„Dagar þínir eru taldir!“ Ívar Halldórsson skrifar 28. ágúst 2018 10:39 Hvað er eiginlega að?! Hvernig má það vera að íslenskur háskólamenntaður ríkisborgari sem er búsettur á Íslandi, í fullri vinnu sem hugbúnaðarverkfræðingur og hefur búið í íslensku samfélagi í 18 ár ásamt íslenskri fjölskyldu sinni fái hótanir á heimavelli; annars vegar hálfgerða dauðahótun á leið úr landi og hins vegar hótun um brottvísun úr landi við heimkomu frá Bandaríkjunum?!Ferðin út Ég fór í vikuferð til Bandaríkjanna um daginn með 22 ára gamalli dóttur minni. Hún er fædd í Bandaríkjunum en er bæði með íslenskt og amerískt vegabréf og hefur verið búsett hér frá árinu 2000. Þegar við bókuðum ferðina okkar notaði hún bandaríska vegabréfið sitt við bókun hennar. Af gefinni reynslu vil ég meina að það sé öruggara fyrir amerískan ríkisborgara á leið til Bandaríkjanna að nota ameríska vegabréfið sitt – svona til að forðast óþarfa yfirheyrslur frá amerískum landamæravörðum. Þeir eru miserfiðir og við gátum alveg ímyndað okkur að þeir myndu gera athugasemd við það ef dóttir mín notaði íslenska vegabréfið sitt þegar hún á amerískt vegabréf. Þá gæti grunað að hún væri eitthvað að reyna fara á bak við þá. Þeir sem hafa lent í úrillum amerískum landamæravörðum vita nákvæmlega hvað ég á við. Gæti sjálfur sagt ykkur sögur ljótar, en geri það ekki í þessum pistli. Brotlending á heimavelli Þegar við förum gegnum vegabréfaeftirlitið hér heima á leiðinni út gerðist svolítið óvænt. Ég fór reyndar vandræðalaust í gegn á mínu íslenska vegabréfi enda alíslenskur í alla staði. Dóttir mín þurfti að fara í aðra röð en ég, vegna þess að hún var með amerískt vegabréf. Hún flaug þó ekki eins mjúklega yfir íslensku landamærin eins og ég. Það má eiginlega segja að hún hafi brotlent á kvenkyns landamæraverði í vegabréfseftirlitinu. “Dagar þínir eru taldir!” Konan leit á amerískt vegabréf dóttur minnar og spurði hvort hún væri með íslenskt vegabréf. Dóttir mín segist eingöngu vera með ameríska vegabréfið sitt enda var það eina vegabréfið sem hún notaði við bókun ferðarinnar, báðar leiðir. Þá lætur konan fjögur orð flakka sem gleymast seint: „Dagar þínir eru taldir!“, og bætir við: ”Það verður fylgst með þér í Bandaríkjunum!“ Það er óhætt að segja að dóttur minni hafi brugðið við þetta, enda ekki á hverjum degi sem að þjónustuaðili fyrirtækis segi manni að maður sé dauðans matur! Ekki afbrotaferð Ég og dóttir mín vorum þó sammála um að það væri svo sem alveg í lagi þótt fylgst væri með okkur úti. Þetta var engin afbrotaferð sem við vorum að fara í. Ef að þessar skuggaverur sem landamæravörðurinn var að tala um vildi fylgjast með okkur heilsa upp á vini, fara á veitingahús og tónleika, þá var það allt í lagi okkar vegna. En þessi fjögur orð: „Dagar þínir eru taldir“, héldu þó áfram að bergmála í huga dóttur minnar. Það er óhætt að segja að það að fá eins konar dauðahótun frá íslenskum landamæraverði er ekki það fyrsta sem að íslenskur ríkisborgari á von á að fá í veganesti frá samborgurum sínum á heimavelli. Ljúf upplifun Þegar við loks komum til Bandaríkjanna kvað við allt annan tón hjá landamæravörðunum þar. Við fengum að fara í sömu röð í gegnum vegabréfaeftirlitið þar sem við erum feðgin að ferðast saman. Við rúlluðum í gegn á mettíma - eins og við værum á rúlluskautum. Það var enginn sem setti spurningu við það að íslensk dóttir mín notaði öðruvísi vegabréf en faðir hennar. Það eina sem skipti máli fyrir þá var að hún framvísaði því vegabréfi sem hún skráði sem ferðaskilríki þegar hún pantaði ferðina. Upplifunin við amerísku landamærin var einstaklega ljúf og vandkvæðalaus. Heimkoman Vikan var skemmtileg og sáum við enga skuggalega menn í svörtum bílum með sjónauka eða myndavélar á meðan á dvöl okkar stóð. En við vorum þó ekki alveg óhult enn. Íslenskir landamæraverðir voru með annað „tromp í erminni“.... Þegar við vorum lent hér heima lá leið okkar í gegnum íslenska vegabréfaeftirlitið á ný. Við máttum ekki fara í gegn á sama stað í þetta skiptið heldur. Ég flaug aftur í gegn með íslenska vegabréfið mitt. Það var hins vegar önnur landamæraverja sem tók á móti dóttur minni og ákvað að gera henni lífið leitt. Ég þurfti að bíða þó nokkra stund eftir henni á meðan sú einkennisklædda var að „bjóða hana velkomna heim“. Önnur hótun Enn var dóttir mín beðin um að sýna íslenska vegabréfið sitt. Dóttir mín gaf sömu svör og áður, enda var eins og áður sagði þessi stutta fram-og-til-baka vikuferð öll skráð og skjalfest með ameríska vegabréfi hennar. Þá sagði konan að ef dóttir mín hefði ekki samband við sýslumann sem skjótast gæti henni verið vísað úr landi innan nokkurra vikna! Dóttir mín kom vægast sagt skelkuð til mín eftir þessar móttökur íslensku landamæraverjunnar, dauðhrædd um að nú yrði henni bráðum hent úr landi. Margir draugar í fáum hornum Þessi ófagmannlega landamæravarsla er með öllu óásættanleg! Það virðist vera að íslensk yfirvöld séu farin að sjá fleiri drauga í okkar fáu hornum hérlendis en hin oft griðalausu bandarísku yfirvöld! Dóttir mín var með önnur hefðbundin og löggild íslensk skilríki til að sanna að hún er ekki föðurlandssvikari, glæpamaður eða ólöglegur innflytjandi. Þegar maður kaupir ferð og fer í öllu eftir kröfum þeim sem eru gerðar til manns í skráningar- og upplýsingaferlinu á netinu á maður ekki að vera niðurlægður í eigin landi og krafin um skilríki sem koma ferðinni ekkert við! Glufa í kerfinu Það er einhver brotalöm í ferli landamæravörslunnar sem greinilega gerir ekki ráð fyrir að íslenskir ríkisborgarar með búseturétt á Íslandi geti verið með tvöfaldan ríkisborgararétt án þess að lenda í útistöðum landamæraverði. Það er einhver glufa í kerfinu hérna. Ég hvet þá sem hafa yfirumsjón með landamæravörslu hérlendis að skoða þessi mál af fagmennsku og koma í veg fyrir að íslenskir ríkisborgarar finni sig óvelkomna og óörugga í eigin heimalandi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ívar Halldórsson Mest lesið Sleppum brúnni og förum betri leið framhjá Selfossi Elliði Vignisson Skoðun Spilling á Íslandi: Erum við að missa tökin? Ágústa Árnadóttir Skoðun Halldór 5.10.2024 Jón Þór Stefánsson Halldór Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun Af ofurhetjum og störfum þeirra Kristín Björnsdóttir Skoðun Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Eignafólk græðir mikið á vaxtastefnu Seðlabankans Stefán Ólafsson Skoðun Uppeldi frá gamla einmenningar eins-skin-litar viðhorfum Matthildur Björnsdóttir Skoðun Er vitlaust gefið í stjórnmálum? Reynir Böðvarsson Skoðun Foreldrar eru sérfræðingar í sínum börnum Valdimar Víðisson Skoðun Skoðun Skoðun Uppeldi frá gamla einmenningar eins-skin-litar viðhorfum Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Af ofurhetjum og störfum þeirra Kristín Björnsdóttir skrifar Skoðun Eignafólk græðir mikið á vaxtastefnu Seðlabankans Stefán Ólafsson skrifar Skoðun Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur skrifar Skoðun Framtíðarkvíði er ekki gott veganesti Sigurður Páll Jónsson skrifar Skoðun Spilling á Íslandi: Erum við að missa tökin? Ágústa Árnadóttir skrifar Skoðun Orkan á Vestfjörðum Þorsteinn Másson skrifar Skoðun Smábátar eru þjóðhagslega hagkvæmari en togarar Kjartan Sveinsson skrifar Skoðun Foreldrar eru sérfræðingar í sínum börnum Valdimar Víðisson skrifar Skoðun Vísindin vakna til nýsköpunar! Einar Mäntylä skrifar Skoðun Risastórt lýðheilsumál sem Alþingi hunsar Sigurður Hólmar Jóhannesson skrifar Skoðun Þess vegna býð ég mig fram Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Sleppum brúnni og förum betri leið framhjá Selfossi Elliði Vignisson skrifar Skoðun Einstakur atburður og viðbúnaður Marinó G. Njálsson skrifar Skoðun Framboð er eina leiðin Eiríkur St. Eiríksson skrifar Skoðun Háskóli Íslands er ekki að sinna skyldum sínum Silja Höllu Egilsdóttir skrifar Skoðun Verðmætasköpun og kennarar Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Nýjar lausnir gegn ofbeldi Drífa Snædal skrifar Skoðun Lögin um það sem er bannað Helgi Brynjarsson skrifar Skoðun Að dansa í regninu Lóa Björk Ólafsdóttir skrifar Skoðun Dauðarefsing Pírata Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Af hverju erum við að þessu? Kjartan Sveinn Guðmundsson skrifar Skoðun Upplýsingaóreiða í boði orkugeirans og Landsvirkjunar Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Úrskurðargrautur lögmanna Ómar R. Valdimarsson skrifar Skoðun Er vitlaust gefið í stjórnmálum? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Hinn langi USArmur Ísraels Ingólfur Steinsson skrifar Skoðun Kveðja frá Heimssýn til landsfundar VG 2024 Haraldur Ólafsson skrifar Skoðun Þjóðaróperan á Alþingi í nær 70 ár Finnur Bjarnason,Þórunn Sigurðardóttir skrifar Skoðun Um Ölfusárbrú og veggjöld Haukur Arnþórsson skrifar Sjá meira
Hvað er eiginlega að?! Hvernig má það vera að íslenskur háskólamenntaður ríkisborgari sem er búsettur á Íslandi, í fullri vinnu sem hugbúnaðarverkfræðingur og hefur búið í íslensku samfélagi í 18 ár ásamt íslenskri fjölskyldu sinni fái hótanir á heimavelli; annars vegar hálfgerða dauðahótun á leið úr landi og hins vegar hótun um brottvísun úr landi við heimkomu frá Bandaríkjunum?!Ferðin út Ég fór í vikuferð til Bandaríkjanna um daginn með 22 ára gamalli dóttur minni. Hún er fædd í Bandaríkjunum en er bæði með íslenskt og amerískt vegabréf og hefur verið búsett hér frá árinu 2000. Þegar við bókuðum ferðina okkar notaði hún bandaríska vegabréfið sitt við bókun hennar. Af gefinni reynslu vil ég meina að það sé öruggara fyrir amerískan ríkisborgara á leið til Bandaríkjanna að nota ameríska vegabréfið sitt – svona til að forðast óþarfa yfirheyrslur frá amerískum landamæravörðum. Þeir eru miserfiðir og við gátum alveg ímyndað okkur að þeir myndu gera athugasemd við það ef dóttir mín notaði íslenska vegabréfið sitt þegar hún á amerískt vegabréf. Þá gæti grunað að hún væri eitthvað að reyna fara á bak við þá. Þeir sem hafa lent í úrillum amerískum landamæravörðum vita nákvæmlega hvað ég á við. Gæti sjálfur sagt ykkur sögur ljótar, en geri það ekki í þessum pistli. Brotlending á heimavelli Þegar við förum gegnum vegabréfaeftirlitið hér heima á leiðinni út gerðist svolítið óvænt. Ég fór reyndar vandræðalaust í gegn á mínu íslenska vegabréfi enda alíslenskur í alla staði. Dóttir mín þurfti að fara í aðra röð en ég, vegna þess að hún var með amerískt vegabréf. Hún flaug þó ekki eins mjúklega yfir íslensku landamærin eins og ég. Það má eiginlega segja að hún hafi brotlent á kvenkyns landamæraverði í vegabréfseftirlitinu. “Dagar þínir eru taldir!” Konan leit á amerískt vegabréf dóttur minnar og spurði hvort hún væri með íslenskt vegabréf. Dóttir mín segist eingöngu vera með ameríska vegabréfið sitt enda var það eina vegabréfið sem hún notaði við bókun ferðarinnar, báðar leiðir. Þá lætur konan fjögur orð flakka sem gleymast seint: „Dagar þínir eru taldir!“, og bætir við: ”Það verður fylgst með þér í Bandaríkjunum!“ Það er óhætt að segja að dóttur minni hafi brugðið við þetta, enda ekki á hverjum degi sem að þjónustuaðili fyrirtækis segi manni að maður sé dauðans matur! Ekki afbrotaferð Ég og dóttir mín vorum þó sammála um að það væri svo sem alveg í lagi þótt fylgst væri með okkur úti. Þetta var engin afbrotaferð sem við vorum að fara í. Ef að þessar skuggaverur sem landamæravörðurinn var að tala um vildi fylgjast með okkur heilsa upp á vini, fara á veitingahús og tónleika, þá var það allt í lagi okkar vegna. En þessi fjögur orð: „Dagar þínir eru taldir“, héldu þó áfram að bergmála í huga dóttur minnar. Það er óhætt að segja að það að fá eins konar dauðahótun frá íslenskum landamæraverði er ekki það fyrsta sem að íslenskur ríkisborgari á von á að fá í veganesti frá samborgurum sínum á heimavelli. Ljúf upplifun Þegar við loks komum til Bandaríkjanna kvað við allt annan tón hjá landamæravörðunum þar. Við fengum að fara í sömu röð í gegnum vegabréfaeftirlitið þar sem við erum feðgin að ferðast saman. Við rúlluðum í gegn á mettíma - eins og við værum á rúlluskautum. Það var enginn sem setti spurningu við það að íslensk dóttir mín notaði öðruvísi vegabréf en faðir hennar. Það eina sem skipti máli fyrir þá var að hún framvísaði því vegabréfi sem hún skráði sem ferðaskilríki þegar hún pantaði ferðina. Upplifunin við amerísku landamærin var einstaklega ljúf og vandkvæðalaus. Heimkoman Vikan var skemmtileg og sáum við enga skuggalega menn í svörtum bílum með sjónauka eða myndavélar á meðan á dvöl okkar stóð. En við vorum þó ekki alveg óhult enn. Íslenskir landamæraverðir voru með annað „tromp í erminni“.... Þegar við vorum lent hér heima lá leið okkar í gegnum íslenska vegabréfaeftirlitið á ný. Við máttum ekki fara í gegn á sama stað í þetta skiptið heldur. Ég flaug aftur í gegn með íslenska vegabréfið mitt. Það var hins vegar önnur landamæraverja sem tók á móti dóttur minni og ákvað að gera henni lífið leitt. Ég þurfti að bíða þó nokkra stund eftir henni á meðan sú einkennisklædda var að „bjóða hana velkomna heim“. Önnur hótun Enn var dóttir mín beðin um að sýna íslenska vegabréfið sitt. Dóttir mín gaf sömu svör og áður, enda var eins og áður sagði þessi stutta fram-og-til-baka vikuferð öll skráð og skjalfest með ameríska vegabréfi hennar. Þá sagði konan að ef dóttir mín hefði ekki samband við sýslumann sem skjótast gæti henni verið vísað úr landi innan nokkurra vikna! Dóttir mín kom vægast sagt skelkuð til mín eftir þessar móttökur íslensku landamæraverjunnar, dauðhrædd um að nú yrði henni bráðum hent úr landi. Margir draugar í fáum hornum Þessi ófagmannlega landamæravarsla er með öllu óásættanleg! Það virðist vera að íslensk yfirvöld séu farin að sjá fleiri drauga í okkar fáu hornum hérlendis en hin oft griðalausu bandarísku yfirvöld! Dóttir mín var með önnur hefðbundin og löggild íslensk skilríki til að sanna að hún er ekki föðurlandssvikari, glæpamaður eða ólöglegur innflytjandi. Þegar maður kaupir ferð og fer í öllu eftir kröfum þeim sem eru gerðar til manns í skráningar- og upplýsingaferlinu á netinu á maður ekki að vera niðurlægður í eigin landi og krafin um skilríki sem koma ferðinni ekkert við! Glufa í kerfinu Það er einhver brotalöm í ferli landamæravörslunnar sem greinilega gerir ekki ráð fyrir að íslenskir ríkisborgarar með búseturétt á Íslandi geti verið með tvöfaldan ríkisborgararétt án þess að lenda í útistöðum landamæraverði. Það er einhver glufa í kerfinu hérna. Ég hvet þá sem hafa yfirumsjón með landamæravörslu hérlendis að skoða þessi mál af fagmennsku og koma í veg fyrir að íslenskir ríkisborgarar finni sig óvelkomna og óörugga í eigin heimalandi.
Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun
Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun
Skoðun Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur skrifar
Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun
Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun