Ég skila auðu! Björn Erlingsson skrifar 26. október 2017 14:00 Ég hef tekið þá ákvörðun að skila auðu í komandi Alþingiskosningum þann 28. október nk. En hvers vegna að skila auðu, kunna ýmsir að spyrja? Að skila auðu er ákveðin afstaða í mínum huga, af þeirri einföldu ástæðu að ég hef misst trúna á Alþingi, og lýsi hér með þeirri skoðun minni að það hafi í raun glatað tilverurétti sínum, enda þótt það lafi ennþá og nánast daglegt brauð að stjórnmálamenn séu uppvísir af því að ofbjóða þjóðinni. Er skemmst að minnast þess þegar kjaradómur og nýstofnuð ríkisstjórn frá seinustu kosningum boðaði 44% launahækkun hjá þingmönnum og ráðherrum. Sem þingheimur lagði blessun sína yfir nánast samhljóða. Þvert ofan í vilja þjóðarinnar, en með slíkum gjörningi ætti henni að vera ljóst, hve illa læsir stjórnmálamenn á Alþingi og í ríkisstjórn eru varðandi hug þjóðarinnar til slíkra mála. Á sama tíma og láglaunafólki, öryrkjum og eldri borgurum er sagt að ekki sé svigrúm til að bæta kjör þeirra, né leiðrétta skerðingar á lífeyrisgreiðslum almannatrygginga frá 2009, því þá fari verðbólgudraugurinn á stjá. Vandinn er hins vegar sá að Alþingi virðist eini kosturinn sem þjóðin hefur, jafnvel þótt umbjóðendur þess gerist ítrekað sekir um vafasama stjórnsýsluhætti og brot er varða áberandi hagsmunatengsl, t.d. með því að tengjast skattaskjólum og aflandsfélögum, og selja eignir þjóðarinnar á undirverði. En nú er svo komið að slíkar fréttir eru nánast daglegt brauð á borðum heimilanna, en í apríl 2015 mátti sjá frétt þess efnis að nefnd á vegum OECD, Efnahags- og framfarastofnunar, hefði aðvarað íslensk stjórnvöld fyrir að hafa ekki staðið við samninga um lög gegn spillingu.Valkostir kjósenda? Eiga kjósendur að halda áfram að launa Sjálfstæðisframsóknarflokknum, þegar forsætisráðherra tengist skattaskjólum og aflandsfélögum erlendis? Fjármála- og efnahagsráðherra selur hlut Landsbankans í Borgun, til frænda síns á undirverði, og fáeinum vikum síðar hefur frændi ráðherrans hagnast um tugi milljóna á kaupunum. Og að auki, áttatíu þúsund milljónir verið afskrifaðar af fyrirtækjum tengdum sama ráðherra. En hvað með heimilin í landinu, sem borin voru miskunnarlaust út á gaddinn í kjölfar hrunsins haustið 2008? Eiga þau ekki fjórflokkunum það að þakka, og að þau búa enn við okurvexti og verðtryggð lán, sem hvergi þekkist í víðri veröld. Og ekki hefur Vinstrigrænasamfylkingin komið til bjargar, né vinir þeirra í ASÍ, sem á að heita verkalýðshreyfing. Nei, það gæti komið sér illa fyrir stórlaxana er „standa vörð“ um inneignir lífeyrissjóðanna, sem töpuðu 479.685.000.000 kr. árin 2008-2010, og stjórnmálastéttin lætur sér fátt um finnast. En hvað með Icesave skuldaskömmina, sem átti að troða ofan í þjóðina með öllum tiltækum ráðum, en á örlagastundu kom forsetinn til bjargar? Og þvinga átti þjóðina inn í Evrópusambandið, sem var hjartans mál „velferðarstjórnarinnar“ sem gleymdi alveg að huga að þeim þúsundum manns er misstu heimili sín og höfðu loforð um „skjaldborg“. Sem reist var um fjármagnseigendur, sem nærðust á eymd annarra. Nú spyr hin dugmikla og hlýðna þjóð, hvað sé að frétta af nýrri stjórnarskrá? Hvort hagsmunir þjóðarinnar eigi ekki að vega þyngra en hagsmunir flokkseigenda? En því miður birtast stjórnmálin hinum almenna borgara, á þann veg að þjóðin sé í raun aukaatriði. Er þá nokkuð sama hvort ráðandi öfl eru á hægri eða vinstri væng stjórnmálanna. Alþingi virðist hvorki ætla að virða samhljóða niðurstöðu stjórnlagaráðs sem þjóðin kaus, né heldur þjóðaratkvæðagreiðslu þar sem meirihluti kjósenda, 67% samþykkti tillögur að nýrri stjórnarskrá. Má í þessu sambandi benda á ítarlega Rannsóknarskýrslu Alþingis, þar sem fjallað er um sterk hagsmunatengsl stjórnmálamanna og flokka þeirra við viðskiptalífið. En „fjórflokkarnir“ hafa m.a. þegið styrki frá fyrirtækjum og ekki virt lög og reglur um hámarksupphæðir, hvað þá meira. Eftir stendur hin stóra spurning: Hvers vegna þjóðin kýs slíkt yfir sig, aftur og aftur, enda þótt henni sé misboðið, í hægrivinstri blekkingarleiknum? En af því að þjóðin er hvort tveggja í senn dugmikil og friðelskandi, þá komast stjórnmálamenn og hagsmunafélög þeirra nánast upp með hvað sem er. Þess vegna mun þjóðin ganga að kjörborðinu þann 28. október nk. og kjósa áfram sömu flokkana, eða hvað?Vægi auðra seðla Í ljósi þess er að ofan greinir, er það tillaga mín að ákveðið vald verði fært þjóðinni í gegnum auða atkvæðaseðla. Þannig að hver auður seðill hafi sama vægi og atkvæði greitt stjórnmálaflokki. Ef t.d. 5% atkvæða þarf til að ná þremur mönnum á þing, þá mun sama regla gilda um auða seðla, sem þýðir að þjóðin hefur fengið þrjá menn, sem forsetinn gæti skipað í embætti, eða þjóðin kosið einstaklinga utan flokka. En fordæmi eru fyrir utanþingsráðherrum í ríkisstjórn hér á landi. Kostirnir eru að mínu mati þeir að skila auðu, eða gefa nýjum framboðum tækifæri, hafi fólk sannfæringu fyrir því að þau séu ekki fylgifiskar gömlu flokkanna. En ný framboð hafa átt erfitt með að festa ræturnar í íslenskum stjórnmálum, og 5% lágmarkið í raun ólýðræðislegt. Að skila auðu er ákveðin afstaða, rétt eins og að kjósa stjórnmálaflokk, og liggur sú veigamikla ástæða að baki, að það kerfi sem við búum við hafi brugðist kjósendum og þjóðinni. Svar mitt er því, að skila auðu í Alþingiskosningunum 28. október nk. Það þarf einfaldlega nýja hugsun í íslensk stjórnmál, í ljósi þeirrar staðreyndar að Alþingi er rúið öllu trausti þjóðarinnar og hefur á engan hátt uppfyllt ítrekuð loforð um gagnsæi og bætt siðferði í stjórnmálum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kosningar 2017 Mest lesið Halldór 5.10.2024 Jón Þór Stefánsson Halldór Spilling á Íslandi: Erum við að missa tökin? Ágústa Árnadóttir Skoðun Sleppum brúnni og förum betri leið framhjá Selfossi Elliði Vignisson Skoðun Háskóli Íslands er ekki að sinna skyldum sínum Silja Höllu Egilsdóttir Skoðun Eignafólk græðir mikið á vaxtastefnu Seðlabankans Stefán Ólafsson Skoðun Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun Dauðarefsing Pírata Sigurjón Þórðarson Skoðun Að dansa í regninu Lóa Björk Ólafsdóttir Skoðun Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Foreldrar eru sérfræðingar í sínum börnum Valdimar Víðisson Skoðun Skoðun Skoðun Uppeldi frá gamla einmenningar eins-skin-litar viðhorfum Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Af ofurhetjum og störfum þeirra Kristín Björnsdóttir skrifar Skoðun Eignafólk græðir mikið á vaxtastefnu Seðlabankans Stefán Ólafsson skrifar Skoðun Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur skrifar Skoðun Framtíðarkvíði er ekki gott veganesti Sigurður Páll Jónsson skrifar Skoðun Spilling á Íslandi: Erum við að missa tökin? Ágústa Árnadóttir skrifar Skoðun Orkan á Vestfjörðum Þorsteinn Másson skrifar Skoðun Smábátar eru þjóðhagslega hagkvæmari en togarar Kjartan Sveinsson skrifar Skoðun Foreldrar eru sérfræðingar í sínum börnum Valdimar Víðisson skrifar Skoðun Vísindin vakna til nýsköpunar! Einar Mäntylä skrifar Skoðun Risastórt lýðheilsumál sem Alþingi hunsar Sigurður Hólmar Jóhannesson skrifar Skoðun Þess vegna býð ég mig fram Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Sleppum brúnni og förum betri leið framhjá Selfossi Elliði Vignisson skrifar Skoðun Einstakur atburður og viðbúnaður Marinó G. Njálsson skrifar Skoðun Framboð er eina leiðin Eiríkur St. Eiríksson skrifar Skoðun Háskóli Íslands er ekki að sinna skyldum sínum Silja Höllu Egilsdóttir skrifar Skoðun Verðmætasköpun og kennarar Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Nýjar lausnir gegn ofbeldi Drífa Snædal skrifar Skoðun Lögin um það sem er bannað Helgi Brynjarsson skrifar Skoðun Að dansa í regninu Lóa Björk Ólafsdóttir skrifar Skoðun Dauðarefsing Pírata Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Af hverju erum við að þessu? Kjartan Sveinn Guðmundsson skrifar Skoðun Upplýsingaóreiða í boði orkugeirans og Landsvirkjunar Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Úrskurðargrautur lögmanna Ómar R. Valdimarsson skrifar Skoðun Er vitlaust gefið í stjórnmálum? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Hinn langi USArmur Ísraels Ingólfur Steinsson skrifar Skoðun Kveðja frá Heimssýn til landsfundar VG 2024 Haraldur Ólafsson skrifar Skoðun Þjóðaróperan á Alþingi í nær 70 ár Finnur Bjarnason,Þórunn Sigurðardóttir skrifar Skoðun Um Ölfusárbrú og veggjöld Haukur Arnþórsson skrifar Sjá meira
Ég hef tekið þá ákvörðun að skila auðu í komandi Alþingiskosningum þann 28. október nk. En hvers vegna að skila auðu, kunna ýmsir að spyrja? Að skila auðu er ákveðin afstaða í mínum huga, af þeirri einföldu ástæðu að ég hef misst trúna á Alþingi, og lýsi hér með þeirri skoðun minni að það hafi í raun glatað tilverurétti sínum, enda þótt það lafi ennþá og nánast daglegt brauð að stjórnmálamenn séu uppvísir af því að ofbjóða þjóðinni. Er skemmst að minnast þess þegar kjaradómur og nýstofnuð ríkisstjórn frá seinustu kosningum boðaði 44% launahækkun hjá þingmönnum og ráðherrum. Sem þingheimur lagði blessun sína yfir nánast samhljóða. Þvert ofan í vilja þjóðarinnar, en með slíkum gjörningi ætti henni að vera ljóst, hve illa læsir stjórnmálamenn á Alþingi og í ríkisstjórn eru varðandi hug þjóðarinnar til slíkra mála. Á sama tíma og láglaunafólki, öryrkjum og eldri borgurum er sagt að ekki sé svigrúm til að bæta kjör þeirra, né leiðrétta skerðingar á lífeyrisgreiðslum almannatrygginga frá 2009, því þá fari verðbólgudraugurinn á stjá. Vandinn er hins vegar sá að Alþingi virðist eini kosturinn sem þjóðin hefur, jafnvel þótt umbjóðendur þess gerist ítrekað sekir um vafasama stjórnsýsluhætti og brot er varða áberandi hagsmunatengsl, t.d. með því að tengjast skattaskjólum og aflandsfélögum, og selja eignir þjóðarinnar á undirverði. En nú er svo komið að slíkar fréttir eru nánast daglegt brauð á borðum heimilanna, en í apríl 2015 mátti sjá frétt þess efnis að nefnd á vegum OECD, Efnahags- og framfarastofnunar, hefði aðvarað íslensk stjórnvöld fyrir að hafa ekki staðið við samninga um lög gegn spillingu.Valkostir kjósenda? Eiga kjósendur að halda áfram að launa Sjálfstæðisframsóknarflokknum, þegar forsætisráðherra tengist skattaskjólum og aflandsfélögum erlendis? Fjármála- og efnahagsráðherra selur hlut Landsbankans í Borgun, til frænda síns á undirverði, og fáeinum vikum síðar hefur frændi ráðherrans hagnast um tugi milljóna á kaupunum. Og að auki, áttatíu þúsund milljónir verið afskrifaðar af fyrirtækjum tengdum sama ráðherra. En hvað með heimilin í landinu, sem borin voru miskunnarlaust út á gaddinn í kjölfar hrunsins haustið 2008? Eiga þau ekki fjórflokkunum það að þakka, og að þau búa enn við okurvexti og verðtryggð lán, sem hvergi þekkist í víðri veröld. Og ekki hefur Vinstrigrænasamfylkingin komið til bjargar, né vinir þeirra í ASÍ, sem á að heita verkalýðshreyfing. Nei, það gæti komið sér illa fyrir stórlaxana er „standa vörð“ um inneignir lífeyrissjóðanna, sem töpuðu 479.685.000.000 kr. árin 2008-2010, og stjórnmálastéttin lætur sér fátt um finnast. En hvað með Icesave skuldaskömmina, sem átti að troða ofan í þjóðina með öllum tiltækum ráðum, en á örlagastundu kom forsetinn til bjargar? Og þvinga átti þjóðina inn í Evrópusambandið, sem var hjartans mál „velferðarstjórnarinnar“ sem gleymdi alveg að huga að þeim þúsundum manns er misstu heimili sín og höfðu loforð um „skjaldborg“. Sem reist var um fjármagnseigendur, sem nærðust á eymd annarra. Nú spyr hin dugmikla og hlýðna þjóð, hvað sé að frétta af nýrri stjórnarskrá? Hvort hagsmunir þjóðarinnar eigi ekki að vega þyngra en hagsmunir flokkseigenda? En því miður birtast stjórnmálin hinum almenna borgara, á þann veg að þjóðin sé í raun aukaatriði. Er þá nokkuð sama hvort ráðandi öfl eru á hægri eða vinstri væng stjórnmálanna. Alþingi virðist hvorki ætla að virða samhljóða niðurstöðu stjórnlagaráðs sem þjóðin kaus, né heldur þjóðaratkvæðagreiðslu þar sem meirihluti kjósenda, 67% samþykkti tillögur að nýrri stjórnarskrá. Má í þessu sambandi benda á ítarlega Rannsóknarskýrslu Alþingis, þar sem fjallað er um sterk hagsmunatengsl stjórnmálamanna og flokka þeirra við viðskiptalífið. En „fjórflokkarnir“ hafa m.a. þegið styrki frá fyrirtækjum og ekki virt lög og reglur um hámarksupphæðir, hvað þá meira. Eftir stendur hin stóra spurning: Hvers vegna þjóðin kýs slíkt yfir sig, aftur og aftur, enda þótt henni sé misboðið, í hægrivinstri blekkingarleiknum? En af því að þjóðin er hvort tveggja í senn dugmikil og friðelskandi, þá komast stjórnmálamenn og hagsmunafélög þeirra nánast upp með hvað sem er. Þess vegna mun þjóðin ganga að kjörborðinu þann 28. október nk. og kjósa áfram sömu flokkana, eða hvað?Vægi auðra seðla Í ljósi þess er að ofan greinir, er það tillaga mín að ákveðið vald verði fært þjóðinni í gegnum auða atkvæðaseðla. Þannig að hver auður seðill hafi sama vægi og atkvæði greitt stjórnmálaflokki. Ef t.d. 5% atkvæða þarf til að ná þremur mönnum á þing, þá mun sama regla gilda um auða seðla, sem þýðir að þjóðin hefur fengið þrjá menn, sem forsetinn gæti skipað í embætti, eða þjóðin kosið einstaklinga utan flokka. En fordæmi eru fyrir utanþingsráðherrum í ríkisstjórn hér á landi. Kostirnir eru að mínu mati þeir að skila auðu, eða gefa nýjum framboðum tækifæri, hafi fólk sannfæringu fyrir því að þau séu ekki fylgifiskar gömlu flokkanna. En ný framboð hafa átt erfitt með að festa ræturnar í íslenskum stjórnmálum, og 5% lágmarkið í raun ólýðræðislegt. Að skila auðu er ákveðin afstaða, rétt eins og að kjósa stjórnmálaflokk, og liggur sú veigamikla ástæða að baki, að það kerfi sem við búum við hafi brugðist kjósendum og þjóðinni. Svar mitt er því, að skila auðu í Alþingiskosningunum 28. október nk. Það þarf einfaldlega nýja hugsun í íslensk stjórnmál, í ljósi þeirrar staðreyndar að Alþingi er rúið öllu trausti þjóðarinnar og hefur á engan hátt uppfyllt ítrekuð loforð um gagnsæi og bætt siðferði í stjórnmálum.
Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun
Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun
Skoðun Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur skrifar
Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun
Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun