Ríkiskirkjan Frosti Logason skrifar 30. nóvember 2017 07:00 Í dag er allra síðasti séns til að skrá sig úr Þjóðkirkjunni, fyrir þá sem ekki vilja greiða sóknargjöld fyrir árið 2018. Þjóðkirkjan er furðulegasta stofnunin sem rekin er fyrir fé skattgreiðenda en langflestir meðlima hennar hafa verið skráðir í hana sjálfkrafa sem ómálga ungbörn. Stofnunin er rekin á hugsjónum tvö þúsund ára draugasögu úr fornritum frá Mið-Austurlöndum. Í stuttu máli gengur hún út á að jarðneska lífið sé einungis hluti af stóru tilraunaverkefni skaparans. Lífshlaupið er prófsteinn á trú okkar og staðfestu. Í boði er eilíft líf og hamingja, svo lengi sem við játumst frelsaranum og biðjum hátt og snjallt um miskunn. Þá fer allt vel. Annars bíða okkar eilífir vítislogar, en það er ekki á ábyrgð skaparans, okkar er valið. Eitthvað er um jákvæðar sögur í fornritunum. Þar er talað vel um fyrirgefninguna og höfðað til betri samvisku okkar í ákveðnum siðferðismálum. Þar er þó ekkert sem mannskepnan hefur ekki getað fundið upp hjá sjálfri sér. Í flestum tilfellum er siðferði okkar í dag talsvert þroskaðra heldur en það sem birtist okkur í þessum ritum. Enda textinn ekkert annað en mannanna verk sem mundi í besta falli vera flokkaður undir hrútskýringar í dag. Hugsanlega er besta hugmyndin að skrá sig bara utan trúfélaga. Þá fer skatturinn beint í ríkissjóð. Svokallaður trúleysisskattur. Trúleysingjar fá nefnilega að greiða meira til samfélagsins en hinir sem trúa á ósýnilega drauga. Það er ótrúlega eðlilegt og fallegt núna á tuttugustu og fyrstu öldinni. Finnst þér það ekki annars? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Frosti Logason Mest lesið Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Kjaftæði Elliði Vignisson Skoðun Falleinkunn fyrrum forseta Vilhjálmur Þorsteinsson,Viktor Orri Valgarðsson Skoðun Vitsmunaleg vanstilling í boði ungra Sjálfstæðiskvenna Erna Mist Skoðun Fólk eða fífl? Anna Gunndís Guðmundsdóttir Skoðun Vill íslenska þjóðin halda í einmenninguna? Matthildur Björnsdóttir Skoðun Afleiðingar verkfallsaðgerða á minnstu börnin - krafa um svör Jóhanna Dröfn Stefánsdóttir Skoðun Ólögleg meðvirkni lækna Teitur Ari Theodórsson Skoðun Verklausi milljónakennarinn Þórunn Sveinbjarnardóttir Skoðun
Í dag er allra síðasti séns til að skrá sig úr Þjóðkirkjunni, fyrir þá sem ekki vilja greiða sóknargjöld fyrir árið 2018. Þjóðkirkjan er furðulegasta stofnunin sem rekin er fyrir fé skattgreiðenda en langflestir meðlima hennar hafa verið skráðir í hana sjálfkrafa sem ómálga ungbörn. Stofnunin er rekin á hugsjónum tvö þúsund ára draugasögu úr fornritum frá Mið-Austurlöndum. Í stuttu máli gengur hún út á að jarðneska lífið sé einungis hluti af stóru tilraunaverkefni skaparans. Lífshlaupið er prófsteinn á trú okkar og staðfestu. Í boði er eilíft líf og hamingja, svo lengi sem við játumst frelsaranum og biðjum hátt og snjallt um miskunn. Þá fer allt vel. Annars bíða okkar eilífir vítislogar, en það er ekki á ábyrgð skaparans, okkar er valið. Eitthvað er um jákvæðar sögur í fornritunum. Þar er talað vel um fyrirgefninguna og höfðað til betri samvisku okkar í ákveðnum siðferðismálum. Þar er þó ekkert sem mannskepnan hefur ekki getað fundið upp hjá sjálfri sér. Í flestum tilfellum er siðferði okkar í dag talsvert þroskaðra heldur en það sem birtist okkur í þessum ritum. Enda textinn ekkert annað en mannanna verk sem mundi í besta falli vera flokkaður undir hrútskýringar í dag. Hugsanlega er besta hugmyndin að skrá sig bara utan trúfélaga. Þá fer skatturinn beint í ríkissjóð. Svokallaður trúleysisskattur. Trúleysingjar fá nefnilega að greiða meira til samfélagsins en hinir sem trúa á ósýnilega drauga. Það er ótrúlega eðlilegt og fallegt núna á tuttugustu og fyrstu öldinni. Finnst þér það ekki annars?