Ryðgaðir lyklar Ívar Halldórsson skrifar 30. janúar 2017 12:14 Fólk hefur yfir ýmsu að kvarta. Það gagnrýnir frammistöðu stjórnmálaflokka, fyrirtækja og stofnana án þess að hika. Land okkar virðist vera stútfullt af sérfræðingum, en einhverra hluta vegna virðist þetta fólk hafa hafnað á vitlausri tröppu í þjóðfélagsstiganum. Okkar bestu stjórnmálasnillingar og viðskiptafrömuðir fara víst huldu höfði og virðast önnum kafnir við að baka brauð, sópa götur eða dæla bensíni. Kannski ert þú sem ert að lesa þennan pistil miklu hæfari til þess verks að koma þjóðarskútunni á réttan kjöl. Kannski væru skattar lægri, skuldirnar minni, aldraðir ánægðari og veturinn styttri ef þú fengir að ráða. Kannski þarf að hrókera allhressilega til að hinir týndu snillingar alþýðunnar komist í kastljósið og geti hafist handa við að bjarga Íslandi frá glötun. En á meðan við bíðum eftir því að þeir sem vita betur stígi fram í dagsljósið og leiðrétti alla þessa endemis vitleysu sem við erum endalaust að glíma við, skulum við öll nýta tímann vel. Í stað þess að röfla yfir því sem aðrir eru ekki að gera, getum við byrjað að gera það sem við erum ekki að gera. Fjöldi þeirra sem gagnrýna slæma stöðu ríkissjóðs gefa ekki upp alla sína skatta. Þeir kjósa oft svörtu leiðina eða aðrar vafasamar leiðir til að svindla á skattkerfinu. Þeir leysa eigin vanda á kostnað samlanda sinna sem reiða sig á þá þjónustu sem skattpeningar eiga að greiða fyrir. Því fleiri sem reyna í eigingirni að leysa eigin skort með skattsvikum, því lengra eigum við í land með að finna raunhæfar lausnir. Svo er það fólkið sem kýs að hanga heima í tölvuleikjum, frekar en að finna sér vinnu. Það gerir kröfur um að geta keyrt á góðu malbiki, vilja hafa aðgang að góðri heilbrigðisþjónustu og menntun þegar því hentar. Það pásar „Call of Duty“ leikinn á meðan það hringir inn í umræðuþætti; gerir skothríð að þingmönnum og bölsótast yfir aðgerðarleysi þeirra í efnahags- og atvinnumálum í stað þess að fara út og anda að sér tækifærunum og efla stöðu almennings. Margir þeirra sem gagnrýna hvað harðast veikar stoðir heilbrigðiskerfisins reykja eins og strompar, gúffa í sig alls kyns óhollustu, og leyfa líkama sínum að grotna niður í aðgerðaleysi. Mikið fjármagn fer í að tjasla óábyrgu fólki saman, sem hundsar eigið heilbrigði á kostnað almennings á meðan fjöldi fólks sem glímir við ófyrirséð veikindi, andlega sjúkdóma eða afleiðingar alvarlega slysa fær ekki nauðsynlega þjónustu. Margir gagnrýna opinberlega of litla löggæslu í umferðinni og harma óheppileg umferðarslys, en keyra svo sjálfir eins og fangar á flótta með einn kaldann á kantinum. Fólk vill að ráðamenn vinni hart að því að auka öryggi í umferðinni, en nennir svo ekki einu sinni sjálft að lyfta litla fingri til að gefa stefnuljós og auka þannig eigiðmöryggi og annara. Fjöldi fólks tjáir sig opinberlega um hungursneyð í heiminum og gagnrýnir aðgerðarleysi stjórnvalda. Það tímir þó ekki þúsundkalli til að hjálpa fátækum nágranna sínum án þess að fá loforð, helst þrívottað, um skjóta endurgreiðslu. Svona mætti lengi halda áfram. Í stað þess að kvarta endalaust yfir aðgerðarleysi yfirvalda og embættismanna ættum við að líta í eigin barm. Við ættum að athuga gaumgæfilega hvort við sjálf séum hluti af þeim vanda sem við viljum að aðrir leysi sem fyrst. Breyting þarf að eiga sér stað á okkar hugarfari. Það getur þó enginn breytt okkur án okkar samþykkis – hvorki ríkisstjórn, prestur eða pistlahöfundur. Við verðum að breyta okkur sjálf og byrja að ganga sjálf í takt við okkar kröfur til annara. Við erum öll lykilmanneskjur. Við erum öll með lykla sem opna læstar hurðar víða í okkar samfélagi. Sumar eru litlar og aðrar stórar. Við þurfum hvert fyrir sig að taka ábyrgð á okkar eigin lyklakippum. Á kippunum hanga fjölmargir lyklar; sumir áreiðanlega orðnir vel ryðgaðir vegna lítillar notkunar. Ef við bíðum með að kenna öllum öðrum um vankanta þjóðfélags okkar, í það minnsta á meðan við finnum út úr því hvernig við sjálf getum lagt okkar á vogarskálarnar, er hugsanlegt að hurðir sem lengi hafa verið læstar í okkar þjóðfélagi, hrökkvi skyndilega úr lás. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ívar Halldórsson Mest lesið Sleppum brúnni og förum betri leið framhjá Selfossi Elliði Vignisson Skoðun Spilling á Íslandi: Erum við að missa tökin? Ágústa Árnadóttir Skoðun Halldór 5.10.2024 Jón Þór Stefánsson Halldór Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun Af ofurhetjum og störfum þeirra Kristín Björnsdóttir Skoðun Eignafólk græðir mikið á vaxtastefnu Seðlabankans Stefán Ólafsson Skoðun Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Er vitlaust gefið í stjórnmálum? Reynir Böðvarsson Skoðun Foreldrar eru sérfræðingar í sínum börnum Valdimar Víðisson Skoðun Uppeldi frá gamla einmenningar eins-skin-litar viðhorfum Matthildur Björnsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Uppeldi frá gamla einmenningar eins-skin-litar viðhorfum Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Af ofurhetjum og störfum þeirra Kristín Björnsdóttir skrifar Skoðun Eignafólk græðir mikið á vaxtastefnu Seðlabankans Stefán Ólafsson skrifar Skoðun Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur skrifar Skoðun Framtíðarkvíði er ekki gott veganesti Sigurður Páll Jónsson skrifar Skoðun Spilling á Íslandi: Erum við að missa tökin? Ágústa Árnadóttir skrifar Skoðun Orkan á Vestfjörðum Þorsteinn Másson skrifar Skoðun Smábátar eru þjóðhagslega hagkvæmari en togarar Kjartan Sveinsson skrifar Skoðun Foreldrar eru sérfræðingar í sínum börnum Valdimar Víðisson skrifar Skoðun Vísindin vakna til nýsköpunar! Einar Mäntylä skrifar Skoðun Risastórt lýðheilsumál sem Alþingi hunsar Sigurður Hólmar Jóhannesson skrifar Skoðun Þess vegna býð ég mig fram Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Sleppum brúnni og förum betri leið framhjá Selfossi Elliði Vignisson skrifar Skoðun Einstakur atburður og viðbúnaður Marinó G. Njálsson skrifar Skoðun Framboð er eina leiðin Eiríkur St. Eiríksson skrifar Skoðun Háskóli Íslands er ekki að sinna skyldum sínum Silja Höllu Egilsdóttir skrifar Skoðun Verðmætasköpun og kennarar Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Nýjar lausnir gegn ofbeldi Drífa Snædal skrifar Skoðun Lögin um það sem er bannað Helgi Brynjarsson skrifar Skoðun Að dansa í regninu Lóa Björk Ólafsdóttir skrifar Skoðun Dauðarefsing Pírata Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Af hverju erum við að þessu? Kjartan Sveinn Guðmundsson skrifar Skoðun Upplýsingaóreiða í boði orkugeirans og Landsvirkjunar Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Úrskurðargrautur lögmanna Ómar R. Valdimarsson skrifar Skoðun Er vitlaust gefið í stjórnmálum? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Hinn langi USArmur Ísraels Ingólfur Steinsson skrifar Skoðun Kveðja frá Heimssýn til landsfundar VG 2024 Haraldur Ólafsson skrifar Skoðun Þjóðaróperan á Alþingi í nær 70 ár Finnur Bjarnason,Þórunn Sigurðardóttir skrifar Skoðun Um Ölfusárbrú og veggjöld Haukur Arnþórsson skrifar Sjá meira
Fólk hefur yfir ýmsu að kvarta. Það gagnrýnir frammistöðu stjórnmálaflokka, fyrirtækja og stofnana án þess að hika. Land okkar virðist vera stútfullt af sérfræðingum, en einhverra hluta vegna virðist þetta fólk hafa hafnað á vitlausri tröppu í þjóðfélagsstiganum. Okkar bestu stjórnmálasnillingar og viðskiptafrömuðir fara víst huldu höfði og virðast önnum kafnir við að baka brauð, sópa götur eða dæla bensíni. Kannski ert þú sem ert að lesa þennan pistil miklu hæfari til þess verks að koma þjóðarskútunni á réttan kjöl. Kannski væru skattar lægri, skuldirnar minni, aldraðir ánægðari og veturinn styttri ef þú fengir að ráða. Kannski þarf að hrókera allhressilega til að hinir týndu snillingar alþýðunnar komist í kastljósið og geti hafist handa við að bjarga Íslandi frá glötun. En á meðan við bíðum eftir því að þeir sem vita betur stígi fram í dagsljósið og leiðrétti alla þessa endemis vitleysu sem við erum endalaust að glíma við, skulum við öll nýta tímann vel. Í stað þess að röfla yfir því sem aðrir eru ekki að gera, getum við byrjað að gera það sem við erum ekki að gera. Fjöldi þeirra sem gagnrýna slæma stöðu ríkissjóðs gefa ekki upp alla sína skatta. Þeir kjósa oft svörtu leiðina eða aðrar vafasamar leiðir til að svindla á skattkerfinu. Þeir leysa eigin vanda á kostnað samlanda sinna sem reiða sig á þá þjónustu sem skattpeningar eiga að greiða fyrir. Því fleiri sem reyna í eigingirni að leysa eigin skort með skattsvikum, því lengra eigum við í land með að finna raunhæfar lausnir. Svo er það fólkið sem kýs að hanga heima í tölvuleikjum, frekar en að finna sér vinnu. Það gerir kröfur um að geta keyrt á góðu malbiki, vilja hafa aðgang að góðri heilbrigðisþjónustu og menntun þegar því hentar. Það pásar „Call of Duty“ leikinn á meðan það hringir inn í umræðuþætti; gerir skothríð að þingmönnum og bölsótast yfir aðgerðarleysi þeirra í efnahags- og atvinnumálum í stað þess að fara út og anda að sér tækifærunum og efla stöðu almennings. Margir þeirra sem gagnrýna hvað harðast veikar stoðir heilbrigðiskerfisins reykja eins og strompar, gúffa í sig alls kyns óhollustu, og leyfa líkama sínum að grotna niður í aðgerðaleysi. Mikið fjármagn fer í að tjasla óábyrgu fólki saman, sem hundsar eigið heilbrigði á kostnað almennings á meðan fjöldi fólks sem glímir við ófyrirséð veikindi, andlega sjúkdóma eða afleiðingar alvarlega slysa fær ekki nauðsynlega þjónustu. Margir gagnrýna opinberlega of litla löggæslu í umferðinni og harma óheppileg umferðarslys, en keyra svo sjálfir eins og fangar á flótta með einn kaldann á kantinum. Fólk vill að ráðamenn vinni hart að því að auka öryggi í umferðinni, en nennir svo ekki einu sinni sjálft að lyfta litla fingri til að gefa stefnuljós og auka þannig eigiðmöryggi og annara. Fjöldi fólks tjáir sig opinberlega um hungursneyð í heiminum og gagnrýnir aðgerðarleysi stjórnvalda. Það tímir þó ekki þúsundkalli til að hjálpa fátækum nágranna sínum án þess að fá loforð, helst þrívottað, um skjóta endurgreiðslu. Svona mætti lengi halda áfram. Í stað þess að kvarta endalaust yfir aðgerðarleysi yfirvalda og embættismanna ættum við að líta í eigin barm. Við ættum að athuga gaumgæfilega hvort við sjálf séum hluti af þeim vanda sem við viljum að aðrir leysi sem fyrst. Breyting þarf að eiga sér stað á okkar hugarfari. Það getur þó enginn breytt okkur án okkar samþykkis – hvorki ríkisstjórn, prestur eða pistlahöfundur. Við verðum að breyta okkur sjálf og byrja að ganga sjálf í takt við okkar kröfur til annara. Við erum öll lykilmanneskjur. Við erum öll með lykla sem opna læstar hurðar víða í okkar samfélagi. Sumar eru litlar og aðrar stórar. Við þurfum hvert fyrir sig að taka ábyrgð á okkar eigin lyklakippum. Á kippunum hanga fjölmargir lyklar; sumir áreiðanlega orðnir vel ryðgaðir vegna lítillar notkunar. Ef við bíðum með að kenna öllum öðrum um vankanta þjóðfélags okkar, í það minnsta á meðan við finnum út úr því hvernig við sjálf getum lagt okkar á vogarskálarnar, er hugsanlegt að hurðir sem lengi hafa verið læstar í okkar þjóðfélagi, hrökkvi skyndilega úr lás.
Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun
Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun
Skoðun Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur skrifar
Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun
Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun