Ekki auðskilið eintak Gunnar Smári Egilsson skrifar 25. september 2010 11:53 Jóhanna Sigurðardóttir er undarlegt eintak og ekki auðskilið. Fyrsta verk hennar sem forsætisráðherra var að lýsa yfir að engin sála á Íslandi ætti að hafa hærri laun en hún. Hún gegndi mikilvægasta, ábyrgðarfyllsta og erfiðasta starfinu. Hún var númer eitt. Þótt fáir efist um að starf forsætisráðherra sé erilsamt og lýjandi, þá held ég flestir séu þeirrar skoðunar að starf lækna sé mikilvægara, starf flugstjóra og leikskólakennara geti verið ábyrgðarfyllra og að það sé miklu erfiðara að þrífa grútartank en að ræða við fólk niður við Lækjargötu. Þessar hugmyndir Jóhönnu um eigið mikil-vægi eru því eilítið á skjön við hugmyndir meginþorra fólks. Eftir sem áður hefur henni tekist að fá fólk til liðs við sig í að hrekja ýmist hæfileikafólk frá Íslandi og til landa þar sem launastiginn er líkari almennum viðhorfum og ólíkur hugmyndum Jóhönnu. Við sjáum því á eftir læknum og hjúkrunarliði til Ameríku og íslenskir verkarar þrífa nú grútartanka í Noregi. Það vekur því furðu þegar þessi sama Jóhanna óskar þess að Alþingi úrskurði í eitt skipti fyrir öll að ráðherrar á Íslandi beri enga ábyrgð að lögum. Hvernig má það vera að hæst launuðu störfin í samfélaginu beri enga ábyrgð? Gengur það upp? Nei, auðvitað ekki. Jóhanna verður að velja á milli þessara tveggja andstæðu skoðana. Annað hvort heldur hún launum sínum og styður það að fyrrverandi ráðherrar sæti ábyrgð á aðgerðaleysi sínu þegar þeim var treyst fyrir efnahagslegum stöðuleika og heilbrigði íslensks efnahagslífs. Eða hún stendur vörð um gömlu ráðherranna og lækkar laun sín í takt við ábyrgðarleysi starfsins, til dæmis í 250 þúsund krónur á mánuði án fríðinda. Og við hin ættum að hafa hugfast að þótt niðurstaða rannsóknarnefndar Alþingis á hruni bankanna væri að stjórnendur bankanna bæru mesta ábyrgð á falli þeirra; þá er ekki þar með sagt að þessir stjórnendur bankanna beri mesta ábyrgð á falli íslensks efnahagslífs. Það fall var í boði íslenskra stjórnmálamanna. Það var ráðherranna að fylgjast með þróun mála og bregðast við. Útlánaaukning banka í kjölfar einkavæðingar var fyrirsjáanleg og hefði ekki orðið taumlaus og skaðleg nema sökum þess að þeir sem fóru með efnahagsstjórnina voru ábyrgðarlausir lýðskrumarar sem böðuðu sig í skammvinnri gleði almennings yfir innistæðulausri velsæld. Stærsta bóla heimsögunnar hefði ekki þanist út á Íslandi nema fyrir útreiknað mat stjórnmálamanna á hag sínum af þenslunni. Þeir mátu að ávinningur sinn af almennri velsældartilfinningu og auðsöfnun væri áhættunnar virði. Ímyndað góðæri myndi halda þeim við völd - um sinn að minnsta kosti. Það hafa margir hag af því að yfirfæra niðurstöður rannsóknarnefndar Alþingis yfir á samfélagið allt. Þegar litið er yfir fréttir haustsins af þrotarekstri sveitarfélaga, gjaldþroti orkufyrirtækja, skuldasöfnun heimila, fyrirtækja, trillukarla, bænda og safnaðarfélaga, töpuðum lífeyri, draugahverfum upp um allar heiðar, höfn sem byggð er á sandi - þá er erfitt að kyngja þeirri kenningu að þetta sé allt Jóni Ásgeiri að kenna. Eða Sigurjóni Árnasyni. Og allir aðrir séu saklausir. Og vinir Jóhönnu saklausastir allra. Tal Jóhönnu um að ekkert hefði mátt gera og allur skaðinn hefði verið skeður þegar hún og félagar hennar komu að málum er vart broslegt. Þetta er líkt vörn hjúkrunarliðs sem sinna átti sjúklingi en datt í það, dressaði sjúklinginn upp og farðaði fyrir heimsóknartíma til að blekkja aðstandendur, át konfektið hans og drakk maltið og þegar sjúklingurinn deyr vegna skorts á umönnun og meðferð ver hjúkrunarfólkið sig með því að sjúklingurinn hefði nú örugglega dáið hvort eð er fyrr en síðar. Að forsætisráðherra geti logið öðru eins að sjálfum sér er sjálfstætt tilefni til launalækkunar. