Von­laus bar­átta gegn símum í bíó

Jóna Gréta segist hafa orðið sérstaklega vör við þetta á sýningu á sumarsmellinum Barbie á dögunum. En hún telur að símanotkunin velti mikið á því hvaða mynd sé í bíó. Þeir séu líklegri til að vera á lofti á þeim myndum sem fólk upplifi sem afþreyingu frekar en listaverk.

„Það er til dæmis enginn að fara í símann í leikhúsi, en það er ákveðinn hópur leyfir sér það frekar í bíó,“ útskýrir hún.

Samfélagsleg hnignun

Þórarinn spyr sig hvers vegna fólk fari í bíó ef það ætli sér einungis að vera í símanum.

„Ég ólst upp við það að maður þagði í bíó. Vinahópar fóru saman og voru ekki að kjafta yfir myndinni, og reyndu ekki að smjatta á poppinu, og láta ekki skrjáfa í popppokunum. Þetta er náttúrulega bara samfélagsleg hnignun,“ segir hann.

„Þessir símar og þetta internet eru auðvitað bara búnir að eyðileggja helvítis heiminn. Mín krafa hefur alltaf verið að ég vil fá 1985 aftur.“

Hann segir símanotkunina mistruflandi eftir atvikum. „Það er auðvitað einhver stigsmunur í þessu. Það er alltaf einhver að góna í símann og þá kemur ljósið frá símanum. En svo hefur maður lent í því að fólk svari símtali og fer að tala. Það er náttúrulega sturlað, og þá spyr maður sig: hvers vegna drullar þú þér ekki bara úr salnum og klárar símtalið ef þetta er svona rosalega mikilvægt?“

Eins og fólk þurfi að láta vita að það sé í bíó

Þórarinn telur að rót vandans megi reka til slæms uppeldis. „Það er verst er að þeir eru engu betri,“ segir hann um foreldra ungs fólks sem er í símanum í bíó og óttast því að vandamálið verði ekki leyst með félagsmótun og betra uppeldi.

Jóna Gréta tekur einnig fram að ekki megi einskorða vandamálið við unglinga og ungt fólk. Henni hafi vissulega fyrst verið hugsað til unga fólksins þegar hún var spurð út í þennan vanda, en hún upplifi að eldra fólk eigi það einnig til að haga sér illa í bíói.

Á dögunum hafi hún til að mynda þurft að hlusta á eldri konur blaðra sín á milli yfir heilli bíómynd. „Það er algjörlega óþolandi,“ segir hún.

„Eldra fólk er bara á fréttamiðlunum eða á Facebook,“ segir Jóna Gréta sem segir að yngra fólk sé duglegra á Snapchat. „Eins og þau bara þurfi að upplýsa vini sína um að þau séu í bíó.“

Þá taki hún eftir því í kringum sérstaka bíóviðburði, líkt og Barbenheimer, að fólk vilji láta aðra vita að þeir séu að mæta í bíó og sendi þá mynd af bíótjaldinu þegar myndin sé að byrja á aðra. Hún viðurkennir að hún sé með ákveðna samúð fyrir slíku, og játar að hafa gert það einu sinni sjálf en tekur fram að þá hafi hún setið aftast í salnum.

Fáar góðar lausnir í sjónmáli

En hvað er hægt að gera við þessum vanda? Þórarinn segir bann á farsímum í kvikmyndahúsum vera það fyrsta sem honum detti í hug, en sú lausn yrði ekki endilega vinsæl.

„Hvað er hægt að gera? Það er náttúrlega hægt að banna síma í bíósal, en þá yrði allt kolbrjálað,“ segir Þórarinn og bætir við: „Það hefur verið talað um að banna síma í grunnskólum, og þá fer allt á hliðina þannig þú getur rétt ímyndað þér hvað gerist þegar maður færi að fokka í fullorðnu fólki.“

Þórarinn minnist þess þegar hann fór á forsýningu á Lord of The Rings fyrir allnokkrum árum þar sem símar voru bannaðir. „Þá voru einhverjir öryggisverðir að leita á manni og símar teknir. En ég veit ekki hvort kvikmyndahúsin nenni að fara að standa í því vera með Securitas-gæja.“

Jóna Gréta vonast til að kvikmyndahúsin þurfi ekki að grípa til harðra aðgerða til að sporna við vandamálinu. „Vonandi getum við bara hamið okkur,“ segir hún.

Það sem hinn almenni bíógestur geti gert í vandanum sé að pikka í þann sem er í símanum og biðja viðkomandi um að hætta því. Jafnframt sé hægt að láta starfsfólk vita sé einhver í bíóinu erfiður.

Þórarinn bendir á að sú lausn sé ekki gallalaus. „Ef þú biður einhvern um að hætta í símanum þá færðu bara: „Ha! Djöfulsins hallærisgæi er þetta. Hvað er að þér?“ Þannig sá sem skilur út á hvað það gengur að fara í bíó endar sem lúserinn í dæminu,“ útskýrir hann.

Fyrst bíó, síðan leikhús, og að lokum jarðarfarir

„Þetta er eiginlega vonlaust. Við erum búin að tapa fyrir þessari tækni,“ segir Þórarinn sem óttast að baráttan sé búin og að símarnir muni koma sér fyrir á fleiri stöðum þar sem þeir séu óviðeigandi. „Næst er það leikhúsið. Og hvað næst, Jarðarfarir? Það er oft mjög leiðinlegt í þeim, viltu þá ekki bara fara í símann?“

„Ég er alls ekki bjartsýnn á að það sé hægt að gera eitthvað í þessu. En þú ert nú að fara fjalla um þetta á mest lesna vefmiðil landsins,“ segir Þórarinn við blaðamann og hvetur til þess að almenningur verði með þessu minntur á það sem bíó snýst um.

Jóna Gréta er öllu jákvæðari og lítur á björtu hliðina. 

„Mér finnst auðvitað jákvætt að allt í einu sé bara komið aftur í tísku að fara í bíó. Fyrir stuttu vorum við að ræða um hvort bíóferðirnar væru að deyja út, en núna erum við að ræða um hvað við eigum við að gera við símana.“