Þegar ráðherra á sér draum Simon Cramer Larsen skrifar 13. september 2023 13:30 Undanfarin misseri hafa málefni framhaldsskólastigsins mjög verið í brennidepli. Í þeim efnum hefur að vanda gamalkunnug kanína verið dregin upp úr hatti ráðuneytis menntamála: Að til standi að sameina framhaldsskóla til hagsbóta fyrir nemendur þegar umræðan hverfist í reynd um fátt annað en sparnað. Hið þjóðþekkta skáld Káinn orti: Ég sá og þekkti systur tvær,/ en Synd og Glötun hétu þær. Þetta vísukorn kom ósjálfrátt upp í hugann þegar ég hugleiddi orðræðu ráðuneytis menntamála í málefnum framhaldsskólans. Líkt og Káinn sá ég fyrir mér „systur tvær“ nema hvað nú hét sú fyrri Stytting, en hún var fyrst kynnt til leiks árið 1994 og boðaði þá töfralausn að stytta skyldi framhaldsskólann. Sú seinni var kynnt til sögunnar nú, nærri 30 árum síðar, og Skerðing skal hún heita. Yngri systirin vill ekki láta sitt eftir liggja og tungulipur er hún, ekki síður en sú eldri sem boðaði forðum að styttingin myndi skila nemendum fyrr út á vinnumarkaðinn, lofaði bættum námsárangri og hét auknu fjármagni inn í framhaldsskólakerfið. Draumur fyrrverandi ráðherra menntamála, var þar dýru verði keyptur. Þátttaka nemenda í félagslífi skólanna minnkaði vegna þess að allt í einu varð framhaldsskólinn einu ári styttri. Líðan nemenda breyttist jafnframt og enn fremur hefur heyrst að nemendur, sem ekki ná að ljúka námi á framhaldsskólastigi á tilsettum tíma innan þriggja ára, upplifi vanlíðan, séu haldnir kvíða eða finnist þeir stundum sem hornreka hjábörn. Nú skal aftur blásið til sóknar í menntamálum og yngri systirin, Skerðing, kölluð til leiks. Hún er trú orðræðu eldri systur sinnar. Nú skal sparað og því skal skerða, fækka skólum og búa til risasíló þar sem leiðarstefið er að nýta sem best húsnæði. Í skýrslu stýrihópsum eflingu framhaldsskóla má sjá margvísleg fögur fyrirheit varðandi sameiningu Menntaskólans á Akureyri og Verkmenntaskólans á Akureyri. Samt virðist margnefnd yngri systirin hafa náð að lauma þar til bærum völdum setningum inn í skjalið. Meðal annars stendur í minnisblaði frá PwC í skýrslu stýrihópsins að: „... gera má ráð fyrir að starfsmönnum sem varða tæknimál megi fækka með tíð og tíma ef af sameiningu verður og námsráðgjöfum verði hægt að fækka úr sex stöðugildum niður í tvö eða þrjú.“ Það sama hlýtur því að gilda um starfandi sálfræðinga við skólana, sem og aðra stoðþjónustu. Hvernig ýtir slíkt undir farsæld barna? Benda má á að skýrsla og tillögur stýrihóps mennta- og barnamálaráðuneytisins um eflingu framhaldsskólans hafa verið gagnrýndar af skólasamfélaginu, jafnt nemendum og kennurum, sem og af stjórnmálamönnum. „Eflum“ framhaldsskólann Ef litið er til Bandaríkjanna sýna rannsóknir þaðan að nemendur í risaskólum missa af því að verða hluti af lærdómssamfélaginu; að aðstoðin sem stundum er þörf á fáist sjaldan; og að tengslamyndun nemendanna gangi erfiðlega. Er þetta sá raunveruleiki sem ráðherra mennta- og barnamála vill bjóða eyfirskum ungmennum og nærsveitungum þeirra upp á árið 2023? Er þetta sá raunveruleiki sem við munum svo sjá víðar á landinu? Ég spyr mig að því hvernig það gagnist nemendum að brjóta upp tvo skóla og búa til einn risaskóla þar sem persónuleg þjónusta við nemendur er fjær þeim? Sú mikla og góða nánd sem hefur einkennt skólasamfélagið fyrir norðan mun sennilegast hverfa smám saman. Dapurleg þróun blasir við okkur. Í raun afturför sem reynt er að pakka fallega inn í loforð um farsæld barna, bætta skólaþjónustu og fögur fyrirheit um að síðar bíði betri