Háskaleg ríkisstjórn að fæðast Gunnar Smári Egilsson skrifar 25. september 2021 08:31 Þegar boðað var til kosninga árið 2017 var augljóst af orðum og líkamstjáningu Bjarna Benediktssonar og Katrínar Jakobsdóttur að þau stefnu á ríkisstjórn Sjálfstæðisflokks og Vg. Þá leit út fyrir að flokkarnir gætu myndað tveggja flokka stjórn. Forysta og fylgjendur Vg neituðu þessu staðfastlega og sökuðu þau sem bentu á hið augljósa um óhróður. Í kosningabaráttunni fjaraði undan fylgi Vg, svo á endanum þurftu flokkarnir að taka Framsókn með sem einskonar aukaaðila að ríkisstjórninni. Í aðdraganda yfirstandandi kosninga hefur mátt merkja af ummælum og líkamstjáningu Bjarna Benediktssonar og Sigurðar Inga Jóhannssonar að þeir telja sig hafa öll tögl og hagldir í pólitíkinni. Markmið þeirra er að mynda ríkisstjórn eftir kosningar, helst með Viðreisn en annars með Vg eða báðum flokkum ef ekki vill betur. Þetta hefur verið augljóst í umræðuþáttum í aðdraganda kosninganna, sem á köflum hafa ýmist breyst í stjórnarmyndunarviðræður þessara tveggja við Þorgerði Katrínu Gunnarsdóttur eða þá samstillta vörn þeirra og Katrínar Jakobsdóttur fyrir störf ríkisstjórnarinnar. Aldrei segja þeir styggðaryrði hvor um annan, gera engar athugasemdir við málflutning hins og tala ávallt eins og geirneglt kosningabandalag. Þessir tveir flokkar, Framsókn og Sjálfstæðisflokkur, stóðu fyrir byltingu á árunum 1995 til 2007, byltingu sem flutti völd, fé, eignir og auðlindir almennings til hinna fáu ríku. Á þessum tíma var horfið frá samfélagsuppbyggingu eftirstríðsáranna og nýfrjálshyggja tekin upp. Þetta leiddi til bankahruns og stórkostlegs skaða fyrir allan almenning. Frá hruni hafa þessir flokkar setið í ríkisstjórn saman í tæp átta ár, í stjórnum sem hafa keyrt áfram sömu stefnu, sem hefur það að markmiði að auðga hin ríku enn frekar. Þetta sést í dag á stórkostlegri hækkun fasteigna- og hlutabréfaverðs í miðjum kórónasamdrætti, einkavæðingu banka- og vegakerfis og áframhaldandi skattalækkunum til fjármagns- og fyrirtækjaeigenda. Af síðustu þrjátíu árum hefur Sjálfstæðisflokkurinn setið í ríkisstjórn í 26 ár. Þar af í 23 ár með Framsóknarflokknum. Þessir flokkar bera alla ábyrgð á þeirri stefnu sem hér hefur verið rekin og sem veikt hefur samfélagið. Auðmannadekrið hefur ekki skilað auknum almannahag, eins og lofað var. Á þessum þrjátíu árum jókst landsframleiðsla á mann um 51% á meðan hún jókst um 163% þrjátíu árin á undan, en þá voru skattar eðlilegri og hið opinbera öflugt við samfélagsuppbyggingu. Sú stefna sem þessir flokkar hafa rekið síðustu þrjátíu ár er nú dauð, enginn ver hana lengur. Þjóðir heims eru að snúa sér aftur að samfélagsuppbyggingu með afli almannavaldsins, sömu stefnu og byggðu upp þessi lönd á síðustu öld. Það er einn af lærdómum kórónafaraldursins. En þessir flokkar hafa ekkert lært. Þeir boða óbreyttu stefnu áfram næstu fjögur árin. Ef þeim verður að ósk sinni, annað hvort með stuðningi Viðreisnar eða Vg, mun íslenskt samfélag stórskaðast; ójöfnuður mun vaxa, vantraust breiðast út, almenningur mun missa enn frekar völd, eignir og auðlindir til auðvaldsins, hin ríku munu komast upp með skattsvik og aðra spillingu, sægreifarnir munu halda yfirráðum sínum yfir fiskimiðunum og Ísland mun færast nær því að vera verbúð Samherja en lýðveldi þar sem lýðurinn fer með völdin. Vonandi kippa kjósendur fótunum undan ráðagerðum þeirra Bjarna Benediktssonar og Sigurðar Inga Jóhannssonar. Besta leiðin til að koma í veg fyrir þær er kjósa engan af þeim flokkum sem líklegir eru til í að færa þessum flokkum völd yfir framtíð Íslands. Og albesta leiðin er auðvitað að skila rauðu, kjósa Sósíalistaflokkinn, sem vill ganga þveröfuga leið, draga úr auð og valdi auðvaldsins og auka völd og auð almennings. Kosningarnar í dag eru mikilvægar. Það er ekki víst að Ísland þoli fjögur ár í viðbót af nýfrjálshyggjunni. Kjósum því Sósíalistaflokkinn, x-J. Gefum skýr skilaboð um hvert samfélagið á að stefna. Við eigum að stefna fram en ekki aftur til Davíðsáranna. Höfundur er félagi í Sósíalistaflokknum og er í framboði fyrir hann í Reykjavíkurkjördæmi norður Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Gunnar Smári Egilsson Skoðun: Kosningar 2021 Sósíalistaflokkurinn Mest lesið Halldór 5.10.2024 Jón Þór Stefánsson Halldór Eignafólk græðir mikið á vaxtastefnu Seðlabankans Stefán Ólafsson Skoðun Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun Spilling á Íslandi: Erum við að missa tökin? Ágústa Árnadóttir Skoðun Sleppum brúnni og förum betri leið framhjá Selfossi Elliði Vignisson Skoðun Af ofurhetjum og störfum þeirra Kristín Björnsdóttir Skoðun Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Uppeldi frá gamla einmenningar eins-skin-litar viðhorfum Matthildur Björnsdóttir Skoðun Að dansa í regninu Lóa Björk Ólafsdóttir Skoðun Einstakur atburður og viðbúnaður Marinó G. Njálsson Skoðun Skoðun Skoðun Uppeldi frá gamla einmenningar eins-skin-litar viðhorfum Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Af ofurhetjum og störfum þeirra Kristín Björnsdóttir skrifar Skoðun Eignafólk græðir mikið á vaxtastefnu Seðlabankans Stefán Ólafsson skrifar Skoðun Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur skrifar Skoðun Framtíðarkvíði er ekki gott veganesti Sigurður Páll Jónsson skrifar Skoðun Spilling á Íslandi: Erum við að missa tökin? Ágústa Árnadóttir skrifar Skoðun Orkan á Vestfjörðum Þorsteinn Másson skrifar Skoðun Smábátar eru þjóðhagslega hagkvæmari en togarar Kjartan Sveinsson skrifar Skoðun Foreldrar eru sérfræðingar í sínum börnum Valdimar Víðisson skrifar Skoðun Vísindin vakna til nýsköpunar! Einar Mäntylä skrifar Skoðun Risastórt lýðheilsumál sem Alþingi hunsar Sigurður Hólmar Jóhannesson skrifar Skoðun Þess vegna býð ég mig fram Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Sleppum brúnni og förum betri leið framhjá Selfossi Elliði Vignisson skrifar Skoðun Einstakur atburður og viðbúnaður Marinó G. Njálsson skrifar Skoðun Framboð er eina leiðin Eiríkur St. Eiríksson skrifar Skoðun Háskóli Íslands er ekki að sinna skyldum sínum Silja Höllu Egilsdóttir skrifar Skoðun Verðmætasköpun og kennarar Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Nýjar lausnir gegn ofbeldi Drífa Snædal skrifar Skoðun Lögin um það sem er bannað Helgi Brynjarsson skrifar Skoðun Að dansa í regninu Lóa Björk Ólafsdóttir skrifar Skoðun Dauðarefsing Pírata Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Af hverju erum við að þessu? Kjartan Sveinn Guðmundsson skrifar Skoðun Upplýsingaóreiða í boði orkugeirans og Landsvirkjunar Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Úrskurðargrautur lögmanna Ómar R. Valdimarsson skrifar Skoðun Er vitlaust gefið í stjórnmálum? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Hinn langi USArmur Ísraels Ingólfur Steinsson skrifar Skoðun Kveðja frá Heimssýn til landsfundar VG 2024 Haraldur Ólafsson skrifar Skoðun Þjóðaróperan á Alþingi í nær 70 ár Finnur Bjarnason,Þórunn Sigurðardóttir skrifar Skoðun Um Ölfusárbrú og veggjöld Haukur Arnþórsson skrifar Sjá meira
Þegar boðað var til kosninga árið 2017 var augljóst af orðum og líkamstjáningu Bjarna Benediktssonar og Katrínar Jakobsdóttur að þau stefnu á ríkisstjórn Sjálfstæðisflokks og Vg. Þá leit út fyrir að flokkarnir gætu myndað tveggja flokka stjórn. Forysta og fylgjendur Vg neituðu þessu staðfastlega og sökuðu þau sem bentu á hið augljósa um óhróður. Í kosningabaráttunni fjaraði undan fylgi Vg, svo á endanum þurftu flokkarnir að taka Framsókn með sem einskonar aukaaðila að ríkisstjórninni. Í aðdraganda yfirstandandi kosninga hefur mátt merkja af ummælum og líkamstjáningu Bjarna Benediktssonar og Sigurðar Inga Jóhannssonar að þeir telja sig hafa öll tögl og hagldir í pólitíkinni. Markmið þeirra er að mynda ríkisstjórn eftir kosningar, helst með Viðreisn en annars með Vg eða báðum flokkum ef ekki vill betur. Þetta hefur verið augljóst í umræðuþáttum í aðdraganda kosninganna, sem á köflum hafa ýmist breyst í stjórnarmyndunarviðræður þessara tveggja við Þorgerði Katrínu Gunnarsdóttur eða þá samstillta vörn þeirra og Katrínar Jakobsdóttur fyrir störf ríkisstjórnarinnar. Aldrei segja þeir styggðaryrði hvor um annan, gera engar athugasemdir við málflutning hins og tala ávallt eins og geirneglt kosningabandalag. Þessir tveir flokkar, Framsókn og Sjálfstæðisflokkur, stóðu fyrir byltingu á árunum 1995 til 2007, byltingu sem flutti völd, fé, eignir og auðlindir almennings til hinna fáu ríku. Á þessum tíma var horfið frá samfélagsuppbyggingu eftirstríðsáranna og nýfrjálshyggja tekin upp. Þetta leiddi til bankahruns og stórkostlegs skaða fyrir allan almenning. Frá hruni hafa þessir flokkar setið í ríkisstjórn saman í tæp átta ár, í stjórnum sem hafa keyrt áfram sömu stefnu, sem hefur það að markmiði að auðga hin ríku enn frekar. Þetta sést í dag á stórkostlegri hækkun fasteigna- og hlutabréfaverðs í miðjum kórónasamdrætti, einkavæðingu banka- og vegakerfis og áframhaldandi skattalækkunum til fjármagns- og fyrirtækjaeigenda. Af síðustu þrjátíu árum hefur Sjálfstæðisflokkurinn setið í ríkisstjórn í 26 ár. Þar af í 23 ár með Framsóknarflokknum. Þessir flokkar bera alla ábyrgð á þeirri stefnu sem hér hefur verið rekin og sem veikt hefur samfélagið. Auðmannadekrið hefur ekki skilað auknum almannahag, eins og lofað var. Á þessum þrjátíu árum jókst landsframleiðsla á mann um 51% á meðan hún jókst um 163% þrjátíu árin á undan, en þá voru skattar eðlilegri og hið opinbera öflugt við samfélagsuppbyggingu. Sú stefna sem þessir flokkar hafa rekið síðustu þrjátíu ár er nú dauð, enginn ver hana lengur. Þjóðir heims eru að snúa sér aftur að samfélagsuppbyggingu með afli almannavaldsins, sömu stefnu og byggðu upp þessi lönd á síðustu öld. Það er einn af lærdómum kórónafaraldursins. En þessir flokkar hafa ekkert lært. Þeir boða óbreyttu stefnu áfram næstu fjögur árin. Ef þeim verður að ósk sinni, annað hvort með stuðningi Viðreisnar eða Vg, mun íslenskt samfélag stórskaðast; ójöfnuður mun vaxa, vantraust breiðast út, almenningur mun missa enn frekar völd, eignir og auðlindir til auðvaldsins, hin ríku munu komast upp með skattsvik og aðra spillingu, sægreifarnir munu halda yfirráðum sínum yfir fiskimiðunum og Ísland mun færast nær því að vera verbúð Samherja en lýðveldi þar sem lýðurinn fer með völdin. Vonandi kippa kjósendur fótunum undan ráðagerðum þeirra Bjarna Benediktssonar og Sigurðar Inga Jóhannssonar. Besta leiðin til að koma í veg fyrir þær er kjósa engan af þeim flokkum sem líklegir eru til í að færa þessum flokkum völd yfir framtíð Íslands. Og albesta leiðin er auðvitað að skila rauðu, kjósa Sósíalistaflokkinn, sem vill ganga þveröfuga leið, draga úr auð og valdi auðvaldsins og auka völd og auð almennings. Kosningarnar í dag eru mikilvægar. Það er ekki víst að Ísland þoli fjögur ár í viðbót af nýfrjálshyggjunni. Kjósum því Sósíalistaflokkinn, x-J. Gefum skýr skilaboð um hvert samfélagið á að stefna. Við eigum að stefna fram en ekki aftur til Davíðsáranna. Höfundur er félagi í Sósíalistaflokknum og er í framboði fyrir hann í Reykjavíkurkjördæmi norður
Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun
Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun
Skoðun Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur skrifar
Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun
Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun