„Ég er ekki þessi níu til fimm pabbi“

Flóni hóf samband með kærustu sinni í miðjum heimsfaraldri og fljótlega fæddist frumburðurinn, Benjamin Hrafnar. Hann segir föðurhlutverkið hafa breytt allri sinni sýn á lífið og sé þakklátur að geta sinnt syninum lengur á hverjum degi en flestir aðrir feður.

Týndur í sólarhringnum

„Ég er ekki þessi níu til fimm pabbi,“ segir Flóni þar sem blaðakona hittir á hann á miðju leikteppi með soninn, tæplega eins árs.

„Hann breytti allri minni sýn á heiminn og ekkert varð aftur eins. Tímaskipulagið umturnaðist en áður hafði ég verið týndur í sólarhringnum. Ég lifði á öðrum hraða en ég geri í dag. Það að fá svona skilyrðislausa ást er það skemmtilegasta sem ég hef upplifað á ævinni og ég vildi óska þess að ég hefði gert þetta fyrr ef eitthvað er.“

Fyrsta og eina kærastan

Flóni segist þakklátur heimsfaraldrinum og segir hann hafa verið ákveðna blessun.

„Þarna gafst allt í einu tími til að stoppa og leyfa sér að hugsa, hvernig manni liði og hver maður væri. Það var heilbrigð áskorun fyrir mig að aflýsa öllum giggum og skoða hvert mitt raunverulega sjálf er. 

Þarna fékk ég tíma til að hugsa hver ég væri og hvað ég vildi. Þarna átti ég líka svo gott tímabil með kærustunni minni. Við byrjuðum saman þegar ekkert var um að vera og vorum bara tvö heima að spila tölvuleiki.“

Spurður hvernig kynni þeirra hafi borið að verður Flóni glettinn á svip.

„Ég hafði alltaf vitað hver hún er og að hún væri það sem mig langaði í. Hún er fyrsta og eina manneskjan sem ég hef verið í sambandi með og það má alveg kalla það hvolpaást en ég hef alltaf litið á það sem svo að manneskjan sem ég væri í alvöru samband með væri sú sem ég væri 150 prósent með. Hrafnkatla er besti vinur minn og ég hennar.“

Flóni viðurkennir að vera rómantískur gæi og að fjölskyldan skipti sig öllu máli.

„Ég vissi alltaf að við ættum að vera saman. Auðvitað er fyrsta árið með barn áskorun en við eigum bara svo góð samskipti.“

Stoltur af mistökunum

Eftir komu drengsins í heiminn sneri Flóni blaðinu við og sagði skilið við fyrri lífsstíl. Hann segir það þó enn geta tekið á að rífa sig í gang fyrir gigg eftir lítinn sem engan nætursvefn.

„Það er stundum brjálæðislega erfitt að hoppa inn á klúbb þegar litli hefur kannski verið veikur alla nóttina. Maður hefur ekki gert neitt annað en að reyna sitt besta í að láta barninu sínu líða vel í einhverja daga og þarf að skemma fólki sem er að djamma á fullu.

Það eru helst þannig moment sem mér finnst þetta vera klikkun en svo er líka gaman að fá tíma fyrir sig sjálfan. Ég er þakklátur að geta verið mikið heima með þeim báðum, það eru ekki allir pabbar sem fá þann lúxus.

Hins vegar er engin skömm í því að hafa djammað og lifað þeim lífsstíl sem ég gerði áður fyrr. Tónlistin getur sogað að sér allskonar hluti. Áfengi var aldrei neitt vandamál fyrir mér, nema fyrir þær sakir að valda mér kvíða. En öllu eitri fylgir þunglyndi og ég þurfti að taka mig saman í andlitinu. Ég veit hreinlega ekki hvort ég væri hér í dag ef ég hefði ekki gert það á sínum tíma.“

Spurður hvort hann óttist álit annarra segir Flóni það auðsótt fyrir aðdáendur sína að heyra í gegnum textana hvaða leið hann hafi valið að feta.

„Það heyra allir sem hlusta á tónlistina mína að þessir hlutir hafa fylgt mér og eru partur af því sem ég hef upplifað. Mistökin sem hafa mótað mig og gert mig að þeim manni sem ég er í dag. Ef eitthvað er, er ég stoltur af því.“

Þakklátur mömmu fyrir þolinmæðina

Flóni er fæddur og uppalinn í Vesturbænum. Þrátt fyrir að hafa flakkað á milli hverfa fylgdi hann alltaf bekkjarsystkinum sínum í gegnum Melaskóla og Hagaskóla. Eftir grunnskólagöngu hóf hann nám við Verzlunarskóla Íslands. Sjálfur segist hann hafa verið fyrirmyndranemandi þó menntaskólagangan hafi ekki verið löng.

„Ég hafði ekki hugmynd um það hvert ég vildi stefna. Ég fór á þessa hefðbundnu braut í Verzló en hataði það. Mér fannst ég ekki passa inn í. Ég hellti mér út í félagslífið frekar en að læra bókhald og var í hálfgerðum mótþróa. Samhliða námi vann ég hjá Dominos og á Hamborgarabúllunni svo var ég alltaf að búa til músík. Ég mætti í skólann eftir að hafa verið að semja tónlist fram eftir nóttu og endaði auðvitað á því að falla í skóla. Þú getur rétt ímyndað þér hvað mamma var ánægð með mig þá,“ segir Flóni í léttum tón en hann er einkabarn einstæðrar móður. Þau mæðginin eru afar náin og segir hann móður sína merkilegustu manneskjuna í sínu lífi.

„Ég er svo þakklátur henni fyrir þolinmæðina sem hún hafði fyrir mér. Á þeim tíma sem ég var að byggja upp nafnið mitt bjó hún erlendis en hún gaf mér bæði svigrúm og traust til að virkja mig. Verandi foreldri í dag skil ég hana miklu betur. Ég ætti sjálfsagt erfitt með að horfa upp á son minn falla úr skóla og taka áhættuna á að gera eitthvað sem litlar líkur eru á að muni heppnast, en hún gerði það.“

Tvö ár af kvíða

Móðir Flóna er ¼ Svisslendingur og faðir hans hálfur Slóvani, hann segist því í grunninn vera góður bragðarefur.

„Ég er með erlendan bakgrunn og er í raun algjör blendingur. Þess vegna var mér mikið í mun að sonur okkar fengi alþjóðlegt nafn.“

En talandi um nöfn, Flóni, hvernig kom það til?

„Ég var alltaf kallaður Flóni sem krakki og þegar ég byrjaði í tónlist var það fyrsta sem flestir tengdu við mig. Þetta var aldrei meðvituð stefna. Fjölskyldan mín, kærastan og nánustu vinir kalla mig samt alltaf Friðrik. 

Það er það sem aðskilur þá sem eru nánir og hina.“

Hann segir það þó aldrei hafa verið meðvitað plan að feta frægðarveginn en einhvern veginn óvart urðu á vegi hans listamenn á borð við Sturlu Atlas, Birni og Aron Can.

„Ég var meira í að pródúsera lög og standa á hliðarlínunni en óvart fóru lögin mín að leka og verða vinsæl underground. Á einhverjum tímapunkti voru þau svo komin út um allt og við ákváðum að gefa út plötuna Flóni 1.“

Hvernig leið þér með það?

„Ég var ógeðslega stressaður. Þetta var vel út fyrir rammann. Þegar ég hugsa til baka voru þetta tvö ár af kvíða.

Þriðja platan væntanleg

Nú eru fjögur ár síðan fyrsta platan kom út og von er á nýrri. Platan Flóni 3 er væntanleg í nóvember en Flóni 2 kom út í millitíðinni. Hann útilokar ekki að þessi marki endalok þríleiks síns plötu-tónlistarferils.

„Ég get ekki svarað því hvort ég sé hættur eða ekki. Tónlist er eitthvað sem ég mun alltaf starfa við en ég ákvað samt aldrei neitt formlega eða meðvitað að vinna við þetta. Ég gæti alveg eins rankað við mér eftir tuttugu ár og sagst aldrei vilja gefa aftur út tónlist nema hún hafi sérstaka þýðingu fyrir mig. 

Það er svo auðvelt að verða uppfullur af sjálfum sér starfandi í þessari grein. Egóið er hættulegt fyrirbæri en ég hef verið góður í að umkringja mig góðu fólki.

Við lifum á svo skrítnum tímum, ekki síst hvað varðar tónlist. Hraðinn er gífurlegur og þessa stundina vil ég einbeita mér eins mikið og ég get að gera allt eins vel og ég get. Það hafa margir kvartað yfir því að ég sé ekki löngu búinn að gefa frá mér nýtt efni en góðir hlutir gerast hægt og þetta er plata sem á að vera tímalaus, rétt eins og hinar. Ég get ekki sagt neitt annað en að ég sé spenntur fyrir framhaldinu, í hvaða átt sem það leiðir mig.