Normalíseruð nauðgunarmenning Guðmundur Kristján Jónsson skrifar 31. júlí 2015 07:00 Lögreglustjórinn í Vestmannaeyjum hefur sætt harðri gagnrýni fyrir opinbera þöggunartilburði í aðdraganda Þjóðhátíðar sem nú fer fram um helgina. Gagnrýnin er réttmæt og það er með ólíkindum að heyra málflutning af þessu tagi frá lögreglustjóra í bæjarfélagi þar sem kynferðisofbeldi hefur verið viðvarandi vandamál um hverja einustu verslunarmannahelgi árum saman. Í umræddu bréfi er af nógu að taka en það er einna helst eftirfarandi setning í upphafi bréfsins sem ætti að vera lögreglustjóranum og öðrum verulegt umhugsunarefni: „Ég hef vakið athygli á því að þetta er sérstaklega mikilvægt þegar kynferðisbrot koma upp enda virðast þau vera það sem fjölmiðlar vilja helst fjalla um.“ Í huga lögreglustjórans er spurningin ekki hvort heldur hvenær kynferðisbrotin koma upp á þessari fjölsóttustu útihátíð landsins. Einhverjir kunna að halda því fram að það sé ekki hægt að halda jafn fjölmenna útihátíð og Þjóðhátíð í Vestmannaeyjum án þess að nokkur kynferðisbrot eigi sér stað. Það má vel vera rétt en að sama skapi er það engin afsökun. Ef staðreyndin er sú að hátíðarstjórnendur geta ekki varið gesti sína gegn ofbeldismönnum þá þarf augljóslega að breyta eðli hátíðarinnar þannig að þeir sem bera ábyrgð á henni ráði við aðstæður. Ein nauðgun er einni nauðgun of mikið. Það væri óskandi að lögreglustjórinn í Vestmannaeyjum sendi út bréf þar sem fram kæmi að ef að svo mikið sem einn gestur Þjóðhátíðar verður uppvís að því að beita aðra manneskju kynferðisofbeldi eða alvarlegu ofbeldi af öðrum toga þá verði hátíðin ekki haldin að nýju í óbreyttri mynd. Í stað þess að normalísera nauðgunarmenningu þarf að uppræta hana með afdráttarlausum hætti. Allt annað er óásættanlegt. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Guðmundur Kristján Jónsson Mest lesið Sjálfstæðismenn boða víst skattalækkanir á þá efnamestu Haukur V. Alfreðsson Skoðun Fellur helsti stuðningsmaður menningarmála af þingi? Magnús Logi Kristinsson Skoðun Viltu borga 200 þús á mánuði eða 600 þús á mánuði af íbúðinni? Hildur Þórðardóttir Skoðun Almageddon? Eyþór Kristleifsson Skoðun Það sem ekki má fjalla um fyrir kosningar til Alþingis Árni Jensson Skoðun ESB kærir sig ekkert um Ísland í jólagjöf Ole Anton Bieltvedt Skoðun Óstjórn í húsnæðismálum Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Betri Strætó 2025 og (svo) Borgarlína Dagur B. Eggertsson Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir Skoðun Vímuefnið VONÍUM Haraldur Ingi Haraldsson Skoðun
Lögreglustjórinn í Vestmannaeyjum hefur sætt harðri gagnrýni fyrir opinbera þöggunartilburði í aðdraganda Þjóðhátíðar sem nú fer fram um helgina. Gagnrýnin er réttmæt og það er með ólíkindum að heyra málflutning af þessu tagi frá lögreglustjóra í bæjarfélagi þar sem kynferðisofbeldi hefur verið viðvarandi vandamál um hverja einustu verslunarmannahelgi árum saman. Í umræddu bréfi er af nógu að taka en það er einna helst eftirfarandi setning í upphafi bréfsins sem ætti að vera lögreglustjóranum og öðrum verulegt umhugsunarefni: „Ég hef vakið athygli á því að þetta er sérstaklega mikilvægt þegar kynferðisbrot koma upp enda virðast þau vera það sem fjölmiðlar vilja helst fjalla um.“ Í huga lögreglustjórans er spurningin ekki hvort heldur hvenær kynferðisbrotin koma upp á þessari fjölsóttustu útihátíð landsins. Einhverjir kunna að halda því fram að það sé ekki hægt að halda jafn fjölmenna útihátíð og Þjóðhátíð í Vestmannaeyjum án þess að nokkur kynferðisbrot eigi sér stað. Það má vel vera rétt en að sama skapi er það engin afsökun. Ef staðreyndin er sú að hátíðarstjórnendur geta ekki varið gesti sína gegn ofbeldismönnum þá þarf augljóslega að breyta eðli hátíðarinnar þannig að þeir sem bera ábyrgð á henni ráði við aðstæður. Ein nauðgun er einni nauðgun of mikið. Það væri óskandi að lögreglustjórinn í Vestmannaeyjum sendi út bréf þar sem fram kæmi að ef að svo mikið sem einn gestur Þjóðhátíðar verður uppvís að því að beita aðra manneskju kynferðisofbeldi eða alvarlegu ofbeldi af öðrum toga þá verði hátíðin ekki haldin að nýju í óbreyttri mynd. Í stað þess að normalísera nauðgunarmenningu þarf að uppræta hana með afdráttarlausum hætti. Allt annað er óásættanlegt.