tíð með blóm í haga. Verum minnug þess að hið sama var líka gert í aðdraganda styttingar framhaldsskólans. Raunin varð önnur: Fyrst kom Stytting, síðan Skerðing. Í þessu skerðingarferli vakna ýmsar spurningar, eins og til dæmis: Hversu gegnsætt er ferlið? Hvar er samráðið við nemendur, kennara og náms- og starfsráðgjafa? Og hver er í raun hinn endanlegi tilgangur? Spurningin er hvers vegna ráðherra skipar svo einsleitan hóp fólks til setu í áðurnefndum stýrihópi um eflingu framhaldsskólans? Hóp sem greinilega er uppteknari af fermetratölu húsnæðis framhaldsskólans fremur en orðræðu skólaþróunar. Ég hefði t.a.m. kosið sjálfur að í hópnum væru náms- og starfsráðgjafar, kennarar, nemendur og aðilar með annað móðurmál en íslensku. Draumur ráðherra Hugboðið segir mér samt að draumur ráðherra um farsæld barna og skólaþjónustu sé sannur og frábær – það er varla spurning. Menntakerfið á Íslandi á að vera í stakk búið til að veita börnum og ungmennum þá þjónustu sem þörf er á hverju sinni og á sama tíma veita framúrskarandi og samkeppnishæfa menntun. Framhaldsskólinn á að vera eftirsóttur vinnustaður, sem og menntastofnun þar sem kennurum, nemendum og öðru starfsfólki líður vel. Spurning er hins vegar hvernig því markmiði verði náð? Er rétta leiðin að framhaldsskólinn sé í gíslingu stjórnmálamanna og enginn veit hvað framtíðin ber í skauti sér? Að mínu mati er sú hraðferð, sem við erum á núna, ekki leiðin að „framhaldsskóla draumanna“. Spurningar mínar til embættismanna eru því þessar: Hvers vegna á framhaldsskólinn enn og aftur að fjármagna draum ráðherra í ljósi hagræðingar og á þessum methraða? Framtíð okkar sem þjóðar er í höndum ungmenna okkar. Mér er því spurn hvers vegna hæstvirtur fjármálaráðherra hafi ekki meiri áhuga á að fjárfesta í menntun ungmenna okkar? Hvers vegna eru kennarar og nemendur sem starfa innan framhaldsskólakerfisins ekki hafðir með í ráðum þegar ráðist er í breytingar sem varða vinnustað þeirra? Með því að skipa fjölbreyttari stýrihópa um eflingu náms á framhaldsskólastigi fæst önnur sýn en þessar systur standa fyrir. Við skulum muna að tillögur, sem boða risastórar skólaeiningar, þjóna ekki þeim sem á einhvern hátt standa höllum fæti í skólakerfinu. Þess vegna er nauðsynlegt að staldra við, kalla fjölbreyttari hóp að borðinu og sýna þann pólitíska dug að sækja meira fjármagn til að láta drauma ráðherrans verða að veruleika. Að endingu vil ég árétta að ráðherra sem á sér draum þarf að búa yfir þeim pólitíska styrk að geta sótt fjármagn til að framkvæma drauma sína annað en með því að leita í smiðju þeirra systra, Skerðingar og Styttingar. Minna má á loforð um fjármögnun sem gefið var þegar farsældarlögin voru kynnt til leiks (sbr. Samþætting þjónustu). Höfum þetta í huga þegar við leggjum af stað í hagræðingarvegferð innan skólakerfisins – stöldrum aðeins við, tökum stöðuna og spyrjum okkur hvort að við séum að færast nær markmiðinu. Er það sem við gerum í dag í rauninni til bóta menntakerfinu á morgun? Skólamál eru okkar mál! Höfundur er framhaldsskólakennari og formaður Skólamálanefndar Félags framhaldsskólakennara. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skóla - og menntamál Framhaldsskólar Mest lesið Flokkur fólksins eða flokkun fólksins? Halldóra Lillý Jóhannsdóttir Skoðun Íslendingar flytja út fisk og líka ofbeldismenn Guðný S. Bjarnadóttir Skoðun Hver ætlar að bera ábyrgð á mannslífi? Sævar Þór Jónsson Skoðun Betri nýting á tíma og fjármunum Reykjavíkurborgar 2/3 Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun 30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt Skoðun Lægjum öldurnar Halla Hrund Logadóttir Skoðun Horfumst í augu Kristín Thoroddsen Skoðun Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Iðjuþjálfar – mikilvægur mannauður í geðheilbrigðisþjónustu framtíðarinnar Erna Rut Elvarsdóttir,Lilja Logadóttir, Rebekka Lind Hjaltadóttir,Sandra Dís Sigurðardóttir Skoðun Er aldur bara tala? Teitur Guðmundsson Skoðun Saga Israa á Gaza og hvernig hægt er að verða að liði Katrín Harðardóttir,Israa Saed Skoðun Skoðun Skoðun Flokkur fólksins eða flokkun fólksins? Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Betri nýting á tíma og fjármunum Reykjavíkurborgar 2/3 Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Hver ætlar að bera ábyrgð á mannslífi? Sævar Þór Jónsson skrifar Skoðun Horfumst í augu Kristín Thoroddsen skrifar Skoðun 30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Iðjuþjálfar – mikilvægur mannauður í geðheilbrigðisþjónustu framtíðarinnar Erna Rut Elvarsdóttir,Lilja Logadóttir, Rebekka Lind Hjaltadóttir,Sandra Dís Sigurðardóttir skrifar Skoðun Saga Israa á Gaza og hvernig hægt er að verða að liði Katrín Harðardóttir,Israa Saed skrifar Skoðun Fordómar frá sálfélagslegu sjónarhorni Sóley Dröfn Davíðsdóttir skrifar Skoðun Er aldur bara tala? Teitur Guðmundsson skrifar Skoðun Íslendingar flytja út fisk og líka ofbeldismenn Guðný S. Bjarnadóttir skrifar Skoðun Iðjuþjálfar í leik- og grunnskólum: Tækifæri í baráttunni gegn agavanda og skólaforðun Hekla Björt Birkisdóttir,Hrefna Dagbjört Arnardóttir,Inga Fríða Guðbjörnsdóttir,Íris Kristrún Kristmundsdóttir skrifar Skoðun Frans páfi kvaddur eða meðtekinn? Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Lægjum öldurnar Halla Hrund Logadóttir skrifar Skoðun Að hata einhvern sem þú þarft á að halda? Katrín Pétursdóttir skrifar Skoðun Íslenskar pyndingar Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun SFS, Exit og norska leiðin þeirra Jón Kaldal skrifar Skoðun Friður - í framsöguhætti eða viðtengingarhætti? Bryndís Schram skrifar Skoðun Næringarfræði er lykillinn að betri heilsu, viltu vera með? Guðrún Nanna Egilsdóttir skrifar Skoðun Löngu þarft samtal um hóp sem gleymist! Katarzyna Kubiś skrifar Skoðun Menntun fyrir öll – nema okkur Haukur Guðmundsson skrifar Skoðun Það er ekki hægt að loka augunum fyrir þessum veruleika Davíð Bergmann skrifar Skoðun Kirkjugarðsballið: Eiga Íslendingar að mæta þar? Birgir Dýrfjörð skrifar Skoðun Að sækja gullið (okkar) Þröstur Friðfinnsson skrifar Skoðun Til hamingju blaðamenn! Hjálmar Jónsson skrifar Skoðun Stormur í Þjóðleikhúsinu Bubbi Morthens skrifar Skoðun Börn í skugga stríðs Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Opið bréf til mennta- og barnamálaráðherra Gunnar Örn Vopnfjörð Þorsteinsson skrifar Skoðun Hvernig gerum við Grundarhverfi enn betra? Ævar Harðarson skrifar Skoðun Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson skrifar Skoðun 120km hraði á Keflavíkurveginum og netsölur með áfengi Jón Páll Haraldsson skrifar Sjá meira
Undanfarin misseri hafa málefni framhaldsskólastigsins mjög verið í brennidepli. Í þeim efnum hefur að vanda gamalkunnug kanína verið dregin upp úr hatti ráðuneytis menntamála: Að til standi að sameina framhaldsskóla til hagsbóta fyrir nemendur þegar umræðan hverfist í reynd um fátt annað en sparnað. Hið þjóðþekkta skáld Káinn orti: Ég sá og þekkti systur tvær,/ en Synd og Glötun hétu þær. Þetta vísukorn kom ósjálfrátt upp í hugann þegar ég hugleiddi orðræðu ráðuneytis menntamála í málefnum framhaldsskólans. Líkt og Káinn sá ég fyrir mér „systur tvær“ nema hvað nú hét sú fyrri Stytting, en hún var fyrst kynnt til leiks árið 1994 og boðaði þá töfralausn að stytta skyldi framhaldsskólann. Sú seinni var kynnt til sögunnar nú, nærri 30 árum síðar, og Skerðing skal hún heita. Yngri systirin vill ekki láta sitt eftir liggja og tungulipur er hún, ekki síður en sú eldri sem boðaði forðum að styttingin myndi skila nemendum fyrr út á vinnumarkaðinn, lofaði bættum námsárangri og hét auknu fjármagni inn í framhaldsskólakerfið. Draumur fyrrverandi ráðherra menntamála, var þar dýru verði keyptur. Þátttaka nemenda í félagslífi skólanna minnkaði vegna þess að allt í einu varð framhaldsskólinn einu ári styttri. Líðan nemenda breyttist jafnframt og enn fremur hefur heyrst að nemendur, sem ekki ná að ljúka námi á framhaldsskólastigi á tilsettum tíma innan þriggja ára, upplifi vanlíðan, séu haldnir kvíða eða finnist þeir stundum sem hornreka hjábörn. Nú skal aftur blásið til sóknar í menntamálum og yngri systirin, Skerðing, kölluð til leiks. Hún er trú orðræðu eldri systur sinnar. Nú skal sparað og því skal skerða, fækka skólum og búa til risasíló þar sem leiðarstefið er að nýta sem best húsnæði. Í skýrslu stýrihópsum eflingu framhaldsskóla má sjá margvísleg fögur fyrirheit varðandi sameiningu Menntaskólans á Akureyri og Verkmenntaskólans á Akureyri. Samt virðist margnefnd yngri systirin hafa náð að lauma þar til bærum völdum setningum inn í skjalið. Meðal annars stendur í minnisblaði frá PwC í skýrslu stýrihópsins að: „... gera má ráð fyrir að starfsmönnum sem varða tæknimál megi fækka með tíð og tíma ef af sameiningu verður og námsráðgjöfum verði hægt að fækka úr sex stöðugildum niður í tvö eða þrjú.“ Það sama hlýtur því að gilda um starfandi sálfræðinga við skólana, sem og aðra stoðþjónustu. Hvernig ýtir slíkt undir farsæld barna? Benda má á að skýrsla og tillögur stýrihóps mennta- og barnamálaráðuneytisins um eflingu framhaldsskólans hafa verið gagnrýndar af skólasamfélaginu, jafnt nemendum og kennurum, sem og af stjórnmálamönnum. „Eflum“ framhaldsskólann Ef litið er til Bandaríkjanna sýna rannsóknir þaðan að nemendur í risaskólum missa af því að verða hluti af lærdómssamfélaginu; að aðstoðin sem stundum er þörf á fáist sjaldan; og að tengslamyndun nemendanna gangi erfiðlega. Er þetta sá raunveruleiki sem ráðherra mennta- og barnamála vill bjóða eyfirskum ungmennum og nærsveitungum þeirra upp á árið 2023? Er þetta sá raunveruleiki sem við munum svo sjá víðar á landinu? Ég spyr mig að því hvernig það gagnist nemendum að brjóta upp tvo skóla og búa til einn risaskóla þar sem persónuleg þjónusta við nemendur er fjær þeim? Sú mikla og góða nánd sem hefur einkennt skólasamfélagið fyrir norðan mun sennilegast hverfa smám saman. Dapurleg þróun blasir við okkur. Í raun afturför sem reynt er að pakka fallega inn í loforð um farsæld barna, bætta skólaþjónustu og fögur fyrirheit um að síðar bíði betri tíð með blóm í haga. Verum minnug þess að hið sama var líka gert í aðdraganda styttingar framhaldsskólans. Raunin varð önnur: Fyrst kom Stytting, síðan Skerðing. Í þessu skerðingarferli vakna ýmsar spurningar, eins og til dæmis: Hversu gegnsætt er ferlið? Hvar er samráðið við nemendur, kennara og náms- og starfsráðgjafa? Og hver er í raun hinn endanlegi tilgangur? Spurningin er hvers vegna ráðherra skipar svo einsleitan hóp fólks til setu í áðurnefndum stýrihópi um eflingu framhaldsskólans? Hóp sem greinilega er uppteknari af fermetratölu húsnæðis framhaldsskólans fremur en orðræðu skólaþróunar. Ég hefði t.a.m. kosið sjálfur að í hópnum væru náms- og starfsráðgjafar, kennarar, nemendur og aðilar með annað móðurmál en íslensku. Draumur ráðherra Hugboðið segir mér samt að draumur ráðherra um farsæld barna og skólaþjónustu sé sannur og frábær – það er varla spurning. Menntakerfið á Íslandi á að vera í stakk búið til að veita börnum og ungmennum þá þjónustu sem þörf er á hverju sinni og á sama tíma veita framúrskarandi og samkeppnishæfa menntun. Framhaldsskólinn á að vera eftirsóttur vinnustaður, sem og menntastofnun þar sem kennurum, nemendum og öðru starfsfólki líður vel. Spurning er hins vegar hvernig því markmiði verði náð? Er rétta leiðin að framhaldsskólinn sé í gíslingu stjórnmálamanna og enginn veit hvað framtíðin ber í skauti sér? Að mínu mati er sú hraðferð, sem við erum á núna, ekki leiðin að „framhaldsskóla draumanna“. Spurningar mínar til embættismanna eru því þessar: Hvers vegna á framhaldsskólinn enn og aftur að fjármagna draum ráðherra í ljósi hagræðingar og á þessum methraða? Framtíð okkar sem þjóðar er í höndum ungmenna okkar. Mér er því spurn hvers vegna hæstvirtur fjármálaráðherra hafi ekki meiri áhuga á að fjárfesta í menntun ungmenna okkar? Hvers vegna eru kennarar og nemendur sem starfa innan framhaldsskólakerfisins ekki hafðir með í ráðum þegar ráðist er í breytingar sem varða vinnustað þeirra? Með því að skipa fjölbreyttari stýrihópa um eflingu náms á framhaldsskólastigi fæst önnur sýn en þessar systur standa fyrir. Við skulum muna að tillögur, sem boða risastórar skólaeiningar, þjóna ekki þeim sem á einhvern hátt standa höllum fæti í skólakerfinu. Þess vegna er nauðsynlegt að staldra við, kalla fjölbreyttari hóp að borðinu og sýna þann pólitíska dug að sækja meira fjármagn til að láta drauma ráðherrans verða að veruleika. Að endingu vil ég árétta að ráðherra sem á sér draum þarf að búa yfir þeim pólitíska styrk að geta sótt fjármagn til að framkvæma drauma sína annað en með því að leita í smiðju þeirra systra, Skerðingar og Styttingar. Minna má á loforð um fjármögnun sem gefið var þegar farsældarlögin voru kynnt til leiks (sbr. Samþætting þjónustu). Höfum þetta í huga þegar við leggjum af stað í hagræðingarvegferð innan skólakerfisins – stöldrum aðeins við, tökum stöðuna og spyrjum okkur hvort að við séum að færast nær markmiðinu. Er það sem við gerum í dag í rauninni til bóta menntakerfinu á morgun? Skólamál eru okkar mál! Höfundur er framhaldsskólakennari og formaður Skólamálanefndar Félags framhaldsskólakennara.
30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Iðjuþjálfar – mikilvægur mannauður í geðheilbrigðisþjónustu framtíðarinnar Erna Rut Elvarsdóttir,Lilja Logadóttir, Rebekka Lind Hjaltadóttir,Sandra Dís Sigurðardóttir Skoðun
Skoðun 30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Iðjuþjálfar – mikilvægur mannauður í geðheilbrigðisþjónustu framtíðarinnar Erna Rut Elvarsdóttir,Lilja Logadóttir, Rebekka Lind Hjaltadóttir,Sandra Dís Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Iðjuþjálfar í leik- og grunnskólum: Tækifæri í baráttunni gegn agavanda og skólaforðun Hekla Björt Birkisdóttir,Hrefna Dagbjört Arnardóttir,Inga Fríða Guðbjörnsdóttir,Íris Kristrún Kristmundsdóttir skrifar
Skoðun Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson skrifar
30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Iðjuþjálfar – mikilvægur mannauður í geðheilbrigðisþjónustu framtíðarinnar Erna Rut Elvarsdóttir,Lilja Logadóttir, Rebekka Lind Hjaltadóttir,Sandra Dís Sigurðardóttir Skoðun