Skoðun

Hrafnarnir mínir

Ragnar Erling Hermannsson skrifar

Ég hef rætt um hvað stuðningur ykkar kæru Íslendingar hefur skipt sköpum á þeirri vegferð sem ég ákvað að halda varðandi heimilislausa og fíknsjúkdóminn.

Það er ekki glæta að ég hefði nennt að standa í þessu ef ekki væri fyrir endalausar hvatningar ykkar og staðfestingar að ég sé að gera eitthvað rétt.

En þó svo fallegar athugasemdir og peningagjafir séu ómetanlegur hlekkur í þessu ferli þá langar mig að minnast á fólk sem hefur reynst hornsteinn í baráttu okkar.

Fyrir utan að sjálfsögðu starfsmenn gistiskýlanna og allra sem styðja okkur og vilja ekkert nema fallegt fyrir okkur …

… langar mig að monta mig af ákveðnum hóp samfélagsins …

Ég kalla þau Fallegu Svörtu Hrafnana mína!

„Ég óska þess að þú farir að ná þér!“

Orð þessa gullfallega manns hafa fylgt mér síðan ég sat, alls ekki allsgáður eftir lokanir skemmtistaða á miðjum Laugavegi sumarið 2020.

Batman bíllinn eins og ég kalla vígalegu Volvo bifreiðir þeirra silaðist hægt framhjá og gerði hann sér ferð að skrúfa niður rúðuna og segja þetta við mig.

Það var ekki auðvelt að horfa framan í Íslendinga eftir að ég byrjaði aftur að neita vímuefna í apríl 2018 , þið sáuð augljóslega að ég var undir áhrifum eftir að hafa gefið mig út í fjölmiðlum að vera allsgáður s.l. 4 og hálft ár.

Vonbrigðin leyndu sér ekki.

Það var þarna í miðjum Reykjavíkur sullupollinum sem ég fattaði alvarleika þess að ég var aftur byrjaður að skemma fyrir sjálfum mér. Honum var einlægt ekki sama.

Burt séð frá öllum okkar upplifunum varðandi samskipti okkar við lögregluna þá langar mig að sjá hvort við getum sett okkur í þeirra spor (að sjálfsögðu getum við það aldrei)!

„Hvað vitum við svosem um hvaða hurðir þau þurfa að opna í sínu starfi?“.

Ætli þau fái bónusa fyrir að finna okkur hangandi í snöru eða veifandi að þeim hníf?

… ætla leyfa mér að efast þó svo ég viti ekkert um það.

Það eru Hrafnarnir sem standa frammi fyrir ömurlegustu og erfiðustu tímum lífs okkar!

Og það er á erfiðustu tímum okkar sem við erum ekki þau kurteisustu og ofan á allt álag fá þau öskur og vanþakklæti fyrir að, ætla ég að leyfa mér að segja, sinna skítverkum samfélagsins!

Þvílíkar hetjur!!!

Alveg eins og með allt í mannlegri flóru þá eru skemmd epli allsstaðar, ég hef oft verið það sjálfur.

En ástæða þess að ég skrifa þessi orð er augljóst augnaráð einlægrar löngunar til að hjálpa fólki sem ég sé í andlitum þeirra, sérstaklega á undanförnum mánuðum með fjöldann allan af ungu fólki sem hefur valið þennan, fullkomlega vanmetna vettvang til þjónustu.

RESPECT RESPECT RESPECT!!!

Ég vona svo sannarlega að þessi orð komi ekki illa við neitt ykkar, Fallegu Hrafnarnir mínir og bið til æðri máttarvalda að fá að koma orðum mínum frá mér á virðingaverðan hátt…

…það er a.m.k. ásetningur minn.

Það skiptir okkur öll, svo ég tali um þá sem þjást af fíkn stórkostlegu máli að hafa ykkur með í liði.

Hvers vegna langar mig að hrósa ykkur fyrir störf ykkar?

Ég tala alls ekki aðeins fyrir mína hönd þegar ég nefni dæmi sem ég varð vitni að um daginn á gistiskýlinu á Granda.

Af virðingu við lögregluþjóninn sem þar kom til að flytja mjög svo veikan mann upp á geðdeild ætla ég ekki að tilgreina númerið hans þó svo mig langi, frammi fyrir alþjóð að kunngjöra hvað þið sinntuð starfi ykkar af mikilli fagmennsku og samkennd.

Mig langaði helst að bresta í grát .. slíkur var kærleikur ykkar beggja sem komuð á þennan vettvang. Sá eiginleiki að ná að róa taugakerfi fólks niður með orðunum einum er ofurkraftur frá Guði sjálfum og það fyllir mig lotningu að vita að svona fólk sé að sinna svo þungu verkefni ….

Takk!

Það eru svo mörg dæmi sem mig langar að nefna s.s. hvatningar ykkar tveggja sem komuð á vettvang þegar Reykjavíkurborg sendi ykkur til að fjarlæga okkur út af Grandaskýlinu þegar við neituðum að fara út í kuldann, sumir út í dauðann … þið sátuð sem kyrrast í Batman bílnum, skrúfuðu niður rúðuna:

„Áfram þið .. haldið áfram því sem þið eruð að gera!“ …

Tárin streyma og taugakerfið í mér hvín af raflostum yfir því hvort ég sé að koma einhverjum ykkar í vandræði með orðum mínum …

Shit hvað er ömurleg staðreynd að hugsa til þess að fólk geti lent í vandræðum fyrir að fá hrós …

Ég bara get ekki setið á mér að opinbera fyrir alþjóð þau kraftaverk sem þið eruð að framkalla!

Þegar ég hugsa um hvers vegna ÍSLAND BEST Í HEIMI þá minnist ég þeirra stunda sem ég hef hitt ykkur út á götu og spjallað um daginn og veginn, jafnvel var svo heppinn að fá faðmlag frá varðstjóra eftir að mér var ekið af þrem fylkingum alla leið til Reykjavíkur þar sem ég hafði komið mér í klandur í Þórsmörk …

… þau augnablik sem eiginmaður minn af bandarískum uppruna verður vitni að …

Andlit hans verður forviða af undrun þar sem samskipti almennings við lögregluna í BNA eru því miður ekki góð. Þetta er algjörlega óþekkt fyrirbæri fyrir honum (svo ég leyfi mér, ekki að tala fyrir hans hönd heldur það sem ég sé í viðbrögðum hans hversu mikið þið eruð landi og þjóð til mikilfenglegs sóma ) …

Þjóðarremban sprettur fram í mér við að skrifa þetta .. hvað finnst ykkur Fallegu Hrafnarnir mínir um heimsfrægð íslensku lögreglunnar fyrir kærleika og samkennd? :)

Mig langar að ljúka þessum pistli á hjartahlyrri sögu um töfra og fegurð …

Ég stóð fyrir utan hús að Hverfisgötu fyrir tveimur árum með tarot spilastokk í hendi …

Tvö ykkar komu í miður leiðgjarnt útkall og á meðan annað ykkar var að gera sitt besta að reyna róa kunningja minn niður sem var í annarlegu ástandi gaf ég mig á spjall við Hrafnadís sem stóð á móti mér:

„Ég er bara bíða eftir að fá að draga spil!“

Ég uppljómaðist við orð hennar , ég hafði ekki þorað að bjóða henni það þar sem augljóslega var hún að vinna og aðstæður ekki beint á aðra leið en að ég vissi ekki hvort ég ætti að trufla.

COMPASSION stóð á spilinu sem hún dróg!

Ég kýs að trúa að ég og Fallega Hrafnadísin framkvæmdum töfra þarna saman …

..það er einmitt SAMKENND sem ég hef fundið frá ykkur þegar við höfum átt samskipti …

Mig langar að sjá hvort mér takist að gefa ykkur smá af minni og segja að þið eigið stuðningsmann hér megin.

Höfum ávallt í huga að Samkennd er að setja sig (reyna) í spor náungans og er allt annað en Samúð …

Þið eigið hrósið skilið!

Ég veit ekkert um hvort ég tali fyrir hönd Viðmóts eða annarra þegar ég óska ykkur öryggis og velfarnaðar í lífi ykkar og starfi.

Allavega langar mig persónulega að óska þess að samvinna okkar geti verið áfram jafn falleg og raunin hefur verið.

Allar neikvæðar athugasemdir um Hrafnana mína munu ekki verða liðnar undir þessum pistli.

Mun allt slíkt vera fjarlægt.

Takk fyrir!!!

Mig langar að þið gerið ykkur grein fyrir að þið eruð að taka fullan þátt í að skapa það umhverfi heilunar og samkenndar sem er eina meðalið við erfiðum raunum samfélagsins.

Með fullri virðingu,

Ragnar Erling Hermannsson

Höfundur er einn af stofnendum Viðmóts, samtaka um mannúðlega vímuefnastefnu á Íslandi.




Skoðun

Sjá meira


×