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Gunnar Smári Egilsson Mest lesið Sleppum brúnni og förum betri leið framhjá Selfossi Elliði Vignisson Skoðun Halldór 5.10.2024 Jón Þór Stefánsson Halldór Spilling á Íslandi: Erum við að missa tökin? Ágústa Árnadóttir Skoðun Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun Eignafólk græðir mikið á vaxtastefnu Seðlabankans Stefán Ólafsson Skoðun Af ofurhetjum og störfum þeirra Kristín Björnsdóttir Skoðun Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Foreldrar eru sérfræðingar í sínum börnum Valdimar Víðisson Skoðun Veistu þitt skýjaspor? Hólmfríður Rut Einarsdóttir,Þóra Rut Jónsdóttir Skoðun Háskóli Íslands er ekki að sinna skyldum sínum Silja Höllu Egilsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Uppeldi frá gamla einmenningar eins-skin-litar viðhorfum Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Af ofurhetjum og störfum þeirra Kristín Björnsdóttir skrifar Skoðun Eignafólk græðir mikið á vaxtastefnu Seðlabankans Stefán Ólafsson skrifar Skoðun Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur skrifar Skoðun Framtíðarkvíði er ekki gott veganesti Sigurður Páll Jónsson skrifar Skoðun Spilling á Íslandi: Erum við að missa tökin? Ágústa Árnadóttir skrifar Skoðun Orkan á Vestfjörðum Þorsteinn Másson skrifar Skoðun Smábátar eru þjóðhagslega hagkvæmari en togarar Kjartan Sveinsson skrifar Skoðun Foreldrar eru sérfræðingar í sínum börnum Valdimar Víðisson skrifar Skoðun Vísindin vakna til nýsköpunar! Einar Mäntylä skrifar Skoðun Risastórt lýðheilsumál sem Alþingi hunsar Sigurður Hólmar Jóhannesson skrifar Skoðun Þess vegna býð ég mig fram Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Sleppum brúnni og förum betri leið framhjá Selfossi Elliði Vignisson skrifar Skoðun Einstakur atburður og viðbúnaður Marinó G. Njálsson skrifar Skoðun Framboð er eina leiðin Eiríkur St. Eiríksson skrifar Skoðun Háskóli Íslands er ekki að sinna skyldum sínum Silja Höllu Egilsdóttir skrifar Skoðun Verðmætasköpun og kennarar Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Nýjar lausnir gegn ofbeldi Drífa Snædal skrifar Skoðun Lögin um það sem er bannað Helgi Brynjarsson skrifar Skoðun Að dansa í regninu Lóa Björk Ólafsdóttir skrifar Skoðun Dauðarefsing Pírata Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Af hverju erum við að þessu? Kjartan Sveinn Guðmundsson skrifar Skoðun Upplýsingaóreiða í boði orkugeirans og Landsvirkjunar Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Úrskurðargrautur lögmanna Ómar R. Valdimarsson skrifar Skoðun Er vitlaust gefið í stjórnmálum? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Hinn langi USArmur Ísraels Ingólfur Steinsson skrifar Skoðun Kveðja frá Heimssýn til landsfundar VG 2024 Haraldur Ólafsson skrifar Skoðun Þjóðaróperan á Alþingi í nær 70 ár Finnur Bjarnason,Þórunn Sigurðardóttir skrifar Skoðun Um Ölfusárbrú og veggjöld Haukur Arnþórsson skrifar Sjá meira
