Leiddi Önu á yfirgefinn bóndabæ þar sem annar strákur misnotaði hana og myrti

Tveir 14 ára strákar á Írlandi voru í liðinni viku fundnir sekir um að hafa myrt hina 14 ára gömlu Önu Kriégel í maí í fyrra.

Þeir eru yngstu einstaklingarnir sem fundnir hafa verið sekir um morð á Írlandi en þeir voru 13 ára þegar þeir urðu Önu að bana. Málið hefur vakið mikla athygli og óhug á meðal almennings í landinu enda morðinu ekki lýst á annan hátt en hrottalegu.

Lesendur eru því varaðir við lýsingum sem finna má í þessari umfjöllun.

Kviðdómur komst að þeirri niðurstöðu að drengirnir væru sekir en dómari hefur nú fjórar vikur til þess að kveða upp dóm varðandi það hversu þunga refsingu þeir hljóta. Á meðan eru strákarnir tveir í gæsluvarðhaldi í unglingafangelsi í Dublin.

Vegna þess að drengirnir eru undir lögaldri hafa nöfn þeirra ekki verið birt í írskum fjölmiðlum og það er reyndar glæpur að birta nöfn þeirra nokkurn tímann opinberlega. Þeir hafa því verið kallaðir Drengur A og Drengur B. Drengur A var fundinn sekur um morð og kynferðisbrot og Drengur B um morð en þeir hafa báðir neitað sök í málinu.

Bað hana um að koma að hitta strákinn sem hún var skotin í

Það var um klukkan fimm síðdegis þann 14. maí í fyrra sem Drengur B bankaði upp á heima hjá Önu. Hann sagði henni að vinur hans, Drengur A, vildi gjarnan hitta hana.

Ana varð mjög spennt því hún var skotin í Dreng A. Hún fylgdi því Dreng B til þess að hitta vin hans. Þegar hún fór að heiman brosti hún til föður síns og sagði honum að hún yrði ekki lengi.

Strákarnir tveir leiddu hana í gildru. Drengur B labbaði með hana í gegnum almenningsgarð og í átt að yfirgefnum bóndabæ þar sem Drengur A beið Önu.

Hann hafði undirbúið sig fyrir þessa stund með hlutum sem lögreglan átti síðar eftir að kalla „morðbúnað.“ Drengur A hafði tekið með sér zombie-grímu, svarta hanska, legghlífar og hnéhlífar. Morðvopnin voru svo langt prik og múrsteinn.

Tveggja ára gömul þegar hún var ættleidd frá Rússlandi

Móðir Önu, Geraldine Kriégel, kom heim um 20 mínútum eftir að dóttir hennar hafði farið með Dreng B. Þegar Geraldine bar vitni fyrir dómi kvaðst hún strax hafa orðið áhyggjufull um afdrif dóttur sinnar.

Ástæðan var sú að Ana hafði orðið fyrir miklu einelti af hálfu skólafélaga sinna, ekki hvað síst á samfélagsmiðlum og sérstaklega undanfarna mánuði. Hún upplifði mikla einsemd og vanlíðan tengda því. Móðir hennar lýsti því hvernig henni hafði verið strítt á því hversu hávaxin hún var og á því að hún væri ættleidd.

Ana fæddist í Rússlandi. Foreldrar hennar ættleiddu hana þegar hún var tveggja ára og hún fékk að heyra að hún ætti „falsforeldra.“ Ana var líka auðvelt skotmark vegna þess að hún heyrði og sá illa og var með lélegt skammtímaminni vegna æxlis sem fannst við hægra eyrað hennar og var fjarlægt í stórri aðgerð.

Ákæruvaldið sagði strákana hafa notfært sér varnarleysi Önu. Vegna eineltisins þráði hún vinskap jafnaldra sinna en hún átti fáa vini. Ákæruvaldið sagði strákana hafa nýtt sér þetta.

Þeir voru ekki vinir hennar en andlit Önu lýstist engu að síður upp þegar Drengur B bað hana um að koma og hitta Dreng A, sem hún var svo hrifin af. Hún vildi ólm eignast vini.

Rannsókn á mannshvarfi verður morðrannsókn

Upp úr klukkan hálfsex, um hálftíma eftir að Ana hafði farið með Dreng B, sendi móðir hennar sms til hennar sem í stóð „Heim núna.“ Það kom ekkert svar.

Geraldine ræddi við Patric Kriégel, föður Önu, áður en hún sendi henni önnur skilaboð sem í stóð „Svaraðu mér núna eða ég hringi á lögregluna.“ Geraldine sagðist síðar hafa hótað að hringja á lögguna til þess að ná athygli dóttur sinnar.

Enn kom ekkert svar svo Geraldine fór út að leita að Önu. Hún fann dóttur sína ekki og eftir að hafa ráðfært sig við gamlan fjölskylduvin sem hafði starfað sem rannsóknarlögreglumaður fóru foreldrarnir til lögreglu. Þá var Ana búin að vera týnd í fjóra klukkutíma.

Næstu daga fór fram umfangsmikil leit að Önu, aðallega í hverfinu þar sem hún bjó, í Lucan í Dublin. Lík hennar fannst þremur dögum síðar, þann 17. maí, á yfirgefna bóndabænum þar sem hún hafði farið með Dreng B að hitta Dreng A. Rannsóknin á hvarfi hennar var nú orðin morðrannsókn.

Banvænir áverkar á hálsi og höfði

Lík Önu var kviknakið fyrir utan svarta sokka sem hún var enn í. Hún var með límband um hálsinn en svo virtist sem hún hefði reynt að ná límbandinu af því þrír fingur hennar voru fastir undir límbandinu.

Fötin hennar og hlutar úr snjallsímanum hennar lágu á víð og dreif um herbergið á bóndabænum þar sem hún fannst. Prikið og múrsteinninn lágu skammt frá og voru þaktir blóðblettum og þá var einnig blóð í gólfteppinu og á veggjunum.

Augljóst var að blóðið var úr hinum fjölmörgu sárum á líkama Önu en réttarmeinafræðingur sem bar vitni við réttarhöldin í málinu lýsti yfir fimmtíu sárum á líkinu. Alvarlegustu áverkarnir voru á hálsi, höfði og andliti.

Dánarorsök Önu voru alvarlegir áverkar sem hún hlaut á höfði og hálsi. Þá voru einnig merki um að þrengt hefði verið að hálsi hennar en ekkert benti til þess að það hefði verið gert með límbandinu.

Aðrir áverkar bentu svo til þess að reynt hefði verið að þröngva einhverju inn í leggöng Önu en réttarmeinafræðingurinn gat ekki sagt með fullri vissu hvað það hefði verið.

Lögreglu grunaði að Ana hefði verið slegin í jörðina með prikinu um leið og hún kom inn í herbergið á bóndabænum. Síðan var talið að hún hefði verið slegin fjórum sinnum með steininum.

Blóð á skóm og sæðisleifar sem pössuðu við erfðaefni

Þrátt fyrir fjölda sönnunargagna á vettvangi var enginn augljós sakborningur. Allt blóð og öll fingraför á vettvangi voru úr og af Önu.

Það var síðan þegar rannsóknarlögreglumenn fundu sæðisleifar á líki Önu sem athygli þeirra beindist að strákunum tveimur. Þeir höfðu verið yfirheyrðir sem vitni þegar leitað var að Önu þar sem þeir höfðu verið þeir síðustu sem sáu hana.

Ósamræmi var í frásögnum þeirra af því sem hafði gerst þetta síðdegi og lögregluna hafði því grunað að þeir gætu mögulega eitthvað tengst málinu. Hún vildi engu að síður hafa sönnunargögn af vettvangi sem gætu að minnsta kosti tengt annan strákanna við staðinn.

Blóð úr Önu fannst á skóm Drengs A og sæðisleifarnar sem fundust á líki hennar pössuðu við erfðaefni hans (DNA).

Þá lagði lögregla hald á síma drengsins og fann þar skjáskot af Youtube-myndböndum um pyntingar og leitarniðurstöðu um smásögu sem fjallar um ungling sem myrðir fjölskylduna sína. Ein leitarniðurstaðan var síðan um yfirgefna staði í Lucan á borð við bóndabæinn þar sem Ana fannst.

Viku eftir að lík Önu fannst voru drengirnir tveir handteknir og yfirheyrðir af lögreglu næstu tvo daga. Strax daginn eftir handtöku var Drengur A ákærður fyrir morðið á Önu. Tæpum tveimur mánuðum síðar var Drengur B ákærður.

Taskan með morðbúnaðinum og upptökur úr öryggismyndavélum

Það má segja að sönnunargögnin hafi hrannast upp gegn Dreng A. Við leit á heimili hans fann lögregla tösku með áðurnefndum „morðbúnaði“ en blóð úr Önu fannst á grímunni, hnéhlífunum, hönskunum og bakpokanum.

Við rannsókn lögreglu á tveimur símum sem fundust í herbergi Drengs A fundust 12.500 ljósmyndir, flestallar klámfengnar. Þá sýndi minni símanna að leitað hafði verið að klámmyndum á netinu, einni um konu sem hét Anastasia, líkt og var skírnarnafn Önu, og annarri um rússneska unglinga.

Upptökur úr öryggismyndavélum sýndu síðan ferðir strákanna þetta síðdegi; þegar Drengur B fór heim til Önu og labbaði með henni í átt að bóndabænum en Drengur A hafði labbað svipaða leið um tuttugu mínútum fyrr.

Mál ákæruvaldsins gegn Dreng A var sterkt en það var ekki eins sterkt gegn Dreng B. Engin sönnunargögn á vettvangi tengdu hann við morðið svo lögreglan þurfti að sanna að hann hefði vitað að Drengur A ætlaði að myrða Önu þennan dag.

„Hey, viltu drepa einhvern?“

Ákæruvaldið lagði því mikla áherslu á yfirheyrslu yfir Dreng B hjá lögreglu þar sem hann hafði sagt þeim frá samtali sem hann og Drengur A áttu um mánuði fyrir morðið:

Drengur A: Hey, viltu drepa einhvern?

Drengur B: Nei.

Drengur A: Hvers vegna ekki?

Drengur B: Af því það er þroskaheft.

Drengur A: Æ, kommon.

Drengur B: Hvern ætlarðu að drepa?

Drengur A: Önu Kriégel.

Drengur B: Láttu þig dreyma um það.

Drengur B sagði hjá lögreglu að hann hefði talið að vinur hans væri að grínast og endurtók að hann hefði ekki haft hugmynd um að vinurinn ætlaði að drepa Önu þennan dag. Hann lýsti því líka fyrir lögreglu að hafa séð Dreng A snúa Önu niður, reyna að kyrkja hana og taka af henni fötin.

Ana hefði verið grátandi og beðið hann um að hætta. Drengur B sagðist hafa hlaupið í burtu þegar Ana og Drengur A litu í átt að dyrunum þar sem hann stóð. Hann kvaðst hafa orðið hræddur og ekki vitað hvað annað hann ætti að gera. Aðspurður sagðist hann ekki vita hvers vegna hann hefði ekki reynt að bjarga Önu þennan dag.

Vitnisburðir foreldra Önu fyrir dómi voru einnig mikilvægir fyrir ákæruvaldið þar sem kviðdómendur kynntust stúlkunni með frásögn móður og föður.

Geraldine og Patric lýstu áhugamálum hennar og persónuleika og sögðu hana góða stúlku sem hefði aldrei gert flugu mein. Henni hefði hins vegar liðið ákaflega illa og verið mjög einmana vegna eineltisins sem hún varð fyrir.

Enn ósvarað hvers vegna

Að mati kviðdómsins, sem tók sér fjórtán klukkutíma í að komast að niðurstöðu, er það hafið yfir skynsamlegan vafa að strákarnir tveir frömdu þá glæpi sem þeir voru sakaðir um.

Kviðdómurinn hafði hins vegar ekki svarið við því hvers vegna þeir frömdu glæpinn eða hvers vegna þeir lokkuðu Önu á yfirgefinn bóndabæ.

Kviðdómurinn hafði í raun ekki það hlutverk að kveða upp úr um ástæður drengjanna fyrir verknaðinum heldur hefur dómari nú fjórar vikur til þess að kalla til sérfræðinga á borð við sálfræðinga og biðja þá um að meta drengina áður en dómarinn ákveður refsingu þeirra.

Umfjöllunin er byggð á fréttum og umfjöllun The Irish Times og frétt The Guardian.