Gamla tréð frá afa og ömmu

Halldóra Teitsdóttir ólst upp við að skreyta jólatré afa síns og ömmu. Tréð fékk hún seinna til eignar og nú dundar hún sér við að skreyta það ásamt barnabörnum sínum fyrir hver jól.

„Jólatré ömmu og afa á sérstakan stað í jólaminningum mínum en ég fékk alltaf að skreyta það þegar ég var lítil. Heima var venjan að mamma skreytti sjálf jólatréð og stofuna, sem var svo opnuð á aðfangadagskvöld," rifjar Halldóra Teitsdóttir upp þegar hún er beðin um að rifja upp minningar frá jólunum.

Hún fékk seinna gamla jólatré afa síns og ömmu til eignar og setti það þá upp á sínu heimili á jólum.

„Tréð var skreytt með íslenska fánanum og hann á ég ennþá. Eins eru margar kúlurnar frá ömmu og afa. Ég föndraði líka litla jólapoka sem ég hengdi á tréð þegar ég var lítil en þeir hafa þó ekki varðveist. Á tréð var hengd kertasería sem ég á heldur ekki til lengur. Eins hef ég ekki fengið í mörg ár englahár sem tréð var alltaf skreytt með í gamla daga."

Gamla tréð fer upp hver jól og nú er Halldóra sjálf orðin amma. Barnabörnin hennar skreyta það með henni og eignast þannig sjálf minningar í kringum jólatréð hjá ömmu og afa.

„Mér finnst jólin snúast um minningar og hefðir sem maður býr sjálfur til. Það er gaman að eiga þátt í að búa til jólaminningar sem barnabörnin búa að seinna og deila með þeim minningum mínum um jólin með afa og ömmu." -rat