Jóhanna Sigurðardóttir er undarlegt eintak og ekki auðskilið. Fyrsta verk hennar sem forsætisráðherra var að lýsa yfir að engin sála á Íslandi ætti að hafa hærri laun en hún. Hún gegndi mikilvægasta, ábyrgðarfyllsta og erfiðasta starfinu. Hún var númer eitt. Þótt fáir efist um að starf forsætisráðherra sé erilsamt og lýjandi, þá held ég flestir séu þeirrar skoðunar að starf lækna sé mikilvægara, starf flugstjóra og leikskólakennara geti verið ábyrgðarfyllra og að það sé miklu erfiðara að þrífa grútartank en að ræða við fólk niður við Lækjargötu. Þessar hugmyndir Jóhönnu um eigið mikil-vægi eru því eilítið á skjön við hugmyndir meginþorra fólks. Eftir sem áður hefur henni tekist að fá fólk til liðs við sig í að hrekja ýmist hæfileikafólk frá Íslandi og til landa þar sem launastiginn er líkari almennum viðhorfum og ólíkur hugmyndum Jóhönnu. Við sjáum því á eftir læknum og hjúkrunarliði til Ameríku og íslenskir verkarar þrífa nú grútartanka í Noregi. Það vekur því furðu þegar þessi sama Jóhanna óskar þess að Alþingi úrskurði í eitt skipti fyrir öll að ráðherrar á Íslandi beri enga ábyrgð að lögum. Hvernig má það vera að hæst launuðu störfin í samfélaginu beri enga ábyrgð? Gengur það upp? Nei, auðvitað ekki. Jóhanna verður að velja á milli þessara tveggja andstæðu skoðana. Annað hvort heldur hún launum sínum og styður það að fyrrverandi ráðherrar sæti ábyrgð á aðgerðaleysi sínu þegar þeim var treyst fyrir efnahagslegum stöðuleika og heilbrigði íslensks efnahagslífs. Eða hún stendur vörð um gömlu ráðherranna og lækkar laun sín í takt við ábyrgðarleysi starfsins, til dæmis í 250 þúsund krónur á mánuði án fríðinda. Og við hin ættum að hafa hugfast að þótt niðurstaða rannsóknarnefndar Alþingis á hruni bankanna væri að stjórnendur bankanna bæru mesta ábyrgð á falli þeirra; þá er ekki þar með sagt að þessir stjórnendur bankanna beri mesta ábyrgð á falli íslensks efnahagslífs. Það fall var í boði íslenskra stjórnmálamanna. Það var ráðherranna að fylgjast með þróun mála og bregðast við. Útlánaaukning banka í kjölfar einkavæðingar var fyrirsjáanleg og hefði ekki orðið taumlaus og skaðleg nema sökum þess að þeir sem fóru með efnahagsstjórnina voru ábyrgðarlausir lýðskrumarar sem böðuðu sig í skammvinnri gleði almennings yfir innistæðulausri velsæld. Stærsta bóla heimsögunnar hefði ekki þanist út á Íslandi nema fyrir útreiknað mat stjórnmálamanna á hag sínum af þenslunni. Þeir mátu að ávinningur sinn af almennri velsældartilfinningu og auðsöfnun væri áhættunnar virði. Ímyndað góðæri myndi halda þeim við völd - um sinn að minnsta kosti. Það hafa margir hag af því að yfirfæra niðurstöður rannsóknarnefndar Alþingis yfir á samfélagið allt. Þegar litið er yfir fréttir haustsins af þrotarekstri sveitarfélaga, gjaldþroti orkufyrirtækja, skuldasöfnun heimila, fyrirtækja, trillukarla, bænda og safnaðarfélaga, töpuðum lífeyri, draugahverfum upp um allar heiðar, höfn sem byggð er á sandi - þá er erfitt að kyngja þeirri kenningu að þetta sé allt Jóni Ásgeiri að kenna. Eða Sigurjóni Árnasyni. Og allir aðrir séu saklausir. Og vinir Jóhönnu saklausastir allra. Tal Jóhönnu um að ekkert hefði mátt gera og allur skaðinn hefði verið skeður þegar hún og félagar hennar komu að málum er vart broslegt. Þetta er líkt vörn hjúkrunarliðs sem sinna átti sjúklingi en datt í það, dressaði sjúklinginn upp og farðaði fyrir heimsóknartíma til að blekkja aðstandendur, át konfektið hans og drakk maltið og þegar sjúklingurinn deyr vegna skorts á umönnun og meðferð ver hjúkrunarfólkið sig með því að sjúklingurinn hefði nú örugglega dáið hvort eð er fyrr en síðar. Að forsætisráðherra geti logið öðru eins að sjálfum sér er sjálfstætt tilefni til launalækkunar.
Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun
Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun
Skoðun Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur skrifar
Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun
Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun