Af risaeðlum Þórunn Elísabet Bogadóttir skrifar 13. maí 2011 00:01 Ennþá eru til risaeðlur. Í hvert skipti sem við höldum að þær séu útdauðar rís einhver þeirra upp og afsannar kenninguna. Nú síðast reis upp risaeðla í líki formanns þjóðhátíðarnefndar í Vestmannaeyjum og fullyrti að fólkið sem ynni hvað harðast að því að hjálpa þolendum kynferðisbrota yki vandann sem slík brot væru. umræða um skömmina sem þolendur kynferðisbrota upplifa oft virðist með öllu hafa farið framhjá honum, sem og sú staðreynd að aðeins brot af þolendum kærir gerendurna til lögreglu einmitt af þessum sökum, og því er afar eðlilegt að tölum hjá lögreglu og hjálparsamtökum ber ekki saman. Nei, samtökin Stígamót nærast á því að vandamálið sé til staðar, segir hann. Nú veit ég ekki hversu mikið almenningur les fréttir af þessum ógeðslegu verknuðum, hvað þá að hann lesi dóma þar sem þeim er lýst í þaula. En þeir sem það gera held ég að gætu sammælst um að enginn vill hagnast á því að vandamálið sé til staðar. Allra síst fólkið sem vinnur við að heyra og vinna úr slíkum frásögnum og upplifunum. Hvort sem er hjá lögreglu eða hjálparsamtökum. Þvert á móti myndu líklega engir fagna því meira ef starf þeirra yrði gert óþarft en einmitt þetta fólk. Sem betur fer virðast þó fleiri og fleiri gera sér grein fyrir því sem Stígamót hafa lengi reynt að koma fólki í skilning um. Það er ekki til afsökun fyrir beitingu kynferðisofbeldis og enginn, nokkurn tíma, á að þola það. Ekki heldur um verslunarmannahelgi. Enda virðast líka fleiri og fleiri gera sér grein fyrir því að vandamálið hverfur ekki þó að við lokum fyrir því augunum. Fleiri tilkynningar til lögreglu þýða ekki endilega fleiri mál. Þær þýða hins vegar að skömminni hefur verið komið þangað sem hún á heima, hjá gerendum. Það dugar samt skammt þegar ekki tekst að klára málin og fá þá dæmda. Þess vegna eigum við að hafa áhyggjur af því að lögreglan hafi ekki undan við að rannsaka kynferðisbrot. Undanfarið hafa risaeðlur vissulega komið fram í sviðsljósið en hafa jafnóðum verið afhjúpaðar sem slíkar – sem boðberar úrelts viðhorfs. Risaeðlurnar eru kannski ekki alveg útdauðar. En þeim fer að minnsta kosti fækkandi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þórunn Elísabet Bogadóttir Mest lesið Halldór 5.10.2024 Jón Þór Stefánsson Halldór Spilling á Íslandi: Erum við að missa tökin? Ágústa Árnadóttir Skoðun Sleppum brúnni og förum betri leið framhjá Selfossi Elliði Vignisson Skoðun Háskóli Íslands er ekki að sinna skyldum sínum Silja Höllu Egilsdóttir Skoðun Eignafólk græðir mikið á vaxtastefnu Seðlabankans Stefán Ólafsson Skoðun Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun Dauðarefsing Pírata Sigurjón Þórðarson Skoðun Að dansa í regninu Lóa Björk Ólafsdóttir Skoðun Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Foreldrar eru sérfræðingar í sínum börnum Valdimar Víðisson Skoðun
Ennþá eru til risaeðlur. Í hvert skipti sem við höldum að þær séu útdauðar rís einhver þeirra upp og afsannar kenninguna. Nú síðast reis upp risaeðla í líki formanns þjóðhátíðarnefndar í Vestmannaeyjum og fullyrti að fólkið sem ynni hvað harðast að því að hjálpa þolendum kynferðisbrota yki vandann sem slík brot væru. umræða um skömmina sem þolendur kynferðisbrota upplifa oft virðist með öllu hafa farið framhjá honum, sem og sú staðreynd að aðeins brot af þolendum kærir gerendurna til lögreglu einmitt af þessum sökum, og því er afar eðlilegt að tölum hjá lögreglu og hjálparsamtökum ber ekki saman. Nei, samtökin Stígamót nærast á því að vandamálið sé til staðar, segir hann. Nú veit ég ekki hversu mikið almenningur les fréttir af þessum ógeðslegu verknuðum, hvað þá að hann lesi dóma þar sem þeim er lýst í þaula. En þeir sem það gera held ég að gætu sammælst um að enginn vill hagnast á því að vandamálið sé til staðar. Allra síst fólkið sem vinnur við að heyra og vinna úr slíkum frásögnum og upplifunum. Hvort sem er hjá lögreglu eða hjálparsamtökum. Þvert á móti myndu líklega engir fagna því meira ef starf þeirra yrði gert óþarft en einmitt þetta fólk. Sem betur fer virðast þó fleiri og fleiri gera sér grein fyrir því sem Stígamót hafa lengi reynt að koma fólki í skilning um. Það er ekki til afsökun fyrir beitingu kynferðisofbeldis og enginn, nokkurn tíma, á að þola það. Ekki heldur um verslunarmannahelgi. Enda virðast líka fleiri og fleiri gera sér grein fyrir því að vandamálið hverfur ekki þó að við lokum fyrir því augunum. Fleiri tilkynningar til lögreglu þýða ekki endilega fleiri mál. Þær þýða hins vegar að skömminni hefur verið komið þangað sem hún á heima, hjá gerendum. Það dugar samt skammt þegar ekki tekst að klára málin og fá þá dæmda. Þess vegna eigum við að hafa áhyggjur af því að lögreglan hafi ekki undan við að rannsaka kynferðisbrot. Undanfarið hafa risaeðlur vissulega komið fram í sviðsljósið en hafa jafnóðum verið afhjúpaðar sem slíkar – sem boðberar úrelts viðhorfs. Risaeðlurnar eru kannski ekki alveg útdauðar. En þeim fer að minnsta kosti fækkandi.
Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun
Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun
Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun
Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun