Brosið borgaði sig ekki Tómas Þór Þórðarson skrifar 5. september 2017 07:00 Það er ekkert lítið gaman að fara út að borða í Reykjavík þessi misserin þar sem búið er að breyta og innrétta nánast hvert einasta rými í miðborginni sem lúxus veitingastað. Fólk getur til dæmis ekki lengur tekið strætó á Hlemmi án þess að bakka ofan í humarsúpu. Við kærastan gerðum okkur dagamun á föstudaginn og fórum á veitingastaðinn Matwerk efst á Laugaveginum sem við höfðum heyrt góða hluti um. Einn af þessum nýju og skemmtilegu stöðum sem eru frumlegir í mat og drykk og við vorum ekki svikin. Það voru samt Svíarnir sem sátu á næsta borði fyrir aftan okkur. Eða þeir þóttust vera sviknir. Við heyrðum þessa ágætu ferðamenn njóta matarins; smjattandi og hlæjandi. Allt lék í lyndi þar til kom að skuldadögum. Þá var maturinn allt í einu orðinn svakalega saltur hjá einni konunni sem fór að hækka róminn og kvarta sáran. Hún heimtaði að yfirþjónninn færi með matinn aftur til kokksins. Þjónninn gat lítið annað gert en tekið þessu sem heilögum sannleik. Þá gengu hinir á lagið og allt í einu var bara eins og maturinn sem þau voru búin að borða með bestu lyst hefði verið soðinn í Svartahafinu. Væntanlega af ótta við slæmt umtal lúffaði þjónninn og fannst hann knúinn til að gefa þeim afslátt. Ég heyrði hvert einasta orð sem fór þarna á milli og þetta var enginn smá afsláttur. Við konan vorum aftur á móti mjög sátt og héldum bara áfram að panta; fengum besta desert sem ég hef smakkað og æðislega kokteila. Þegar kom að skuldadögum hjá okkur borgaði ég bara uppsett verð enda kom ekkert annað til greina. Fýlupúkarnir gengu út með vasa fulla en brosið mitt borgaði sig í rauninni ekki neitt. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ferðamennska á Íslandi Birtist í Fréttablaðinu Tómas Þór Þórðarson Mest lesið Sjálfstæðismenn boða víst skattalækkanir á þá efnamestu Haukur V. Alfreðsson Skoðun Viltu borga 200 þús á mánuði eða 600 þús á mánuði af íbúðinni? Hildur Þórðardóttir Skoðun Fellur helsti stuðningsmaður menningarmála af þingi? Magnús Logi Kristinsson Skoðun Almageddon? Eyþór Kristleifsson Skoðun ESB kærir sig ekkert um Ísland í jólagjöf Ole Anton Bieltvedt Skoðun Vímuefnið VONÍUM Haraldur Ingi Haraldsson Skoðun Betri Strætó 2025 og (svo) Borgarlína Dagur B. Eggertsson Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir Skoðun Það sem ekki má fjalla um fyrir kosningar til Alþingis Árni Jensson Skoðun Svartir föstudagar í boði íslenskra stjórnvalda Haukur Guðmundsson Skoðun
Það er ekkert lítið gaman að fara út að borða í Reykjavík þessi misserin þar sem búið er að breyta og innrétta nánast hvert einasta rými í miðborginni sem lúxus veitingastað. Fólk getur til dæmis ekki lengur tekið strætó á Hlemmi án þess að bakka ofan í humarsúpu. Við kærastan gerðum okkur dagamun á föstudaginn og fórum á veitingastaðinn Matwerk efst á Laugaveginum sem við höfðum heyrt góða hluti um. Einn af þessum nýju og skemmtilegu stöðum sem eru frumlegir í mat og drykk og við vorum ekki svikin. Það voru samt Svíarnir sem sátu á næsta borði fyrir aftan okkur. Eða þeir þóttust vera sviknir. Við heyrðum þessa ágætu ferðamenn njóta matarins; smjattandi og hlæjandi. Allt lék í lyndi þar til kom að skuldadögum. Þá var maturinn allt í einu orðinn svakalega saltur hjá einni konunni sem fór að hækka róminn og kvarta sáran. Hún heimtaði að yfirþjónninn færi með matinn aftur til kokksins. Þjónninn gat lítið annað gert en tekið þessu sem heilögum sannleik. Þá gengu hinir á lagið og allt í einu var bara eins og maturinn sem þau voru búin að borða með bestu lyst hefði verið soðinn í Svartahafinu. Væntanlega af ótta við slæmt umtal lúffaði þjónninn og fannst hann knúinn til að gefa þeim afslátt. Ég heyrði hvert einasta orð sem fór þarna á milli og þetta var enginn smá afsláttur. Við konan vorum aftur á móti mjög sátt og héldum bara áfram að panta; fengum besta desert sem ég hef smakkað og æðislega kokteila. Þegar kom að skuldadögum hjá okkur borgaði ég bara uppsett verð enda kom ekkert annað til greina. Fýlupúkarnir gengu út með vasa fulla en brosið mitt borgaði sig í rauninni ekki neitt.