflokkanna? Tómas Ellert Tómasson skrifar Skoðun Kolkrabbinn og fjármálafjötrar Íslands Ágústa Árnadóttir skrifar Sjá meira
Samkeppni stórveldanna, þar á meðal baráttan um völd, auðlindir og siglingaleiðir, fer harðnandi. Sumir myndu segja að stórveldin í dag séu tvö, Bandaríkin og Kína, á meðan aðrir myndu bæta Rússlandi við sem þriðja stórveldinu. Eins og Mynd 1 sýnir er verg landsframleiðsla á jafnvirðisgengi (e. purchasing power parity) miklu hærri í Bandaríkjunum og Kína, en í Rússlandi. Sé landfræðileg stærð Rússlands, náttúuauðlindir og kjarnorkuvopnaeign hinsvegar tekin inní dæmið myndu aðrir segja að Rússland flokkist líka sem stórveldi, þó Rússland sé veikara efnahagslega en hin stórveldin tvö. Mynd 1 sýnir líka að verg landsframleiðsla á jafnvirðisgengi er orðin hærri í Kína en í Bandaríkjunum, þ.e. Kínversk að hagkerfið orðið stærra því Bandaríska. Bandaríska hagkerfið er aftur á móti stærra sé verg landsframleiðsla mæld á núgildandi verðlagi (e. current prices) (sjá Töflu 1). Mynd 1. Verg landsframleiðsla á jafnvirðisgengi (PPP) í milljörðum Bandaríkjadala. Kína, Rússland og Bandaríkin 1991 til 2021. Heimild: Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn. Fyrir Úkraínustríðið spáðu því margir að Bandaríkin myndu í auknum mæli færa herafla sinn frá Evrópu til Austur Asíu (e. pivot to East Asia) vegna uppgangs Kína. Úkraínustríðið hefur tafið þessa þróun, en án efa er Kína nú skæðasti keppinautur Bandaríkjanna. Kína gæti á næstum árum reynt að ná auknum yfirráðum í Asíu og svo í örðum heimsálfum í framhaldinu. Áhrif Kína utan Asíu fara vaxandi, ekki bara í Afríku og Mið-Austurlöndum heldur Suður-Ameríku þar sem Bandaríkin hafa viljað vera ráðandi, en hafa misst áhrif undanfarið t.d. vegna styrjalda í Írak, Afganistan og nú í Úkraínu. Í framtíðinni munu Bandaríkin líklega leggja mesta áherslu á þrjú svæði í heiminum: (i) Austur Asíu vegna Kína, (ii) Persaflóann vegna olíu (þar verður hörð samkeppni við Kína) og svo (iii) Evrópu sem mun hafa lægri forfang en nú. Strax eftir Úkraínustríðinu líkur gætu Bandaríkin viljað láta Evrópu sjá um sig sjálfa í öryggismálum og vera til frekar til þautarvara (e. of last resort), en vera leiðandi í stríðsátökum eins og í Úkraínu. Verði Donald Trump forseti Bandaríkjanna í janúar 2025 mun áhugi Bandaríkjanna á NATO væntanlega minnka enda hefur hann talað um NATO sem úrelta stofnun. Því hefur verið haldið fram að Trump hafi árið 2020 sagt forseta framkvæmdastjórnar ESB að Bandaríkin myndu ekki koma Evrópu til hjálpar yrði ráðist á álfuna og að NATO væri dauð stofnun. G7 löndin og BRICS hópurinn Stríðsátökin í Úkraínu hafa ýtt Kína og Rússlandi saman í bandalag gegn vesturlöndum. BRICS hópinn sem leiddur er af Kína er að stækka. Segja má að BRICS hópurinn sé ákveðið mótvægi við G7 hópinn sem leiddur er af Bandaríkjunum. Í upprunalegu BRICS löndunum fimm, Brasilíu, Rússlandi, Indlandi, Kína og Suður Afríku búa nú yfir 3 milljarðar manna, en tæplega 800 milljónir í G7 löndunum (sjá Töflu 1). Með öðrum orðum um 10 prósent mannkynsins býr í G7 löndunum en um 40 prósent í BRICS löndunum. Þessi munur jókst enn meira við inngöngu 5 nýrra aðildarríkja í BRICS í upphafi ársins 2024 (sjá Töflu 2). Á jafnvirðisgengi eru hagkerfi BRICS landanna stærri en G7 landanna (sjá Töflu 1). Þetta hefur leitt til harðnandi samkeppni og aukinnar spennu milli þessara hópa. BRICS löndin vilja fara sínar eigin leiðir og setja sínar eigin reglur ólíkar þeim sem vesturlönd fylgja. Dæmi um þetta er stofnun sameiginlegs banka, Nýja Þróunarbankans (e. New Development Bank) til mótvægis við Alþjóðabankann (World Bank). Þau hafa líka sett á fót varasjóð (e. Contingent Reserve Arrangement (CRA) – BRICS) til mótvægis við Alþjóðagjaldeyrisvarasjóðinn. Höfðstöðvar Nýja þróunarbankans eru í Kína á meðan höfðstöðvar Alþjóðabankans og Alþjóðagjaldeyrissjóðsins eru í Bandaríkjunum. Vesturlönd hafa beitt Rússland viðskiptaþvingunum vegna stríðsins í Úkraínu. Í framhaldinu hafa Rússar beint viðskiptum sínum í auknum mæli til Asíu. Kína og Indland græða t.d. á þessu ástandi með ódýru gasi og olíu frá Rússlandi. Bandaríkin eru tilneydd að vera í góðu sambandi við Indland þrátt fyrir þetta vegna Kína. Bandaríkin geta ekki verið í stríði við Rússland og á sama tíma í hörðum deilum við bæði Indland og Kína. Sala á olíu frá Rússlandi til Indlands hefur margfaldast frá því innrásin í Úkraínu hóst og vesturlönd settu viðskiptabann á Rússland. Baráttan um siglingaleiðir og auðlindir Bandaríkin stofna nú bandalög vegna uppgagns Kína, t.d. AUKUS sem samanstendur a Ástralíu, Bretlandi og Bandaríkjunum og Quad sem er bandalag Bandaríkjanna, Ástralíu, Indlands og Japan. Þessi bandalög eiga meðal annars að tryggja siglingaleiðir, en segja má að fjarlægð milli þessara bandalagsríkja geti torveldað samstarf þeirra. Stækkun NATO til austurs á að halda áfram og löndum eins og Japan, Suður-Kóreu og Ástralíu er boðið á NATO fundi. NATO ákvað líka að opna skrifstofu í Japan. Að stríði loknu í Úkraínu verður svo áfram samkeppni milli Bandaríkjanna sem leiða NATO og G7 annarsvegar, og Kína sem leiðir BRICS hópinn hinsvegar. BRICS stækkaði í upphafi ársins 2024 þegar fimm ný aðildaríki komu í hópinn: Egyptaland, Eþíópía, Íran, Sádi-Arabía og Sameinuðu arabísku furstadæmin (sjá Töflu 2). Reiknað hafði verið með Argentínu en stjórnvöld þar hættu við. Það verkur sérstaka athygli að bæði stóru löndin sitt hvoru megin við Persaflóann, Íran og Sádi-Arabía, eru gengin í BRICS. Þetta hlýtur að valda áhyggjum í Bandaríkjunum og á vesturlöndum vegna aðgangs að olíu og gasi. Auk þess gengu Egyptaland og Eþíópía og í BRICS. Egyptaland liggur að Rauðahafinu beint á móti Sádi-Arabíu, og Eþíópía er í nálægð við Rauðahafið, sem er gríðarlega mikilvæg siglingaleið vegna Súesskurðarins. Stækkun BRICS virðist því meðal annars tengjast baráttunni um Persaflóann og Rauðahafið. Þó BRICS sé ekki formlegt varnarbandalag styrkir stækkunin stöðu hópsins, bæði þegar kemur að aðgangi að auðlindum, og siglingaleiðum. Átökin á Gaza svæðinu hafa síðan leitt til átaka á Rauðahafinu. Hútar í Jemen, sem styðja Hamas á Gaza svæðinu, ráðast á skip sem fara um Rauðahafið, sem þeir telja tengjast Ísrael eða bandamönnum Ísrael. Íran styður svo Húta. Til átaka hefur komið milli Húta annarsvegar, og Bandaríkjanna og Bretlands hinsvegar. Það er hætta á að átökin á þessu svæði muni breiðist enn frekar út. BRICS löndin hafa verið sammála um að beita Rússland ekki viðskiptaþvingunum. Það þýðir ekki að þau séu hrifin af innrás Rússa í Úkraínu, en þau vilja diplómatíska lausn á Úkraínu stríðinu, ekki hernaðarlausn. Þau vilja aðrar leikreglur í heiminum en svokallaða „international rule based order“ sem vesturlönd sömdu og fylgja, og þau eru byrjuð að setja á fót sínar eigin stofnanir. Þessi þróun verður ekki stöðvuð, en spurningin er hvort aukin samkeppni stórveldanna muni leiða til vaxandi átaka í heiminum. Flest bendir til að svo muni verða, nema ef þjóðir með ólíka sögu, viðhorf og siði læra að lifa saman friðsamlega, sýna umburðarlyndi, og án þess að reyna að knýja fram breytingar hjá hvort öðru með því að beita hervaldi. Sagan sýnir okkur að stríðsrekstur skilar takmörkuðum árangri í alþjóðasamskiptum, og það á líka oft við um sterkara landið sem í hlut á. Höfundur er prófessor við Háskólann á Akureyri en starfaði áður hjá Alþjóðabankanum um 12 ára skeið þar á meðal í Asíu og Evrópu.
Skoðun Um áhrif niðurskurðar á fjárlögum 2025 til kvikmyndagerðar og lista Steingrímur Dúi Másson skrifar
Skoðun Séreignarsparnaður nauðsynlegur valkostur til að létta greiðslubyrði Kolbrún Halldórsdóttir skrifar
Skoðun Lítið gert úr áhyggjum íbúa Ölfuss og annarra landsmanna Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar
Skoðun Stýrir gervigreind málflutningi stjórnmálamanna og semur stefnur stjórnmálaflokkanna? Tómas Ellert Tómasson skrifar