Einkunnabólga: orsakir og afleiðingar Björn Guðmundsson skrifar 30. mars 2012 06:00 Einkunnir í grunnnámi bandarískra háskóla hafa farið hækkandi. Í Harvard hækkaði meðaleinkunnin úr sem svarar 6,75 árið 1963 í 8,63 árið 2005. Þetta vekur spurningar. Fara námshæfileikar nemenda sívaxandi? Fá nemendur sífellt betri undirbúning fyrir háskólanám? Leggja nemendur æ harðar að sér? Svarið við spurningunum er nei. Nemendur nota æ minni tíma í námið skv. National Survey of Student Engagement, NSSE. Hvað orsakar einkunnabólgu?George Kuh frá NSSE telur að milli háskólakennara og nemenda sé þegjandi samkomulag. „Ef þú lætur mig í friði, þá skal ég ekki gera of miklar kröfur til þín". Þarna vísar hann til kennslukannana þar sem nemendur eru spurðir um frammistöðu kennara. Miklu skiptir fyrir kennara að koma vel út úr þeim. Stuart Rojstaczer, prófessor við Duke háskólann, skrifaði grein í Washington Post. Þar segist hann hættur að gefa lægri einkunnir en B- (5,8). Gæfi hann þeim C sem það eigi skilið fengi hann færri nemendur og á markaðstorgi æðri menntunar sé slíkt talið merki um lélega kennslu. John Thorstensson, prófessor í eðlisfræði, segir 9 af hverjum 10 nemendum sínum í fyrsta áfanga í eðlisfræði dreyma um að komast í læknaskóla. Einkunn undir A- gerir það illmögulegt. Háskólakennarar eru því undir miklum þrýstingi. Guðrún Geirsdóttir, dósent í kennslufræði í HÍ, vekur athygli á áhugaleysi íslenskra háskólanema og heimtufrekju þeirra. „Nemendur virðast vilja gera sem minnst sjálfir, en krefjast hins vegar mikils af kennurum." Margir nemendur sækjast ekki eftir menntun og þroska heldur aðeins prófgráðu með sem minnstri fyrirhöfn. Þeir mæta illa, lesa ekki kennslubækurnar en krefjast hárra einkunna. Mæti þeir í tíma eru þeir oft á fésbókinni í stað þess að taka þátt í kennslustundinni. Gjarnan er skilað skýrslum og verkefnum sem einhver annar hefur unnið, t.d. nemandi frá fyrra ári. Fái þeir sínu framgengt munu háskólar í auknum mæli útskrifa hyskið, heimtufrekt og ómenntað fólk." Á Rás 2 voru þessi mál til umræðu og var m.a. rætt við háskólanema. Þeir létu sumir ótrúlegustu hluti út úr sér og var hreint átakanlegt að hlusta á þá. Af máli þeirra mátti ráða að verði kennari ekki við heimtufrekju þeirra megi hann búast við að verða „tekinn af lífi" í kennslukönnunum en gegnum þær hafa nemendur kverkatak á kennurum sínum. Þær byggja að hluta til á þeim misskilningi nýfrjálshyggjunnar að skóla sé hægt að reka eins og hvert annað framleiðslufyrirtæki í samkeppni. Líklega kynda kennslukannanir undir einkunnabólgu og undanlátssemi kennara enda er oft fylgni milli einkunna sem kennari fær og einkunna sem nemendur búast við frá honum. Það gleymist að kennarar þurfa að halda uppi aga og námskröfum og slíkt er ekki alltaf vinsælt meðal nemenda. Markaðsvæðing menntunar er ákaflega vandmeðfarin. Eru til sölu á Íslandi fyrirhafnarlitlar námseiningar? Ég hef ekki séð tölur um einkunnabólgu á Íslandi. Vegna örra breytinga á námskrám og nemendasamsetningu framhaldsskólanna er erfitt að mæla einkunnabólgu hér. Líklega er þó sums staðar dulin einkunnabólga. Hún birtist ekki í hærri einkunnum heldur því að fleiri komist í gegn með minni kunnáttu en áður. Kennari sem kennt hefur sama áfanga lengi getur hugsanlega sýnt fram á að meðaleinkunn hafi staðið í stað, en það gæti stafað af því að hann hafi slakað á námskröfum vegna svipaðs þrýstings og fyrr var lýst. Í framhaldsskólum fór færiband frjálshyggjunnar að rúlla fyrir rúmum áratug með nýrri námskrá og hinu illræmda reiknilíkani. Valfrelsi nemenda var aukið, t.d. getur nemandi á náttúrufræðibraut valið sig framhjá lykilgreinum í náttúrufræðum og útskrifast sem stúdent t.d. með litla eðlis- og efnafræðikunnáttu. Nemendur fengu sem sagt frelsi til að gengisfella stúdentsprófið sitt. Jafnframt ýtti þetta undir samkeppni milli kennara um nemendur. Kennarar sem bera virðingu fyrir nemendum og menntun þeirra og vilja standa fast á eðlilegum námskröfum geta orðið undir í þeirri samkeppni því að sumir nemendur velja auðveldustu leiðina og sneiða hjá slíkum kennurum. Með reiknilíkaninu fengu kennarar skilaboð um að skólar fengju ekki greitt fyrir nemendur sem ekki mættu í lokapróf þótt þeim hefði verið sinnt alla önnina. Skólar með hátt hlutfall getulítilla nemenda lentu fljótt í taprekstri vegna brottfalls nemenda. Til að vinna bug á taprekstrinum var kennslumagn minnkað svo að tekjur kennara í viðkomandi skólum lækkuðu. Þeir voru hýrudregnir fyrir að skila ekki öllum áfram á færibandinu. Hefðu þeir hleypt öllum í gegn hefðu þeir uppskorið hærri tekjur vegna meiri framleiðni eins og það heitir á máli frjálshyggjunnar. Fyrir kennara er freistandi að láta undan þrýstingi nemenda og yfirvalda og sigla lygnan sjó, gera litlar kröfur og gefa hátt. Það eykur líkur á góðri útkomu í kennslukönnunum og er gott fyrir fjárhag skólanna. En undanlátssemin er auðvitað vanvirðing við nemendur og menntunina sem þeir þurfa að öðlast. Ráðuneyti menntamála gerir lítið til að hjálpa framhaldsskólakennurum að meta hvað séu hæfilegar námskröfur. Skólar senda ráðuneytinu námskrár en lítið er fylgst með hvað gert er í raun og hvaða námskröfur eru gerðar. Ráðuneytið telur hve margir nemendur skila sér í próf og veitir fjárveitingar skv. því. Fjöldi nemenda mætir í próf bara til að skrifa nafnið sitt. Það lækkar á pappírnum hið illræmda brottfall. Margir stúdentar sem hefja nám í HÍ hafa góðan undirbúning úr framhaldsskóla og eru fullfærir um að stunda bitastætt háskólanám, en svo virðist sem vaxandi fjöldi sé það ekki og því telur HÍ nauðsynlegt að taka upp inntökupróf. Það þýðir að sum stúdentsprófsskírteini séu talin marklítil plögg eða svikin vara eins og Ólafur Stephensen ritstjóri orðaði það. Ekki er ólíklegt að einkunnabólga, dulin eða ódulin, sé undirrót þessa vanda sem er að grafa undan menntakerfinu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðanir Mest lesið Sleppum brúnni og förum betri leið framhjá Selfossi Elliði Vignisson Skoðun Spilling á Íslandi: Erum við að missa tökin? Ágústa Árnadóttir Skoðun Halldór 5.10.2024 Jón Þór Stefánsson Halldór Af ofurhetjum og störfum þeirra Kristín Björnsdóttir Skoðun Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Eignafólk græðir mikið á vaxtastefnu Seðlabankans Stefán Ólafsson Skoðun Foreldrar eru sérfræðingar í sínum börnum Valdimar Víðisson Skoðun Veistu þitt skýjaspor? Hólmfríður Rut Einarsdóttir,Þóra Rut Jónsdóttir Skoðun Uppeldi frá gamla einmenningar eins-skin-litar viðhorfum Matthildur Björnsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Uppeldi frá gamla einmenningar eins-skin-litar viðhorfum Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Af ofurhetjum og störfum þeirra Kristín Björnsdóttir skrifar Skoðun Eignafólk græðir mikið á vaxtastefnu Seðlabankans Stefán Ólafsson skrifar Skoðun Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur skrifar Skoðun Framtíðarkvíði er ekki gott veganesti Sigurður Páll Jónsson skrifar Skoðun Spilling á Íslandi: Erum við að missa tökin? Ágústa Árnadóttir skrifar Skoðun Orkan á Vestfjörðum Þorsteinn Másson skrifar Skoðun Smábátar eru þjóðhagslega hagkvæmari en togarar Kjartan Sveinsson skrifar Skoðun Foreldrar eru sérfræðingar í sínum börnum Valdimar Víðisson skrifar Skoðun Vísindin vakna til nýsköpunar! Einar Mäntylä skrifar Skoðun Risastórt lýðheilsumál sem Alþingi hunsar Sigurður Hólmar Jóhannesson skrifar Skoðun Þess vegna býð ég mig fram Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Sleppum brúnni og förum betri leið framhjá Selfossi Elliði Vignisson skrifar Skoðun Einstakur atburður og viðbúnaður Marinó G. Njálsson skrifar Skoðun Framboð er eina leiðin Eiríkur St. Eiríksson skrifar Skoðun Háskóli Íslands er ekki að sinna skyldum sínum Silja Höllu Egilsdóttir skrifar Skoðun Verðmætasköpun og kennarar Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Nýjar lausnir gegn ofbeldi Drífa Snædal skrifar Skoðun Lögin um það sem er bannað Helgi Brynjarsson skrifar Skoðun Að dansa í regninu Lóa Björk Ólafsdóttir skrifar Skoðun Dauðarefsing Pírata Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Af hverju erum við að þessu? Kjartan Sveinn Guðmundsson skrifar Skoðun Upplýsingaóreiða í boði orkugeirans og Landsvirkjunar Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Úrskurðargrautur lögmanna Ómar R. Valdimarsson skrifar Skoðun Er vitlaust gefið í stjórnmálum? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Hinn langi USArmur Ísraels Ingólfur Steinsson skrifar Skoðun Kveðja frá Heimssýn til landsfundar VG 2024 Haraldur Ólafsson skrifar Skoðun Þjóðaróperan á Alþingi í nær 70 ár Finnur Bjarnason,Þórunn Sigurðardóttir skrifar Skoðun Um Ölfusárbrú og veggjöld Haukur Arnþórsson skrifar Sjá meira
Einkunnir í grunnnámi bandarískra háskóla hafa farið hækkandi. Í Harvard hækkaði meðaleinkunnin úr sem svarar 6,75 árið 1963 í 8,63 árið 2005. Þetta vekur spurningar. Fara námshæfileikar nemenda sívaxandi? Fá nemendur sífellt betri undirbúning fyrir háskólanám? Leggja nemendur æ harðar að sér? Svarið við spurningunum er nei. Nemendur nota æ minni tíma í námið skv. National Survey of Student Engagement, NSSE. Hvað orsakar einkunnabólgu?George Kuh frá NSSE telur að milli háskólakennara og nemenda sé þegjandi samkomulag. „Ef þú lætur mig í friði, þá skal ég ekki gera of miklar kröfur til þín". Þarna vísar hann til kennslukannana þar sem nemendur eru spurðir um frammistöðu kennara. Miklu skiptir fyrir kennara að koma vel út úr þeim. Stuart Rojstaczer, prófessor við Duke háskólann, skrifaði grein í Washington Post. Þar segist hann hættur að gefa lægri einkunnir en B- (5,8). Gæfi hann þeim C sem það eigi skilið fengi hann færri nemendur og á markaðstorgi æðri menntunar sé slíkt talið merki um lélega kennslu. John Thorstensson, prófessor í eðlisfræði, segir 9 af hverjum 10 nemendum sínum í fyrsta áfanga í eðlisfræði dreyma um að komast í læknaskóla. Einkunn undir A- gerir það illmögulegt. Háskólakennarar eru því undir miklum þrýstingi. Guðrún Geirsdóttir, dósent í kennslufræði í HÍ, vekur athygli á áhugaleysi íslenskra háskólanema og heimtufrekju þeirra. „Nemendur virðast vilja gera sem minnst sjálfir, en krefjast hins vegar mikils af kennurum." Margir nemendur sækjast ekki eftir menntun og þroska heldur aðeins prófgráðu með sem minnstri fyrirhöfn. Þeir mæta illa, lesa ekki kennslubækurnar en krefjast hárra einkunna. Mæti þeir í tíma eru þeir oft á fésbókinni í stað þess að taka þátt í kennslustundinni. Gjarnan er skilað skýrslum og verkefnum sem einhver annar hefur unnið, t.d. nemandi frá fyrra ári. Fái þeir sínu framgengt munu háskólar í auknum mæli útskrifa hyskið, heimtufrekt og ómenntað fólk." Á Rás 2 voru þessi mál til umræðu og var m.a. rætt við háskólanema. Þeir létu sumir ótrúlegustu hluti út úr sér og var hreint átakanlegt að hlusta á þá. Af máli þeirra mátti ráða að verði kennari ekki við heimtufrekju þeirra megi hann búast við að verða „tekinn af lífi" í kennslukönnunum en gegnum þær hafa nemendur kverkatak á kennurum sínum. Þær byggja að hluta til á þeim misskilningi nýfrjálshyggjunnar að skóla sé hægt að reka eins og hvert annað framleiðslufyrirtæki í samkeppni. Líklega kynda kennslukannanir undir einkunnabólgu og undanlátssemi kennara enda er oft fylgni milli einkunna sem kennari fær og einkunna sem nemendur búast við frá honum. Það gleymist að kennarar þurfa að halda uppi aga og námskröfum og slíkt er ekki alltaf vinsælt meðal nemenda. Markaðsvæðing menntunar er ákaflega vandmeðfarin. Eru til sölu á Íslandi fyrirhafnarlitlar námseiningar? Ég hef ekki séð tölur um einkunnabólgu á Íslandi. Vegna örra breytinga á námskrám og nemendasamsetningu framhaldsskólanna er erfitt að mæla einkunnabólgu hér. Líklega er þó sums staðar dulin einkunnabólga. Hún birtist ekki í hærri einkunnum heldur því að fleiri komist í gegn með minni kunnáttu en áður. Kennari sem kennt hefur sama áfanga lengi getur hugsanlega sýnt fram á að meðaleinkunn hafi staðið í stað, en það gæti stafað af því að hann hafi slakað á námskröfum vegna svipaðs þrýstings og fyrr var lýst. Í framhaldsskólum fór færiband frjálshyggjunnar að rúlla fyrir rúmum áratug með nýrri námskrá og hinu illræmda reiknilíkani. Valfrelsi nemenda var aukið, t.d. getur nemandi á náttúrufræðibraut valið sig framhjá lykilgreinum í náttúrufræðum og útskrifast sem stúdent t.d. með litla eðlis- og efnafræðikunnáttu. Nemendur fengu sem sagt frelsi til að gengisfella stúdentsprófið sitt. Jafnframt ýtti þetta undir samkeppni milli kennara um nemendur. Kennarar sem bera virðingu fyrir nemendum og menntun þeirra og vilja standa fast á eðlilegum námskröfum geta orðið undir í þeirri samkeppni því að sumir nemendur velja auðveldustu leiðina og sneiða hjá slíkum kennurum. Með reiknilíkaninu fengu kennarar skilaboð um að skólar fengju ekki greitt fyrir nemendur sem ekki mættu í lokapróf þótt þeim hefði verið sinnt alla önnina. Skólar með hátt hlutfall getulítilla nemenda lentu fljótt í taprekstri vegna brottfalls nemenda. Til að vinna bug á taprekstrinum var kennslumagn minnkað svo að tekjur kennara í viðkomandi skólum lækkuðu. Þeir voru hýrudregnir fyrir að skila ekki öllum áfram á færibandinu. Hefðu þeir hleypt öllum í gegn hefðu þeir uppskorið hærri tekjur vegna meiri framleiðni eins og það heitir á máli frjálshyggjunnar. Fyrir kennara er freistandi að láta undan þrýstingi nemenda og yfirvalda og sigla lygnan sjó, gera litlar kröfur og gefa hátt. Það eykur líkur á góðri útkomu í kennslukönnunum og er gott fyrir fjárhag skólanna. En undanlátssemin er auðvitað vanvirðing við nemendur og menntunina sem þeir þurfa að öðlast. Ráðuneyti menntamála gerir lítið til að hjálpa framhaldsskólakennurum að meta hvað séu hæfilegar námskröfur. Skólar senda ráðuneytinu námskrár en lítið er fylgst með hvað gert er í raun og hvaða námskröfur eru gerðar. Ráðuneytið telur hve margir nemendur skila sér í próf og veitir fjárveitingar skv. því. Fjöldi nemenda mætir í próf bara til að skrifa nafnið sitt. Það lækkar á pappírnum hið illræmda brottfall. Margir stúdentar sem hefja nám í HÍ hafa góðan undirbúning úr framhaldsskóla og eru fullfærir um að stunda bitastætt háskólanám, en svo virðist sem vaxandi fjöldi sé það ekki og því telur HÍ nauðsynlegt að taka upp inntökupróf. Það þýðir að sum stúdentsprófsskírteini séu talin marklítil plögg eða svikin vara eins og Ólafur Stephensen ritstjóri orðaði það. Ekki er ólíklegt að einkunnabólga, dulin eða ódulin, sé undirrót þessa vanda sem er að grafa undan menntakerfinu.
Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun
Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun
Skoðun Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur skrifar
Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun
Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun