Ráðherra yfirsést fíll Ólafur Þ. Stephensen skrifar 14. september 2013 07:00 Afleitt ástand í starfsmannamálum Landspítalans hefur verið til umfjöllunar að undanförnu, enda hefur keyrt um þverbak nú í sumar. Eitt af lykilsviðum spítalans, lyflækningasviðið, er skelfilega undirmannað og þar hefur verið unnið eftir neyðaráætlun síðustu vikur. Tuttugu yfirlæknar og prófessorar við Landspítalann skrifuðu grein í Fréttablaðið fyrr í vikunni, þar sem þeir lýsa ástandinu á lyflækningasviðinu. Þar er álagið á lækna gríðarlegt, starfsaðstaðan léleg og starfsánægja í lágmarki. Undanfarin ár hafa sífellt færri ungir læknar valið að sérhæfa sig til framhaldsnáms í lyflækningum og leitað fremur á önnur mið. Fyrir fjórum árum voru 24 almennir (ungir) læknar starfandi á sviðinu, nú eru þeir færri en tíu. Fyrir vikið eykst álagið á sérfræðingum sviðsins, sem eru líka farnir að hugsa sér til hreyfings. Kristján Þór Júlíusson heilbrigðisráðherra má eiga það að hann brást skjótt við ástandinu á lyflækningasviðinu með því að kynna aðgerðir sem eiga að létta álaginu af læknunum þar. Samkvæmt aðgerðaplaninu á að fjölga hjúkrunarrýmum til að flýta fyrir útskrift sjúklinga af spítalanum, ráða nýjan yfirlækni, efla framhaldsmenntun í lyflækningum og auka stuðning annarra heilbrigðisstétta við læknana, svo það helzta sé talið. Svo á að skipa starfshópa og endurskoða skipulag læknisþjónustu í landinu, sem leysir engan vanda í bráð en hugsanlega í lengd. Ráðherrann sagði í grein í Fréttablaðinu í gær að með áætluninni væri „tekið á flestum ef ekki öllum þeim þáttum sem læknarnir lýsa áhyggjum sínum yfir“ og vísaði þar í grein læknanna. Ráðherrann undanskilur þó einn þátt, sem telja má aðalatriðið í greininni – talar með öðrum orðum ekki um fílinn í stofunni. Það er sú staðreynd, að Ísland getur ekki keppt við nágrannalöndin um starfsfólk. Spítalar í hinum norrænu ríkjunum og í Bandaríkjunum bjóða miklu hærri laun, betri aðstöðu, minna álag og fjölskylduvænni vinnutíma. Læknarnir tuttugu lýstu þessu í grein sinni; bæði almennir læknar og sérfræðingar flýja LSH. Almennu læknarnir drífa sig í sérfræðinám og koma ekki heim aftur. Sérfræðingunum er tekið fagnandi, enda hafa þeir „menntað sig með ærnum tilkostnaði og fyrirhöfn við bestu háskólasjúkrahús í Evrópu og N-Ameríku“. Eins og tuttugumenningarnir sögðu í grein sinni, var ekkert ófyrirséð við þessa stöðu. Varað hefur verið við yfirvofandi læknaskorti undanfarin ár. Síðasta ríkisstjórn skellti skollaeyrum við þeim viðvörunum og taldi frekar að það ætti að lækka læknana í launum en borga þeim samkeppnishæft kaup. Það er brýnt að spara í heilbrigðiskerfinu, en ekki hægt að loka augunum fyrir þeirri staðreynd að læknar og hjúkrunarfræðingar eru eftirsótt, alþjóðlega hreyfanlegt starfsfólk sem lætur hvorki bjóða sér lág laun né afleita vinnuaðstöðu til frambúðar. Sú róttæka endurhugsun sem þörf er á í heilbrigðiskerfinu þarf að innihalda einhverja stefnu um hvernig er brugðizt við alþjóðlegri samkeppni um þetta fólk. Hjá því verður einfaldlega ekki komizt. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ólafur Stephensen Mest lesið Grasker mannréttinda á degi hinna framliðnu Anna Kristín Jensdóttir Skoðun Treystir þú konum? Hópur 72 kvenna úr sex stjórnmálaflokkum Skoðun Heilbrigðiskerfið logar og er að hrynja: Þú áttir betra skilið Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Fræðsluskylda í stað skólaskyldu Eldur Smári Kristinsson Skoðun Græðgin er komin út fyrir öll mörk Sigurjón Þórðarson Skoðun Ummæli borgarstjóra og óbragð í munni Kristín Björnsdóttir Skoðun Að vera ung kona á Íslandi árið 2024 Eden Ósk Eyjólfsdóttir Skoðun Hvaða aukna aðgengi, Willum Þór? Trausti Breiðfjörð Magnússon Skoðun Þegar Vestfjörðum gengur vel, gengur Íslandi vel Jón Páll Hreinsson Skoðun Ungt fólk er að missa trúna á stjórnmálum – og um leið á framtíðinni París Anna Bergmann Skoðun
Afleitt ástand í starfsmannamálum Landspítalans hefur verið til umfjöllunar að undanförnu, enda hefur keyrt um þverbak nú í sumar. Eitt af lykilsviðum spítalans, lyflækningasviðið, er skelfilega undirmannað og þar hefur verið unnið eftir neyðaráætlun síðustu vikur. Tuttugu yfirlæknar og prófessorar við Landspítalann skrifuðu grein í Fréttablaðið fyrr í vikunni, þar sem þeir lýsa ástandinu á lyflækningasviðinu. Þar er álagið á lækna gríðarlegt, starfsaðstaðan léleg og starfsánægja í lágmarki. Undanfarin ár hafa sífellt færri ungir læknar valið að sérhæfa sig til framhaldsnáms í lyflækningum og leitað fremur á önnur mið. Fyrir fjórum árum voru 24 almennir (ungir) læknar starfandi á sviðinu, nú eru þeir færri en tíu. Fyrir vikið eykst álagið á sérfræðingum sviðsins, sem eru líka farnir að hugsa sér til hreyfings. Kristján Þór Júlíusson heilbrigðisráðherra má eiga það að hann brást skjótt við ástandinu á lyflækningasviðinu með því að kynna aðgerðir sem eiga að létta álaginu af læknunum þar. Samkvæmt aðgerðaplaninu á að fjölga hjúkrunarrýmum til að flýta fyrir útskrift sjúklinga af spítalanum, ráða nýjan yfirlækni, efla framhaldsmenntun í lyflækningum og auka stuðning annarra heilbrigðisstétta við læknana, svo það helzta sé talið. Svo á að skipa starfshópa og endurskoða skipulag læknisþjónustu í landinu, sem leysir engan vanda í bráð en hugsanlega í lengd. Ráðherrann sagði í grein í Fréttablaðinu í gær að með áætluninni væri „tekið á flestum ef ekki öllum þeim þáttum sem læknarnir lýsa áhyggjum sínum yfir“ og vísaði þar í grein læknanna. Ráðherrann undanskilur þó einn þátt, sem telja má aðalatriðið í greininni – talar með öðrum orðum ekki um fílinn í stofunni. Það er sú staðreynd, að Ísland getur ekki keppt við nágrannalöndin um starfsfólk. Spítalar í hinum norrænu ríkjunum og í Bandaríkjunum bjóða miklu hærri laun, betri aðstöðu, minna álag og fjölskylduvænni vinnutíma. Læknarnir tuttugu lýstu þessu í grein sinni; bæði almennir læknar og sérfræðingar flýja LSH. Almennu læknarnir drífa sig í sérfræðinám og koma ekki heim aftur. Sérfræðingunum er tekið fagnandi, enda hafa þeir „menntað sig með ærnum tilkostnaði og fyrirhöfn við bestu háskólasjúkrahús í Evrópu og N-Ameríku“. Eins og tuttugumenningarnir sögðu í grein sinni, var ekkert ófyrirséð við þessa stöðu. Varað hefur verið við yfirvofandi læknaskorti undanfarin ár. Síðasta ríkisstjórn skellti skollaeyrum við þeim viðvörunum og taldi frekar að það ætti að lækka læknana í launum en borga þeim samkeppnishæft kaup. Það er brýnt að spara í heilbrigðiskerfinu, en ekki hægt að loka augunum fyrir þeirri staðreynd að læknar og hjúkrunarfræðingar eru eftirsótt, alþjóðlega hreyfanlegt starfsfólk sem lætur hvorki bjóða sér lág laun né afleita vinnuaðstöðu til frambúðar. Sú róttæka endurhugsun sem þörf er á í heilbrigðiskerfinu þarf að innihalda einhverja stefnu um hvernig er brugðizt við alþjóðlegri samkeppni um þetta fólk. Hjá því verður einfaldlega ekki komizt.