Bannlisti háskólanemans Kristófer Már Maronsson skrifar 15. maí 2016 09:00 Háskóli Íslands er ekki fyrir alla. Jafnt aðgengi að námi er ekki til staðar. Það geta að sjálfsögðu allir sótt um, þeir sem uppfylla ákveðnar kröfur gætu svo fengið samþykki og hafið nám. Það þýðir ekki að HÍ sé fyrir þá einstaklinga. Það þýðir heldur ekki að HÍ vilji ekki vera fyrir alla, en vegna fjármagnsskorts og afstöðu sumra kennara til lausnarinnar þá er það ekki mögulegt. Margt innan háskólans þarfnast meira fjármagns, en að mínu mati er upptaka fyrirlestra eitt það allra brýnasta. Háskóli Íslands býður í flestum fögum upp á hið gamla góða fyrirlestraform þar sem nemendur sitja og hlusta á kennarann, með stuttum kaffipásum inn á milli. Til þess að njóta fræðslu kennara þarf því að mæta á fyrirfram ákveðinn stað, sitja í sæti, taka mjög vel eftir, halda sér vakandi og sjúga í sig fræðin án þess að truflast í eina sekúndu. Fyrir hverja er svona háskólanám? Í stuttu máli mætti segja að það væri fyrir ofurheilbrigða, barnlausa einstaklinga búsetta á höfuðborgarsvæðinu, sem skara ekki fram úr í íþróttum eða þurfa að vinna fyrir sér á venjulegum dagvinnutíma. Fyrir þessa einstaklinga má samt ekkert bregða út af, strætó má ekki klikka, flensa má ekki ganga yfir landið, jarðarfarir mega ekki vera á skólatíma, árekstur í stundatöflu má ekki eiga sér stað eða hvað svo sem gæti mögulega komið í veg fyrir að þú mættir í fyrirlestur. Því fleiri fyrirlestrum sem þú missir af, því lengur ertu að læra efnið. Hverja er kerfið þá að útiloka? Fólk með sjúkdóma sem á skotstundu geta komið því kylliflötu í rúmið í einhvern tíma ætti ekki að fara í háskólann. Foreldrar ættu bara að sleppa þessu. Fólk af landsbyggðinni ætti ekkert að stunda nám við HÍ, afreksíþróttafólk sem ferðast út fyrir landsteinana fyrir Íslands hönd ætti frekar að fara í háskóla að ferlinum loknum. Svona mætti áfram telja, hvergi er gert ráð fyrir að háskólaneminn uppfylli nein þessara skilyrða. Viljum við senda slíkan bannlista sem skilaboð út til samfélagsins? Upptaka fyrirlestra er lausnin sem ég legg til. Þetta er vel þekkt í mörgum af fremstu háskólum heims. Fyrirlesturinn er tekinn upp og nemendur geta nálgast hann á netinu þrátt fyrir að geta ekki setið hann á tilsettum tíma. Ég lærði ekki línulega algebru með því að sitja fyrirlestra í Háskólabíó, ég fann mér frábærar upptökur frá MIT af svipuðu námskeiði. Tæknin er til staðar og með henni getum við stigið stórt skref í átt að því að jafna aðgengi að námi á Íslandi. Áhrifin eru víðtækari en margir gera sér grein fyrir. Ytri áhrif er hugtak sem notað er í hagfræði. Ytri áhrif verða þegar hagrænt atferli hefur í för með sér ávinning eða kostnað fyrir þriðja aðila án þess að sá aðili hafi valið að hljóta ávinninginn eða kostnaðinn. Jákvæð ytri áhrif veita því þriðja aðila ávinning en neikvæð ytri áhrif veita þriðja aðila kostnað. Margir mæta í fyrirlestra einungis til að mæta, en valda neikvæðum ytri áhrifum með því að trufla aðra, t.d. með því tala við vin sinn í tíma en það getur haft áhrif á einstaklinga nálægt þeim sem reyna að fylgjast með fyrirlestrinum. Aðrir mæta í tíma vel undirbúnir og spyrja kennarann spurninga sem hann svo svarar og allir sem hlusta fræðast meira um efnið. Þetta er dæmi um jákvæð ytri áhrif. Upptaka fyrirlestra hefði það í för með sér að meiri líkur en minni eru á því að vel undirbúnir nemendur myndu mæta í fyrirlestrana og því yrði aukinn ávinningur af kennslustundinni fyrir þá nema, en einnig þá sem myndu horfa á fyrirlesturinn á netinu í formi meiri fræðslu og tímasparnaðar. Formið myndi einnig henta þeim vel sem þyrftu að rifja upp efni fyrri fyrirlestra eða skerpa á ákveðnu efni námskeiðsins. Með upptöku fyrirlestra yrðu mörg vandamál úr sögunni, til dæmis að vera heima með veikt barn, búa á landsbyggðinni eða fá flensu. Áhrifin myndu að öllu jöfnu einnig skila sér í lægra brottfalli og hæfari útskriftarnemum auk þess sem aukinn möguleiki yrði á fjarnámi við Háskóla Íslands. Einnig þyrftu færri námsmenn á námslánum frá LÍN að halda því aukinn fjöldi nemenda gæti búið heima hjá sér, mögulega á framfærslu foreldra. Á dögunum var því haldið fram að svefnleysi væru hinar nýju reykingar. Sá sem lendir í andvökunótt þyrfti ekki að stressa sig á því að vakna um morguninn, hann gæti gengið að því vísu að fyrirlesturinn kæmi hvort sem er á netið. Minni umferð yrði á morgnana því svokallaðar B-manneskjur gætu lært á sínum forsendum, þegar þær eru best til þess fallnar að læra. Þannig má færa rök fyrir því að upptaka fyrirlestra sé bæði umhverfisvænni en núverandi form og stuðli að betri lýðheilsu nemenda. Skólakerfið gerir ráð fyrir því að fólk passi inn í fyrirframákveðinn kassa, en raunin er sú að fáir vilja lifa í kassa. Við þurfum því að bæta kerfið og fjarlægja kassann. Upptaka fyrirlestra er jafnréttismál, umhverfismál og lýðheilsumál. Samfélagið í heild myndi hagnast af því fyrirkomulagi. Það ætti að vera eitt af stærstu stefnumálum stjórnvalda í menntamálum að fjármagna upptöku fyrirlestra við Háskóla Íslands. Þá fyrst getum við farið að tala um jafnt aðgengi að námi. Greinin er hluti af greinaskriftaátaki Stúdentaráðs Háskóla Íslands. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kristófer Már Maronsson Tengdar fréttir Aukið fjármagn til Háskóla Íslands: Hlutfall nemenda á hvern kennara of hátt 14. maí 2016 09:00 Hvernig væri skóli án kennara? 12. maí 2016 09:00 Fjármögnun kennslu heilbrigðisstétta þarf að bæta til muna 13. maí 2016 09:00 Mest lesið Glútenlaust gull á grillið Anna Gunndís Guðmundsdóttir Skoðun Heilræði fyrir Nýhaldið Sigmundur Davíð Gunnlaugsson Skoðun Evrópa og myrkrið framundan Hilmar Þór Hilmarsson Skoðun Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun Lokunaruppboð í Kauphöllinni Baldur Thorlacius Skoðun Viðreisn mun leggja fram tillögu um íbúakosningu um Coda Terminal verkefnið í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson Skoðun Ferðatryggingar og val á kreditkorti Svandís Edda Hólm Jónudóttir Skoðun Ert þú í góðu netsambandi? Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir Skoðun Stórnotendur eru kjölfestan í íslenska raforkukerfinu Guðríður Eldey Arnardóttir Skoðun Af hverju að byggja Coda Terminal? Ólafur Elínarson,Sandra Ósk Snæbjörnsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Stórnotendur eru kjölfestan í íslenska raforkukerfinu Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Ert þú í góðu netsambandi? Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir skrifar Skoðun Evrópa og myrkrið framundan Hilmar Þór Hilmarsson skrifar Skoðun Heilræði fyrir Nýhaldið Sigmundur Davíð Gunnlaugsson skrifar Skoðun Glútenlaust gull á grillið Anna Gunndís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Kaupin á eyrinni Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Lokunaruppboð í Kauphöllinni Baldur Thorlacius skrifar Skoðun Viðreisn mun leggja fram tillögu um íbúakosningu um Coda Terminal verkefnið í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Ferðatryggingar og val á kreditkorti Svandís Edda Hólm Jónudóttir skrifar Skoðun Af hverju að byggja Coda Terminal? Ólafur Elínarson,Sandra Ósk Snæbjörnsdóttir skrifar Skoðun Hljóð úr horni Ingólfur Sverrisson skrifar Skoðun ESB fyrir almenning Oddný G. Harðardóttir skrifar Skoðun Strámaðurinn mikli Kristján Hreinsson skrifar Skoðun Árið er 2024 Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Samkeppni í nýju ljósi Páll Hermannsson skrifar Skoðun Það er verið að grafa dýpri fátæktargjá Rúnar Sigurjónsson skrifar Skoðun „Hæ ástin, þarf að millifæra, getur þú samþykkt beiðnina?“ Heiðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Algeng þvæla um Evrópusambandið Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Stundum hefur Gunnar Smári rétt fyrir sér Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Hamingjan grundvallast á gæðum hugsananna Árni Már Jensson skrifar Skoðun Hátt reitt til höggs Hjálmar Jónsson skrifar Skoðun Brennt barn forðast eldinn Hrefna Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Varnir gegn gagnagíslatökum Unnur Kristín Sveinbjarnardóttir skrifar Skoðun Uppbygging almannahagsmuna á Íslandi Hlynur Már Vilhjálmsson skrifar Skoðun Málað sig út í horn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Full orkuskipti ríkisflota og samgönguþjónustu fyrir 2030 Sigurður Friðleifsson skrifar Skoðun Einelti er veruleikabrenglun Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun „Lýtalaus íslenska“ er ekki til Eiríkur Rögnvaldsson skrifar Skoðun Hvatning til mótshaldara Landsmóts hestamanna Linda Karen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Áróður Kremls gegn Úkraínu og NATO Guðni Freyr Öfjörð skrifar Sjá meira
Háskóli Íslands er ekki fyrir alla. Jafnt aðgengi að námi er ekki til staðar. Það geta að sjálfsögðu allir sótt um, þeir sem uppfylla ákveðnar kröfur gætu svo fengið samþykki og hafið nám. Það þýðir ekki að HÍ sé fyrir þá einstaklinga. Það þýðir heldur ekki að HÍ vilji ekki vera fyrir alla, en vegna fjármagnsskorts og afstöðu sumra kennara til lausnarinnar þá er það ekki mögulegt. Margt innan háskólans þarfnast meira fjármagns, en að mínu mati er upptaka fyrirlestra eitt það allra brýnasta. Háskóli Íslands býður í flestum fögum upp á hið gamla góða fyrirlestraform þar sem nemendur sitja og hlusta á kennarann, með stuttum kaffipásum inn á milli. Til þess að njóta fræðslu kennara þarf því að mæta á fyrirfram ákveðinn stað, sitja í sæti, taka mjög vel eftir, halda sér vakandi og sjúga í sig fræðin án þess að truflast í eina sekúndu. Fyrir hverja er svona háskólanám? Í stuttu máli mætti segja að það væri fyrir ofurheilbrigða, barnlausa einstaklinga búsetta á höfuðborgarsvæðinu, sem skara ekki fram úr í íþróttum eða þurfa að vinna fyrir sér á venjulegum dagvinnutíma. Fyrir þessa einstaklinga má samt ekkert bregða út af, strætó má ekki klikka, flensa má ekki ganga yfir landið, jarðarfarir mega ekki vera á skólatíma, árekstur í stundatöflu má ekki eiga sér stað eða hvað svo sem gæti mögulega komið í veg fyrir að þú mættir í fyrirlestur. Því fleiri fyrirlestrum sem þú missir af, því lengur ertu að læra efnið. Hverja er kerfið þá að útiloka? Fólk með sjúkdóma sem á skotstundu geta komið því kylliflötu í rúmið í einhvern tíma ætti ekki að fara í háskólann. Foreldrar ættu bara að sleppa þessu. Fólk af landsbyggðinni ætti ekkert að stunda nám við HÍ, afreksíþróttafólk sem ferðast út fyrir landsteinana fyrir Íslands hönd ætti frekar að fara í háskóla að ferlinum loknum. Svona mætti áfram telja, hvergi er gert ráð fyrir að háskólaneminn uppfylli nein þessara skilyrða. Viljum við senda slíkan bannlista sem skilaboð út til samfélagsins? Upptaka fyrirlestra er lausnin sem ég legg til. Þetta er vel þekkt í mörgum af fremstu háskólum heims. Fyrirlesturinn er tekinn upp og nemendur geta nálgast hann á netinu þrátt fyrir að geta ekki setið hann á tilsettum tíma. Ég lærði ekki línulega algebru með því að sitja fyrirlestra í Háskólabíó, ég fann mér frábærar upptökur frá MIT af svipuðu námskeiði. Tæknin er til staðar og með henni getum við stigið stórt skref í átt að því að jafna aðgengi að námi á Íslandi. Áhrifin eru víðtækari en margir gera sér grein fyrir. Ytri áhrif er hugtak sem notað er í hagfræði. Ytri áhrif verða þegar hagrænt atferli hefur í för með sér ávinning eða kostnað fyrir þriðja aðila án þess að sá aðili hafi valið að hljóta ávinninginn eða kostnaðinn. Jákvæð ytri áhrif veita því þriðja aðila ávinning en neikvæð ytri áhrif veita þriðja aðila kostnað. Margir mæta í fyrirlestra einungis til að mæta, en valda neikvæðum ytri áhrifum með því að trufla aðra, t.d. með því tala við vin sinn í tíma en það getur haft áhrif á einstaklinga nálægt þeim sem reyna að fylgjast með fyrirlestrinum. Aðrir mæta í tíma vel undirbúnir og spyrja kennarann spurninga sem hann svo svarar og allir sem hlusta fræðast meira um efnið. Þetta er dæmi um jákvæð ytri áhrif. Upptaka fyrirlestra hefði það í för með sér að meiri líkur en minni eru á því að vel undirbúnir nemendur myndu mæta í fyrirlestrana og því yrði aukinn ávinningur af kennslustundinni fyrir þá nema, en einnig þá sem myndu horfa á fyrirlesturinn á netinu í formi meiri fræðslu og tímasparnaðar. Formið myndi einnig henta þeim vel sem þyrftu að rifja upp efni fyrri fyrirlestra eða skerpa á ákveðnu efni námskeiðsins. Með upptöku fyrirlestra yrðu mörg vandamál úr sögunni, til dæmis að vera heima með veikt barn, búa á landsbyggðinni eða fá flensu. Áhrifin myndu að öllu jöfnu einnig skila sér í lægra brottfalli og hæfari útskriftarnemum auk þess sem aukinn möguleiki yrði á fjarnámi við Háskóla Íslands. Einnig þyrftu færri námsmenn á námslánum frá LÍN að halda því aukinn fjöldi nemenda gæti búið heima hjá sér, mögulega á framfærslu foreldra. Á dögunum var því haldið fram að svefnleysi væru hinar nýju reykingar. Sá sem lendir í andvökunótt þyrfti ekki að stressa sig á því að vakna um morguninn, hann gæti gengið að því vísu að fyrirlesturinn kæmi hvort sem er á netið. Minni umferð yrði á morgnana því svokallaðar B-manneskjur gætu lært á sínum forsendum, þegar þær eru best til þess fallnar að læra. Þannig má færa rök fyrir því að upptaka fyrirlestra sé bæði umhverfisvænni en núverandi form og stuðli að betri lýðheilsu nemenda. Skólakerfið gerir ráð fyrir því að fólk passi inn í fyrirframákveðinn kassa, en raunin er sú að fáir vilja lifa í kassa. Við þurfum því að bæta kerfið og fjarlægja kassann. Upptaka fyrirlestra er jafnréttismál, umhverfismál og lýðheilsumál. Samfélagið í heild myndi hagnast af því fyrirkomulagi. Það ætti að vera eitt af stærstu stefnumálum stjórnvalda í menntamálum að fjármagna upptöku fyrirlestra við Háskóla Íslands. Þá fyrst getum við farið að tala um jafnt aðgengi að námi. Greinin er hluti af greinaskriftaátaki Stúdentaráðs Háskóla Íslands.
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Viðreisn mun leggja fram tillögu um íbúakosningu um Coda Terminal verkefnið í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson Skoðun
Skoðun Viðreisn mun leggja fram tillögu um íbúakosningu um Coda Terminal verkefnið í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson skrifar
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Viðreisn mun leggja fram tillögu um íbúakosningu um Coda Terminal verkefnið í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson Skoðun