Heimsendir í Palestínu: Vaxandi ofstækisstefna Ísraels Marwan Bishara skrifar 6. febrúar 2023 15:00 Öfgamenn Ísraels vilja ekki lýðræðisríki, þeir vilja trúarlegt ríki. Segðu það sem þér sýnist um ráðandi ofstækismenn í Ísrael en hlustaðu vandlega á það sem þeir segja. Ólíkt samstarfsfélaga þeirra, Benjamin Netanyahu, forsætisráðherra Ísraels, eru þeir hreinskilnir með sína kynþáttahyggju og hroka. Þessir opinskáu brjálæðingar segja það sem þeim býr í brjósti og gera það sem þeir segjast ætla að gera. Hugsjónir þeirra geta verið hættulegar og jafnvel stórskaðlegar en hreinskilni þeirra er hressandi á því hún afhjúpar goðsögnina um veraldlegt, frjálslynt og upplýst Ísrael. Einn helsti ofstækismaðurinn er Bezalel Smotrich, formaður Síoniska trúarflokksins og nýr fjármálaráðherra Ísraels. Eftir að hljóðupptaka, þar sem hann viðurkenndi að hann er fasisti, var opinberuð fyrir nokkrum dögum sagði hann háðskur: „Ég er kannski langt til hægri, hómófóbískur, kynþáttahatari, fasisti, en orð mín standa“. Þetta er rétt. Og meira til. Hann og öfgafullir félagar hans hans telja, í fyrsta lagi; Að Ísrael geti ekki og eigi ekki að vera bæði gyðinglegt og lýðræðislegt land, og í öðru lagi; Ísrael á einkarétt á öllu því sem þeir kalla „Land Ísraels “, þ.e. hinni sögulegu Palestínu, í þriðja lagi; Þá ættu Ísraelsmenn að vara sig á stefnu frjálslyndra Vesturlanda og hafna bandarískum fyrirmælum eða tillögum. Skoðum þessi gullkorn hvert og eitt. Ofstækismenn nútímans harma það að fyrrverandi síonistar hafi ekki losað „Gyðingaríkið“ við alla palestínska íbúa þess. Þeir telja að forfeður þeirra hafi haft rétt til að reka hundruð þúsunda Palestínumanna úr landi á árunum 1947-1949, en það hafi verið rangt að leyfa litlum minnihluta að sitja eftir, og leyfa honum að fjölga sér og ná meiri áhrifum. Hvað er þá til ráða? Rabbíninn Meir Kahane, hinn brottflogni gúrú margra ofstækismanna nútímans, hélt því fram í bók árið 1980 með hinum afhjúpandi titli, „They Must Go“, að Palestínumenn væru „krabbamein“ í líkama „gyðingríkisins“ sem yrði að fjarlægja með öllum tiltækum ráðum. Lærisveinar hans í dag telja, líkt og ráðherra þjóðaröryggismála Itamar Ben-Gvir, einnig að Ísrael sé betur sett án palestínskra borgara, en þeir telja að ef Palestínumenn verði áfram í landinu, þá geti þeir aðeins verið annars eða þriðja flokks borgarar, og verði að heita algjörri hollustu við húsbændur sína, sem eru gyðingar. Ólíkt Netanyahu, pólitískum og hugmyndafræðilegum samstarfsfélaga þeirra, sem hjálpaði til við að koma kynþáttalöggjöfinni „Ísrael er Þjóðríki gyðinga“ árið 2018 í gegn, og sem heldur áfram að boða hina afskræmdu og innihaldslausu klisju um „gyðingalega lýðræðisríkið“, þá boða fylgismenn Kahane algjör yfirráð gyðinga í „Gyðingaríkinu“. Eins og Kahane orðaði það sjálfur: „Þeir sem neita að viðurkenna rétt araba en segja þeim samt að þeir séu jafningjar, halda að þeir séu heimskir. Það eru þeir ekki.“ Nei - reyndar ekki. Ólíkt ofstækisfullum gyðingum, sem telja að í Ísrael skuli ríkja trúarræði (theocracy), eða hinum heimska og hugstola frjálshyggjumanni, sem er sannfærður um að Ísrael geti verið bæði gyðinglegt og lýðræðislegt, vita Palestínuarabar að Ísrael verður að vera raunverulegt lýðræðisríki til að friðmælast við sjálft sig og nágranna sína. Þetta leiðir mig að öðru atriðinu. Eins og allir aðrir trúarofstækismenn telja ofstækismenn Ísraels að „tilgangurinn helgi meðalið“ þegar þeir berjast fyrir almættið. Þar á meðal er valdboð um endurvígslu eða „gyðingavæðingu“ Jerúsalem og helgra staða hennar, þar á meðal Al-Aqsa moskvuna, þriðja helgasta staðar íslams. Allt án tillits til hrikalegra afleiðinga, og þess að friðsamleg sambúð mun fjúka út í veður og vind. Það er óhætt að segja að það sé „ekkert nýmæli að hinir sigursælu gyðingar yfirtaki staði sem eru heilagir í augum múslima“ eins og Merons Benvenskís, fyrrverandi varaborgarstjóri Vestur - Jerúsalem sagði. En í raun þá eru nýju ofstækismennirnir hreinlega að hefja aftur vegferðina þar sem eldri síonistarnir skildu við, en nú með enn meiri trúarlegu ofstæki. Þessir ofstækismenn eru einbeittir og staðráðnir í að sameina messíasargyðingdóminn og ísraelskan hroka, og þeir eru hættulegir. Þeir eru mjög einbeittir í því að herða hernámið, fjölga ólöglegum landtökubyggðum gyðinga og yfirtaka allt landið, sama hvaða afleiðingar sem það kann að hafa. Gangstætt áróðursmeistaranum Netanyahu, finnst þeim óþarfi að ljúga eða réttlæta áhugaleysi sitt á meðalhófi og friði við Palestínumenn. Margir þeirra óska þess að heimsendaspár rætist á þessari öld og ryðji brautina fyrir tilkomu „hins konunglega himnaríkis“ (Kingdom of Heaven). Það kemur því ekki á óvart að þeir hafna alþjóðalögum og friðarferlis-kjaftæðinu um tveggja ríkja lausnina sem vestrænir bakhjarlar Ísraels halda áfram að pranga út, ýmist vegna heimsku eða óheiðarleika. Sem leiðir mig að síðasta atriðinu. Ólíkt hinum venjulegu Ísraelsmönnum, sem eru hrifnir af amerískum lífsstíl, hafnar fylking hinna trúuðu áhrifum bandarísks frjálslyndis á Ísrael og lífshætti íbúa. Þessir bókstafstrúarmenn óska sér konungsríkis en ekki lýðveldis. Þeir vilja að Ísraelar lifi samkvæmt lögum og hefðum gyðingdómsins en ekki vestrænni frjálshyggju eða almennum viðhorfum til kynferðis, kynhneigðar og fjölskyldulífs. Þótt þeir fái bæði gífurlega fjárhagsaðstoð og aðra aðstoð frá Bandaríkjunum trúa þeir að endurlausn gyðinga í Ísraelslandi hljóti að vera biblíuleg, ekki bandarísk eða frjálslynd. Þeir vilja líka stefna að því að undiroka fremur frjálslyndan hæstarétt landsins í þágu þess þingmeirihluta sem þeir tilheyra. Það er því ekkert undarlegt að veraldlegir og frjálslyndir Ísraelsmenn skuli standa gegn ofstækisöflunum sem eru við völd og telja þau vera að „breyta Ísrael í einangrað land þar sem fáfræði, tortryggni og karlremba ræður ríkjum“ - svo vitnað sé í bók ísraelska blaðamannsins Ari Shavits, Fyrirheitna landið. En flestir þeirra frjálslyndu einblína einungis á þær aðgerðir stjórnvalda sem snúa að þeim sjálfum en horfa fram hjá ofbeldisfullu hernáminu. Þetta er eigingirni og skammsýni - og reyndar heimska. Ísraelskt trúarofstæki er hápunktur stríðs, hernáms og landránsins sem hefur varað í áratugi. Ofstækismenn og fasistar Ísraels sækja afl sitt og ákafa í messíasartrúboð sitt á hernumdu svæðunum í Palestínu þar sem þeir hafa stækkað landtökubyggðir á kostnað Palestínumanna. Til að stöðva ofstækismennina þurfa Ísraelsmenn sem vilja taka á málum, Bandaríkjamenn og aðrir að gera allt sem í þeirra valdi stendur til að binda enda á landrán Palestínu, það er mikilvægast It’s the occupation, stupid. Marwan Bishara er stjórnmálagreinandi hjá Al Jazeera sjónvarpsstöðinni. Hann er rithöfundur sem skrifar mikið um alþjóðastjórnmál og er almennt talinn meðal fremstu sérfræðinga varðandi utanríkisstefnu Bandaríkjanna, stjórnmál Mið-Austurlanda og mikilvæg alþjóðamál. Hann var áður prófessor í alþjóðasamskiptum við Parísarháskóla. Þýðing: Hjálmtýr Heiðdal með leyfi höfundar. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ísrael Palestína Mest lesið Sjálfstæðismenn boða víst skattalækkanir á þá efnamestu Haukur V. Alfreðsson Skoðun Fellur helsti stuðningsmaður menningarmála af þingi? Magnús Logi Kristinsson Skoðun Viltu borga 200 þús á mánuði eða 600 þús á mánuði af íbúðinni? Hildur Þórðardóttir Skoðun Almageddon? Eyþór Kristleifsson Skoðun Það sem ekki má fjalla um fyrir kosningar til Alþingis Árni Jensson Skoðun ESB kærir sig ekkert um Ísland í jólagjöf Ole Anton Bieltvedt Skoðun Óstjórn í húsnæðismálum Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Betri Strætó 2025 og (svo) Borgarlína Dagur B. Eggertsson Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir Skoðun Vímuefnið VONÍUM Haraldur Ingi Haraldsson Skoðun Skoðun Skoðun Nýtanleg verðmætasköpun um allt land Jóhann Frímann Arinbjarnarson skrifar Skoðun Geðrænn vandi barna og ungmenna Eldur S. Kristinsson skrifar Skoðun Það er kominn verðmiði á fangelsið en hvað má ungmenni í alvarlegum vanda kosta? Davíð Bergmann skrifar Skoðun Hinn opni tékki samgöngusáttmálans – ljósastýring og Sundabraut Eiríkur S. Svavarsson skrifar Skoðun Eru sumir heppnari en aðrir? Anna Kristín Jensdóttir skrifar Skoðun Við þurfum stjórnmálamenn sem skilja mikilvægi stærstu atvinnugreinar landsins Aðalheiður Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Kallað eftir fyrirsjáanleika í opinberum framkvæmdum Þorsteinn Víglundsson ,Jónína Guðmundsdóttir,Karl Andreassen skrifar Skoðun Sjálfstætt fólk Kristín Linda Jónsdóttir skrifar Skoðun Óstjórn í húsnæðismálum Ragnar Þór Ingólfsson skrifar Skoðun Arfur stjórnmálanna 2024 Elvar Eyvindsson skrifar Skoðun Kjósum rétt(indi) fyrir fatlað fólk! Unnur Helga Óttarsdóttir,Anna Lára Steindal skrifar Skoðun Frelsi er allra, ekki fárra útvaldra Jón Óskar Sólnes skrifar Skoðun Menntun og tækifæri: Hvað veljum við fyrir Ísland? Kolbrún Halldórsdóttir skrifar Skoðun Eyðimerkurganga kosningabaráttunnar? Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Krónan eða evran? Kostir og gallar Hilmar Þór Hilmarsson skrifar Skoðun Kjóstu meiri árangur Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Hvaða hlekkur ert þú í keðjunni? Ellý Tómasdóttir skrifar Skoðun Laxeldið verður ekki stöðvað Kristinn H. Gunnarsson skrifar Skoðun Þroskamerki þjóðar Tómas Torfason skrifar Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir skrifar Skoðun Var stytting náms til stúdentsprófs í þágu ungmenna? Sigurður E. Sigurjónsson skrifar Skoðun Það sem ekki má fjalla um fyrir kosningar til Alþingis Árni Jensson skrifar Skoðun Launafólk sýndi ábyrgð – Hvað með bankana og fjármagnseigendur? Finnbjörn A. Hermannsson skrifar Skoðun Sjálfstæðar konur? Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Fullveldinu er fórnað með aðild að Evrópusambandinu Anton Guðmundsson skrifar Skoðun Endurhugsum dæmið, endurnýtum textíl Guðbjörg Rut Pálmadóttir skrifar Skoðun Betri Strætó 2025 og (svo) Borgarlína Dagur B. Eggertsson skrifar Skoðun Um kosningar, gulrætur og verðbólgu Jean-Rémi Chareyre skrifar Skoðun Gæti aukin einkavæðing og skólaval í grunnskólakerfinu bætt námsárangur og aukið jafnrétti? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon skrifar Skoðun Fellur helsti stuðningsmaður menningarmála af þingi? Magnús Logi Kristinsson skrifar Sjá meira
Öfgamenn Ísraels vilja ekki lýðræðisríki, þeir vilja trúarlegt ríki. Segðu það sem þér sýnist um ráðandi ofstækismenn í Ísrael en hlustaðu vandlega á það sem þeir segja. Ólíkt samstarfsfélaga þeirra, Benjamin Netanyahu, forsætisráðherra Ísraels, eru þeir hreinskilnir með sína kynþáttahyggju og hroka. Þessir opinskáu brjálæðingar segja það sem þeim býr í brjósti og gera það sem þeir segjast ætla að gera. Hugsjónir þeirra geta verið hættulegar og jafnvel stórskaðlegar en hreinskilni þeirra er hressandi á því hún afhjúpar goðsögnina um veraldlegt, frjálslynt og upplýst Ísrael. Einn helsti ofstækismaðurinn er Bezalel Smotrich, formaður Síoniska trúarflokksins og nýr fjármálaráðherra Ísraels. Eftir að hljóðupptaka, þar sem hann viðurkenndi að hann er fasisti, var opinberuð fyrir nokkrum dögum sagði hann háðskur: „Ég er kannski langt til hægri, hómófóbískur, kynþáttahatari, fasisti, en orð mín standa“. Þetta er rétt. Og meira til. Hann og öfgafullir félagar hans hans telja, í fyrsta lagi; Að Ísrael geti ekki og eigi ekki að vera bæði gyðinglegt og lýðræðislegt land, og í öðru lagi; Ísrael á einkarétt á öllu því sem þeir kalla „Land Ísraels “, þ.e. hinni sögulegu Palestínu, í þriðja lagi; Þá ættu Ísraelsmenn að vara sig á stefnu frjálslyndra Vesturlanda og hafna bandarískum fyrirmælum eða tillögum. Skoðum þessi gullkorn hvert og eitt. Ofstækismenn nútímans harma það að fyrrverandi síonistar hafi ekki losað „Gyðingaríkið“ við alla palestínska íbúa þess. Þeir telja að forfeður þeirra hafi haft rétt til að reka hundruð þúsunda Palestínumanna úr landi á árunum 1947-1949, en það hafi verið rangt að leyfa litlum minnihluta að sitja eftir, og leyfa honum að fjölga sér og ná meiri áhrifum. Hvað er þá til ráða? Rabbíninn Meir Kahane, hinn brottflogni gúrú margra ofstækismanna nútímans, hélt því fram í bók árið 1980 með hinum afhjúpandi titli, „They Must Go“, að Palestínumenn væru „krabbamein“ í líkama „gyðingríkisins“ sem yrði að fjarlægja með öllum tiltækum ráðum. Lærisveinar hans í dag telja, líkt og ráðherra þjóðaröryggismála Itamar Ben-Gvir, einnig að Ísrael sé betur sett án palestínskra borgara, en þeir telja að ef Palestínumenn verði áfram í landinu, þá geti þeir aðeins verið annars eða þriðja flokks borgarar, og verði að heita algjörri hollustu við húsbændur sína, sem eru gyðingar. Ólíkt Netanyahu, pólitískum og hugmyndafræðilegum samstarfsfélaga þeirra, sem hjálpaði til við að koma kynþáttalöggjöfinni „Ísrael er Þjóðríki gyðinga“ árið 2018 í gegn, og sem heldur áfram að boða hina afskræmdu og innihaldslausu klisju um „gyðingalega lýðræðisríkið“, þá boða fylgismenn Kahane algjör yfirráð gyðinga í „Gyðingaríkinu“. Eins og Kahane orðaði það sjálfur: „Þeir sem neita að viðurkenna rétt araba en segja þeim samt að þeir séu jafningjar, halda að þeir séu heimskir. Það eru þeir ekki.“ Nei - reyndar ekki. Ólíkt ofstækisfullum gyðingum, sem telja að í Ísrael skuli ríkja trúarræði (theocracy), eða hinum heimska og hugstola frjálshyggjumanni, sem er sannfærður um að Ísrael geti verið bæði gyðinglegt og lýðræðislegt, vita Palestínuarabar að Ísrael verður að vera raunverulegt lýðræðisríki til að friðmælast við sjálft sig og nágranna sína. Þetta leiðir mig að öðru atriðinu. Eins og allir aðrir trúarofstækismenn telja ofstækismenn Ísraels að „tilgangurinn helgi meðalið“ þegar þeir berjast fyrir almættið. Þar á meðal er valdboð um endurvígslu eða „gyðingavæðingu“ Jerúsalem og helgra staða hennar, þar á meðal Al-Aqsa moskvuna, þriðja helgasta staðar íslams. Allt án tillits til hrikalegra afleiðinga, og þess að friðsamleg sambúð mun fjúka út í veður og vind. Það er óhætt að segja að það sé „ekkert nýmæli að hinir sigursælu gyðingar yfirtaki staði sem eru heilagir í augum múslima“ eins og Merons Benvenskís, fyrrverandi varaborgarstjóri Vestur - Jerúsalem sagði. En í raun þá eru nýju ofstækismennirnir hreinlega að hefja aftur vegferðina þar sem eldri síonistarnir skildu við, en nú með enn meiri trúarlegu ofstæki. Þessir ofstækismenn eru einbeittir og staðráðnir í að sameina messíasargyðingdóminn og ísraelskan hroka, og þeir eru hættulegir. Þeir eru mjög einbeittir í því að herða hernámið, fjölga ólöglegum landtökubyggðum gyðinga og yfirtaka allt landið, sama hvaða afleiðingar sem það kann að hafa. Gangstætt áróðursmeistaranum Netanyahu, finnst þeim óþarfi að ljúga eða réttlæta áhugaleysi sitt á meðalhófi og friði við Palestínumenn. Margir þeirra óska þess að heimsendaspár rætist á þessari öld og ryðji brautina fyrir tilkomu „hins konunglega himnaríkis“ (Kingdom of Heaven). Það kemur því ekki á óvart að þeir hafna alþjóðalögum og friðarferlis-kjaftæðinu um tveggja ríkja lausnina sem vestrænir bakhjarlar Ísraels halda áfram að pranga út, ýmist vegna heimsku eða óheiðarleika. Sem leiðir mig að síðasta atriðinu. Ólíkt hinum venjulegu Ísraelsmönnum, sem eru hrifnir af amerískum lífsstíl, hafnar fylking hinna trúuðu áhrifum bandarísks frjálslyndis á Ísrael og lífshætti íbúa. Þessir bókstafstrúarmenn óska sér konungsríkis en ekki lýðveldis. Þeir vilja að Ísraelar lifi samkvæmt lögum og hefðum gyðingdómsins en ekki vestrænni frjálshyggju eða almennum viðhorfum til kynferðis, kynhneigðar og fjölskyldulífs. Þótt þeir fái bæði gífurlega fjárhagsaðstoð og aðra aðstoð frá Bandaríkjunum trúa þeir að endurlausn gyðinga í Ísraelslandi hljóti að vera biblíuleg, ekki bandarísk eða frjálslynd. Þeir vilja líka stefna að því að undiroka fremur frjálslyndan hæstarétt landsins í þágu þess þingmeirihluta sem þeir tilheyra. Það er því ekkert undarlegt að veraldlegir og frjálslyndir Ísraelsmenn skuli standa gegn ofstækisöflunum sem eru við völd og telja þau vera að „breyta Ísrael í einangrað land þar sem fáfræði, tortryggni og karlremba ræður ríkjum“ - svo vitnað sé í bók ísraelska blaðamannsins Ari Shavits, Fyrirheitna landið. En flestir þeirra frjálslyndu einblína einungis á þær aðgerðir stjórnvalda sem snúa að þeim sjálfum en horfa fram hjá ofbeldisfullu hernáminu. Þetta er eigingirni og skammsýni - og reyndar heimska. Ísraelskt trúarofstæki er hápunktur stríðs, hernáms og landránsins sem hefur varað í áratugi. Ofstækismenn og fasistar Ísraels sækja afl sitt og ákafa í messíasartrúboð sitt á hernumdu svæðunum í Palestínu þar sem þeir hafa stækkað landtökubyggðir á kostnað Palestínumanna. Til að stöðva ofstækismennina þurfa Ísraelsmenn sem vilja taka á málum, Bandaríkjamenn og aðrir að gera allt sem í þeirra valdi stendur til að binda enda á landrán Palestínu, það er mikilvægast It’s the occupation, stupid. Marwan Bishara er stjórnmálagreinandi hjá Al Jazeera sjónvarpsstöðinni. Hann er rithöfundur sem skrifar mikið um alþjóðastjórnmál og er almennt talinn meðal fremstu sérfræðinga varðandi utanríkisstefnu Bandaríkjanna, stjórnmál Mið-Austurlanda og mikilvæg alþjóðamál. Hann var áður prófessor í alþjóðasamskiptum við Parísarháskóla. Þýðing: Hjálmtýr Heiðdal með leyfi höfundar.
Skoðun Það er kominn verðmiði á fangelsið en hvað má ungmenni í alvarlegum vanda kosta? Davíð Bergmann skrifar
Skoðun Hinn opni tékki samgöngusáttmálans – ljósastýring og Sundabraut Eiríkur S. Svavarsson skrifar
Skoðun Við þurfum stjórnmálamenn sem skilja mikilvægi stærstu atvinnugreinar landsins Aðalheiður Ósk Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun Kallað eftir fyrirsjáanleika í opinberum framkvæmdum Þorsteinn Víglundsson ,Jónína Guðmundsdóttir,Karl Andreassen skrifar
Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir skrifar
Skoðun Launafólk sýndi ábyrgð – Hvað með bankana og fjármagnseigendur? Finnbjörn A. Hermannsson skrifar
Skoðun Gæti aukin einkavæðing og skólaval í grunnskólakerfinu bætt námsárangur og aukið jafnrétti? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon skrifar