Við eigum rétt á að breyta verkalýðsfélaginu okkar Karla Barralaga Ocon skrifar 18. apríl 2022 10:00 English version below. Sem láglaunakona á Íslandi og Eflingarfélagi langar mig að skrifa nokkur orð um deilur í fjölmiðlum síðustu vikuna um breytingar í verkalýðsfélaginu okkar. Eins og stundum áður þá er fréttaflutningur mjög neikvæður og fullur af fordómum gegn forystu Sólveigar Önnu Jónsdóttur, okkar lýðræðislega kjörna formanni. Ég er þreytt á því að horfa upp á skynsamlegar og nauðsynlegar ákvarðanir Sólveigar, sem þjóna hagsmunum Eflingarfélaga, útmálaðar á bjagaðan hátt og grafið undan hennar stöðu. Hvernig getur það komið nokkrum á óvart að Sólveig og félagar hennar í stjórn Eflingar séu að gera stórar breytingar á félaginu? Þau lofuðu þessu í kosningabaráttunni í febrúar og þetta er ástæðan fyrir því að margir félagar - þar á meðal ég – kusu þau! Í mínum huga hefur það lengi verið augljóst að hlutirnir voru ekki í lagi á skrifstofu Eflingar. Sólveig fékk ofbeldishótun frá starfsmanni. Sumir starfsmenn tóku opinskáa afstöðu gegn Sólveigu og stuðningsfólki hennar, og gengu svo langt að skrifa um það greinar í blöðin og fara í viðtöl í fjölmiðlum. Þetta sæmir ekki þeirra hlutverki og truflar mig sem greiðandi félagsmann í Eflingu mjög mikið. Ég var furðu lostin þegar ég sá einn starfsmann lýsa því nýlega yfir í fjölmiðlaviðtali að hún “skuldaði mér ekki neitt” þar sem að ég kaus Sólveigu Önnu og B-listann. Miðað við það sem ég hef lesið um fyrirhugaðar breytingar á skrifstofu Eflingar þá líta þessar breytingar virkilega vel út. Þessar breytingar munu gera skrifstofuna að betri vinnustað, með betra skipulagi og skýrari vinnuskilyrðum. Ég skil til dæmis ekki hvernig það var ásættanlegt að greiða starfsfólki reglulega fasta yfirvinnu sem þau unnu ekki fyrir. Varðandi aðrar breytingar, þá er ég mjög ánægð og hrifin af þeirri hugmynd að hafa hámarkslaunabil milli hæstu og lægstu launa – þetta er mjög hugrökk ákvörðun sem mér finnst rétt og ég vona að aðrir vinnustaðir taki þetta upp, til dæmis minn. Að lokum vil ég segja að það hefur komið mér á óvart að sjá suma af leiðtogum íslensku verkalýðshreyfingarinnar koma með öfgakenndar neikvæðar yfirlýsingar um breytingar í félaginu okkar. Það er ekki hlutverk leiðtoga í öðrum stéttarfélögum eða samböndum að fordæma lýðræðislegar ákvarðanir forystu stéttarfélagsins míns. Ég krefst virðingar fyrir stéttarfélaginu mínu, fyrir okkar lýðræðislegu ákvörðunum og fyrir rétti forystu okkar til að grípa til aðgerða í þágu hagsmuna félagsfólks. Höfundur er láglaunakona af erlendum uppruna og félagi í Eflingu - stéttarfélagi We Have the Right to Make Changes to Our Union As a low wage worker in Iceland and member of Efling Union I would like to write some words about the disagreement that has been going on in the last week in the media about changes in our union. As has happened before, the reporting is very negative and prejudiced against the leadership of Sólveig Anna Jónsdóttur, our democratically elected chairperson. I am tired of seeing reasonable and necessary actions taken by Sólveig, in the interest of Efling members, being misrepresented and her authority undermined. How can anyone be surprised that Sólveig and her fellow board members are making big changes to the union? They promised this in the election campaign last February, and this is one of the reasons many members - such as myself - voted for them! To me, it has been very obvious for a long time that things were not okay in the Efling office. Sólveig received a violent threat from one staff member. Some of the staff were taking an open stance against Sólveig and her supporters, going so far as to write newspaper articles about it and giving interviews in the media. This is not appropriate for them, and very disturbing for me as a paying member of the union. I was also shocked to see one staff member recently declare in a media interview that she “owes me nothing” because I voted for Sólveig Anna and the B-list. From what I have read about the planned changes to the Efling office, it looks very good to me. The changes will make the office a better workplace, with better organization and clarity about the work conditions. For example, I do not understand how it was acceptable to pay the staff regular overtime hours which they did not actually work. As for the proposed changes, I am very impressed and happy with the idea to have a maximum proportion between highest and lowest wage – this is a very courageous decision which I think is right and I hope other workplaces will also adopt this, for example my own. Finally, I would like to say that I am surprised that some of the leaders of the Icelandic labor movement have been making extremely negative statements about changes in our union. It is not the role of leaders in other unions or confederations to condemn the democratic decisions of the leadership in my union. I demand respect for my union, for our democratic decision making, and for the right of our leadership to act in the interests of my fellow union members. The author is a low wage worker of foreign origin and member of Efling Union. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ólga innan Eflingar Kjaramál Stéttarfélög Mest lesið Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Kjaftæði Elliði Vignisson Skoðun Vitsmunaleg vanstilling í boði ungra Sjálfstæðiskvenna Erna Mist Skoðun Falleinkunn fyrrum forseta Vilhjálmur Þorsteinsson,Viktor Orri Valgarðsson Skoðun Vill íslenska þjóðin halda í einmenninguna? Matthildur Björnsdóttir Skoðun Fólk eða fífl? Anna Gunndís Guðmundsdóttir Skoðun Ólögleg meðvirkni lækna Teitur Ari Theodórsson Skoðun Verklausi milljónakennarinn Þórunn Sveinbjarnardóttir Skoðun Afleiðingar verkfallsaðgerða á minnstu börnin - krafa um svör Jóhanna Dröfn Stefánsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Vill íslenska þjóðin halda í einmenninguna? Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Inngilding eða „aðskilnaður“? Jasmina Vajzović Crnac skrifar Skoðun Vonin má aldrei deyja Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh skrifar Skoðun Um áhrif niðurskurðar á fjárlögum 2025 til kvikmyndagerðar og lista Steingrímur Dúi Másson skrifar Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Fólk eða fífl? Anna Gunndís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Eru til lausnir við mönnunarvanda heilsugæslunnar? Gunnlaugur Már Briem skrifar Skoðun Er eitthvað mál að handtaka börn? Elsa Bára Traustadóttir skrifar Skoðun Er ferðaþjónusta útlendingavandamál? Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Íslenska kerfið framleiðir afbrotamenn Ágústa Ágústsdóttir skrifar Skoðun Ekki fokka þessu upp! Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Kosningaloforð og hvað svo? Björn Snæbjörnsson skrifar Skoðun Fólk, fjárfestingar og framfarir Baldur Thorlacius skrifar Skoðun Húsnæðis- og skipulagsmál Anna Sofía Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Falleinkunn fyrrum forseta Vilhjálmur Þorsteinsson,Viktor Orri Valgarðsson skrifar Skoðun Séreignarsparnaður nauðsynlegur valkostur til að létta greiðslubyrði Kolbrún Halldórsdóttir skrifar Skoðun Skattlögð þegar við þénum, eigum og eyðum Aron H. Steinsson skrifar Skoðun Kjaftæði Elliði Vignisson skrifar Skoðun Vitsmunaleg vanstilling í boði ungra Sjálfstæðiskvenna Erna Mist skrifar Skoðun Lítið gert úr áhyggjum íbúa Ölfuss og annarra landsmanna Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Kyrrstöðuna verður að rjúfa! Lausn fyrir verðandi innviðaráðherra Sigþór Sigurðsson skrifar Skoðun Íslenskan og menningararfurinn Sólveig Dagmar Þórisdóttir skrifar Skoðun Mannúðlegri úrræði Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Læknar á landsbyggðinni Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Íslensk verðtrygging á mannamáli! Elín Íris Fanndal Jónasdóttir skrifar Skoðun Varðhundar kerfisins Lára Herborg Ólafsdóttir skrifar Skoðun Mótum stefnu um iðn- og tæknimenntun á Íslandi Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Stýrir gervigreind málflutningi stjórnmálamanna og semur stefnur stjórnmálaflokkanna? Tómas Ellert Tómasson skrifar Skoðun Kolkrabbinn og fjármálafjötrar Íslands Ágústa Árnadóttir skrifar Sjá meira
English version below. Sem láglaunakona á Íslandi og Eflingarfélagi langar mig að skrifa nokkur orð um deilur í fjölmiðlum síðustu vikuna um breytingar í verkalýðsfélaginu okkar. Eins og stundum áður þá er fréttaflutningur mjög neikvæður og fullur af fordómum gegn forystu Sólveigar Önnu Jónsdóttur, okkar lýðræðislega kjörna formanni. Ég er þreytt á því að horfa upp á skynsamlegar og nauðsynlegar ákvarðanir Sólveigar, sem þjóna hagsmunum Eflingarfélaga, útmálaðar á bjagaðan hátt og grafið undan hennar stöðu. Hvernig getur það komið nokkrum á óvart að Sólveig og félagar hennar í stjórn Eflingar séu að gera stórar breytingar á félaginu? Þau lofuðu þessu í kosningabaráttunni í febrúar og þetta er ástæðan fyrir því að margir félagar - þar á meðal ég – kusu þau! Í mínum huga hefur það lengi verið augljóst að hlutirnir voru ekki í lagi á skrifstofu Eflingar. Sólveig fékk ofbeldishótun frá starfsmanni. Sumir starfsmenn tóku opinskáa afstöðu gegn Sólveigu og stuðningsfólki hennar, og gengu svo langt að skrifa um það greinar í blöðin og fara í viðtöl í fjölmiðlum. Þetta sæmir ekki þeirra hlutverki og truflar mig sem greiðandi félagsmann í Eflingu mjög mikið. Ég var furðu lostin þegar ég sá einn starfsmann lýsa því nýlega yfir í fjölmiðlaviðtali að hún “skuldaði mér ekki neitt” þar sem að ég kaus Sólveigu Önnu og B-listann. Miðað við það sem ég hef lesið um fyrirhugaðar breytingar á skrifstofu Eflingar þá líta þessar breytingar virkilega vel út. Þessar breytingar munu gera skrifstofuna að betri vinnustað, með betra skipulagi og skýrari vinnuskilyrðum. Ég skil til dæmis ekki hvernig það var ásættanlegt að greiða starfsfólki reglulega fasta yfirvinnu sem þau unnu ekki fyrir. Varðandi aðrar breytingar, þá er ég mjög ánægð og hrifin af þeirri hugmynd að hafa hámarkslaunabil milli hæstu og lægstu launa – þetta er mjög hugrökk ákvörðun sem mér finnst rétt og ég vona að aðrir vinnustaðir taki þetta upp, til dæmis minn. Að lokum vil ég segja að það hefur komið mér á óvart að sjá suma af leiðtogum íslensku verkalýðshreyfingarinnar koma með öfgakenndar neikvæðar yfirlýsingar um breytingar í félaginu okkar. Það er ekki hlutverk leiðtoga í öðrum stéttarfélögum eða samböndum að fordæma lýðræðislegar ákvarðanir forystu stéttarfélagsins míns. Ég krefst virðingar fyrir stéttarfélaginu mínu, fyrir okkar lýðræðislegu ákvörðunum og fyrir rétti forystu okkar til að grípa til aðgerða í þágu hagsmuna félagsfólks. Höfundur er láglaunakona af erlendum uppruna og félagi í Eflingu - stéttarfélagi We Have the Right to Make Changes to Our Union As a low wage worker in Iceland and member of Efling Union I would like to write some words about the disagreement that has been going on in the last week in the media about changes in our union. As has happened before, the reporting is very negative and prejudiced against the leadership of Sólveig Anna Jónsdóttur, our democratically elected chairperson. I am tired of seeing reasonable and necessary actions taken by Sólveig, in the interest of Efling members, being misrepresented and her authority undermined. How can anyone be surprised that Sólveig and her fellow board members are making big changes to the union? They promised this in the election campaign last February, and this is one of the reasons many members - such as myself - voted for them! To me, it has been very obvious for a long time that things were not okay in the Efling office. Sólveig received a violent threat from one staff member. Some of the staff were taking an open stance against Sólveig and her supporters, going so far as to write newspaper articles about it and giving interviews in the media. This is not appropriate for them, and very disturbing for me as a paying member of the union. I was also shocked to see one staff member recently declare in a media interview that she “owes me nothing” because I voted for Sólveig Anna and the B-list. From what I have read about the planned changes to the Efling office, it looks very good to me. The changes will make the office a better workplace, with better organization and clarity about the work conditions. For example, I do not understand how it was acceptable to pay the staff regular overtime hours which they did not actually work. As for the proposed changes, I am very impressed and happy with the idea to have a maximum proportion between highest and lowest wage – this is a very courageous decision which I think is right and I hope other workplaces will also adopt this, for example my own. Finally, I would like to say that I am surprised that some of the leaders of the Icelandic labor movement have been making extremely negative statements about changes in our union. It is not the role of leaders in other unions or confederations to condemn the democratic decisions of the leadership in my union. I demand respect for my union, for our democratic decision making, and for the right of our leadership to act in the interests of my fellow union members. The author is a low wage worker of foreign origin and member of Efling Union.
Skoðun Um áhrif niðurskurðar á fjárlögum 2025 til kvikmyndagerðar og lista Steingrímur Dúi Másson skrifar
Skoðun Séreignarsparnaður nauðsynlegur valkostur til að létta greiðslubyrði Kolbrún Halldórsdóttir skrifar
Skoðun Lítið gert úr áhyggjum íbúa Ölfuss og annarra landsmanna Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar
Skoðun Stýrir gervigreind málflutningi stjórnmálamanna og semur stefnur stjórnmálaflokkanna? Tómas Ellert Tómasson skrifar