Flækjufótur Gunnar Dan Wiium skrifar 15. júlí 2022 07:01 Ég heyri fólk oft segja að nauðsynlegt sé að flækja hlutina ekki of mikið. Að flækja ekki hlutina felur í sér ákveðna rútínu þar sem maðurinn þekkir leiðina og kemst kannski hjá því að vera í óvissu sem oft fylgir flækjum. Afhverju myndi ég biðja aðra manneskju að flækja hlutina ekki of mikið? Ég held að það sé mikilvæg spurning sem krefst þess að ég einmitt þurfi að flækja hlutina svolítið. Ég myndi líklega biðja aðra manneksju ekki að flækja hlutina að óþörfu vegna þess að mér fyndist að einhverju væri ógnað. Flækjur annara eða hegðun, skilningur annara sem ég gæti túlkað sem stjórnleysi ógnar minni hugmyndarfræði ef ég sit fastur og neita að hreyfa mig. Ef ég held eitthvað um eitthvað þá er ég vís til að halda fast í skilning gærdagsins í þeirri von að hann dugi mér í dag eða á morgun. Það má í raun segja í því samhengi að þessi óbilgirni leiði af sér stöðuga þjáningu ef ég er forritaður á þennan hátt. Það má segja að ranghugmyndin sé að hugmyndum eða einna heldur lífsviðhorfum sé viðhaldið án fyrirvara um breytingar því umhverfið er á stöðugri hreyfingu og krefst breytinga. Tek dæmi. Ég hef allt mitt líf haldið að aðeins væru tvö kyn, karlkyn og kvenkyn, það var mér kennt, ég var forritaður að svo sé. Svo líður tíminn og svo allt í einu eru upplýsingar sem segja að ekki séu kynin tvö heldur mörg, mjög mörg. Ég segi því, krakkar ekki flækja þetta svona en samfélagið segir að tími kerfi tveggja kynja sé liðin. Þá stend ég frammi fyrir því að endurforrita hugmyndir mínar hvað varðar kyn eða upplifa sársaukan sem hlýst af því að minn raunverukleiki nuddist utan í raunveruleika samfélagsins.Samfélagið er í vexti og nú er allt voða opið í samanburði hvar við vorum í gær en pólitískur réttrúnaður er fljótið sem línan er strengd yfir og línan er þessi fyrirvari um að skilningur dagsins í dag sé úreldur á morgun svo hver veit, á morgun gætu kynin verið aðeins 1 í stað, hvað veit ég, þeirra 53 sem þau eru held ég í dag. Þetta á við svo margt, fólk hefur sagt við mig nánast alla ævi að vera ekki að flækja þetta svona og með tímanum fór ég að halda að það væri eitthvað að mér. Ég hef svo með tímanum komist að því að það er einmitt ekkert að mér heldur þeim sem neitar að spyrja spurninga því hinn sá sami telur sig vita svarið. Það er viss hverful fullnæging í að vita svarið, að vita stöff, að vita er léttir fyrir örvæntingarfullan mannshugan. Vitneskja getur maðurinn upplifað sem stjórn og það er einmitt það sem maðurinn sækist eftir síendurtekið, stjórn. Tala nú ekki um ef ég get sagt að einhver annar hafi rangt fyrir sér þá í raun er ég að segja að ég viti rétt og þar af leiðandi að ég sé til, égið sækist alltaf eftir því að staðfesta sína eigin tilveru, svolítið eins og grípa og handleika loft. Lélegustu vísindamennirnar eru þeir sem finna sig knúnna til að vita og skilja niðurstöðu rannsóknar áður en sjálf rannsóknin fer fram. Lélegustu vísindamennirnir sópa niðurstöðu í ruslið ef hún samræmist ekki þeim sannleika sem þeir telja sig búa yfir. Þess vegna eru vísindin á svo mörgum sviðum stopp og keyrð áfram af hagsmunum örfárra stökkbreyttra kapitalista. Græðgi framar vexti og heilun, betra að hafa markaðinn sjúkan svo hægt sé að selja honum linnun þeirra einkenna sem eru honum sýnileg. En við erum öll vísindamanneskjur, við eigum að rannsaka og gera tilraunir. Okkur á að mistakast aftur og aftur þar til vegurinn er fundinn og svo þegar hann er fundinn endar hann við leitum af nýjum. Ég ætla ekki að flækja þetta neitt mikið meira. Því segi ég, að um gera að flækja þetta nógu mikið til að upplifa vöxt. Sársaukinn er okkur mælikvarði á hvenar og hvort við ekki þurfum að fara að flækja þetta aðeins, spyrja spurninga, efast um hvað fólk segir, mynda okkur nýjar skoðanir og útfrá vitneskju tvinnuð í innsæi. Efumst um skilaboð yfirvalds og við munum upplifa raunverulega sjálfbærni hins upplýsta alvalds sem býr innra með okkur öllum. Að segja við aðra manneskju að flækja þetta ekki svona mikið getur auðveldlega verið hreint ofbeldi og ber manni að standa teinréttur gagnvart slíkum skipunum og hunsa þær. Höfundur starfar sem smíðakennari og þáttarstjórnandi Þvottahússins. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Gunnar Dan Wiium Mest lesið Að kjósa með nútíma hugsunarhætti Ragnhildur Katla Jónsdóttir Skoðun Íslenskufræðingurinn Sigmundur Davíð Hákon Darri Egilsson Skoðun ESB kærir sig ekkert um Íslandi í jólgjöf Ole Anton Bieltvedt Skoðun „Við andlát manns lýkur skattskyldu hans“ Þórður Gunnarsson Skoðun Það er verið að ljúga að okkur Hildur Þórðardóttir Skoðun Dýrkeyptur aðgangur Stella Guðmundsdóttir Skoðun Hvers vegna hefur frammistöðu íslenskra nemenda í PISA farið hrakandi? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon Skoðun Aðgangur bannaður Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir Skoðun Hægt og hljótt Dofri Hermannsson Skoðun Stjórnvöld, virðið frumbyggjaréttinn í íslensku samfélagi Sæmundur Einarsson Skoðun Skoðun Skoðun ESB kærir sig ekkert um Íslandi í jólgjöf Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Að kjósa með nútíma hugsunarhætti Ragnhildur Katla Jónsdóttir skrifar Skoðun Í upphafi skal endinn skoða.. Sigurður F. Sigurðarson skrifar Skoðun Stjórnvöld, virðið frumbyggjaréttinn í íslensku samfélagi Sæmundur Einarsson skrifar Skoðun Handleiðsla og vellíðan í starfi Sveindís Anna Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Eldgos og innviðir: Tryggjum öryggi Suðurnesja Halla Hrund Logadóttir skrifar Skoðun Er aukin einkavæðing lausnin? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Samfélag á krossgötum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Hvað er vandamálið? Alexandra Briem skrifar Skoðun Au pair fyrirkomulagið – barn síns tíma? Hlöðver Skúli Hákonarson skrifar Skoðun Fontur – hiti þrjú stig Stefán Steingrímur Bergsson skrifar Skoðun Bankinn gefur, bankinn tekur Breki Karlsson skrifar Skoðun Hægt og hljótt Dofri Hermannsson skrifar Skoðun Kennaraverkfall – sparka í dekkin eða setja meira bensín á bílinn? Melkorka Mjöll Kristinsdóttir skrifar Skoðun Gervigóðmennska fyrir almannafé Kári Allansson skrifar Skoðun Góður granni, gulli betri! Jóna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Frelsi er alls konar Jón Óskar Sólnes skrifar Skoðun Betra plan í ríkisfjármálum Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Íslenskufræðingurinn Sigmundur Davíð Hákon Darri Egilsson skrifar Skoðun Dýrkeyptur aðgangur Stella Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þarf Alþingi að vera í óvissu? Haukur Arnþórsson skrifar Skoðun Stöndum með einyrkjum og sjálfstætt starfandi Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Ætla Íslendingar að standa vörð um orkuauðlindir sínar? Ágústa Ágústsdóttir skrifar Skoðun Evrópa og sjálfstæði Íslands Anna Sofía Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Heilnæmt samfélag, betri lífskjör og jöfn tækifæri fyrir öll Unnur Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Mölunarverksmiðja eða umhverfisvæn matvælaframleiðsla Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Lifað með reisn - Frá starfslokum til æviloka Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Viðreisn, evran og Finnland Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun Fleiri staðreyndir um jafnlaunavottun – íþyngjandi og kostnaðarsamt regluverk Gunnar Ármannsson skrifar Skoðun Við þurfum þingmann eins og Ágúst Bjarna Valdimar Víðisson skrifar Sjá meira
Ég heyri fólk oft segja að nauðsynlegt sé að flækja hlutina ekki of mikið. Að flækja ekki hlutina felur í sér ákveðna rútínu þar sem maðurinn þekkir leiðina og kemst kannski hjá því að vera í óvissu sem oft fylgir flækjum. Afhverju myndi ég biðja aðra manneskju að flækja hlutina ekki of mikið? Ég held að það sé mikilvæg spurning sem krefst þess að ég einmitt þurfi að flækja hlutina svolítið. Ég myndi líklega biðja aðra manneksju ekki að flækja hlutina að óþörfu vegna þess að mér fyndist að einhverju væri ógnað. Flækjur annara eða hegðun, skilningur annara sem ég gæti túlkað sem stjórnleysi ógnar minni hugmyndarfræði ef ég sit fastur og neita að hreyfa mig. Ef ég held eitthvað um eitthvað þá er ég vís til að halda fast í skilning gærdagsins í þeirri von að hann dugi mér í dag eða á morgun. Það má í raun segja í því samhengi að þessi óbilgirni leiði af sér stöðuga þjáningu ef ég er forritaður á þennan hátt. Það má segja að ranghugmyndin sé að hugmyndum eða einna heldur lífsviðhorfum sé viðhaldið án fyrirvara um breytingar því umhverfið er á stöðugri hreyfingu og krefst breytinga. Tek dæmi. Ég hef allt mitt líf haldið að aðeins væru tvö kyn, karlkyn og kvenkyn, það var mér kennt, ég var forritaður að svo sé. Svo líður tíminn og svo allt í einu eru upplýsingar sem segja að ekki séu kynin tvö heldur mörg, mjög mörg. Ég segi því, krakkar ekki flækja þetta svona en samfélagið segir að tími kerfi tveggja kynja sé liðin. Þá stend ég frammi fyrir því að endurforrita hugmyndir mínar hvað varðar kyn eða upplifa sársaukan sem hlýst af því að minn raunverukleiki nuddist utan í raunveruleika samfélagsins.Samfélagið er í vexti og nú er allt voða opið í samanburði hvar við vorum í gær en pólitískur réttrúnaður er fljótið sem línan er strengd yfir og línan er þessi fyrirvari um að skilningur dagsins í dag sé úreldur á morgun svo hver veit, á morgun gætu kynin verið aðeins 1 í stað, hvað veit ég, þeirra 53 sem þau eru held ég í dag. Þetta á við svo margt, fólk hefur sagt við mig nánast alla ævi að vera ekki að flækja þetta svona og með tímanum fór ég að halda að það væri eitthvað að mér. Ég hef svo með tímanum komist að því að það er einmitt ekkert að mér heldur þeim sem neitar að spyrja spurninga því hinn sá sami telur sig vita svarið. Það er viss hverful fullnæging í að vita svarið, að vita stöff, að vita er léttir fyrir örvæntingarfullan mannshugan. Vitneskja getur maðurinn upplifað sem stjórn og það er einmitt það sem maðurinn sækist eftir síendurtekið, stjórn. Tala nú ekki um ef ég get sagt að einhver annar hafi rangt fyrir sér þá í raun er ég að segja að ég viti rétt og þar af leiðandi að ég sé til, égið sækist alltaf eftir því að staðfesta sína eigin tilveru, svolítið eins og grípa og handleika loft. Lélegustu vísindamennirnar eru þeir sem finna sig knúnna til að vita og skilja niðurstöðu rannsóknar áður en sjálf rannsóknin fer fram. Lélegustu vísindamennirnir sópa niðurstöðu í ruslið ef hún samræmist ekki þeim sannleika sem þeir telja sig búa yfir. Þess vegna eru vísindin á svo mörgum sviðum stopp og keyrð áfram af hagsmunum örfárra stökkbreyttra kapitalista. Græðgi framar vexti og heilun, betra að hafa markaðinn sjúkan svo hægt sé að selja honum linnun þeirra einkenna sem eru honum sýnileg. En við erum öll vísindamanneskjur, við eigum að rannsaka og gera tilraunir. Okkur á að mistakast aftur og aftur þar til vegurinn er fundinn og svo þegar hann er fundinn endar hann við leitum af nýjum. Ég ætla ekki að flækja þetta neitt mikið meira. Því segi ég, að um gera að flækja þetta nógu mikið til að upplifa vöxt. Sársaukinn er okkur mælikvarði á hvenar og hvort við ekki þurfum að fara að flækja þetta aðeins, spyrja spurninga, efast um hvað fólk segir, mynda okkur nýjar skoðanir og útfrá vitneskju tvinnuð í innsæi. Efumst um skilaboð yfirvalds og við munum upplifa raunverulega sjálfbærni hins upplýsta alvalds sem býr innra með okkur öllum. Að segja við aðra manneskju að flækja þetta ekki svona mikið getur auðveldlega verið hreint ofbeldi og ber manni að standa teinréttur gagnvart slíkum skipunum og hunsa þær. Höfundur starfar sem smíðakennari og þáttarstjórnandi Þvottahússins.
Hvers vegna hefur frammistöðu íslenskra nemenda í PISA farið hrakandi? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon Skoðun
Skoðun Kennaraverkfall – sparka í dekkin eða setja meira bensín á bílinn? Melkorka Mjöll Kristinsdóttir skrifar
Skoðun Mölunarverksmiðja eða umhverfisvæn matvælaframleiðsla Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar
Skoðun Fleiri staðreyndir um jafnlaunavottun – íþyngjandi og kostnaðarsamt regluverk Gunnar Ármannsson skrifar
Hvers vegna hefur frammistöðu íslenskra nemenda í PISA farið hrakandi? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon Skoðun