Heima Bergsteinn Sigurðsson skrifar 7. ágúst 2009 00:01 Stundum fær maður óvæntar en hressilegar áminningar um hvað skiptir máli í lífinu. Á dögunum gafst mér tækifæri til að heimsækja þá ágætu borg Seattle á vesturströnd Bandaríkjanna. Seattle er græn og fögur og státar að mörgu leyti af merkilegri sögu; hún er til dæmis heimaborg Jimi Hendrix, Nirvana og gruggrokksins, útvarpssálfræðingsins Fraisers og spítalasápunnar Grey's Anatomy, netverslunarinnar Amazon, kaffikeðjunnar Starbucks, og síðast en ekki síst Bills Gates, stofnanda Microsoft og ríkasta manns í heimi. Bill Gates hefur það gott. Við Washington-vatn hefur hann byggt sér gríðarstórt hús inn í skógi vaxna hlíð. Hann er með um hundrað manns í vinnu á heimili sínu, þar á meðal vopnaða verði sem sjá til þess að forvitnir ferðamenn spilli ekki friðhelgi einkalífsins. Að sögn þeirra sem lóðsuðu mig um borgina hefur hann jafnvel samið við borgaryfirvöld um að þegar hann fer í bíltúr eru umferðarljósin stillt sérstaklega svo hann lendi aldrei á rauðu ljósi. Í Seattle má hins vegar finna óvenjulegan minnisvarða um manneskju sem var ekki merkileg vegna þess að hún átti mikla peninga, heldur einmitt fyrir að eiga þá ekki. Kona þessi, Edith Macefield, bjó í litlu einbýlishúsi í smáhúsaþyrpingu. Dag einn keypti verktaki upp allar lóðirnar og ruddi niður húsunum því hann vantaði stað til að geyma ruslabílana sína. Sú gamla þráaðist hins vegar við og neitaði að selja. Árum saman bjó hún því í húsinu sínu innan um tugi ruslabíla. Nokkrum árum síðar keypti annar stórverktaki lóðirnar af kollega sínum í sorphirðunni. Sá vildi reisa risavaxna líkamsræktarstöð á planinu. Til þess þurfti hann bara að rífa litla húsið sem eftir stóð. Hann bauð þeirri gömlu 100 þúsund dollara. Hún afþakkaði. Þá bauð hann 500 þúsund dollara. Ekki séns. Að lokum bauð hann eina milljón dollara og fékk þá þvert og endanlegt nei. Afleiðinguna má sjá í Seattle í dag: Risavaxna, ferkantaða líkamsræktarstöð með oggulitlu skoti þar sem litla einbýlishúsið stendur enn. Ég hef einu sinni áður séð svona arkitektúr. Í Andrésblaði. Edith gamla dó í fyrra og merkilegt nokk arfleiddi hún verktakann að litla húsinu. Hann hefur víst fallist á að það fái að standa áfram. Sem er vel, því þetta hús er fágætur minnisvarði um mun merkilegra ríkidæmi en það sem getur keypt mann undan rauðum umferðarljósum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bergsteinn Sigurðsson Mest lesið Sjálfstæðismenn boða víst skattalækkanir á þá efnamestu Haukur V. Alfreðsson Skoðun Almageddon? Eyþór Kristleifsson Skoðun Viltu borga 200 þús á mánuði eða 600 þús á mánuði af íbúðinni? Hildur Þórðardóttir Skoðun Fellur helsti stuðningsmaður menningarmála af þingi? Magnús Logi Kristinsson Skoðun Það sem ekki má fjalla um fyrir kosningar til Alþingis Árni Jensson Skoðun ESB kærir sig ekkert um Ísland í jólagjöf Ole Anton Bieltvedt Skoðun Óstjórn í húsnæðismálum Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Betri Strætó 2025 og (svo) Borgarlína Dagur B. Eggertsson Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir Skoðun Vímuefnið VONÍUM Haraldur Ingi Haraldsson Skoðun
Stundum fær maður óvæntar en hressilegar áminningar um hvað skiptir máli í lífinu. Á dögunum gafst mér tækifæri til að heimsækja þá ágætu borg Seattle á vesturströnd Bandaríkjanna. Seattle er græn og fögur og státar að mörgu leyti af merkilegri sögu; hún er til dæmis heimaborg Jimi Hendrix, Nirvana og gruggrokksins, útvarpssálfræðingsins Fraisers og spítalasápunnar Grey's Anatomy, netverslunarinnar Amazon, kaffikeðjunnar Starbucks, og síðast en ekki síst Bills Gates, stofnanda Microsoft og ríkasta manns í heimi. Bill Gates hefur það gott. Við Washington-vatn hefur hann byggt sér gríðarstórt hús inn í skógi vaxna hlíð. Hann er með um hundrað manns í vinnu á heimili sínu, þar á meðal vopnaða verði sem sjá til þess að forvitnir ferðamenn spilli ekki friðhelgi einkalífsins. Að sögn þeirra sem lóðsuðu mig um borgina hefur hann jafnvel samið við borgaryfirvöld um að þegar hann fer í bíltúr eru umferðarljósin stillt sérstaklega svo hann lendi aldrei á rauðu ljósi. Í Seattle má hins vegar finna óvenjulegan minnisvarða um manneskju sem var ekki merkileg vegna þess að hún átti mikla peninga, heldur einmitt fyrir að eiga þá ekki. Kona þessi, Edith Macefield, bjó í litlu einbýlishúsi í smáhúsaþyrpingu. Dag einn keypti verktaki upp allar lóðirnar og ruddi niður húsunum því hann vantaði stað til að geyma ruslabílana sína. Sú gamla þráaðist hins vegar við og neitaði að selja. Árum saman bjó hún því í húsinu sínu innan um tugi ruslabíla. Nokkrum árum síðar keypti annar stórverktaki lóðirnar af kollega sínum í sorphirðunni. Sá vildi reisa risavaxna líkamsræktarstöð á planinu. Til þess þurfti hann bara að rífa litla húsið sem eftir stóð. Hann bauð þeirri gömlu 100 þúsund dollara. Hún afþakkaði. Þá bauð hann 500 þúsund dollara. Ekki séns. Að lokum bauð hann eina milljón dollara og fékk þá þvert og endanlegt nei. Afleiðinguna má sjá í Seattle í dag: Risavaxna, ferkantaða líkamsræktarstöð með oggulitlu skoti þar sem litla einbýlishúsið stendur enn. Ég hef einu sinni áður séð svona arkitektúr. Í Andrésblaði. Edith gamla dó í fyrra og merkilegt nokk arfleiddi hún verktakann að litla húsinu. Hann hefur víst fallist á að það fái að standa áfram. Sem er vel, því þetta hús er fágætur minnisvarði um mun merkilegra ríkidæmi en það sem getur keypt mann undan rauðum umferðarljósum.