„Alltaf smá sirkus í mér“

Tískutal er fastur liður á Vísi þar sem rætt er við ólíka einstaklinga um þeirra persónulega stíl og hvernig tíska nýtist þeim í daglegu lífi. Klæðaburður er sannarlega fjölbreytt listform en við fáum að skyggnast inn í ólíka fataskápa og fræðast nánar um það merkilega tjáningarform sem tíska er fyrir hverjum og einum viðmælanda.

Hvað finnst þér skemmtilegast við tískuna?

Hvað hún er lifandi og skemmtileg og segir margt um karakter fólks. Það er svo áhugavert hvað maður getur lesið í týpuna út frá því hvernig manneskjan klæðir sig.

Hver er uppáhalds flíkin þín og af hverju?

Ég á nokkrar uppáhalds flíkur og margar þeirra eru keyptar á mörkuðum eða í vintage verslunum. Sú flík sem er hvað mest í uppáhaldi er dásamlegur blár japanskur silkijakki frá ömmu minni sem ég hef notað sem kápu undanfarið. Hann hefur fylgt mér í mörg ár. 

Það er alltaf sérstök tilfinning að klæðast einhverju sem hefur tilfinningalegt gildi og þessi flík er klárlega ein af þeim.

Eyðir þú miklum tíma í að velja föt hverju sinni?

Það er mjög misjafnt og fer alveg eftir því hvað ég hef mikinn tíma. Mér finnst mikilvægt að eiga go to dress þegar ég er á hraðferð að koma mér út úr húsi og þá eru samfestingar auðvitað í uppáhaldi, enda þarf ekki að para neitt saman. 

Svo elska ég að setja saman skemmtilegar samsetningar í flókna litríka fataskápnum mínum og gefa mér meiri tíma í það.

Hvernig myndirðu lýsa stílnum þínum?

Hann er svaka blandaður en í stuttu máli rómantískur glam 70’s í bland við klassík.

Hefur stíllinn þinn breyst mikið í gegnum tíðina og hvernig þá?

Já að einhverju leyti, ég hef orðið klassískari með tímanum en samt er grunnurinn sá sami. Einu sinni átti ég ekkert svart og það var alveg stefna hjá mér að eiga ekkert slíkt, því litir gerðu svo mikið fyrir mig. 

Þegar ég var yngri var ég mjög villt í klæðaburði, ef svo má að orði komast, og ég fann einhverja útrás í því að klæða mig á persónulegan hátt. 

Ég var 18 ára þegar ég byrjaði að vinna í vintage búðum bæjarins, Rokk og rósum, sælla minninga, og Spúútnik. 

Á þessum tíma klæddist ég pallíettukjólum frá níunda áratugnum, blúndukjólum frá sjötta áratugnum og allt þar á milli. 

Þegar maður horfir til baka var þetta dálítill sirkus en ég viðurkenni að þetta var svo dásamlega skemmtilegur tími. Enn þann dag í dag er alltaf smá sirkus í mér og ég elska að finna fallegar statement flíkur sem tala sterkt til mín.

Hvaðan sækirðu innblástur í tískunni?

Innblásturinn kemur víða að og er oft mjög óljós. Allt það sjónræna hefur óbein áhrif; listin, arkitektúr og hin ýmsu tímabil í tískusögunni. 

Ég sæki mjög mikið í að fara á markaði þegar ég er erlendis til að finna innblástur og það er það skemmtilegasta sem ég geri. 

Í raun eru þau trend sem eru í gangi hverju sinni oftast arfleifð þess liðna og það má auðvitað segja það um svo margt annað en tísku.

Ertu með einhver boð og bönn þegar það kemur að klæðaburði?

Fatnaður hefur mjög oft áhrif á hvernig manni líður og því finnst mér að mikilvægt að klæðast ekki einhverju sem manni líður illa í.

Hver er eftirminnilegasta flík sem þú hefur klæðst og af hverju?

Þegar ég var 16 ára keypti ég mér gólfsíða silfurlitaða kápu í Mótor á Laugavegi og ég hugsa oft um að ég vildi að ég ætti þessa flík ennþá, svakalega töff. 

Um daginn hitti ég eiganda verslunarinnar og minntist á þessa einstöku flík og hún mundi eftir henni 19 árum síðar, sem var mjög skemmtilegt.

Býrðu yfir einhverju góðu ráði þegar það kemur að tísku?

Stærsta vandamál heimsins í dag er auðvitað hraðtíska og ég er sannarlega meðvituð um það. Þannig ráðið er klárlega að kaupa vandaðar flíkur úr góðum efnum sem maður sér fram á að nota oft. 

Ef tilefnið er sérstakt þá finnst mér frábært að geta nýtt sér fataleigu eins og Spjöru. Svo finnst mér líka að maður eigi að vera duglegur að skiptast á fötum við vinkonur sínar. Það er deilihagkerfi sem mætti sannarlega að virkja betur.

Hér má finna Instagram síðu Elísabetar Ölmu.